Μπλουζ / Λύμπουρα Παπαϊωάννου Άννα

 

Ένα μπλουζ να ροκάρει
τις νότες του αργόσυρτα, ηδονικά.
Τόσο όσο χρειάζεται για να καεί
και το τελευταίο τσιγάρο.
Κι εσύ, με το αποτσίγαρο στο χέρι
σαν λάφυρο από λεηλασία
να αναρωτιέσαι
που βρέθηκε τόσος κρυμμένος πλούτος
τόσα τρόπαια στην τιποτένια πλάτη του ανέμου
που βάσταξε χιλιάδες σώματα
και μύρια χρώματα ξεχύθηκαν απ’ τις ουλές του
σαν βάλσαμο
σαν θεραπεία χρόνιας πάθησης;
Θα πουν πως έφταιγε το DNA
πως ίσως ήτανε γενετικό.
Το κουσούρι πρέπει να πάρει όνομα
ταυτότητα και αριθμό
ένα ποσοστό στατιστικού λάθους η και αποτυχίας
Και φυσικά να είναι το τελευταίο
γιατί εκατό φορές το ίδιο λάθος δεν επιτρέπεται.
Να σβήσουμε πρέπει όλη την ντροπή
με σφουγγάρι και δάκρυα
η ακόμα και με αίμα.