ΘΥΜΑΜΑΙ / Κατσώνη Αναστασία

Μνήμη βουβή,

μνήμη ξεθωριασμένη,

γιατί τη σκέψη μου πονείς

και περπατείς και μένεις;

20 του Ιούλη,

Ξυπνήσανε σήμερα τα όνειρά μου

και στέρεψε το δάκρυ μου,

έσβησε η ματιά μου.

Τ’ άδικο ήρθε σήμερα

ξανά να μου θυμίσει

κείνης της μέρας το κακό

κάποιου παλικαριού χαμό.

Σήμερα όλα πάψανε

να λεν χαράς τραγούδι,

έγιναν όλα βάλσαμο

της λευτεριάς κρυφοπηγή,

ειρήνης στερνό λουλούδι.

Μνήμη βουβή,

μνήμη ηλιοκαμένη,

γιατί τη σκέψη μου αναζητάς

και κραίνεις;