Γιώργος Τάσος (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1939. Αποφοίτησε από την Ανωτέρα Εμπορική Σχολή της Αμοχώστου. 

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ / Τάσος Γιώργος

Και τώρα 
έμεινα εδώ μισόδρομα 
με τη ζωή μου σ΄ ανοιχτή παλάμη 
και προσπαθώ να βρω  ένα κατάλληλο μέτρο 
για να τη ζυγίσω. 
Μια χούφτα επιτυχίες κι ένα  σωρό αποτυχίες
σε μια τέτοια ισορροπία
που μένει ακίνητη η ζυγαριά στην αριστερά του θανάτου. 
Σαν περίεργος επισκέπτης μένω μ΄ ανοιχτό το στόμα. Πού 
                                                                                       βρίσκομαι;

Άθροισμα φιλοδοξίες
πολύ απογοήτεψα τις προσδοκίες και κλαίνε
και κλαίνε και κλαίνε 
θάλασσα δέκρυα και σβήσανε τη γραφή μου στην άμμο
κι είναι ανόητο
να θέλω πια να χαράξω κάτι απάνω σε σκληρή πέτρα, 
Δεν είναι λέξη κατάλληλη 
να προσφωνήσω το διαβάτη που περνάει δίπλα μου.

Ακοϋουθάτε το δρόμο σας οι μεγάλοι

Τη Μοίρα που σας ώρισε ο Θεός ακολουθάτε 
οι Μεγάλοι. Οδηγός σας το πνεύμα το υπέρτατο 
και εντός σας ακοίμητο πάντα προσμένει 
για τ' ανέβασμα κάτι να γίνει τ' ακούραστο! 

Στενωπός είν' ο δρόμος γιομάτος αγκάθια, 
οι μικροί θα κτυπούν με λύσσα στο διάβα σας, 
μα η ψυχή για τη νίκη θα μάχεται ατρόμητα, 
το κορμί κι αν λυγάει κι αν ματώνει απ' τον κάματο. 

Νικητές στη γλυκιά την Ιθάκη ως γυρνάτε, 
Λαιστρυγόνες θα βρήτε μπροστά σας και Τρίτωνες 
τραγουδούσες Σειρήνες, μαγεύτρες και πλάνες 
τον τρανό Ποσειδώνα αφρισμένο για εκδίκηση. 

Ποθητό 'ναι να βρεις στων αγώνων το τέρμα 
μιας πιστής Πηνελόπης αγκάλες αμόλυντες 
μ' αν αφήσης στη μάχη την πνοή σου την ύστατη 
πιο χρηστά δεν μπορούσες τη ζωή να προσφέρεις. 

Μιχαλάκης Παρίδης 

Στης φυλακής μου το κελί

"Στης φυλακής μου το κελί το σιδερόφραχτο 
που χειμωνιά όλο πλήξη με κυκλώνει 
τον ερχομό σου καρτερώ σαν άνοιξη 
ν'ανθίσουνε μεσ' την καρδιά μου οι κλώνοι" 

[Φίλε ]

Φίλε 
χθες με είχες ρωτήσει
αν η τελευταία μέρα 
του θανάτου μας
είναι συντάξιμος. 
Σήμερα σου απαντώ  
πως την πληρωνόμαστε 
για την ταφή μας.

ΔΕΝ ΤΟ ΒΡΗΚΑ ΠΟΥΘΕΝΑ / Πενταράς Νίκος

Εντρυφώ καθημερινά
στη μελέτη ποιητικών ανθολογίων
και κατά καιρούς
μαθητεύω σε φυτώρια στίχων
για να μάθω
πώς συναρμολογούνται
άνθη διαμελισμένα,
ιδιαίτερα κυκλάμινα,
μα δεν το βρήκα πουθενά.

Η νύχτα

Η νύχτα... αυτή η νύχτα πόσα σου εκμαιεύει..
καθώς στην τρέλλα μιας αχαλίνωτης ορμής
ξεπουλάς τα πιο ενδόμυχα πιστεύω σου
στο Μεφιστοφελή ομνύεις κι εκλιπαρείς
ατέλειωτες οι πεθυμιές κι ο ερωτικός παροξυσμός να είναι
κι η Ντούργκα Πούτζα με τα μύρια τάματα ευλαβικών προσκυνητών
πιότερο λιγοστή φαντάζει
από τις υποσχέσεις που αφείδωλα μοιράζει
το ερωτικό σπαρτάρισμα και η κορύφωση σου
Μέχρι να φτάσεις στο έσχατο σημείο
και να ουρλιάξεις...
"προτού τελειώσει αυτή η νύχτα
θάχω αγγίξει τα όρια της τρέλλας"
Τετέλεσται...
Το γλαυκό της μέρας ίδιο πέλαγος
ξεπλένει τάματα και υποσχέσεις
ανέλπιδες κι αμαρτωλές ....

Λευτέρης Ελευθερίου

ΣΤΟ ΠΑΡΑΘΎΡΙ ΣΟΥ ΒΑΣΙΛΙΤΖΙΑ ΜΟΥ / Πανάγου Μαρούλλα

Στο παραθύρι σου βασιλιτζιά μου
αχ παρακάθουμαι
για σέναν καφκεται η καρκιά μου
τζιαιν σιουρκάζουμε

Στο παραθύρι σου βασιλιτζια μου
ξεροσταλιάζω στες μυρωδκιές
μαν κλειδωμένον αχ πέρτικά μου
μεσα μου κρούζουν μιαλες φωδκιές

Στο παραθύρι σου βασιτζιά μου
μα την αλήθκιαν ενα σου νεψιμον
ευτύς θα βρεθουμουν στην αγκαλιά σου
αχ να μαγάπας λαλω σου πέρκιμον.

Μαν το αννοίεις Βασιλιτζιά μου
τζιαι του φιλιού σου περιλυπον
μέσιεις τζιαι κρουζω που την φωδκιάν μου
νερό μ'αμίλητον

Νήσος εν Καμίνω: Ποιητική Συλλογή της Ανδρούλας Τουμάζου (απόσπασμα)

σελ. 33

Εμείς εγεννηθήκαμεν στους ίλαρους τους τόπους

μα ο γιαλός έφερνεν μας κάτεργα μ’ αρκαθρώπους 

Τζαι προπαντός πκιερώνουμεν τούν’ την παδκιάν το χώμα

στην στράταν της Ανατολής που σει ψουμίν ακόμα. 

σελ. 35

Ούτε παθκιά που τούν’ την γην στους Τούρκους εν ανήκει.

Λοον θα δώσουν ούλλοι τους, εν τα περάσουν δίκην

τζαι πού τα φόρα του λαού τζαι του Θεού την κρίσην.

σελ. 38

Αν αρνηθείς τον τόπον σου, λαμπρόν τζαι να σε κάψει!!

Μα όποιος την καλοπέρασην πάνω που ούλλα βάλλει

τον λούκκον του σιον-σιόν να ξέρεις πως ικβάλλει.

Μεν πεις ποττέ πως εν πελλοί τζείνοι που πολεμούσιν

στο χώμαν τους, στον τόπον τους πίσω για να στραφούσιν.

Εν ο κανόνας ο σωστός τζαι του Θεού ο νόμος

τζαι αν οι δυνατοί της γής πράσσουσιν παρανόμως

μεν έσεις έννοιαν, καθενού έρκεται η σειρά του

για να πκιερώσει τα’ άδικον τζι ούλλα τα κρίματά του.

Σελ. 58

Βιάστηκε να φορέσει τον πόλεμο κατάσαρκα

Το ρούχο μύριζε Πίνδο και Ρούπελ

Μύριζε παγωνιά κι Ανάσταση

Το ρούχο μύριζε Σαλαμίνα και μέλι

Μύριζε Αμμόχωστο κι ανθούς,

πεύκο, ρετσίνι, κρουσταλλιασμένα δάκρυα

για να μετρούν τον χρόνο

Το ρούχο ηχούσε προσκλητήριο νεκρών

-ποια απ’-ουσία τάχατες δηλώνει τόση ουσία-

Επίκληση-Απάντηση: Παρών!

εκ Σαλαμίνος, Σόλων, Κυρηνείας

Λαπήθου…

Παρών!: Ονήσιλος, Κυπριανός, Λουκάς,

Βαρνάβας, Λιάσος…

Συγγενείς κατ’ ευθείαν γραμμήν

Ελευθερίας και αίματος

Νικόλας…

Αίμα απ’ το αίμα του

Σιωπή

Άπνοη σιγή μυστηρίου

Τον δε σκ’οτος όσσε κάλυψεν

Κορμιά ολόκληρα, μισά, σάρκες και κόκκαλα

συγγενών κατ’ ευθείαν γραμμήν Ελευθερίας

σε κοινό τάφο παρά θιν αλός εν Δήμω Αλιμούντος

Άδηλοι με, ποτέ δειλοί

Ανδρούλα Τουμάζου (αναφορά)

Η Ανδρούλα Τουμάζου γεννήθηκε στην Αμμόχωστο της Κύπρου. Αποφοίτησε από το Ελληνικό Γυμνάσιο Αμμοχώστου και σπούδασε στη Φιλοσοφική και τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. 


Μυθιστορήματα: 

• Φοίβη και 
• Χοσγκελντιν

 Ποιητικές συλλογές :

• Του Απρίλη και του Μάη, 
• Κορυθαλία και 
• Νήσος εν Καμίνω

Χαμπουλίδης Δημήτρης (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε το 1911 στη Λευκωσία. 
Το 1930 διορίστηκε στην Δημόσια Υπηρεσία της Κύπρου στην οποία υπηρετούσε μέχρι και την δεκαετία του 80΄.  

Ποιητικές συλλογές:

• 1945: Παλμοί
• 1946: Τραγούδια της Μοναξιάς
• 1949: Λυκόφωτα
• 1950: Λυκόφωτα (β΄έκδοση με συμπληρώσεις) 
• 1953: Βασιλέματα
• 1955: Μελιχρές Μνήμες
• 1956: Σπονδές
• 1959: Της ζωής και της Πατρίδας
• 1960: Παράξενα
• 1961: Ωραιοπαθή
• 1961: Ζιγκ- Ζαγκ
• 1963: Απολογία
• 1964: Ασυμμετρίες
• 1964: Προσανατολισμοί

Ακολούθησαν τα "Εχέμυθα"  σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων. 
Από το 1954 έως και το 1964 ασχολήθηκε μετην κριτική και στην εφημερίδα " Κύπρος" δημοσιεύτηκαν πάνω από 350 κριτικές που αφορούσαν Κυπριακές και Ελλαδικές εκδόσεις. 

ΜΕΘΗ / Χαμπουλίδης Δημήτρης

Την ώρα που έφευγα από το δάσος, 
οι περαστικοί με βλέπαν με περιέργεια που τρίκλιζα. 
Είχα μεθύσει από ομορφιά!

Ακόμα λίγο μουστάρι δειλινής ανταύγειας αν έπινα, 
στα πόδια μου δεν θα μπορούσα να σταθώ!

ΤΟ ΑΠΟΜΟΝΩΤΗΡΙΟ / Χαμπουλίδης Δημήτρης

Βρίσκομαι τώρα στο απομονωτήριο της ομορφιάς. 
Έξω είναι οι λεπροί του πολιτισμού.
Περνούν. 
Κανείς δε με πλησιάζει. 
Τρέμουν οι άνθρωποι την ομορφιά. 

ΑΡΧΙΣΑ ΝΑ ΡΙΧΝΩ.... / Χαμπουλίδης Δημήτρης

Άρχισα να ρίχνω φτυαριές φτυαριές
από τις δροσερές μου σκέψεις
στους πυρπολημένους ορίζοντες της δύσης
για να περιορίσω το κακό.

Ανυσύχησα για κείνο το σύννεφο,
που κάθισε βαρύ στο στέρνο της δύσης. 
Λες να της προμήναε καμιά θρόμβωση, καμιά στηθάγχη;...... 

Η Μάνα του Αγνοούμενου / Κύπρος Τόκας

«Πού ’ναι ο γιος μου;»  Τραγική κραυγή   

σκιζ’ η φωνή της μάνας τον αγέρα.

Ποιος ξέρει αδέλφια να της πει;

Και χίλια μίλια πάει να τον βρει

κι ας περπατάει νύχτα μέρα.

                      

Κανείς δεν ξέρει… Κι ο καιρός περνά

κι ούτ’ ένα μήνυμα δεν παίρνει.

Οι έγνοιες – σαύρες στην καρδιά.

«Ζει το παιδί της; Ειν’ καλά;»

 Κι’ η αγωνία – θύελλα τη δέρνει.