Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2016

«Σημάδια για το δρόμο»: Ποιητική Συλλογή της Εύα Νεοκλέους, (εκδόσεις Ακτίς, 2016)

Ομολογία

 Τα βράδια που μονάχα 
το λευκό του γιασεμιού
μας τραγουδούσε
    με μύησες στις σιωπές σου

   Και τις λάτρεψα.

**

Όνειρα
Μετρούσα τα φεγγάρια και σε πρόσμενα
χάραζα πινελιές στα σύννεφα
να’χεις σημάδια για το δρόμο
καλόπιανα τις νύχτες να γλυκάνουνε
να μη φοβάσαι στο σκοτάδι.
Ψιθύριζα τις λέξεις που θα μου ’λεγες
κι ήξερα πριν ακόμα σε γνωρίσω
για του ονείρου σου την ακριβή πνοή.
`
**
Ματαιώσεις
Κάθε πρωί τακτοποιώ επιμελώς
τα ματωμένα μου όνειρα
φιλοτεχνώ με προσοχή το κατάλληλο φόντο
και τα φωτογραφίζω.
Το βράδυ τοποθετώ τις φωτογραφίες
στο ράφι με τα αζήτητα
κι ύστερα εκτελώ με ευλάβεια
μια-μια τις ματαιώσεις μου.
Με προσοχή
να μην αφήσω ίχνη…
Ομολογία
Τα βράδια που μονάχα
το λευκό του γιασεμιού
μας τραγουδούσε
με μύησες στις σιωπές σου…
Και τις λάτρεψα.
`
***
Ανησυχώ…
Εκείνες τις μικρές λεξούλες
που σου χάρισα
τις θέλω πίσω.
Τώρα που αλλάζει ο καιρός
ανησυχώ μήπως παγώνουν…

****

Παραδοχές
Πώς να τ’ αντέξω τούτο τ’ όνειρο
έτσι που βγήκε απ’ την αρχή κλεμμένο.

***
Επιτέλους...

Τώρα, σταγόνες ιερότητας

αναδύονται μέσα από το ανείπωτο
γαλάζιο σου
κι η αγιοσύνη αγκαλιάζει

την κατάργηση του χρόνου.

***

Η σιωπή



Τώρα τα δύσκολα έπονται
του αύριο η σιωπή ανατέλλει...

***


Κάποτε ο Ιούλης..


Άκρως αποθαρρυντικά τα δεδομένα
πολλαπλών ματαιώσεων συνέχεια...

ο ήλιος του Ιούλη

κόντρα στο αξεδιάλυτο του ονείρου.

Κυμάτισμα ελπίδας
με την πρώτη άχνα της ανατολής.
Κατάθεση ψυχής
ανάμεσα στα φτερουγίσματα
των γλάρων
και των φιλιών το ατέλειωτο προσμένοντας.

Κάποτε ο Ιούλης τρελάθηκε
της ανείπωτης θλίψης

και της χαράς που λαχτάρησα

η συνύπαρξη

σ' ένα πανηγύρι των ανατροπών...

Με τη λαχτάρα του Αυγούστου
ξεγελάστηκα.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου