Ο μόνος τρόπος να ξεχωρίσεις οποιοδήποτε
γήινο φαινόμενο από ανάλογο του
γυμνό πυρακτωμένο διαπλανητικό
μπορεί να είναι το συναίσθημα
μια και το σύμμεικτο στερέωμα δεν τρέφει πεταλούδες
απουσιάζουν από αυτό
μελισσοκόμοι μέλισσες
που δεν αλλοίωσαν ποτέ
μαγνητικά πεδία έλξης , ροές των φωτονίων,
τροχιές γαλαξιών και δεν καθόρισαν ποτέ
εκείνη την αλάθητη συμπαντική πορεία.
Κάτι ασχημάτιστο γενετικό μπορεί
αφήνει απροστάτευτη την πανανθρώπινη διαδρομή
στο έλεος μιας εύκολα ψηλαφητής παρέκκλισης
διάθλασης προορισμού όπου αγόγγυστα αναδεικνύεται
η δύναμη αφανισμού ζητούμενο θριάμβου προεξέχον
σε μια συλλογική αυτοκατάργηση , ευτελισμό
με ανισόρροπη δειλή αυτοφαρμάκωση.
Μια σπουδαιότητα αθέατη τέρπει ματαιόδοξα
στον αχανή περίγυρο το απειροελάχιστο
αμελητέο μας συνάφι
αμίλητες οι μέλισσες ρωτούν
γιατί ο χρόνος δεν συνομιλεί με το σοφό
την ευφυΐα και όχι το αίσθημα επίδειξης μια και
η σπουδαιότητα κατέχει λόγο ύπαρξης μόνο
με κορυφαίο συνοδό την χρησιμότητα στο φως.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου