ΧΟΜΧΑΧ: Ποιητική Συλλογή του Βάκη Λοϊζίδη ( εκδ. αντηρίδα, 2016)

Το ντοκουμέντο να μείνει ντοκουμέντο. Καμία
έμπνευση να μην το καταστήσει δεκανίκι,
συνοψίζοντας το σε καρτελάκι δίπλα στο έργο
τέχνης.

*

Αναμέσα στην εξωστρέφεια και την εσωστρέφεια
του άπειρου χειμάζουν άνθρωποι. Να το θυμάσαι.

**

Mε το καρκίνωμα της πρωτοτυπίας στο σώμα σου,
αδυνατείς όλο και περισσότερο να φανερώσεις 
κοιτάσματα ψυχής.

***

Φέρτε μου λίγες παιδικές ζωγραφιές.Χρειάζομαι 
λίγες παιδικές ζωγραφιές.Να σταθώ στα πιο
γνήσια στοιχεία πρωτοτυπίας.


****

Καλός ο Πλάτωνας.Μπορείς όμως να σταθείς και
χωρίς τις θεωρίες του σύμπαντος.
 Η πολλή φιλοσοφία βλάπτει την τέχνη.


*****

Σύγχρονη τέχνη αποθέωσες το σκοτάδι.
Όποιος διαφωνεί ας το πει με φως.

Τα φλεγόμενα πουλιά

του Χρήστου Μαυρή 

Από τα καταφύγια ψηλά

που βρίσκονταν

τα φλεγόμενα πουλιά

πανικόβλητα έβλεπαν

τον δίκαιο ήλιο τους

γκρεμισμένο

μεσ’ τα χαλάσματα

μέρα τη μέρα να βυθίζεται

κάτω από τα ερείπια των σπιτιών τους.

Στις ικεσίες και τις προσευχές τους

παρακαλούσαν τον αγαθό Θεό

ν’ αφήσει χωρίς φως τα μάτια τους

για να μην αντικρίζουν

αυτή τη φρίκη που τα κάλυψε.

Τ’ αλλοδαπά πουλιά

του Χρήστου Μαυρή 

Οι βοσκοί μάταια έψαχναν

τον δραπέτη ήλιο

στο απολιθωμένο δάσος.

Ο μαύρος ήλιος

βρέθηκε αγκυροβολημένος

μέσα στα ματωμένα λιβάδια

της πληγωμένης σκέψης μου.

Δίπλα του έβοσκε αμέριμνα

ένα κοπάδι άσπρα άλογα.

Στις πέτρινες ράχες τους

αναπαύονταν αμέριμνα

κόκκινα αλλοδαπά πουλιά.

ΣΤΑΥΡΩΣΗ του Νίκου Πενταρά

Γραμματείς και φαρισαίοι
επώνυμοι κι ανώνυμοι
αλεπούδες ντυμένες την αθωότητα σου
θα ετοιμάζουν πάντα
τον σταυρό και τα καρφιά
στα υποχθόνια τους εργαστήρια
και μετά στον γολγοθά σου
άδικα να σε σταυρώνουν

προσωρινή καθήλωση η σταύρωση
και ο σταυρός ανάσταση
το πένθος
η θλίψη
κι ο θάνατος
στους σταυρωτές σου

«χαίροις», λοιπόν, «ο ζωηφόρος σταυρός»
ο σταυρός του μαρτυρίου σου.

("Σε φόντο φθινοπωρινό", 2015)

Σώπατρος ὁ Πάφιος (σχετικά )

 Κατὰ τὸν Ἀθήναιο (2, 71a-b), ὁ Σώπατρος ὁ Πάφιος γεννήθηκε στὰ χρόνια τοῦ Μ. Ἀλεξάνδρου καὶ «ἐπέζησε μέχρι καὶ τὴν ἐποχὴ τοῦ δευτέρου βασιλιᾶ τῆς Αἰγύπτου, ὅπως ὁ ἴδιος φανερώνει σὲ κάποιο ἀπὸ τὰ ἔργα του» (10a T1). Καθὼς ὁ Πτολεμαῖος Β΄ ὁ Φιλάδελφος (308-246 π.Χ.) διαδέχεται στὸν θρόνο τῆς Αἰγύπτου τὸν πατέρα του τὸ 283/2 π.Χ. καὶ καθὼς τὸ ἀναφερόμενο στοὺς Γαλάτες ἔργο τοῦ Σώπατρου (Ἀθήν. 4, 160e-f: F6) φαίνεται νὰ ἔχει συντεθεῖ πιθανῶς μετὰ τὴ νίκη τοῦ Πτολεμαίου Β΄ κατὰ τῶν Γαλατῶν τὸ 270 π.Χ. καὶ νὰ ἀναφέρεται καὶ σ' αὐτόν, μποροῦμε νὰ τοποθετήσουμε χρονικὰ τὸν Πάφιο ποιητὴ στὴν τελευταία τριακονταετία τοῦ 4ου καὶ στὸ α΄ ἥμισυ τοῦ 3ου π.Χ. αἰ., μ' ἕνα μέρος τῆς ζωῆς του σημαντικὸ νὰ διάγεται στὴν Ἀλεξάνδρεια.

