Είναι τα μάτια των ποιητών δυό ετοιμοπόλεμοι καταρράκτες. Δυό υδάτινα όπλα
καρτερικά και προσδόκιμα να νοτιάσουν όποια ξηρή ψυχή λάχει στο λόγιο πέρασμά
τους. Αν τύχει και τους συναντήσεις στο διάβα σου, μη τους προσπερνάς για σένα
συνθέτουν της ψυχής τους τις ψηφίδες. Για σένα ξεχειλούν τα μάτια τους κάθε που
συγγράφουν της καρδιάς τους τα πέταλα, όπως και για σένα παρατηρούν τα
στερνοφύλλια της οπώρας καθώς τα κορτάρει ο άνεμος. Για σένα εγκλωβίζουν τα
λιογέρματα ανάμεσα στις ακτίνες των λυπημένων τους ματιών...γύρε και συ τις
πολυάσχολες κόρες σου... Αξίζει να εισπνεύσεις χρώμα να αλλάξει της καρδιάς σου η
ξέρα. Αξίζει κάθε απόχρωση, κάθε δρασκελιά ποίησης, βούτα τη ψυχή σου κατευθείαν
στα δάκρυα τους ανάμεσα...μια εξιλέωση το ελάχιστον της οφείλεις...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου