Κι η Κερύνεια μια ανοικτή πληγή (απόσπασμα) / Παπαδοπούλου Ευριδίκη - Περικλέους

«Πατρίδα,

δεν είμαστε μάνες τούτο τον Ιούλη,

δεν είμαστε Παναγιές».

«Δε γινόταν αλλιώς, πατρίδα,

Θάνατος στα είκοσί τους χρόνια.

Ήταν λύση αυτή;

Ήταν διέξοδος αυτή;»

.....

«Τότε δε γράφαμε, Πατρίδα,

Τότε νοσταλγούσαμε χωρίς Θεό.

………….

Τότε δειπνούσαμε χωρίς Σταυρό

Με ζωή να ζητά συγχώριο”.

.......

«πως τούτ’ η θλίψη

δε θα κρατήσει πολύ.

.τούτη η θλίψη δεν μπορεί

να κρατήσει για πάντα».

........

«Πατρίδα       

Μύρισε Κερύνεια απόψε η σκέψη,

Μύρισε πατρικό σπίτι

κι αναλαμπές καρδιών,

μύρισε αυλή και τριαντάφυλλο».

.............

«Πατρίδα,

δεν το κατάλαβες

πως δε βολεύεται

τούτη η Κερύνεια όπως κι όπως;

Δεν ανέχεται να τη βολεύουν

όπως κι όπως;».

«Κραδασμοί Ψυχής» «Αχτίδες Ζωής» Παρουσίαση της Ποιητικής και Διηγηματικής Συλλογής της Ελένης Γ. Τυρίμου

Η Παρουσίαση των δύο βιβλίων (Ποιητικής και διηγηματικής Συλλογής)

θα πραγματοποιηθεί

την Πέμπτη 23 Μαρτίου 2017 και ώρα 7:30 μμ στο Πολυδύναμο Κέντρο Αυγόρου.

Την εκδήλωση θα τιμήσει με την παρουσία του 

ο Δρ Γεώργιος Κιτρομηλίδης Πρόεδρος Παγκύπριου Πολιτιστικού Συλλόγου.

Θα ακολουθήσουν :

Χαιρετισμοί από τον Πρόεδρο της Κοινότητας κο Παναγιώτη Μιχαηλά και από τον Δρ Γεώργιο Κιτρομηλίδη Πρόεδρο Παγκύπριου Πολιτιστικού Συλλόγου.

Παρουσίαση της Ποιητικής Συλλογής από τους Φιλόλογους: Κον Παύλο Γ. Παύλου 

και Κ. Πετρούλα Θεμιστοκλέους – Ιωάννου

Απαγγελία Ποιημάτων από βραβευμένους λογοτέχνες και ερμηνεία μελοποιημένων ποιημάτων της ποιήτριας από την Χαρά Σοφοκλέους. Συμμετέχουν οι μουσικοί: Νάσος Γεωργίου, Μιχάλης Μεταξάς και Γιάγκος Αντωνίου.

Θα ακολουθήσει Δεξίωση / τηλ 99477802

ΑΙΣΘΗΣΕΙΣ ΣΩΜΑΤΩΝ

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis////Yfos/8/3.html

Πατριώτης Έκτωρ (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στη Κύπρο, ζει στο Παρίσι. Σπούδασε αρχιτεκτονική.

Ποιητικές συλλογές

1972 «Πορφυρόματα».

1975 «Δορυάλωτος»

1975 «Απελεύθεροι»

1981 «Ανοχύρωτοι»

1993 «Στεφανόπλοκοι»,

1993 «Στεφανοφόροι»,

1993 «Θοεφίλητος» (1993),

1994 «Μελιπτέρωτοι Ι-Εκφωτος»

1994 «Μελιπτέρωτοι ΙΙ- Λεύκιππος»

1994 «Μελιπτέρωτοι ΙΙΙ-Εσφως»  

[Ξοδεύετε το σύμπαν] / Πατριώτης Έκτωρ

Ξοδεύετε το σύμπαν
στην αιμάτινη πορεία
ανεβαίνουν αύμπτωτα τατέρματα
εξαντλείτε τςι ψυχές των πουλιών
που προδρομούν.
Φορτίο μολυβένιο 
κάθε ανατολής ο ήλιος.
Κλεισμένος 
μετρώ τις σιωπές
που σεις θελήσατε.
Φύγετε
να κηρύξω μεγαλόφωνα
τα όσα η ψυχή μου 
μου ψιθυρίζει αιώνες. 

[κισσός ανερχόμενος] / Πατριώτης Έκτωρ

κισσός ανερχόμενος

χαμηλόφωνη νίκη

αμπέλι σε σκέφτομαι

 δική μου κατάφαση

φάση οδύνης

δική μου

ηλιόκαυστη πρόγνωση.

προσφέερω το βλέμμα ευρύχωρο

σιωπή της ψυχής.

ό,τι μ' έμελλε πάθος απόμερος ύμνος.

ΠΙΝΑΚΑΣ ΣΤΟ ΜΕΣΟΝ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ

Κάθομαι στο κατάστρωμα
και σκέφτομαι ότι δεν υπάρχουν πατρίδες.
Το βαθύ μπλε προτρέπει: Σκούπισε τις σκέψεις
μόνο κοίτα
αλλά το μελένιο του σούρουπου
δαμάζει τα χρώματα του πίνακα.
Το πινέλο χορεύει τρελά
στα χέρια του παντοτινού θεού
που ζωγραφίζει ασταμάτητα
όσα ο ζωγράφος θα απεικονίσει αργότερα.
Ο Ποσειδώνας φορτωμένος τους πνιγμένους του
μου λέει πως θα μπορούσα να περπατήσω
στους αφρούς των κυμάτων
αρκεί να μην στρέψω το βλέμμα στο βυθό.
Όμως
το καράβι που φεύγει
το καράβι που απομακρύνεται
είναι φορτωμένο τη μνήμη μου.

Πληγείσες Περιοχές/Γυμνές Ιστορίες,2016,Μελάνι

Βροχή / Λαμπής Γιάννος

Ίσως να φταίει που είναι Κυριακή γι’ αυτή την ερημιά

των πεζοδρομίων, ίσως πάλι να είναι κι η βροχή,

αυτή που ώρα τώρα πέφτει μονότονα, κι όλο ψιθυρίζει

σαν κάτι να θέλει να μου πει, αλλά την παραδέρνει

στα κρύα δάκτυλα του ένας τρελός χορογράφος αέρας

κι όλο την παίρνει μακριά και δεν την αφήνει να μου πει

Την βλέπω να μου κτυπά το παράθυρο γράφοντας πάνω στο τζάμι

σε μια γλώσσα αλλόκοτη, όλο σχήματα που συνεχώς αλλάζουν

κι εγώ προσπαθώ να τ’ αποκρυπτογραφήσω αλλά είναι

τόσο ζωντανές αυτές οι λέξεις που δεν τις προλαβαίνω

και μένει στ’ αυτιά μου μόνο ένας ήχος θλιμμένος,

σαν βήματα γνώριμα που όμως δεν με προφταίνουν ποτέ.

Ήρθες ξανά

Ήρθες ξανά 

Εκεί που κόντεψα να συνηθίζω την απουσία σου
μού πες ξανά το σ'αγαπώ κι ανατρίχιασα
συνηδειτοπειώ ,δεν σε ξέχασα
Απλά μια αίσθηση γαλήνης με τύλιγε .
Στον ερχομό σου πάλι φουρτούνα
πάλι το καθημερινό βάσανο μου.
Πάλι η άσβεστη δίψα της καταδικασμένης μου αγάπης

Κι όταν ξανά η σιωπή σκέπασε τον ήχο των βημάτων
που απομακρυνόνταν τότε
ένοιωσα την καρδιά να ξεριζώνεται
κι ας έλπιζε ακόμα στην συνέχεια
Υπάρχει άραγε η συνέχεια για μας ;

ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΑΓΆΠΗΣ 

Τιμή μου η αγάπη σου τιμή ο έρωτάς σου
κι αυτή σου η ευθύτητα που μ' έφερε κοντά σου '

Ποτέ δεν λές εσύ πολλά μα μιά σου λέξη μόνο
με βγαζει στα ουράνια και δοιώχνει μου τον πόνο

Στα μάτια σου αγάπη μου σαν βλέπω την αγάπη
μου φαίνεται όλη η γή είναι χαρά γεματη

Μες στην ψυχή μου βρίσκεσαι, να ξέρεις σε λατρεύω
μέσα σε χίλιους μάτια μου εσένανε γυρεύω

αν θέλει κάποτε ο θεός οι δυο μαζί να ρθούμε .
Το θαύμα της αγάπης μας απ την αρχή να ζουμε .

