Κατερίνα Νεοφυτίδου Ηρακλέους [βιογραφικό σημείωμα]

Γεννήθηκε το 1958, στη επαρχία Λευκωσία, Κύπρος .

Απόφοιτη του Οικονομικού Λυκείου Λευκωσίας.

Σπούδασε Παραϊατρικά, Βοηθός Μικροβιολόγος, στη Σχολή Σ.Β.Ι.Ε Αθηνών.

Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά και μία εγγονούλα.

.

Συνεργάστηκε με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου στην εκπομπή

< Εμείς και ο κόσμος μας > όπου μετέδιδε ποιήματα και χρονογραφήματα δικά της

σε συνεργασία με την Αλέκα Γράβαρη Πρέκα.

.

Δημοσιεύει Ποίηση και Χρονογραφήματα σε εφημερίδες και περιοδικά.

Ποιήματα της έχουν συμπεριληφθεί σε Κυπριακό Ανθολόγιο ,

στην «Ανθολογία Αμφικτυονίας Ελληνισμού» το 2020 όπου με το ποιήμα της

<Χιλιόμετρα Φιλίας> έχει βραβευθεί με το βραβείο <ΑΛΚΜΑΝΑΣ>,

καθώς και στο Συλλεκτικό ‘Εργο < Συνομιλώντας με τον Artbur Rimbaud>

με τέσσερα ποιήματα της.

.

Μέσα στην χρονική περίοδο που διανύουμε 2021 έχουν συμπεριληφθεί 5 ποιήματα της στο συλλεκτικό έργο « Συνομιλώντας με τη Σαπφώ» καθώς επίσης και στο Συλλεκτικό Έργο «Συνομιλώντας με την Κατερίνα Γώγου» με 6 ποιήματα της.

.

Το βιβλίο της «Από Αγάπη» είναι δική της ποιητική αυτοέκδοση το 1989

Η Κατερίνα Ηρακλεους έχει εκδώσει αυτή την περίοδο με τις Εκδόσεις Κούρρος την νέα ποιητική της συλλογή « επ΄ αόριστον» το οποίο και αναμένουμε τόσο σε κάποια βιβλιοπωλεία στην Κύπρο όσο και στον Ελληνικό χώρο.

Κατερίνα Νεοφυτίδου Ηρακλέους: Ποιήματα

 ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ

.

στέκομαι στους πρόποδες του Ιούνη ,

όχι για να τον καλωσορίσω,

η καρδιά είναι σφιγμένη,

η ματιά τσαλακωμένη,

μαραζώνει η ψυχή μου ,

ιδρώνει και η καρδιά,

.

καλοκαιράκι είναι, θα μου πείτε ,

όμως δεν το αγαπώ,

αλλά θα το ζήσω ,

μακάρι η εποχή να ήταν μόνο τα βάσανα του κόσμου!

.

.

Η ΕΙΡΗΝΗ ΑΦΑΝΤΗ

.

οι λαοί

γελαστοί και γελασμένοι

μισός ουρανός,

μισό φεγγάρι,

μισό το φωτεινό αστέρι,

μισή η φάτνη,

μισή η γη

μισή η θάλασσα,

και ο άνθρωπος μισός,

σκυφτός , καμπούρης, περπατά ,

κολυμπά στο άγνωστο,

όχι με βάρκα την ελπίδα,

αλλά μέσα σε βάρκες ραγισμένες,

για να γυρέψουν μια ακτή,

μια ακτή και αυτή μισή ,

γεμάτη από ψάρια να λαχταρούν

γιατί τους πήραν το οξυγόνο,

η ειρήνη άφαντη,

λένε πως έμεινε με ένα μάτι,

έχει χάσει το φως της

δεν μπορεί να αγγίξει ,

να ορθώσει τα κόκκαλα στα κορμιά των ανθρώπων,

έμειναν όλα μισά,

το ποτήρι του αύριο μισοραγισμένο!

ο αιώνιος πεύκος της χαρμολύπης,

τι να φιλέψω τις σκέψεις μου ,

μια ανακωχή ζητώ,

αρνούνται να αλλάξουμε μονοπάτι,

.

ίσως ,

τους ψιθυρίζω

να βρούμε ένα βιολιστή να παίζει,

μου αρέσει πολύ το βιολί,

δεν θέλουν όμως να ξεμακρύνουν,

θέλουν να έρχεται η νύχτα και να κάνουν ευχές όταν τα αστέρια πέφτουν ,

αγαπούν την σκιά και την δροσιά του πεύκου ,

τον φύτεψαν οι σκέψεις και έγινε ένα πανέμορφο, φουντωτό δέντρο,

.

ο πεύκος της αγάπης, της γέννας, της χαράς,

της απώλειας, της πίκρας,

κάποιες φορές οι σκέψεις γλυκαίνουν, ελπίζουν λίγο ,

χαϊδεύουν τον κορμό που χαράξαμε με χαμόγελα

και χαράζω και τώρα με το γιασεμί μου όμορφες καρδούλες!

ας είναι,

έχει ο Θεός!

.

ΑΤΙΤΛΟ

.

πώς πιάστηκε μια στιγμή έκφρασης στην πόρτα

και πόνεσε

και τρέχει αίμα ακόμη!

.

.

ΑΦΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ

.

- που είναι η πηγή ;

εδώ ήταν θυμάμαι…

- ποιά πηγή ;

- η πηγή της αγάπης,

για να πλύνω το πρόσωπο μου,

οι άνθρωποι ρίχνουν

λάσπες από παντού ,

- την γκρέμισαν,

την αφάνισαν,

δεν άφησαν σταλιά ,

όμως αν κοιτάξεις ψηλά

στον ουρανό θα δεις

μια ηλιόφωτη βρύση να στάζει

η ηλιόδροση αγάπη

του Θεού ,

.

όταν σταματήσει για λίγο, σημαίνει πως ξεπλένει

τις ψυχές που λύγισαν στο μίσος,

.

.

ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ

.

Πόσες καρδιές φυλάκισαν την ομορφιά σου Ελένη..

πόσες ψυχές ζωντάνεψαν με την αέρινη ομορφιά σου!

έγινε πόλεμος γιατί

σ' έκλεψαν και έμεινε η στάχτη από τον Έρωτα.

και οι πόλεμοι συνεχίζονται, ίσως για κάποια Ελένη,

που πάτησε τη ξένη γη και λέει είναι δικιά της,

που ξερίζωσε χωρίς ντροπή τους γλυκούς καρπούς και έσπειρε την αμαρτία...

Σταμάτα να καρδιοκτυπάς Ελένη και να κλέβεις την αγάπη,

σταμάτα να κτίζεις όνειρα στη γη που δεν είναι δική σου!

.

Πάνος Ιωαννίδης (βιογραφία)

Ο Πάνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου το 1935 από γονείς Μικρασιατικής και Ελλαδικής καταγωγής. Aπεβίωσε το έτος 2021. Σπούδασε στο Πανεπιστήμιο Συρακουσών στις ΗΠΑ και στο Πανεπιστήμιο του York, στο Τορόντο του Καναδά Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας και Κοινωνιολογία.
Εργάστηκε ως δημοσιογράφος στην Κυπριακή Εφημερίδα "Έθνος" και ως λειτουργός προγραμμάτων για 40 χρόνια στο Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου.
Χρημάτισε Πρόεδρος της Καλλιτεχνικής Επιτροπής του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου, Πρόεδρος της Επιτροπής Βραβείου Θεάτρου Μελίνας Μερκούρη, του Θεατρικού Οργανισμού Κύπρου και τρεις φορές μέλος της Επιτροπής Απονομής Κρατικών Βραβείων του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού της Κύπρου. Υπήρξε ένας από τους εμπνευστές και ιδρυτές διαφόρων λογοτεχνικών οργανώσεων και σωματείων (Ένωση Φιλοτέχνων Κύπρου, Εταιρεία Θεατρικών Συγγραφέων Κύπρου, Στέγη Τεχνών, Κυπριακό ΠΕΝ, καθώς και του λογοτεχνικού περιοδικού "Κυπριακά Χρονικά"), ενώ κατά περιόδους διηύθυνε τους εκδοτικούς οίκους "ΚΙΝΥΡΑΣ", "Π.Κ.Ι.", και "ΑΛΑΣΙΑ". Το 1995 ίδρυσε τον εκδοτκό οίκο "ΑΡΜΙΔΑ". Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.

