Ανδρέας Νεοφυτίδης (βιογραφικό σημείωμα)

Ο Κύπριος στιχουργός και ποιητής Ανδρέας Νεοφυτίδης γεννήθηκε το 1948 στη Λεμεσό. 

Σπούδασε στο Λονδίνο και στην Grenoble φιλοσοφία. 

Εργάστηκε από το 1984 έως το 2013 στο Αθηναϊκό και Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ως αρχισυντάκτης στα ξενόγλωσσα καθημερινά δελτία ειδήσεων. Εμφανίζεται για πρώτη φορά στον χώρο της ποίησης δημοσιεύοντας ποιήματα στο περιοδικό "Νέα Εποχή" της Λευκωσίας το 1972. Τραγούδια του έχει μελοποιήσει ο  Μάριος Τόκας, αλλά και οι Παναγιώτης Πολεμίτης, Αλέκος Χαραλαμπίδης, Νεοκλής Νεοφυτίδης. 

Ποιητικές Συλλογές:

Είπε/ 2013/ Σμίλη 

Ξεχασμένη αποσκευή / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Με βρήκες σαν ομίχλη που `ψαχνε
απ’ το παράθυρο να μπει,
με βρήκες μες στη νύχτα σαν μια κουβέντα
που κανείς δεν ήθελε να πει.

Κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
ταξιδιώτης δίχως θέση
όταν με βρήκες,
κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
ξεχασμένη αποσκευή,
κι ήμουν έξω απ’ τα τρένα
ξεχασμένη αποσκευή
κι εσύ με πήρες.

Με βρήκες σαν ανάμνηση που αφήνει
στο στόμα κάποιο παλιό φιλί,
με βρήκες σαν μια πόρτα που περίμενε
που περίμενε κάπου στον κόσμο ανοιχτή.

Κι όλο εγώ περίμενα / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Σκόρπιζαν τα χρόνια κι η αγάπη μου, δίχως πυξίδα
έγραφε κύκλους στ’ άδειο λιμάνι μου
κι άπλωνα τα χέρια στο σκοτάδι μου κι άγγιζα μόνο
μόνο το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου

Κι όλο εγώ περίμενα κι όλο εγώ περίμενα
να σ’ έφερνε ένα πλοίο
κι όλο εγώ περίμενα αγάπη μου στο κρύο
γύρισες, κι όμως, λέει το βλέμμα σου αντίο

Έκλεινα τα μάτια, άναβε ο πόθος μου, η νύχτα ατέλειωτη
μια γιορτή που τελειώνει όλος ο κόσμος μου
κι άπλωνα τα χέρια στο σκοτάδι μου κι άγγιζα μόνο
μόνο το σχήμα του κορμιού σου στο κρεβάτι μου

Κι όλο εγώ περίμενα κι όλο εγώ περίμενα...


το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=_dQCA_GHLAA

Εξαρτάται / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Μα τι όνειρα θα `κανες
αν δεν ήμουν στο πλάι σου
κι αν τις νύχτες δεν άπλωνα
την καρδιά μου για μαξιλάρι σου

Αν σκιά σου δεν ήμουνα
που ποτέ δεν κοιμάται
μα τι όνειρα θα `κανες
σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται

Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

Μα τι όνειρα θα `κανες
αν δεν ήμουν ο πόθος σου
κι αν τις νύχτες δεν άναβα
σαν φωτιά να σκοτώνω το φόβο σου

Αν σκιά σου δεν ήμουνα
και καρδιά που δε φοβάται
μα τι όνειρα θα `κανες
σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται

Εξαρτάται μου λες εξαρτάται

Μα τι όνειρα θα `κανες
αν δεν ήσουνα πλάι μου
κι αν τις λέξεις δε σκλάβωνα
μοναχά να σε λέω αγάπη μου

Αν δεν ήμουν ο δρόμος σου
και καρδιά που θυμάται
μα τι όνειρα θα `κανες
σ’ έναν κόσμο που δε σε λυπάται


το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=bbu43fU8PCk

Καλημέρα / Ανδρέας Νεοφυτίδης

Τώρα που έμαθα να ζω χωρίς εσένα
τώρα που οι μνήμες μου γυρνούν από τα ξένα
απ' τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς
Όσα ανελέητα η μέρα μας τα παίρνει
η νύχτα στ' όνειρο απρόσμενα τα φέρνει
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς

Λένε πως χάθηκες
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
σα να 'σουν πρόσωπο που επινόησα
μάτια μου ανήμερα
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
μάτια μου ανύποπτα

Είναι η σκέψη σου αόρατος καθρέφτης
στις δύσκολες στιγμές κοιτάζω αν με βλέπεις
απ' τη ζωή μου όταν περνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς
Σ' ακούω να μιλάς, φωνή μες στη φωνή μου
όπως μεγάλωνα μεγάλωνες μαζί μου
όπου κι αν είσαι όταν ξυπνάς
μια καλημέρα μην την ξεχνάς

Λένε πως χάθηκες
δε σε συνάντησε κανείς ως σήμερα
σα να 'σουν πρόσωπο που επινόησα
μάτια μου ανήμερα
Λένε πως χάθηκες
μα ήσουνα εδώ όσο άλλο τίποτα
μα ήσουνα εγώ κι εγώ φοβόμουνα
μάτια μου ανύποπτα

Απ’ τα βουνά στα πέλαγα / Νεοφυτίδης Ανδρέας

Απ’ τα βουνά στα πέλαγα
όρτσα στα πέρατα
του κόσμου που αλλάζει
όνειρο που μας φωνάζει.

Φυτρώνουμε στα όνειρα
χτίζουμε σίγουρα
την ανθρωπιά του κόσμου
λόγε ελληνικέ και φως μου.

Απ’ τα βουνά στα κύματα
λέμε ποιήματα
Ομήρου Κι Ελύτη
που `κανε τις λέξεις σπίτι.

Τιε θάλασσες οργώσανε
και όσα δώσανε
της Αρκαδίας μοίρα
άνθισαν μες στην αρμύρα.

Απ’ τα βουνά στις θάλασσες
μοίρα μας άλλαξες
και πάντα ακόμη οι ίδιοι
σαν της Κύπρου το ταξίδι.

Πατρίδα μας τα ανώγεια
μένουνε τα χρόνια μας
στην Αρκαδία πίσω
χώματα να τα φιλήσω.


το ακούτε: https://www.youtube.com/watch?v=qWy0bT1Q-WI

ΤΑ ΛΕΚΤΙΚΑ ΠΕΔΙΑ / Νεοφυτίδης Ανδρέας

σαν παρουσία σ' ευτυχές γεγονός

Όπως

γράφοντας λέξεις στο λευκό χαρτί

εκτοξεύεις πέτρες στον απέναντι

τοίχο

Όπως

παντρεύοντας στο χαρτί σου τα ονόματα

ανοίγεις το μυστήριο της ζωής σε βιβλίο

που γράφεις και κλείνεις

Όπως

επιστρέφει στον κύκλο του ο τροχός

και πυροδοτείται η λέξη

Όπως

ακροβατώντας τη ζωή σου στις ευθείες

βρίσκεις στο τέρμα την ψυχή σου

ζαρωμένο σύνθημα

Όπως

πίνοντας ήλιο στα κοχύλια

ακούς πηγάδια ν' ανεβαίνουν

απ' τα κάτω

Όπως

τα λόγια των ανθρώπων εκκρεμούν

στις φωτεινές ταμπέλες

που αστράφτουν

Όπως

σε λεκτικά πεδία ταξιδεύοντας

ο ποιητής μας ανάβει τα σήματα

της παγίδας

Όπως

σε βλέπω και με βλέπεις

μεσ' απ' τις διάφανες λέξεις

Όπως

αρμόζει στη θάλασσα το βάθος του γαλάζιου

το μήκος του αφρού και το πλοίο της γραμμής

Λεμεσός - Πειραιεύς και τανάπαλιν

Όπως

δωροδοκώντας τα ονόματα εξαγοράζεις το τοπίο

Όπως   

ελπίζοντας στη συντριβή του

στρατολογεί τις λέξεις του ο ποιητής

Όπως βαθμολογώντας τη διαγωγή των λέξεων

μηδενίζεσαι

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ / Νεοφυτίδης Ανδρέας

μοίρα

σημειοφόρων χώρων που ευδοκιμούν

κατάλευκοι στα μαύρα σύμπαντα του ονείρου

Χάρη

των ανάγλυφων εκείνων ονομάτων

Αμαθούς Κούριον Παλαίπαφος

Πενταδάκτυλος : ΟΙ ψηλότερες κορυφές

Ο Πενταδάκτυλος είναι οροσειρά που εκτείνεται κατά μήκος της βόρειας ακτής της Κύπρου. Ονομάστηκε έτσι καθώς ομώνυμη κορυφή, έχει το σχήμα παλάμης με πέντε δάκτυλα.

Οι ψηλότερες Κορυφές της Οροσειράς:

A/A	Ονομασίας Κορυφής	Ύψος
1	Κυπαρισσόβουνος	1024
2	Βουφανέντο	954
3	Κόρνος	946
4	Αλωνάγρα	935
5	Γιαηλάς	935
6	Προφήτης Ηλίας	888
7	Παλαιά Βρύση	819
8	Πενταδάκτυλος	740
9	Όλυμπος	740
10	Άγιος Ιλαρίωνας	725
11	Καντάρα	724

πηγές: http://www.moa.gov.cy/moa/gsd/gsd.nsf/dmlPentadaktylos_gr/dmlPentadaktylos_gr?OpenDocument

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE%B5%CE%BD%CF%84%CE%B1%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CF%84%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

http://loukis-kyrenia.blogspot.com.cy/2012/04/blog-post_6430.html

Μυρούλα Γ. Μαππούρα (μικρή αναφορά)

Η Μυρούλα Γ. Μαππούρα κατάγεται απο την Μακράσυκα της επαρχίας Αμμοχώστου  και κατοικεί στον Δήμο Λιβαδιών απο το 1978. Ασχολείται με την ποίηση με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Ποιήματά της,  αλλά και πεζά, βραβεύτηκαν σε διάφορους Παγκόσμιους, Πανελλήνιους και τοπικούς διαγωνισμούς. Έχει εκδώσει το μυθιστόρημα για ενήλικες "Πεθεράς το Ανάγνωσμα" απο τις εκδόσεις Κ. Επιφανίου.

Ελένη Γ. Τυρίμου (βιογραφικά στοχιεία)

Η Ελένη Γ. Τυρίμου γεννήθηκε στο Αuγόρου της Επαρχίας Αμμοχώστου το 1959. Προέρχεται από πολύτεκνη οικογένεια αγροτών που κόπιασαν και εργάστηκαν άοκνα για να βγάλουν τα προς ζην. Από πολύ μικρή, η αγάπη της για την γράμματα την οδήγησε στα μονοπάτια της ποίησης και της διηγηματογραφίας. Συμμετείχε σε ποιητικό διαγωνισμό της ΕΔΟΝ και το ποίημά της επιλέχτηκε μαζί με άλλα  δεκαέξι ποιητών της Κύπρου και εκδόθηκαν σε μια Ποιητική Ανθολογία το 1982. 

Το 1974 ο αδελφός της Ευαγόρας, μετά την Τουρκκή Εισβολή, αγνοείτο και συμπεριλήφθηκε στην σχετική κατάσταση αγνοουμένων του πολέμου εκείνου. Το γεγονός αυτό στάθηκε αφορμή να ασχοληθεί πιο έντονα και ενεργά με τον ποιητικό λόγο, εκφράζοντας τη θλίψη και τον πόνο για την απώλεια του αδελφού της αλλά και τα δεινά του πολέμου. Σήμερα ζει στο Αυγόρου. Είναι παντρεμένη και μητέρα τεσσάρων παιδιών. 

Ποιητικές συλλογές: 

• Ανοιχτό Παράθυρο (Εκδόσεις Πάργα 2012) 
• Κραδασμοί Ψυχής/ 2017

Το άψυχο χαρτί / Τυρίμου Γ. Ελένη

Μιλάω στο άψυχο χαρτί

μα αυτό δεν απαντάει

πάλι ρωτώ ξανά ρωτώ

και αυτό όλο με κυταει

θρονιασε η σκέψη μες το νου

και την καρδιά σμιλευει

μες την ψυχή τόσα γιατί

συνέχεια πεδευει

κάνω το κλάμα προσευχή

στο σύμπαν για να φτάσει

να έχει καλο παράδεισο

και έτσι να ησυχάσει

ρωτάω το άψυχο χαρτί

και απάντηση δεν περνω

μα τα μηλιγκια μου κτυπουν

την λογική μου δέρνω

γιατί ναν άδικη ζωή?

απάντηση δεν περνω

κρατάω το άψυχο χαρτί

σφιχτά στη αγκαλιά μου

οι μνήμες μου έμειναν

νάνε παρηγοριά μου.

Σε αυτούς που είναι μακριά μας. / Τυρίμου Γ. Ελένη

Κοίταξα απόψε τον ξαστερο ουρανό

την ώρα που άλλαζε ο χρόνος

Πότε δεν είδα τόση λάμψη

Τόση γαλήνη

Δύο αστέρι ενωμένα

Πήραν τις στρατες

Του ουρανού

Αλλού να σεριανισουν

Στο δρόμο μας παντα

Φωτεινά δεν θα μας Λησμονισουν

Πάντα θα ειναι φωτεινά

να μας καθοδηγούνε

Γιατί ναι μεσα στη ψυχη μας

Και πάντοτε θα ζούνε.

Αποψε / Τυρίμου Γ. Ελένη

Απόψε η νύκτα είναι βαριά

Σαν του ουρανού την πετρα

Έλα και κάτσε πλάι μου

Τους καημους σου μέτρα

Βάλε το χέρι στην καρδιά

Νά διώξεις την μαυρίλα

Μη σου πατά το στήθος σου απελπισίας ξεφτίλα

Αποψε η νύκτα σκοτεινή

Μας κλεψαν το φεγγάρι

Μα αμέτρητα τα άστρα του ουρανου καποιο θενα μας πάρει

Έλα και κάτσε πλάι μου

Την πόρτα μην σφαλισεις

Βάλε λιθαρι στέρεο

Το αυριο να κτισεις

Αποψε η νύκτα σκοτεινή

Μες την καρδια μας μπάζει

Δεν εχει αγάπη ζεστασιά

Παντου βροντές αγιαζι

Ελα πιάσε μια σπίθα του φωτός λουλουδι μυρωδάτο

Κανετο πιάτο με φαΐ

Για το παιδί να κοιμηθεί

Υσυχο και χορτατο.

Κραδασμοί Ψυχής: Ποιητική Συλλογή της Ελένης Γ. Τυρίμου

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας

«Κραδασμοί Ψυχής» ονομάζεται η δεύτερη Ποιητική Συλλογή της κας Ελένης Τυρίμου, μετά το «Ανοικτό Παράθυρο» με την οποία την γνωρίσαμε το 2012. Χωρίζεται στις παρακάτω πέντε (5) ενότητες

• Κοινωνικά – Φιλοσοφικά
• Η μάνα- Οι αγνοούμενοι
• Επίκαιρα- Διάφορα
• Ερωτικά
• Στην Κυπριακή Διάλεκτο

στις οποίες, μέσα από τριάντα ένα (31) ποιήματα καταθέτει τους «κραδασμούς» της ψυχής της.

Σκοπός της Ποιητικής Συλλογής, όπως η ίδια αναφέρει είναι: «…να αφυπνίσει για ένα καλύτερο αύριο» Την επιμέλεια της έκδοσης είχε ο Δρ Γιώργος Κιτρομηλίδης, ο οποίος επισημαίνει  στον πρόλογο του βιβλίου ότι η Ποιήτρια: «Μιλά με παρρησία και έχει θαρραλέα φωνή»

Αξιοσημείωτο είναι ότι έντεκα(11) από τα έμμετρα ποιήματά της μελοποιήθηκαν από την ορχήστρα « Εξ Ακοής»

Ο αναγνώστης αυτής της Ποιητικής Συλλογής, είναι σίγουρο ότι θα την εξαντλήσει. Και ενώ θα προβληματιστεί πάνω σε θέματα που αφορούν στη ζωή όπως η οικογένεια, η αγάπη, η αδικία, η καταπίεση και ο πόλεμος, δεν θα δυσκολευτεί να κατανοήσει τα νοήματά τους. Εν ολίγοις δεν θα αναλογιστεί ούτε στιγμή: «Μα καλά τι θέλει να πει ο ποιητής;» καθώς ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα της Ελένης Τυρίμου είναι η καθαρότητα και η διαύγεια της ποίησής της.

Από τις δύο (2) πρώτες ενότητες της Ποιητικής Συλλογής παραθέτουμε από  ένα ποίημα:

Κοινωνικά – Φιλοσοφικά

Μυρμήγκια

Ανάξιοι απέναντι στην ομοψυχία

Των μυρμηγκιών τη γενιά

Χαράξαμε, παραχαράξαμε

Δρόμους και μονοπάτια

Για το μεγαλείο

Απέναντι στα δικά μας μάτια.

Τώρα φτιάξαμε λεωφόρους

Στενά δρομάκια…

Χαθήκαμε στα πολύχρωμα τεχνητά φώτα

Μας τύφλωσαν οι τεχνητές μυρμηγκοφωλιές.

Ξεχάσαμε τη δική μας

Κατοικία εκεί στο χώμα

Έτσι, απλά, ταπεινά…

Η μάνα- Οι αγνοούμενοι

Ταυτοποίηση της Ταυτοποίησης

Αυτή η ντροπή, αυτή η ειρωνεία

Δεν ξεπλένεται με λίγα οστά

Σε ένα ξύλινο κουτί

Αυτό το αναξιόπιστο οστό

Δεν σβήνει το ουράνιο τόξο ενός

ανεκπλήρωτου ονείρου

Αυτό το ξύλινο  κουτί

Δεν χωρά τα τόσα χρόνια καρτερίας

αγωνίας, πόνου και δακρύων της πικραμένης

μάνας,

του πατέρα την οργή στο άδικο.

Πόση ντροπή στο διπλό και απάνθρωπο έγκλημα

ως ταυτοποίηση του θύματος!

Τι ντροπή, τι κοροιδία!

Όχι, Αδελφέ μου!

Στης ταυτοποίησης τα ραδιουργά έργα

των θυτών σου…

Δεν θα συμπράξω

Σε αυτό το ξύλινο κουτί

Με ένα αναξιόπιστο οστό

Δεν θα σε θάψω έτσι απλά, ψυχρά

παρά μόνο, όσο υπάρχω θα λέω!

Τι ντροπή! Τι ειρωνεία!

Πόσος εμπαιγμός

Σε αυτή την ταυτοποίηση…