Μαρούλλα Πανάγου 

ΌΜΟΡΦΗ ΚΑΡΔΙΑ

Το όμορφο το πρόσωπο τα βλέμματα τα κλέβει
μα η καρδιά η όμορφη τον πόνο τον γιατρεύει!

Το πρόσωπο το ποθητό μια μέρα θα χαλάσει
μα η ευγενική ψυχή ποτέ δεν θα γεράσει!

Γι αυτό τον χαραχτήρα σου πλάσε τον να αξίζει
και δίδαξε τον την χαρά στους γύρω να σκορπίζει!

Χριστοδούλου Θάλεια

Περνάρης, Άντης (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1903 και απεβίωσε το 1980. Το πραγματικό του όνομα ήταν Ανδρέας Παυλίδης. Σπούδασε στο Παγκύπριο διδασκαλείο και στη συνέχεια έκανε μετεκπαίδευση  στη φιλοσοφία και στα παιδαγωγικά. Εργάστηκε  ως δάσκαλος και ως καθηγητής . Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία. 

Παρουσιάστηκε στα γράμματα για πρώτη φορά το 1931 με την ποιητική συλλογή: Διπλό ξεφάντωμα. 


Έργα του:

• Τραγούδια της θάλασσας (1935, ποιητική συλλογή),
• Ρυθμοί της ζωής (1938, ποιητική συλλογή), Καλλιρρόη (1959, ποιητική συλλογή),
• Έλεγοι και παιάνες (1959, ποιητική συλλογή),
• Ωδές και Μπαλάντες στον Γρηγόρη Αυξεντίου (1960, ποιητική συλλογή),
• Εννέα ποιήματα (1966, ποιητική συλλογή),
• Τα Πάθη τα Σεπτά (1974, ποιητική συλλογή),
• Ιπποκρήνη (1977, ποιητική συλλογή),
• Προσφυγικοί ψαλμοί (1979, ποιητική συλλογή),
• Σωκράτης (1961, θεατρικό),
• Της Τρίχας το γεφύρι (1961, θεατρικό),
•  Στον ίσκιο της γέρικης ελιάς (1962, θεατρικό),
• Η ποίηση στη ζωή μας (1936, μελέτη),
•  Στοιχεία μελέτης και κριτικής λογοτεχνίας (1944, μελέτη),
• Στοιχεία αισθητικής του λόγου (1957, μελέτη),
• Λουκής Ακρίτας, ο λογοτέχνης και αγωνιστής (1973, μελέτη),
• Συνοπτική ιστορία της κυπριακής γραμματείας (1977, μελέτη),
• Αναδρομές (1980, μελέτη),
• Γραμματική της Δημοτικής (1934, σχολικό),
• Ιστορία Ελλάδας-Κύπρου (1958, σχολικό),
• Ανθολογία δημοτικών τραγουδιών (1968, σχολικό),
• Μαθήματα νεοελληνικής λογοτεχνίας (1969, σχολικό) κ.ά.

Το 1978 ανακηρύχθηκε επίτιμος πρόεδρος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών.

Ύμνος της εθνοφρουράς / Περνάρης Άντης

Οι αγωνιστές, οι αγωνιστές,
ήλιος, ψυχή που θάλλει,
στήθια, μπαρούτι και φωτιά,
σκληρό, τα μάτια, ατσάλι.

Μπροστά κι όλο μπροστά προς την αυγή
που χαιρετάει τη λευτεριά,
τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη,
που χαιρετάει τη λευτεριά,
τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη.

Οι εθνοφρουροί, οι εθνοφρουροί
ήλιος, ψυχή που θάλλει,
στήθια, μπαρούτι και φωτιά,
σκληρό, τα μάτια, ατσάλι.

Μπροστά κι όλο μπροστά προς την αυγή
που χαιρετάει τη λευτεριά,
τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη,
που χαιρετάει τη λευτεριά,
τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη.

Ο ιδρώτας, πρωινή δροσιά
κι ο πόνος νιο τραγούδι,
για την Ελλάδα, η πληγή,
στα στήθια μας λουλούδι.

Μπροστά κι όλο μπροστά προς την αυγή
που χαιρετάει τη λευτεριά,
τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη,
που χαιρετάει τη λευτεριά,
τη λευτεριά σ’ αυτή τη γη.

Η ΑΠΟΔΗΜΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ (απόσπασμα) / Περνάρης Άντης

Κρέμασα την καρδιά μου κουρέλι πένθιμο 
στην εξώπορτα του σπιτιού μας. 
Πιο μαύρο κρέπι δεν ήταν 
σε κανένα εμπορικό της οδού Ερμού. 

Τα μαύρα δεν υφαίνονταν με κλωστές, 
υφαίνονται με πόνο και αίμα
κι η καρδιά μου ξεχείλισε κι από τα δυό. 

Πως το κανες μανούλα και ξεκίνησες κι έφυγες, 
πως τό κανες εσύ που φοβόσουνα για μας κάθε αναχώρηση 
ποιος κόρφος τώρα θ΄  αγκαλιάσει τη θλίψη μου
σε ποια ποδιά θα κρύψω το πρόσωπό μου;

........

Νοσταλγία της Αθήνας / Περνάρης Άντης

Καράβι, πώς σε νοσταλγώ, με τον ρυθμό σου τον γοργό

την άπλα του θαλασσινού τού κάμπου να διασχίζεις

και πίσω τούφες τον καπνό –μυχτηρισμό στον ουρανό

που όλο γελάει στο κενόν– άνοιαχτα  να σκορπίζεις!

Καράβι, τώρα από μακριά σε βλέπω να τραβάς, αλιά,

στη χώρα που σαν όνειρο είδα ή σαν παραμύθι

και με τη μαύρη σου θωριά να μου γητεύεις  την καρδιά

που πάει να σπάσει απ’ άπλερη μια πεθυμιά στ’ αστήθι.

Γίνεται η σκέψη μου πουλί που δεν λογιάζει το κλουβί

του χρόνου, και το μάκρεμα του τόπου δεν φοβάται

κι αφήνει το άχαρο κορμί –λες κι αναζήταγε αφορμή–

στου πόθου του ανωφέλευτου την κούνια να κοιμάται,

κάποιες νυχτιές που η ξαστεριά βάφει τη γη μενεξεδιά

και με το στόμα τ’ αηδονιού –τη γλώσσα των ερώτων

που ξέρουν μόνο τα πουλιά– και την τριανταφυλλευωδιά

anch’ io son’ pittore* λέει σαν κάποιος άλλος Τζιότο*.

Και ταξιδεύει ολονυχτίς ποτίζοντάς με μιας πηγής

τ’ αθάνατο νερό που ώς χτες ανίδεος αγνοούσα

και γίνεταί μου ο μυητής κάποιας αιθέριας μουσικής

που μελιστάλαχτα αδονά  τη φτωχική μου Μούσα.

Γοργό καράβι, αλαργινό, πώς δεν με παίρνεις να τη δω

ξανά, να νιώσω γύρω μου την πόλη που λατρεύω

μόνε μ’ αφήνεις μοναχό ν’ ακούω του πόνου τον αχό

και λατρεμένες θύμησες θλιβά ν’ αργαναδεύω;

* Είμαι κι εγώ ζωγράφος

* Τζιότο, ο: ιταλός ζωγράφος, γλύπτης και αρχιτέκτονας

(1266-1337), κυριότερος πρόδρομος της Αναγέννησης στην Ιταλία.

Λιγόστιχα ... Άντης Περνάρης

Ι

Χειμώνας κατακαλόκαιρα.

'Ολα είναι ψέμα σ΄ αυτό το νησί 

και μόνο αληθινό ο τρόμος.

ΙΙ

Στα χείλη κρέμεται φιλί 

μα η καρδιά μας πέτρα 

Ιπποκρήνη 1977