 ΤΑ ΕΡΓΑ ΤΟΥ

.

Α. ΠΟΙΗΣΗ

.

1. Ποιήματα, Κύπρος, 1966

2.«Εν Παρενθέσει...», Εκδόσεις Αρμίδα, Κύπρος 1997.

.

Β. ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑ

.

1.Στην Κύπρο την αέρινη (διηγήματα), Φέξης, 1964

2.Κύπρια έπη (διηγήματα), Κύπρος, 1968

3.Κρόνακα, ΤόμοιΑ καιΒ , (διηγήματα), Κύπρος, 1970, 1972

4.Απογραφή (μυθιστόρημα), Κύπρος, 1973, Β΄ έκδοση «Λήδρα», Αθήνα, 1993

5.Η αθέατη όψη (διηγήματα), Κύπρος, 1979

6.Νικολάου Κέη, δημοσιογράφου: Τρεις παραβολές (νουβέλες και διηγήματα), Κύπρος, 1988

7.Η αβάσταχτη φιλοπατρία του Π. Φ. Κ. (μυθιστόρημα), Κινύρας, Κύπρος, Β΄εκδ. Καστανιώτης, 1990

8.Ανάπλους (Επιλογή 20 διηγημάτων), Κύπρος, 1992

9. Οι Ντέβα, μυθιστόρημα, Αρμίδα, Κύπρος, 2006

10. Αμερική’62: De Profundis, Αρμίδα και Αιώρα, 2008.

11. Ονειρικά διηγήματα, Αρμίδα, Κύπρος 2019

.

Γ. ΘΕΑΤΡΟ

.

1.Ο άνθρωπος από τη Σαλίνα, Κύπρος, 1962

2.Συ που σκοτώθης για το φως, Κύπρος, 1963

3.Πυγμαλίων και Γαλάτεια, Κύπρος, 1963

4.Γκρέγκορυ, Κύπρος, 1973

5.Τρία θεατρικά (Το Μπάνιο, Εγγαστρίμυθοι, Γκρέγκορυ) Κύπρος, 1980

6.Ονήσιλος, Κύπρος, 1981

7.Θεατρικά Μονόπρακτα (Η Βαλίτσα, Ντράι Μαρτίνι, Τα ξαδέλφια), Κύπρος, 1984

8.Πέτρος ο Α΄, Κύπρος, 1992

9.Φωτεινός, έμμετρηθεατρική σύνθεση, Εκδ. Αρμίδα, Κύπρος, 2000

10. Συλλείτουργο, ΣΙΜΑΕ, Κύπρος, 2002

11. Λεόντιος και Σμύρνα, Αρμίδα, Κύπρος, 2005

12. Οι σιαμαίοι, Αρμίδα, 2019

.

Δ. ΑΝΘΟΛΟΓΙΕΣ

.

1.Cyprus highlights, με το Λεωνίδα Μαλένη, Κύπρος, 1963.

2.Ανθολογία Κυπριακού διηγήματος (μαζί με τονΑ.Χριστοφίδη), Εκδ. Ι.Μ., Κύπρος, 1969

3.Ανθολογία του Αγώνα (ποιήματα, πεζά, θεατρικά), Κύπρος, 1972

4.Face of an island, 24 Κυπριακά διηγήματα, σε αγγλική μετάφραση, εκδ. Αρμίδα, Κύπρος, 1997

5. Face of an island,25 Κύπριοι ποιητές, σε αγγλική μετάφραση, εκδ. Αρμίδα, Κύπρος, 2000

.

Ε. ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ ΕΡΓΩΝ ΤΟΥ σε άλλες γλώσσες

.

1.Poemes Μτφρ. Γκαστόν ΑνρίΩφρέρ, εκδ. Subervie Rodez, Γαλλία, 1968

2.Petros Ι. Oder die Ballade der Arodafnussa Μτφρ. G. Rohr, Εκδ. Romiosini, Κολωνία, 1987

3.Panos Ioannides - A Litterary Portrait by G. Ioannides Μτφρ. Ρέα Φραγκοφίνου, Cyprus PEN editions, 1995, ISBN 9963-554-26-1.

4.Trois Paraboles de Nikolaos Keis, journaliste, Ed. Bilingue Avec Francais, Ed. Trimestrielle, Institute d’ Etudes Neo-Helleniques, Univercite de Nancy, France, 1996, ISBN 1250-5544

Τιμήθηκε με τέσσερα κρατικά βραβεία για τα μυθιστορήματά του Απογραφή και Η αβάσταχτη φιλοπατρία του Π.Φ.Κ. και για τις συλλογές διηγημάτων του Κύπρια Έπη και Η αθέατη όψη.

.

Τιμήθηκε με το Βραβείο Θεοδόση Πιερίδη και Τεύκρου Ανθία και με το Βραβείο Συνολικής Προσφοράς της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου «Γ.Φ. Πιερίδης».

.

Το 2007 του απονεμήθηκε το Αριστείο Γραμμάτων, Τεχνών και Επιστημών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Καμπάνας εξαπάτηση / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

   
Έτσι που πέφτει το σκοτάδι,
με τόσο γρήγορο ρυθμό
που μου σκεπάζει τα μάτια,
δεν προφταίνω να μαζέψω τις αποσκευές μου∙
δεν προφταίνω να καθαρογράψω
την απολογία μου∙
καλά καλά δεν προφταίνω να φορέσω
το κατάλληλο κοστούμι μου.
Πώς μπορώ με τόση προχειρότητα
να παρουσιαστώ μπρος στον Κριτή μου;
Μου χρειάζονταν τουλάχιστο κάποιο
λογικό περιθώριο, μια κάποια προετοιμασία,
μια ψυχολογική βάση να στηρίξω
τα πόδια μου,
μια καμπάνα να μου σφυρίξει στ’ αυτί
το μέγα μήνυμα,
όχι μεταθανάτια μ’ αυτή την υποκριτική
σοβαρότητα να με συνοδέψει
μ’ ανάξιους θρήνους και κλαυθυρισμούς!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΝΕΚΡΟΛΟΓΟΙ΄΄
ΕΚΔΟΣΗ: 1983

Απόδραση / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 
        
Ακόμα και μέσα από το τάφο
βρίσκω τρόπο να το σκάω∙
βρίσκω τρόπο να ξεγελώ
τον αμείλικτο φρουρό μου.
Φτάνει να νιώθω την πόρτα
της ψυχής σας ανοιχτή∙
νάχω πού να καταλύσω τις
νύχτες μου.
Για τάλλα μη γνοιάζεστε∙
έχουμε κι οι νεκροί τα μυστικά
μονοπάτια μας!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ΝΕΚΡΟΛΟΓΟΙ ΄΄
ΕΚΔΟΣΗ : 1983

ΝΟΜΟΙ ΦΥΣΙΚΗΣ / Χριστοφίδης Τίτος

 

Μαγευτικοί οι νόμοι φυσικής.

Δυο σύννεφα μαζί ο στοχασμός

αιώρημα στους άπλετους αιθέρες

να τους ζητάς

την προσεδάφιση και ανυπάκουοι αυτοί

πολύτεκνες μητέρες γεννοβολούν ιδέες.

Η έχιδνα να σέρνεται στη γη και το σκουμπρί

κοπάδι σκίζει τους ωκεανούς

δεν ψάχνει την ανάπαυση

όπως εκείνο το γινάτι αριθμών

χωρίς σχισμές και χαραμάδες με ένα ίσο μεταξύ

δύο και δύο μόνο τέσσερα τα λιονταρίσια πόδια

όπως το είπαν πρωτομάστορες και έκτοτε

ακαταμάχητο όλοι εμείς υπάκουοι τηρούμε.

Γιατί ανώμαλη κατάργηση ισορροπίας δυο πλευρών

σημαίνει χάος επέλαση δυνάμεων

το προϊόν αυτόνομης ισχύος

που τελικά μας υποτάσσει.

Ακόμη και το χρόνο χειρίζεται ο τηρητής

με βασικούς κανόνες αρμονίας

μακρόσυρτο τον διαστέλλει

σε μια διάρκεια δοσμένη

γεμάτη ότι σοφιστείς με νόημα ουσία

ή το αντίθετο σε άλλη μια παραλλαγή

ίδιο σε έκταση σκιά χωρίς ανταύγειες

συστέλλει και σμικρύνει

μέχρι την άπειρη ανύπαρκτη διάσταση

όταν κενό φυτρώνει άχρωμο και όφκερο

γεμίζει τη ζωή από αρχή μέχρι το τέλος.

Η ΥΦΑΝΣΗ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ / Χριστοφίδης Τίτος

Σ εκείνο το φαράγγι χάθηκε

η άγρυπνη μελαχρινή και άγουρη Σ(σ)οφία.

Τη γύρεψαν, ξεψάχνισαν βραχώδη μονοπάτια

βοσκότοπους χλωρούς από το φόβο

ρυάκια με τη δίκαιη ροή χωρίς νερό να σταματούν

πετούμενα στα πεδινά να κλαίνε μουσικά

κάποιος κρυφά τα δίδαξε την άριστη εναλλαγή

του τόνου της χαράς με το λυπητερό

τα ερπετά αγνάντι στις απρόσιτες κορφές

όπου δεν πιάνει χλευασμός

το Γέρακα, το Γύπα, Αετό.

Μπορεί να πίστεψαν κάποια στιγμή

ότι τη χάραξη και ύφανση των δρόμων

ανέλαβαν μεταξοσκώληκες

δεξιοτέχνες γόνιμοι με νήματα του ήλιου.

Οι αριθμοί των ήλιων λαμπερών

εκτός πραγματικότητας πληθώρα το ζητούμενο

ένας σε κάθε μια καρδιά ξεχωριστά

είτε κομμάτια άπειρα ενός μοναδικού

σε καταμερισμό ώστε για όλους να αρκεί

μια και ο ήλιος για πάντα είναι ένας.

Μα η Σ(σ)οφία έδειχνε ενόσω ζούσε τρόπους

υφάντρα εκείνη πρώτη ο ήλιος να ακτινοβολεί

σε κάθε μια καρδιά ολόιδιος

να τη ζεστάνει ολόσωστος γιομάτος

ωσάν να είναι σε αριθμούς οι ήλιοι μιλιούνια.

Η Ποίηση για την Ποίηση / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

  

 

Εντάξει! Να δεχτούμε πως τρώμε

τις ώρες μας

με πράγματα που δε τρώγονται∙

να δεχτούμε πως τα στομάχια

όσο καλοπροαίρετα και να είναι

δυσκολεύονται να χωνέψουν

την Ποίηση

και την επιστρέφουν άθικτη

στους Ποιητές της∙

να δεχτούμε ακόμα πως η Ποίηση

όσο και να προσπαθήσει δε μπορεί

να πολλαπλασιάσει τον άρτο να κορέσει

την πείνα των νηστικών.

Μπορεί να κάνει όμως κάτι καλύτερο!

μπορεί να σμικρύνει τα στομάχια μας,

να μην έχει το ένα στο στομάχι του

το άλλο,

ή και να τα κάνει ν’αρχίσουν σιγα σιγά τη τροφή

να τη μοιράζονται με τον δίπλα τους

κοιτάζοντας τον ίσα στα μάτια

χωρίς να ντρέπονται για το μέγεθος

του στομαχιού τους!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ΔΟΚΙΜΙΑ Η ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ΄΄ 

 

ΕΚΔΟΣΗ         2013

Η Μαμή ή συμβουλές προς επίδοξους ή εν δυνάμει Ποιητές / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Παρακαλώ, μη τα σπρώχνετε προς την έξοδο!

σεβαστείτε την επιθυμία τους να θέλουν εκείνα

να κρίνουν την ώρα τους∙

προπάντων ,μη τα τραβολογάτε με εκείνα τα βάρβαρα

και απαίσια μέσα που τους παραμορφώνουν

το πρόσωπο και τα κάνουν αγνώριστα!

Όταν αισθανθούν ώριμα, χωρίς να το καταλάβετε,

θα σας κτυπήσουν την πόρτα και όμορφα

σαν μωρά θα πέσουν πάνω σας να σας αγκαλιάσουν

που τα βοηθήσατε να βγουν έξω  στο φως!

 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ΔΟΚΙΜΙΑ Η ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΄΄     ΕΚΔΟΣΗ: 2013

Αναζήτηση: Ποιητική Συλλογή της Ανδριανής Σουρή από τις εκδόσεις ΗΛΙΑ ΕΠΙΦΑΝΙΟΥ το έτος2016

 

Η ποιητική Συλλογή της Ανδριανής Σουρή είναι μια πορεία αναζήτησης πάνω σε θέματα που απασχολούν την ίδια αλλά και το συγγενές περιβάλλον μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται. Χωρίζει τη συλλογή της σε θεματικές ενότητες: "Φιλοσοφικά, Διάφορα, Του έρωτα, Της φύσης, Θνητότητα, Κατοχή" κατευθύνοντας τους αναγνώστες και βοηθώντας τους να κατανοήσουν περισσότερο το έργο της. Αναδιπλώνοντας τις σκέψεις της η μνήμη λειτουργεί ως θαύμα. Δεν αρκείται στην περιγραφική μορφή ποίησης, αλλά διαφαίνεται πλέον μια εντατική προσπάθεια εμβάθυνσης σε νοήματα, ιδέες και όνειρα. Μας καλεί να δούμε πίσω από τις εικόνες. Οι στίχοι της αγκαλιάζουν το ευαίσθητο των ανθρώπων και ίσως να αποτελούν ίαμα για κάποιων τις πληγές. 

Δημήτριος Γκόγκας

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Δύσκολη η αναζήτηση

Γρίφος, σταυρόλεξο η ζωή,
άδεια κουτιά σ΄ αναμονή.

Γράφουμε, σβήνουμε, 

φυτεύουμε, αναμένουμε,

δύσκολη η αναζήτηση

κρατάει μια ζωή!

*

Άνθρωποι

Όλοι εμείς,

ακροατές και θεατές

του σύμπαντος,

του χρόνου!

Δημιουργοί, 

του λόγου, του πολιτισμού

της Γνώσης 

και της Τέχνης

*

Τα χρόνια μας

Τα χρόνια μας

πνοές στο άπειρο,

φως της ψυχής μας,

βρίσκουν το δρόμο τους.

Της νύχτας γίνονται 

τα μύρια αστέρια,

σύντροφοι, μάρτυρες

της ύπαρξής μας!

*

Συνύπαρξη

Έρωτας,

πάθος, φωτιά, χαμόγελα

μαζί βαδίζουνε

χέρι στην ανηφόρα.

Ο σεβασμός, η αποδοχή, 

φρένοστην κατηφόρα!

*

Θνητότητα

Πρώτη στιγμή,

πρώτη πνοή, 

άκου το πρώτο κλάμα!

Με ό,τι στο ενδιάμεσο, 

αρχή διαδρομής,

γνωστό και αμετάκλητο

το τέλος της πορείας!

Η ωραιότερη κυπριακή φράση, αποχαιρετισμός, ευχή

 

Το Δείπνο του Σώματος: Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής του Ανδρέα Τιμοθέου

 

ΘΥΜΑΜΑΙ / Κατσώνη Αναστασία

Μνήμη βουβή,

μνήμη ξεθωριασμένη,

γιατί τη σκέψη μου πονείς

και περπατείς και μένεις;

20 του Ιούλη,

Ξυπνήσανε σήμερα τα όνειρά μου

και στέρεψε το δάκρυ μου,

έσβησε η ματιά μου.

Τ’ άδικο ήρθε σήμερα

ξανά να μου θυμίσει

κείνης της μέρας το κακό

κάποιου παλικαριού χαμό.

Σήμερα όλα πάψανε

να λεν χαράς τραγούδι,

έγιναν όλα βάλσαμο

της λευτεριάς κρυφοπηγή,

ειρήνης στερνό λουλούδι.

Μνήμη βουβή,

μνήμη ηλιοκαμένη,

γιατί τη σκέψη μου αναζητάς

και κραίνεις;

Εύα Γεωργίου: Τρία [3] ποιήματα

 

Η ποίηση της Εύας Γεωργίου αναζητά το αίσιο τέλος ενός ανεκπλήρωτου έρωτα, ενός ταξιδιού που δεν λέει να τελειώσει. Σταματά κάθε λίγο στα κομμάτια του παρελθόν της και καταγράφει με την πρώτη ματιά τις πληγές που τη σημάδεψαν. Ως ερευνητής αρχαιολόγος σκάβει μέσα στους στίχους να βρει τον δικό της παράδεισο. 

Δημήτριος Γκόγκας

ΘΑΥΜΑ

Σε σκλάβωσαν οι ώρες

Σαν βαρυποινίτης υπομένεις

καρτερικά την ποινή σου

εκεί, παγιδευμένος.

Προσεύχεσαι

στο τελευταίο δευτερόλεπτο

που μόλις μέτρησες.

Απεγνωσμένα ψάχνεις

τη δική σου Ανάσταση

Ποτέ δεν συλλογίστηκες

ότι το μεγάλο θαύμα γίνεται μονάχα

όταν είσαι πραγματικά έτοιμος.

Είναι γιατί δεν πίστεψες,

πώς τα θαύματα θυμώνουν,

όταν πια δεν τα πιστεύεις

**

Αν μ’ αγαπήσεις πραγματικά μου είπε

σαν με αποχαιρετούσε την τελευταία φορά,

δεν θα χρειάζεται να μετράς

μήνες ,

ούτε μέρες

μέχρι να ξανάρθω…

Ούτε αναγκαίο να με ψάχνεις σε ημερολόγια

και χάρτες…

Θα με αισθάνεσαι από χιλιόμετρα μακριά

Θα φοράω έντονο άρωμα!

Θα με ξεχωρίσεις...

απο τα αναρίθμητα αξεσουάρ των αποχρώσεων μου

Θα μ’ ακούσεις …

Το τραγούδι μου δεν άλλαξε, πάντα ίδιο… σαγηνευτικό!

Θα ξυπνήσω όλες σου τις αισθήσεις...

Κοίτα!

Πανηγύρι πολύχρωμο ο ουρανός !!

Στολίστηκε κι αυτός για την άφιξη μιας Ανοιξης!

**

Ναι.. ήξερα από την αρχή

ότι θα ήταν σύντομο

Άρχισε όμως πολύ όμορφα και ήθελα

να το ζήσω μέχρι το τέλος

Να δω όλες τις εικόνες ,

εκτός απο τις μαυρόασπρες,

ίσως κι εμφανιστούν λίγες έγχρωμες,

και αν πάλι όχι , λίγες πινελιές ζεστού χρώματος,

έτσι για να μου δώσουν μια πλήρη εικόνα

Ήθελα να έχει και τέλος.

