Πέμπτη 8 Ιουλίου 2021

Κατερίνα Νεοφυτίδου Ηρακλέους: Ποιήματα

 ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ, ΚΑΛΟΚΑΙΡΑΚΙ

.
στέκομαι στους πρόποδες του Ιούνη ,
όχι για να τον καλωσορίσω,
η καρδιά είναι σφιγμένη,
η ματιά τσαλακωμένη,
μαραζώνει η ψυχή μου ,
ιδρώνει και η καρδιά,
.
καλοκαιράκι είναι, θα μου πείτε ,
όμως δεν το αγαπώ,
αλλά θα το ζήσω ,
μακάρι η εποχή να ήταν μόνο τα βάσανα του κόσμου!
.

.
Η ΕΙΡΗΝΗ ΑΦΑΝΤΗ
.
οι λαοί
γελαστοί και γελασμένοι
μισός ουρανός,
μισό φεγγάρι,
μισό το φωτεινό αστέρι,
μισή η φάτνη,
μισή η γη
μισή η θάλασσα,
και ο άνθρωπος μισός,
σκυφτός , καμπούρης, περπατά ,
κολυμπά στο άγνωστο,
όχι με βάρκα την ελπίδα,
αλλά μέσα σε βάρκες ραγισμένες,
για να γυρέψουν μια ακτή,
μια ακτή και αυτή μισή ,
γεμάτη από ψάρια να λαχταρούν
γιατί τους πήραν το οξυγόνο,
η ειρήνη άφαντη,
λένε πως έμεινε με ένα μάτι,
έχει χάσει το φως της
δεν μπορεί να αγγίξει ,
να ορθώσει τα κόκκαλα στα κορμιά των ανθρώπων,
έμειναν όλα μισά,
το ποτήρι του αύριο μισοραγισμένο!
ο αιώνιος πεύκος της χαρμολύπης,
τι να φιλέψω τις σκέψεις μου ,
μια ανακωχή ζητώ,
αρνούνται να αλλάξουμε μονοπάτι,
.
ίσως ,
τους ψιθυρίζω
να βρούμε ένα βιολιστή να παίζει,
μου αρέσει πολύ το βιολί,
δεν θέλουν όμως να ξεμακρύνουν,
θέλουν να έρχεται η νύχτα και να κάνουν ευχές όταν τα αστέρια πέφτουν ,
αγαπούν την σκιά και την δροσιά του πεύκου ,
τον φύτεψαν οι σκέψεις και έγινε ένα πανέμορφο, φουντωτό δέντρο,
.
ο πεύκος της αγάπης, της γέννας, της χαράς,
της απώλειας, της πίκρας,
κάποιες φορές οι σκέψεις γλυκαίνουν, ελπίζουν λίγο ,
χαϊδεύουν τον κορμό που χαράξαμε με χαμόγελα
και χαράζω και τώρα με το γιασεμί μου όμορφες καρδούλες!
ας είναι,
έχει ο Θεός!
.
ΑΤΙΤΛΟ
.
πώς πιάστηκε μια στιγμή έκφρασης στην πόρτα
και πόνεσε
και τρέχει αίμα ακόμη!
.

.
ΑΦΑΝΤΗ ΑΓΑΠΗ
.
- που είναι η πηγή ;
εδώ ήταν θυμάμαι…
- ποιά πηγή ;
- η πηγή της αγάπης,
για να πλύνω το πρόσωπο μου,
οι άνθρωποι ρίχνουν
λάσπες από παντού ,
- την γκρέμισαν,
την αφάνισαν,
δεν άφησαν σταλιά ,
όμως αν κοιτάξεις ψηλά
στον ουρανό θα δεις
μια ηλιόφωτη βρύση να στάζει
η ηλιόδροση αγάπη
του Θεού ,
.
όταν σταματήσει για λίγο, σημαίνει πως ξεπλένει
τις ψυχές που λύγισαν στο μίσος,
.

.
ΓΙΑ ΤΗΝ ΩΡΑΙΑ ΕΛΕΝΗ
.
Πόσες καρδιές φυλάκισαν την ομορφιά σου Ελένη..
πόσες ψυχές ζωντάνεψαν με την αέρινη ομορφιά σου!
έγινε πόλεμος γιατί
σ' έκλεψαν και έμεινε η στάχτη από τον Έρωτα.
και οι πόλεμοι συνεχίζονται, ίσως για κάποια Ελένη,
που πάτησε τη ξένη γη και λέει είναι δικιά της,
που ξερίζωσε χωρίς ντροπή τους γλυκούς καρπούς και έσπειρε την αμαρτία...
Σταμάτα να καρδιοκτυπάς Ελένη και να κλέβεις την αγάπη,
σταμάτα να κτίζεις όνειρα στη γη που δεν είναι δική σου!
.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου