Δύο μικρά ποιήματα του Ανδρόνικου Κατσιαντώνη

1

Για τες τζιεγκιές τα πόθκια της
Στην αλυτζιήν που βάλλει,
Τζιαμέ στην νάκραν των νερών,
Αντίς το άλας τ' αλμυρόν
Εν ζάχαρις που φκάλλει...


2

Που πάν εις τα μνημόσυνα
Κάμνουσιν τους καπάτσους,
Όμως δαμέ εχάσαν τα,
Εφτύς εκατεβάσαν τα
Δίχα να φάσιν πάτσους...

Εν κάμποσοι που σσιύψασιν
Εντζιεν πως εν οι μόνοι,
Τηρούν πιστά διαταγές,
Γι αυτόν τωρά στες εκλογές
Θα κατεβώ τζι εγιώνη...