Ανάσταση / Χριστίνα Χρστοφή

 Στιγμές τέτοιες, θα'θελα να μουν διαδρομή, σε δρόμους αγροτικούς, φιδογυριστούς, κιτρινοσπαρμένους, ανεξίτηλα πρασινωπούς... Στιγμές τέτοιες θα'θελα να μουν χελιδόνι, με την κοιλιά μια να φιλά την εύφορη γη, μια να φλερτάρει το μπλε τ'ουρανού... Στιγμές τέτοιες θα'θελα να μουν λιόγερμα, να σμίγω με τη θάλασσα, να πλανεύω τους αγαπημένους, να ζω το χρώμα, το φως, τη μαγεία, τα θαύματα... Μα είμαι απλά ένας άνθρωπος. Ένας άνθρωπος που και πάλι θα αγωνιστεί, θα ντυθεί μαχητής, θα πιστέψει! Ώσπου να γίνω βέλος να αγγίξω το στόχο. Ώσπου να ρθει κείνη στιγμή που η κατάλυσις πάντων θα σημάνει Ανάσταση κι η μέρα η ιερή, η αμόλυντη, θα εξπνεύσει οξυγόνο να ανασάνουν αλήθεια οι άνθρωποι...