Τρίτη 7 Φεβρουαρίου 2017

Εντίμως μειδιώντες / Χατζηλουκάς Κυριάκος


               
Τους φίλους µε τ' ολάνοιχτα µάτια
- βόλια στα μέρη της καρδιάς -
φρόντισε παντοίως να ευτελίσει
η βολεμένη ανεπάρκεια.
Είπε τη λοιδορία διαλεκτική.

Μέγα το εύρος της φοράς.
Τα λοξέματα εκθετικά
για ευρετικά αποτελέσματα.
Μένει το έν-τιµο μειδίαµα
σ' ακίνητες κάρες.

Για την Ποίηση του Κυριάκου Χατζηλουκά

Κοιμώμενος άγγελος στην Αμμόχωστο / Χατζηλουκάς Κυριάκος

Στροφή
               
Ολάνθιστος ο Αϊ-Γιώργης του Φαράγγου
να 'ρχεται
να φεύγει.
Εσύ ν' αρματώνεις τη θάλασσα
οι βρόντοι να τρομάζουν τον έπηλυ.

Οι Στύλλοι λάμπουν.
Στις φλόγες το Πράστιό.
Χορεύουν λίµνες.

Πνίγεις την αγάπη της θάλασσας στον ταραγμό.

Ερωτικός στις κόψεις του βουνού
σμίγεις ανθούς και μυρτοδάφνη.
Βήματα λυμένα για ελευθερία σ' υψόφρυδα.

Περπάτημα σε γέφυρες και γκρεµούς.
Σ' εύρισκαν σε σπηλιές κι ερημοτόπια.

Άρπαγες στην άμμο µας.
Μετράς την αγάπη
που χώρεσε σε σταυρούς.
Μίλησες στο κάλεσμα άκρατος.
Ζωή δινόμενη νικάει το θάνατο.

Πορεύεσαι λαμπρός
ανάμεσα σ' ακατάληπτους βισκούντηδες
προσπερνώντας ανεξήγητες απο-δόσεις.

Πέτρος Στυλιανού (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Πέτρος Στυλιανού γεννήθηκε το 1933 στην Κυθραία, σπούδασε Φιλολογία στην Αθήνα και εργάστηκε ως εκπαιδευτικός. Το 1953 -φοιτητής ακόμα- εντάχθηκε από τους πρώτους στο απελευθερωτικό κίνημα κατά των Άγγλων και στα χρόνια του Αγώνα γνώρισε πολύχρονες διώξεις από το αποικιακό καθεστώς για την επαναστατική του δράση. Μετά την απελευθέρωση προσέφερε τις υπηρεσίες του στην πατρίδα ως βουλευτής, υπουργός, σύμβουλος του Προέδρου Δημοκρατίας και δήμαρχος Εγκωμής, καθώς και από άλλα σημαντικά δημόσια αξιώματα. Συνέγραψε πάνω από 70 βιβλία και δημοσίευσε κάπου 500 μελέτες, κυπρολογικού κυρίως ενδιαφέροντος. Έχει τιμηθεί επανειλημμένα για την πατριωτική και πνευματική του προσφορά. 

Ποιητικές Συλλογές:

  • Αεί παίδες 
  • Δίσεχτα Χρόνια 

Δεκαπέντε Δεκαπεντασύλλαβα Δεκαπεντάστιχα Δεκαπενταυγουστιάτιχα του Πέτρου Στυλιανού

Πέτρος Στυλιανού : ..για την Ποίησή του

[Εδώ στον Πρωταρά βάφονται ακόμα] / Στυλιανού Πέτρος

«Εδώ στον Πρωταρά βάφονται ακόμα
                                                γαλάζια τα χρώματα

                Τα όνειρα και η θάλασσα»

ΑΤΑΛΑΝΤΕΥΤΟΙ / Στυλιανού Πέτρος

Μνήμη του αγνοούμενου πολεμιστή , του εξαίρετου
                                         ανθρώπου και φίλου συνταγματάρχη Τάσου Μάρκου )                                       

΄Αλλη πια , σύντροφοι , πατρίδα δεν μας απόμεινε
παρά τούτα τα ξερολίθαρα κι οι φτέρες
ούτε άλλο βήμα προς τα πίσω
δεν μπορούμε πια να κάνουμε
χωρίς να βρεθούμε
ανέστιοι κι απάτριδες .
Τα χώματα τούτα που μας ξέμειναν
που κρύβουνε στα σπλάχνα τους
των πατεράδων τις ιερές λήκυθες
οινοχόες κι αμφορείς
και τις αναθηματικές τερρακότες
τα ίδια τους τα μυρωμένα λείψανα
απ' την αμφιλύκη των αιώνων
θα τα κρατήσουμε με τα δόντια
και με τα νύχια μας ακόμα .

Μέτωπο μιας Μηλιάς , Αύγουστος , 1974

Γιώργος Τάσος (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1939. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Εμπορική Σχολή της Αμοχώστου. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ / Τάσος Γιώργος

Και τώρα 
έμεινα εδώ μισόδρομα 
με τη ζωή μου σ΄ ανοιχτή παλάμη 
και προσπαθώ να βρω  ένα κατάλληλο μέτρο 
για να τη ζυγίσω. 
Μια χούφτα επιτυχίες κι ένα  σωρό αποτυχίες
σε μια τέτοια ισορροπία
που μένει ακίνητη η ζυγαριά στην αριστερά του θανάτου. 
Σαν περίεργος επισκέπτης μένω μ΄ ανοιχτό το στόμα. Πού 
                                                                                       βρίσκομαι;

Άθροισμα φιλοδοξίες
πολύ απογοήτεψα τις προσδοκίες και κλαίνε
και κλαίνε και κλαίνε 
θάλασσα δέκρυα και σβήσανε τη γραφή μου στην άμμο
κι είναι ανόητο
να θέλω πια να χαράξω κάτι απάνω σε σκληρή πέτρα, 
Δεν είναι λέξη κατάλληλη 
να προσφωνήσω το διαβάτη που περνάει δίπλα μου.

Πέμπτη 2 Φεβρουαρίου 2017

Ακοϋουθάτε το δρόμο σας οι μεγάλοι

Τη Μοίρα που σας ώρισε ο Θεός ακολουθάτε 
οι Μεγάλοι. Οδηγός σας το πνεύμα το υπέρτατο 
και εντός σας ακοίμητο πάντα προσμένει 
για τ' ανέβασμα κάτι να γίνει τ' ακούραστο! 

Στενωπός είν' ο δρόμος γιομάτος αγκάθια, 
οι μικροί θα κτυπούν με λύσσα στο διάβα σας, 
μα η ψυχή για τη νίκη θα μάχεται ατρόμητα, 
το κορμί κι αν λυγάει κι αν ματώνει απ' τον κάματο. 

Νικητές στη γλυκιά την Ιθάκη ως γυρνάτε, 
Λαιστρυγόνες θα βρήτε μπροστά σας και Τρίτωνες 
τραγουδούσες Σειρήνες, μαγεύτρες και πλάνες 
τον τρανό Ποσειδώνα αφρισμένο για εκδίκηση. 

Ποθητό 'ναι να βρεις στων αγώνων το τέρμα 
μιας πιστής Πηνελόπης αγκάλες αμόλυντες 
μ' αν αφήσης στη μάχη την πνοή σου την ύστατη 
πιο χρηστά δεν μπορούσες τη ζωή να προσφέρεις. 

Μιχαλάκης Παρίδης 

Στης φυλακής μου το κελί

"Στης φυλακής μου το κελί το σιδερόφραχτο 
που χειμωνιά όλο πλήξη με κυκλώνει 
τον ερχομό σου καρτερώ σαν άνοιξη 
ν'ανθίσουνε μεσ' την καρδιά μου οι κλώνοι" 

[Φίλε ]

Φίλε 
χθες με είχες ρωτήσει
αν η τελευταία μέρα 
του θανάτου μας
είναι συντάξιμος. 
Σήμερα σου απαντώ  
πως την πληρωνόμαστε 
για την ταφή μας.

ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΠΟΥΘΕΝΑ / Πενταράς Νίκος


Εντρυφώ καθημερινά
στη μελέτη ποιητικών ανθολογίων
και κατά καιρούς
μαθητεύω σε φυτώρια στίχων
για να μάθω
πώς συναρμολογούνται
άνθη διαμελισμένα,
ιδιαίτερα κυκλάμινα,
μα δεν το βρήκα πουθενά.

Η νύχτα


Η νύχτα... αυτή η νύχτα πόσα σου εκμαιεύει..
καθώς στην τρέλλα μιας αχαλίνωτης ορμής
ξεπουλάς τα πιο ενδόμυχα πιστεύω σου
στο Μεφιστοφελή ομνύεις κι εκλιπαρείς
ατέλειωτες οι πεθυμιές κι ο ερωτικός παροξυσμός να είναι
κι η Ντούργκα Πούτζα με τα μύρια τάματα ευλαβικών προσκυνητών
πιότερο λιγοστή φαντάζει
από τις υποσχέσεις που αφείδωλα μοιράζει
το ερωτικό σπαρτάρισμα και η κορύφωση σου
Μέχρι να φτάσεις στο έσχατο σημείο
και να ουρλιάξεις...
"προτού τελειώσει αυτή η νύχτα
θάχω αγγίξει τα όρια της τρέλλας"
Τετέλεσται...
Το γλαυκό της μέρας ίδιο πέλαγος
ξεπλένει τάματα και υποσχέσεις
ανέλπιδες κι αμαρτωλές ....
Λευτέρης Ελευθερίου