Φεύγοντας να μου χαϊδέψει τα μαλλιά και να μου δώσει ένα φιλί,

να γίνει τελοσπάντων ένας κανονικός αποχαιρετισμός

Δεν πρόλαβα

Το όνειρο... αυτό το τελευταίο, τέλειωσε νωρίς

Φταίει , ίσως κι ο ήλιοs, άργησε πολύ να φανεί σήμερα

Τον πρόλαβε μαύρο σύννεφο…

Κατερίνα Κωνσταντίνου Μάτσιου: Τρία [3] ποιήματα

 

Η Ποίηση της Κατερίνας Κωνσταντίνου Μάτσιου αναδύει μια λυτρωτική ευαισθησία. Απλές λέξεις συνθέτουν μπουκέτα λουλουδιών στίχων και τα ποιήματά της σε παρασαίρνουν σε οάσεις. Πολλές φορές  συναντάμε κραυγές για το άδικο που παραλύει τον άνθρωπο. 

Δημήτριος Γκόγκας

Έτσι είσαι ...

Η φοινικιά που χάρισες,

με την ψυχή σου,

Σου 'χουν πει

Φούντωσε και θέριεψε ...

Πιότερο από όλες τις άλλες

του κήπου τους

Τα γεράνια που χάρισες,

τα ευλογημένα,

Σου 'χουν πει

Ανθίζουν ολόχρονα...

Οι κρίνοι που χάρισες,

με την καρδιά σου,

Ανθοβολούν δυο φορές,

τη μια μάλιστα ...

καταμεσής τ' Αυγούστου...

Μα 'συ όλο δεν θυμάσαι...

Ούτε θυμάσαι τις Παναγιές που χάρισες ...

όσο κι αν οι λαμβάνοντες με χαμόγελο και αναπόληση θυμίζουν ...

Μοναχά που πλήγωσες ένα γατάκι, σε μικρή ηλικία τότε, κάτω από τους τροχούς, σε μιαν όπισθεν...

στον τόπο της άλλης σου ζωής ...

κακιά στιγμή ...

μα και αυτό ... το επτάψυχο ... μισκίνικο όπως ήταν, θέριεψε μετά ... και κοιμόταν στην ποδιά σου!

**

Ψάχνω μια λέξη

που να ξέρει να αγαπάει αληθινά...

Πόσο δύσκολο είναι...;;;!!!

Τόσο...(...)!!!;;;

Μην με πληγώνετε άλλο λέξεις...

μην με πληγώνετε...

Μ' ακούτε...;;;

Έδωσα όλη μου τη ζωή

για σας...

πεισματικά...

και ανεπανόρθωτα...

Τις νύκτες και τις μέρες μου

Τις λύπες... Τις χαρές μου...

Καλοκαίρια και Χειμώνες

Άνοιξες... Φθινόπωρα

Ααα! Αυτά τα Φθινόπωρα

Πόσο τρεχαλητό...!!!

Ωωω!!! Αυτές οι Άνοιξες ...

Πόση Προσευχή!!! Την χωρούσε ο ουρανός...;;;

Τους Χειμώνες αναπαντοχή

Τα καλοκαίρια η συγκομιδή

Ελευθερία...

**

Ελένη

" Στον παράδεισο που γίνεται κόλαση

Δεν υπάρχουν αξιώματα

μόνο η δύναμη της ψυχής

Τα κτυπήματα

στις κλειδαμπαρωμένες πόρτες

και παράθυρα τα μεταμεσονύκτια σταματούσαν την καρδιά της

Με προσευχή ανασταινόταν

Διώχναν τον κόσμο

πέρναν προαγωγές ...

Μικρές προδοσίες και μεγάλες προδοσίες παντού

Τα κτυπήματα στο σώμα

ταπείνωναν την κατάμαυρη ψυχή

Ανυπεράσπιτη μπροστά στα μάτια όλων

"Ουκ είδασιν τι ποιούσιν"

Κτίζουν και χαλούν γιατί έχουν τη βεβαιότητα

Ε! Τώρα έχουν τη βεβαιότητα "

Και για όλες τις γυναίκες του κόσμου