ΠΤΗΣΗ / Μοράρης Γιώργος

Σαν τις χελώνες δεν είμαστε

που με τα βήματά τους

ο μέγας χρόνος τους αθροίζεται

στον μοναχικό τους δρόμο.

Μοιράζεται μ’ άλλους

ο δικός μας χρόνος ο βραχύς.

Κάποτε πέφτει πάνω τους σκιά

και κατεβαίνει η βουή του ανέμου

κι αυτές με τα ιερογλυφικά στην πλάτη

σέρνουν το καβούκι τους, έτοιμο τάφο

όταν αετοί τις αρπάζουν

προς ένα ουρανό

στεγνό κι αδάκρυτο.

Γύρω σμήνη των άστρων με το βόμβο τους

χλευάζουν

το περιορισμένο διάστημα της ύπαρξης.

Για κείνους που ιππεύουν αετούς

είναι το άπειρο μια τεράστια φάρσα.