ΑΡΚΟΝ ΜΟΥ ΦΚΙΏΡΟ / Μαρούλλα Παναγου

Αρκον μου φκιώρον αγαπώσε
μα πόμακρα μονον θωρώ
στην μυρωδκιά σου πεθανίσκω
το “αγαπώσε” μουρμουρώ

Αρκον μου φκιώρον τζιειν τα κάλλη
μες στ'ορομά μου η θωρκά σου
αμάκκωτο τζι αμύριστον μου
φωδκιά που ενεν πιο μεάλη

Αρκον μου φκιώρον μες στον κάμπο
ανενοιας μυρωδκιές σκορπίζεις
θωρώ σε γιω τζι αναστενάζω
που αθελά καρκιές ραΐζεις

Αχ φκιώρο μουσκομυριστό μου
τούτη η άρκα ομορκιά σου
μαεύκει όσους σε θωρούσιν
τζιαι μέν .... μεθκιά η μυρωδκιά σου .