Χιλιάδες χρόνια πάλευε
με τη φωτιά, τ’ ατσάλι
και την καταιγίδα
για μια ταυτότητα.
με τη φωτιά, τ’ ατσάλι
και την καταιγίδα
για μια ταυτότητα.
Την ώρα την καλή
την ώρα τη χρυσή
και την ευλογημένη
ραγίσαν οι καμπάνες
ανάψαν τα βιολιά και τα λαγούτα.
την ώρα τη χρυσή
και την ευλογημένη
ραγίσαν οι καμπάνες
ανάψαν τα βιολιά και τα λαγούτα.
Η θάλασσα γαλήνια πια της γλυκοτραγουδουσε:
«Σήμερα αλλάσει ο ουρανός
σήμερα αλλάσει η μέρα ... »
«Σήμερα αλλάσει ο ουρανός
σήμερα αλλάσει η μέρα ... »
Ο χέρσος κάμπος
το δάσος το καμένο
και το γυμνό βουνό
πήγαν και την συγχάρηκαν.
το δάσος το καμένο
και το γυμνό βουνό
πήγαν και την συγχάρηκαν.
Το περιστέρι σκυθρωπό
στο χάρτινο του θρόνο
τα παρακολουθούσε
κουνούσε το κεφάλι
και μονολογούσε:
«Παρά. κτήμα πουλημένο
κάλλιον κτήμα ξειλημμένο .... »
στο χάρτινο του θρόνο
τα παρακολουθούσε
κουνούσε το κεφάλι
και μονολογούσε:
«Παρά. κτήμα πουλημένο
κάλλιον κτήμα ξειλημμένο .... »
(από την ποιητική συλλογή «Η ΤΡΙΤΗ ΑΠΟΦΑΣΗ», 1988)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου