ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΨΥΧΗΣ. / Πανάγου Μαρούλλα

Γράφω τα λόγια της αγάπης
εκείνα που δεν άκουσες
Ομολογώ τον έρωτά μου
Που χίλια χείλη τον διαβάζουν.
Που χίλια μάτια τον βλέπουν.
Που χίλιες καρδιές τον αισθάνονται
Κανένας δεν είναι που να μην αγάπησε
Κανένας που δεν πόνεσε '
Κανένας που δεν ξενύχτισε στο δάκρυ.
Κυλούσε σιωπηλό,
στον πόνο τον αμίλητο .
Δεν επιτρεπόταν ο καημός του ,
Μοιράζομαι τις σκέψεις
στην κάθε μου γραμμή .
Μοιράζομαι τον καημό
της αδελφής ψυχής.
Ξέρεις ποια είναι .
Ξέρεις για ποιον κτυπάει η καμπάνα
Ξέρεις γιατί!!!!!!!!!!!!
Μα δεν ξέρεις πόσο.
Δεν κατάλαβες πόσο.
Δεν ένοιωσες πόσο.
Το ελαφρυντικό της άγνοιάς σου
σου δίνει απαλλαγή
Σωστή η επιλογή σου
και πίσω η θύμηση στρογγυλοκάθησε
στην άδεια θέση σου.
Μαζί και το τραγούδι
που ύμνησε τον έρωτα
Που ύμνησε την επίσημη αγαπημένη .
Πόση αλήθεια;
Πόση θέληση;
Πόσο κράτησε;

Οπτασία / Άγις Χαραλαμπίδης

Ωσάν αγγέλου όραμα και Θεία οπτασία

Στον ουρανό ζωγράφισε με τόση μαεστρία

Της φύσης καλλιτέχνιδας το μαγικό το χέρι

Όπως αυτή και μόνο αυτή να ζωγραφίζει ξέρει.

Στ αύριο να δει το φως του... / Ονουφρίου Περικλέους Αντριάνα

Μέσα στον πόνο των καιρών,
στην θλίψη που σαλεύει.
Απάνω στου γέλιου την σχισμή
που χάραξε η ελπίδα

Το μέλλον είναι ζοφερό
με κυνηγά η έγνοια
Θαρούνε πως συμφέρον ειν
το άτιμο το χρήμα

Το αίμα χύνουν μπόλικο
στο χώμα τ Αλεξάνδρου
στην σκακιέρα των εθνών
κυριαρχεί το εγώ τους

Σιγοκαίει η Γαία μας
θρηνεί τον άνθρωπο της
Ουρλιάζει ως ισόθεος
σκοτώνει τον εαυτό του

Βγάζει κραυγή ένα παιδί
όλοι αφουγκραστείτε
Προσφέρετε τα μάτια σας
στ αύριο να δει το φως του.

Όσοι στ' αλήθεια σ' αγαπούν / Ανδρέου Ειρήνη

Όσοι σε τούτη την ζωή
πραγματικά πονούνε
τα δάκρυα τους ειν' κρυφά..
Στα φανερά γελούνε.

Να μην στενοχωρήσουνε
αυτούς που αγαπούνε
κι ακόμη οταν ξεψυχούν
"Είμαι καλά" θα πούνε

Αυτοί που τους αγάπησαν
μόνο θα λυπηθούνε
που βρίσκαν χρόνο για αυτούς
κι ένα καφέ να πιούνε.

Όσοι στ' αλήθεια σ' αγαπούν
ποθούνε να στο πούνε
"Είσαι καλά" σαν σε ρωτούν
την πλάτη δεν γυρνούνε.

Η αγάπη δεν είναι γιορτή
κάποιες φορές τον χρόνο
η αγάπη είναι δίπλα σου
στο γέλιο και στον πόνο.

Ειρήνη Ανδρέου

Πόσο αλλοτριώθηκες ποιητή / Ειρήνη Ανδρέου

Πόσο αλλοτριώθηκες στο χρήμα ποιητή
που ξ̌έχασες τον ρόλο σου, το σύστημα φλερτάρεις.
Της εξουσίας θλιβερέ κι εσύ προσκυνητή...
σ' είδα σε ψηφοδέλτια κομμάτων να ποζάρεις.

Πόσο αλλοτριώθηκες στην φήμη ποιητή
που ξέχασες τον ρόλο σου, να είσ' επαναστάτης
Γλείφεις και σέρνεσαι και δόξες επαιτείς
στο σύστημα εισχώρησες, αντί να είσαι κράχτης.

Ωωω πώς αλυσοδέθηκε η πατρίδα και σφαδάζει
κι η αλήθεια μες στα δίχτυα ξέπνοη σπαρταρά.
Κόκκαλα ηρώων τρίζουνε κι η γης αναταράζει
κι ενός παιδιού αγέννητου ακούω τα ουρλιαχτά.

«Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ»

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Συντονιστική Επιτροπή Υπεράσπισης Αγώνα για Ελεύθερη Κύπρο     (Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.)

διοργανώνει στις 17 Ιανουαρίου 2020, στις 6:00 μ.μ., εκδήλωση με θέμα :           «Η ΚΥΠΡΟΣ ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ»

στην αίθουσα της Παλαιάς Βουλής – Εθνικό Ιστορικό Μουσείο

(Πλατεία Κολοκοτρώνη, Σταδίου 13, Αθήνα)

και σας προσκαλεί να συμμετάσχετε.

Εισαγωγική ομιλία θα απευθύνει ο Ευάγγελος Κουρής, δικηγόρος,           Πρόεδρος της Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.

Κεντρικοί ομιλητές θα είναι

Ιωάννης Σιεκέρσαββας, πρόεδρος του Σωματείου «Αδούλωτη Κερύνεια» Κωνσταντίνος Γρίβας, αναπληρωτής καθηγητής Γεωπολιτικής Σ.Σ.Ευελπίδων Μανούσος Παραγιουδάκης, στρατηγός ε.α. , επίτιμος Αρχηγός Γ.Ε.Ε.Θ.Α.

Παρεμβάσεις θα κάνουν οι:

Γεώργιος Κουρούκλης, δικηγόρος, πρόεδρος της Σ.Α.Κ.

 Αλέξιος Χ. Κωνσταντίνου, PhD δικηγόρος, διδάσκων καθηγητής – συντονιστής ΑΠΚ και Σχολής Αξιωματικών Ε.Α., Γ.Γ. Ενώσεως Κυπρίων Ελλάδος    Αθανασία Φωτιάδη, νομικός, μέλος της Σ.Ε.Υ.Α.Ε.Κ.

Την συζήτηση θα συντονίσουν οι:

        Λουκάς Αξελός, Δρ ΕΚΠΑ, συγγραφέας, διευθυντής Εκδόσεων «Στοχαστής» και περιοδικού «Τετράδια» και

Αθανασία Φωτιάδη.

Το χρώμα του Γαλάζιου Υάκινθου: Παρουσίαση του μυθιστορήματος του Χρίστου Χατζήπαπα

Πρωτόκολλο συνεργασίας του ομίλου ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ με το Πανεπιστήμιο του Μινσκ

Αντιπροσωπεία του Π.Ο. ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ με τον Πρόεδρο Αντώνη Λαζάρου και την χοροδιδάσκαλο Μαρία Δημητρίου Ττοφαρή  κατόπιν πρόσκλησης του Κρατικού Αγροτικού Πανεπιστημίου του Μινσκ παρευρέθηκε σε μεγάλη εκδήλωση του συγκροτήματος “VELES” του Κρατικού Αγροτικού Πανεπιστημίου του Μινσκ όπου  γιόρτασε τα 10 χρόνια από την ίδρυση του στο θέατρο του Πανεπιστημίου.

Επίσης είχε συνάντηση με τον Πρύτανη του Πανεπιστημίου Νικολάι Ιβάνεβιτς και Αντιπρύτανη Βλατντιμήρ Νικολάεβιτς και υπογράφηκε πρωτόκολλο συνεργασίας του ομίλου με το Πανεπιστήμιο.

ΚΑΘΕ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ / Πενταράς Νίκος

Κάθε Πρωτοχρονιά
σκουπίζω απ' το κατώφλι
του νέου χρόνου
το δάκρυ τ’ ουρανού
ντύνομαι την ορμή
του κυμάτου
ζώνομαι το ουράνιο τόξο
που ξεπροβάλλει
πίσω απ' το βουνό
με τα καμένα δέντρα
και προχωρώ.

Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ / Πανάγου Μαρούλλα

Μπουμπούκι τριαντάφυλλο μπαίνει ο νέος χρόνος
μαζί του φερνει αρώματα και ξεμακραίνει ο πόνος .
Μ έλπίδες εξεχείλησε σήμερα η καρδιά μας
να φέρει τύχη και υγειά σ' όλους και στα παιδια μας.
Με την ευχή τουτη η χρονιά ευτυχισμένη να'ναι
να τα προσέχει ο Θεός όπου και να γυρνάνε
.Να φέρει στην πατρίδα μας πάλι ελευθερία
τους πρόσφυγες στα σπίτια τους που ζουν στην προσδοκία .
Ευχομαι τούτη η χρονιά να'ναι η τελευταία
και στα χωριά μας λευτεριά να κλείσει την αυλαία
Για τούτο τωρα αδέλφια μου ας δώσουμε τα χέρια
Η Κύπρος να λευτερωθεί μ' ειρήνης περιστέρια
Να πάμε τότε όλοι μας και πάλι στα χωριά μας
αυτός είναι ο πόθος μας κι η ελπίδα στην καρδιά μας
Φλόγα που μένει άσβεστη πόθος που δεν ξεχνάμε
στους τόπους των προγόνων μας πάλι να ξαναπάμε
Ναν το φεγγάρι ολόγιωμο τ' αστέρια να φωτίζει
και τις καρδιές η λευτεριά γαλήνη να γιομίζει
Ο ήλιος της δικαίωσης φέτος να ανατείλει
στις σκλαβωμένες εκκλησιές ν' ανάψει το καντήλι

Αναστοχασμός / Ανδρέου Παύλος

Σ' έναν αναστοχασμό
της παρελθούσας χρονιάς
κρεμάστηκαν οι γοργοτάξιδες στιγμές
ανάποδα
με μανταλάκια πιάστηκαν
σε ένα σκοινί μπουγάδας.
Οι άνθρωποι είναι το σκοινί.
Για να μοιραστούν τα όνειρα.
Αλλάζουν, υποδέχονται το φως.
Παλεύουν στο χάος να ισορροπήσουν.
Ξεκαθαρίζουν μες στον πλούτο του νου.
Σε στιγμές εξαγνισμού.

Κάτω από το δέντρο της ζωής της Ονουφρίου Περικλέους Αντριάνα

Κάτω από το δέντρο της ζωής,
στ άπειρο της αγάπης, άγγιξε
η χαρά τα μάτια σου.
Δύο μάτια φως ανέσπερο.
Φωνή μαγική, απόκοσμη.
Αγγελος αγάπης, αλήτης
δρομέας ζωής, καθώς
του πρέπει.
Διακτίνισμα ελπίδας,
χείλη ηδονή, καρδιά καθαρή
πνεύμα λαμπερό.
Ανοίγεις παντζούρια φυγής.
Αλήτικο πετροχελίδονο,
επιστρέφεις πάντα πίσω.

Που ΄φυς, ψυσιή μου του Κυριάκου Κατσιαντώνη

Πάει ακόμα ένας χρόνος/ Ανδρέου Ειρήνη

Πάει ακόμα ένας χρόνος
και στης μίζας το νησί,
ΦΤΟΥ μας μη μας πιάσει ο φθόνος!
Σαν και μας κανείς στη γη!

« Έξυπνα» μου ανθρωπάκια
πϊονάκια των ρητόρων
που σας τάζανε "λαβράκια"
εις του"φάτε ωρέεεεεε" τον ντόρο!

Ψηφοδέλτιο δεφτέρι
μέσα κι η…."κουτσή Μαρία."
Οι "σωτήρες" έν' ασκέρι
μα δεν βλέπω σωτηρία.

Με στόμφο σας μιλούσαν
κι εσείς δώσ' του παλαμάκια.
Την Πατρίδα ξεπουλούσαν
και εσείς …..συνενοχάκια

ΚΑΡΕΚΛΕΣ , καρεκλάκια
στου… «Ππάντζιαρου» το χάνι,
χρυσά μπόνους, φακελάκια,
στου Αυγεία μας την στάνη!

Δεν σας φτάναν οι μισθοί σας
θέλατε κι επιχειρήσεις
και την πίττα όλη δική σας!
Ε, σείς θεατές της κρίσης!

«Έξυπνα» μου ανθρωπάκια
με ταυτότητες κομμάτων…
με ρουσφέτια, ρουσφετάκια
φτάσαμε « αίσια» στον πάτο!

Και εσείς φοροφυγάδες
που πλουτίζατε …."χρωστώντας"
κι έτσι ζούσατε αγάδες
κι οι φτωχοί λιμοκτονώντας,

ξεσκεπάζεται ο στάβλος
κάθε πόστο και βρωμιά,
Ζουμε σ ενα κυκλο φαύλο
βουτηγμένοι στα σκατά!

Μάσες με χρυσά κουτάλια
κι ο φτωχός να ζητιανεύει!
Να τα μαύρα μας τα χάλια
κι ο εχθρός παραμονεύει…..

Πώς κατάντησε η Κύπρος
έρμαιο στα δανεικά
για να συντηρείται ο κόπρος
τόσο «δημοκρατικά»!

Να αφαιμάσσεται ο φτωχός
και ο κλέφτης να διαπρέπει,
να διορίζεται υπουργός
μα ότι πάθουμε μας πρέπει!

Πώς μας έφαγε η "μαστούρα,"
αποχαύνωση εντελώς!
Ζούμε στην ψευτοκουλτούρα,
θέαμα γίναμε ως λαός!

Μας κουρεύανε,τ' αρνάκια
μα εμείς δώσ' του καρναβάλια.
«’Εξυπνα» μου ανθρωπάκια
ΦΤΟΥ ΜΑΣ και μας πρέπουν κι άλλα

ΜΙΚΡΕΣ ΚΛΕΨΥΔΡΕΣ / Χαραλαμπίδης Άγις

ΙΙI

Το λένε πολλοί

τώρα το λένε∙

παιδιά της καταιγίδας

γίναμε όλοι

που δεν ήταν ξαφνική

αναμενόταν

την κυοφορούσαμε∙

στις προτεραιότητες μας

είχε πέσει πυκνή ομίχλη.

*

Ιανουάριος, 2014

V

Στον άδειο δρόμο

καθώς κοιτούσε

δεν φαίνονταν∙

ήταν όμως εκεί∙

οι ουλές της νύχτας

ζωντανές, ολοζώντανες

δοσμένες στο ανόσιο έργο τους.