Αμμόχωστος / . Μαρία Κωνσταντινίδου - Δημητρίου

Ίδια σπίτια, δεν παίρνει από λόγια το αίμα τους
μόνο να βλέπεις τη φωνή τους, να την παιδεύει ο άνεμος 
Θέλω να σου γράψω για τα δάκρυα της βροχής
για τις σιωπές που μεγαλώνουν στο σκοτάδι
για την αλήθεια της καρδιάς 
με λέξεις που δεν είπαμε
Ήσουν εκεί
στεφανωμένη με την πρώτη νιότη σου
ανέλπιστη βροχή της μοίρας του ήλιου
Δεν την αρνιέμαι την ψυχή μου
κοιτάζω γύρω μου να δω τον έρωτα
Η συνείδησή μου υπαγορεύει
την άκρη τ’ ουρανού….
.