Περισσότερα για τον Σώπατρο μπορείτε να διαβάσετε στον παρακάτω σύνδεσμο:
Απόσπασμα από την πηγή: http://akg.cyi.ac.cy/el/content/%CE%B5%CE%B9%CF%83%CE%B1%CE%B3%CF%89%CE%B3%CE%B7-9 
Ψηφιακή Αρχαία Κυπριακή Γραμματεία

ΕΥΡΟΥΛΟΘΕΟΜΒΡΟΤΟΣ

Μα στάσου γιατί ξάφνου της φλογέρας
μελωδικό κ΄  ευδιάκριτο στ΄αυτιά μας 
τον ήχο φέρνει ο αγέρας.

ΤΑ ΤΕΙΧΗ ΤΗΣ ΛΕΥΚΩΣΙΑΣ

Αυτά τα τείχη, 
που μας κυκλώσανε σαν αιχμηροί πλόκαμοι χταποδιών, 
αυτά τα τείχη, 
που μας σταθήκανε κλουβιά κι απολύτρωση κι ελπίδα, 
αυτά τα  τείχη, 
που δώσανε τροφή στα πολιορκημένα παιδιά
και καγχάσανε στη μανία των τούρκικων κανονιών.
Πόσοι σκλάβοι κι ελεύθεροι τα ποτίσανε
με τον ίδρω τους και με το χρυσάφι της Βενετιάς;
Τώρα πια ξεπεράστηκαν και τανύσαμε
τους πλοκάμους στη πεδιάδα, 
και τώρα την Άνοιξη δεν έμεινα παρά τα λουλούδια
και τα Τουρκάκια, ξυπόλυτα να σκαρφαλώνουν 
στις γκρίζες πέτρες των ερειπίων. 
Έτσι κι οι σκοποί κι οι φιλοδοξίες μας
ξεπερνιούνται ανεπαίσθητα , ακριβώς λίγη ώρα
πριν από την τελική τους εκπλήρωση, 
και τρέχουμε σ΄ αναζήτηση νέων οριζόντων, 
και χτίζουμε μεγαλύτερους κύκλους, 
όπως τις πέτρες που πέφτουνε μέσα στη λίμνη
και διαγράφουνε κύκλους ατέρμονους, 
ωσότου σβηστούνε στην ανυπαρξία του τέρματος. 

Σωφρονίου Σωφρόνης (βιογραφικό)

Γεννήθηκε το 1929.
Σπούδασε στο παγκύπριο Γυμνάσιο και στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου. 
Ασχολήθηκε με το έργο του ποιητή Κάλβου. 
Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε περιοδικά και εφημερίδες της εποχής του. 

Πανίκος Παναγή (βιογραφικό σημείωμα)

Γεννήθηκε στο χωριό Συλίκου της Επαρχίας Λεμεσού. 

Συνεργάστηκε ως σατυρικός ποιητής με τις εφημερίδες Απογευματινή, Φιλελεύθερος και σε εκπομπές του ΡΙΚ. Ελιναι ιδρυτικό μέλος των "Σατυρικών και Ευθυμογράφων Κύπρου", της Πνευματικής Συντροφιάς Λεμεσού και του Πολιτιστικού Ομίλου Ορφέας της Λεμεσού. Έχει βραβευτεί σε διάφορους Πανελλήνιους και Παγκόσμιους Διαγωνισμούς Λογοτεχνίας. 

Έχει εκδώσει 2 βιβλία με σατιρική ποίηση. 

Χαικού του Πανίκου Παναγή

Με χαιδεύει 

Σαρανταποδαρούσα

Ξεσπώ σε γέλια

Φεύγει η νύκτα 

Κοιμήσου Φεγγάρι μου 

Θα βγει ο ήλιος

Κοίτα τα πουλιά 

Με σπόρους τα φίλεψα

Να σου τραγουδούν

Ευγενίου Αντωνάκης (αναφορά)

βιβλία:

•  Σκιά και φως (1985)
• Ερήμην (2000)
• Μέθεξη (1997)
• Φιγούρες (1987)
• Αιολικοί Σκοποί (1963)
• Μνημόσυνο (1997)
• Ηχώ (1996)
• Χρονογράφημα (2003)
• Εάλω (2002)
• Αντίλογος (1999)
• Άλλοθι; (2001)
• Μαρτυρία (1994)
• Καμένη χώρα (1978)
• Πορεία (1995)

ΣΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Σαν τη φρεγάτα π΄ όλο περηφάνεια
απ΄  το φτωχό λιμάνι ξεμακραίνει 
καμαρωτή, γιομάτη από ζωντάνια 
είν΄ η κοπάλα τούτη που διαβαίνει.

Σαν τη γαλέρα που κεχύθη 
και φούσκωσαν τ΄ άσπρα πανιά της 
έτσι τ΄  ανέγγιχτά της στήθη 
μεστώσαν στην αποθυμιά της. 

Κι ούτε καν στέκει να κοιτάξει
το λιμανάκι πόχει αφήσει.
Ποιος το γνωρίζει που θ΄ αράξη 
μέσα στ΄ ονείρου το μεθύσι. 

Καρδιά της κόρης που δεν ξέρει
κι ούτε καθόλου λογαριάζει 
το κύμα τι μπορεί να φέρει
κι ο ουρανός το πόσο αλλάζει.

Ω νάταν τρικυμι΄ αν έρτη μαύρη 
πρι σκοτεινό βυθό αντικρύσει 
στου γυρισμού το δρόμο ναύρη
το λιμανάκι πόχει αφήσει!

Νυχτερινό Παραλήρημα του Τίτου Κολώτα

Λυπάμαι που δεν είμαι πια παιδί να κάνω όνειρα.
Τις συστολές μου μέσα τους να εκπορθώ.
Που δεν είμαι πια τρελός για να κρατώ μακριά
όσους τις σκέψεις μου πολιορκούν
για να σε βρουν να σε περικυκλώσουν. 
Με τρομάζει η τυραννία των λέξεων
Σε τούτους τους απειρόκαλους στίχους
Γδύνομαι τη λογική για να σ’ υμνήσω.
Οι ρυτίδες του κορμιού, μού αφήνουν τη ψυχή αρυτίδωτη
Ξεγλιστρώ αόρατος σε αδιόρατες και ευτελείς σκέψεις.
Ευτελίζομαι άρα υπάρχω.
Παλίρροιες πάλι οι πόθοι μου για σένα
σαν αλλόκοτες ανερούσες έρχονται.
Καραδοκώ άυπνος μέχρι την άκρη της νύχτας
Να ρθω να σ ανταμώσω.
Απέλπιδα ελπίδα σαν στύση αποδημητική
Απλές ασκήσεις ευτελισμού είπαμε...
Λάγνα η επιθυμία στο ανέσπερο κορμί σου.
Διάττουσες αναλάμψεις σε φθίνοντες ρυθμούς
Η γλυκιά μαρμαρυγή προμήνυμα θανάτου.
Πόθοι διάτρητοι από κατακλυσμούς λέξεων χωρίς ουσία
Χωρίς έστω ένα κύκνειο οργασμό.
Άσε με τουλάχιστον να κοιμηθώ μήπως σ ονειρευτώ.
Τα σώματα γεννούνε μόνο αισθήσεις
τα όνειρα γεννούνε αναμνήσεις σε χαίνουσα ψυχή
κι είναι υπόθεση αυστηρώς προσωπική.

Δυνατό κρασί

«Ο αγαπητός είναι για μένα σαν βότρυς της Κύπρου στον αμπελώνα του Εγκαδί» Σολομώντα «Άσμα Ασμάτων» Τα δυνατά κρασιά του τόπου εκεί κατά το Εγκαδί, δίπλα στης Νεμεσού την πόλη, πως δυνατές και ηδονικές επιθυμιές τους φέρνουν, ρέποντας έτσι μες στης ακολασίας τη ζωή. Φυγόπονοι, οκνηροί, οινόφλυγες, φιλήδονες, ερωτομανείς και πόρνοι γινωμένοι ιερουργούντες με ιέρεια την θεότητα την Μέθη, του Διόνυσου εξέχουσα συνοδό και πως τα μεθύσια τους με τους Σάτυρους, του Διόνυσου και της Νικαίας άξια παιδιά, τον Οίνο ,τον Οινοπίοντα, τον Άκρατο, τον Άμπελο , τον Ηδύοινο , τον Κώμο, και τον Μόλπο τελετουργούν. Έτσι έλεγε ο ευσεβής του Σαχέν της Βεστφαλίας ιερεύς, ο Λούντορφ[1] για του φτωχούς Κυπρίους, που μες την εξαθλίωση που έφερναν οι κάθε λογής κατακτητές και ευγενείς Δεσπότες τους, με τη ψυχή και το κορμί γεμάτα οδύνη αντί για ηδονή μες το κρασί τους βούταγαν λίγο ξερό ψωμί, άμα το είχαν, μήπως κι επιβιώσουν! Τίτος Κολώτας 4 Δεκεμβρίου 2009 [1] Επισκέπτης της Κύπρου 1336-1341επί Λουζινιανών

το διαβάσαμε: http://kolotas.blogspot.com.cy/search/label/%CE%97%20%CF%80%CE%BF%CE%AF%CE%B7%CF%83%CE%B7%20%CE%BC%CE%BF%CF%85

Τίτος Κολώτας (αναφορά)

Ο Τίτος Κολώτας γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου την 1η Φεβρουαρίου 1944.

Σπούδασε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.

Ασχολήθηκε με τη Δημοσιογραφία και τη Πολίτική. Διατέλεσε υπεύθυνος στο γραφείο τύπου και διαφώτισης του ΔΗΚΟ και το 1986 εκλέχτηκε  Γενικός Οργανωτικός Γραμματέας του.

Αποχωρεί το 1989 από την ενεργό πολιτική και αρχίζει να εργάζεται  επαγγελματικά  στο χώρο της δημοσιογραφίας και  ως Διευθυντής ή Αρχισυντάκτης διαφόρων εφημερίδων και περιοδικών μεγάλης κυκλοφορίας της Κύπρου μεταξύ των οποίων το περιοδικό “Πανόραμα”, το TV Ραδιοπρόγραμμα» η «Χαραυγής της Δευτέρας» και ως Σύμβουλος Έκδοσης της καθημερινής «Χαραυγής». Διετέλεσε σύμβουλος της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία” συντάκτης της εφημερίδας “Ο Κήρυκας” και μόνιμος συνεργάτης της «Λεμεσού» του Φιλελευθέρου. Διατηρούσε για τέσσερα χρόνια μόνιμη στήλη στη σατιρική εφημερίδα "Ποντίκι"

Βιβλία του:

• «Η Λεμεσός κατά τον 19ο αιώνα» (μαζί με την Αννα Μαραγκού)
• «Λεμεσός η Παλιά Πολιτεία μέσα από τον φακό του φωτογράφου Εντουαρτ»
• «Λεμεσός ταξίδι στους χρόνους μιας πόλης»
• "Μνήμες στη Πέτρα" Εκδόσεις "Consulo" 2009 (Ποιητικό Έργο) 
• "Αναφορά στο Δάσκαλο. Ανθολόγιο από τη ζωή και το έργο του Κωστή Κολώτα¨.

Οι ποιητές

Οι ποιητές λένε ψέματα σε όσους δεν τους πιστεύουν

Οι ποιητές καρφώνουν τις ψυχές όσων τους θαυμάζουν

Οι ποιητές προσπερνάνε αδιάφορα όσους τους λένε ψέματα,

πως είναι τάχα ευτυχισμένοι.

Οι ποιητές είναι άνθρωποι άδικοι και παράξενοι

Κι αλίμονο σ’ αυτούς που τους πιστεύουν!

Ανθολογημένοι Κύπριοι Ποιητές στο Ποιητικό Συλλογικό Έργο : Ανθολόγιο Χαικού που επιμελήθηκε και εξέδωσε ο Ποιητής και Συγγραφέας Άθως Χατζηματθαίου

Αποτέλεσμα του Α΄Πανελλήνιου Διαγωνισμού Χαϊκού 2015, στον οποίο συμμετείχαν 106 Ποιητές με 514 συνολικά Ποιήματα. Το αποτέλεσμα, άκρως ικανοποιητικό, εξαίρετο και θαυμαστό.

Πανίκος Παναγή (Έπαινος) 

Με χαιδεύει 

Σαρανταποδαρούσα

Ξεσπώ σε γέλια. 

Γιάννος Λαμπής (Τιμητική Διάκριση) 

Ανθίζουν Κρίνα

Πέρασε από εδώ 

Η αγάπη μου

Δημήτριος Γκόγκας 

Εσύ λες ελπίδα.

Εγώ μέρα που έφυγε.

Παγίδα του χρόνου. 

Ιωσής Ιωσηφίδης

Πολύς άνεμος

Ξοδεύτηκε΄ επάνω σου

Να σε σμιλέψει. 

Κωνσταντίνου Μάτσιου Κατερίνα

Τι ωραία που 

κελαηδούν τα πουλιά!

Γλυκοχάραμα.

Ιφιγένεια Μετόχη

Στο ίδιο φιλί

Θα ξαναζωντανέψουν 

Χιλιάδες Θαύματα. 

Μαρούλλα Πανάγου

Οκτώβρης τώρα

Σύσκεψη ηλικίας

Τι κατάφερε;

Τουρκοκρατία στην Κύπρο (1571-1878) Σημαντικά Ιστορικά γεγονότα

• 1572 Παραχώρηση Προνομίων στην Ορθόδοξη Εκκλησία από τη Τουρκική Διοίκηση
• 1660 Οι Αρχιεπίσκοποι της Κύπρου αναγνωρίζονται επίσημα ως "έφοροι και επίτροποι" των ραγιάδων 
• 1821 Απαγχονισμός Αρχιεπισκόπου Κυπριανού, σφαγές λοιπών επισκόπων και προκρίτων 
• 1878 Η Τουρκία "ενοικιάζει" την Κύπρο στην Αγγλία 

                                                                                                                                                                                                                                                                                                                         Αρχ. Κυπριανός

ΘΑΛΕΙΑ ΤΑΣΣΟΥ

Γεννήθηκε στον Πάνω Αμίαντο της Κύπρου, όπου έζησε τα πρώτα 10 χρόνια της ζωής της. Τα υπόλοιπα, μέχρι το τέλος του Γυμνασίου τα πέρασε στον Καλοπαναγιώτη της Κύπρου απ’ όπου κατάγονταν οι γονείς της. Σπούδασε στο Παρίσι και είναι πτυχιούχος κοινωνιολογίας, καθώς και γαλλικής φιλολογίας και παιδαγωγικής. Στη συνέχεια σπούδασε νομική στο Μόντρεαλ όπου ζει από το 1976. Δίδαξε σε κολλέγια και στα παροικιακά σχολεία. Στη συνέχεια άσκησε το επάγγελμα του δικηγόρου. Έχει δημοσιεύσει ποιήματα και πεζά σε διάφορα λογοτεχνικά έντυπα. Τελευταία, εκτός από το γράψιμο, ασχολείται με το σχέδιο και τη ζωγραφική.

O ΠΑΤΕΡΑΣ

 Θάλεια Τάσσου 

Φεύγεις...

Μας αφήνεις

Το βάρος

Της αξεπλήρωτης

Αγάπης σου

Τα μάτια

Τα διαπεραστικά

Αυτά μάτια

Ξεθώριασαν

Κι οι ομιλίες

Που δεν μπορούσαμε

Να διακόψουμε

Κάποτε

Πήρε

Τη θέση τους

Μια ανυπόφορη

Σιωπή

Μια σιωπή

Που μας τρυπά

Το στομάχι

Μια κουρασμένη

Μηχανή

Το μυαλό

Η μνήμη

Ο λόγος

Η λογική

Ο Θεός

Σκέφτεσαι

Τα 42 σου

Χρόνια

Και τί

Έπραξες

Τα τζιτζίκια

Συνεχίζουν

Τη συναυλία

Τους

Κι οι κολυμβητές

θορυβούν

στην πισίνα

Στη Λευκωσία

Το 1994

Μια Τρίτη

Αυγούστου

23.

Η ΚΥΡΑ ΚΑΤΙΝΑ

Θάλεια Τάσσου

Η κυρά Κατίνα

Και τ’αυθάδικα

Παιδιά της

Δυο τεράστιοι

Παπαγάλοι

Ο ένας ψιντρός

Αγγλομαθής

Να βρίζει

Κι ο άλλος

Ζωηρούλης

Και θρήσκος

Σαν κι αυτήν

Να ψέλνει στα ελληνικά

Κύριε ελέησον

Μου έκανε δώρο

Λιβάνι από το Άγιον Όρος

Που έφερε ο πατήρ Εφραίμ

Στην εκκλησία της

Παναγίτσας

Όπου κάθε χρόνο

Εξωμολογεί

Τις Ελληνίδες

Μοντρεαλίτισσες

Γυναίκες

Μου πρόσφερε καφέ

Και κρητικά παξιμαδάκια

Από το ζαχαροπλαστείο

Πικαντίλλυ

Δουλεύει πωλήτρια

Στο Αλάσκα Λέδερ

Στο σπίτι της

Καίει ολοήμερα λιβάνι

Κι έχει τη φωτογραφία

Του πατήρ Εφραίμ στον

Τοίχο

Φεύγοντας

Πήρα μια συνταγή

Από σκόρδο

Που γιατρεύει

Όλες τις αρρώστειες

Κι ένα φυτό που

Φέρνει γούρι

Η κυρά Κατίνα

- Αρχαίο κυκλαδικό ειδώλιο -

αγκομαχούσε ανεβαίνοντας

τις σκάλες

με φώναξε να διαβάσω

το ρολόι του ηλεκτρικού

το κλείνει την Άνοιξη

και το ανοίγει τον

χειμώνα

το εγγονάκι της κρυώνει

που το κρατάει κάτι μέρες

ο γιος της παντρεμένος

με γαλλίδα, χωρισμένος,

κρατάει μπαρ στην

οδό Σεν Λοράν

Τα έπιπλά της

Μια ραπτομηχανή

Και θεώρατα φυτά

Σε ντενεκέδες

Ανάμεσα σ’αυτά

Και το φυτό

Που φέρνει

Γούρι...

Θάλει Τάσου, Μόντρεαλ, 1997

Στην Αυλίδα

Θάλεια Τάσσου

Κουραστήκαμε

Να περιμένουμε

Τον ούριο

Άνεμο.

Όλοι οι άνεμοι

Πνέουν προς

Δυσμάς.

 

Νοσταλγία

Θάλεια Τάσσου 

Καλοκαιρινά

Βραδυνά

Στην Πάφο

Το άρωμα

Του  πακιστανού

Να σε μεθά

Κύπρος

νωχελική

Κι ανατολίτικη

Με τις αρτυμαθκιές

σου

Και τις αροδάφνες

Τα κυπαρίσσια

σου

Και τις ροδιές

Πώς να σε θυμηθώ

Να μην ανατριχιάσω

Με το χαραγμένο

μισοφέγγαρο

στο δέρμα

Των βουνών

σου

Και το Αλλάχ

του χότζα

Να βιάζει την

ηρεμία

της νύχτας

σου.

Σαντορίνη

Θάλεια Τάσσου 

Θέλω να σε κρατήσω

Σφιχτά κλεισμένη

Στα φούξια

Λουλούδια

Της βουκαμβίλιας

Στεφάνι

Σε

Κατάλευκο τοίχο

Νησιώτικο

Να σε κρατήσω

Για πάντα

Αιχμάλωτη

Στη γεύση

Των ξανθών

κρητικών

Χρυσόμηλων

Να σε φυλακίσω

Στο άσπρο

Και γαλάζιο

Των κυκλαδικών

Σπιτιών

Των χιλιάδων

ασύμετρων

παρεκλησιών

στα στενά

ανεμοδαρμένα

καλντερίμια

τα

χωρίς ηλικία

της Οίας

στα φύλλα του βασιλικού

που ο καπετάνιος

των 18 Μποφόρ

αποκάλεσε δυόσμο

Στο χείλος

Του ηφαίστειου

Προσευχή

Στο μοναστήρι

Του Προφήτη Ηλία

Να σε σκαλίσω

Με πετραδάκια

Στα μηνύματα

Των ερωτευμένων

Στους γονατιστούς

Από τα μελτέμια

Ευκάλυπτους

τραγούδι

Στη βάρκα του Κρητικού

Καπετάν Ηλία

Πεισματική περιφρόνηση

Στην απύθμενη άβυσσο

Αιώνιο τιτίβισμα χελιδονιών

Σε τοιχογραφία στ’ Ακρωτήρι.

Στην Πολιτεία των θαυμάτων

 Θάλεια Τάσσου 

Υπάρχει

Πάντα

Χώρος

Για εκπλήξεις

Αλλά

Τώρα

Οι εκπλήξεις

Δεν μας

Εκπλήττουν

Πια

Μπορούμε

Να τις

Προβλέψουμε

Με μαθηματικήν

Ακρίβεια

Η Μάγισσα Κίρκη

Γαρ

Μόλις

Κουνήσει

Το ραβδί

Της

Ξέρουμε

Πως

Οι μαριονέττες

Μπαίνουν

Αυτόματα

Σε κίνηση

Ακολουθώντας

Τις

Κινήσεις

Των

Νημάτων

Υπάρχουν

Δε

Και μαριονέττες

Μετά «διπλωμάτων»

Αυτά

Συμβαίνουν

Στην Πολιτεία

Των θαυμάτων.

 

Αφροδίτη Μοντρεαλίτισσα

Τάσσου Θάλεια

I

Ήμουν εκεί,

στ’ ακρογιάλια της Πάφου

την είδα ν’ αναδύεται απ’ τους αφρούς

την ώρα που έδυε ο ήλιος

πίσω από την Πέτρα του Ρωμιού.

Ύστερα την πήγαν

και την έστησαν

σ’ ένα μουσείο

στη Νέα Υόρκη

τα βράδυα χόρευε

το χορό της κοιλιάς

σε τραπέζια πλουσίων.

Αυτή την ξέρω

μου ψιθύρισε στ’ αυτί

ένας Έλληνας μετανάστης

μας την έκλεψαν οι Εγγλέζοι

όταν κατέλαβαν το νησί

τώρα προσπαθούμε

να την πάρουμε πίσω

με την καινούργια κυβέρνηση

υπάρχουν ελπίδες

η καινούργια υπουργός Πολιτισμού

θα κάνει το παν

θα φτάσει μέχρι και τον ΟΗΕ

λένε πως κοιμήθηκαν

πολλές φυλές στο κρεβάτι της

είναι όμως ακόμη ωραία

δεν μας την πήραν τυχαία

οι ξένοι.

II

Χτες την είδα και τη λυπήθηκα

όταν έφευγε απ’ τη δουλειά

είχε τα μάτια ολόμαυρα

από την αϋπνία

ήταν άβαφτη

μου φάνηκε γερασμένη

της είπα

γεια σου πατριώτισσα

κι αυτή μουρμούρισε κάτι

μισά ελληνικά

μισά αγγλικά

(κάτι παράξενα ελληνικά)

ισιώνοντας το μαντήλι

που είχε στους ώμους της

θέλω να πάω στην Πατρίδα

μουρμούρισε τουρτουρίζοντας

έχω δισκοπάθεια

κι αρθριτικά

το παιδί μου υποφέρει

από άσθμα

έχω ανάγκη από ήλιο

είπε ο γιατρός

προτού όμως φύγω

πρέπει ν’ αγοράσω

το γούνινο παλτό

που ονειρεύομαι χρόνια

πώς μπορώ να πάω

χωρίς αυτό

στην Πατρίδα

πάρε με μαζί σου

απόψε

πατριώτη

φοβάμαι

τους εφιάλτες

τα βράδυα

τις κατσαρίδες

και τα ποντίκια

III

Όταν έφτασαν στο λιμάνι

ήταν όλα κάτασπρα

οι Ελληνίδες

χτυπιόντουσαν

κι οι Ιταλίδες

ξερίζωναν τα μαλλιά τους.

Στο σπίτι του πατέρα μου

στο καρτιέ Σεν Ανρί

εκεί που πήγα να πάρω

το γάλα απ’ τη ντουλάπα

τρόμαξα.

Μια τεράστια νυφίτσα

ασήμιζε στο φεγγαρόφωτο

κι όταν άναψα το φως

είδα πως κατσαρίδες

περπατούσαν επάνω μου

κι από τότε

παραμιλώ στον ύπνο μου

από τότε

ονειρεύομαι να φύγω

απ’ αυτό τον τόπο

IV

Τη συνάντησα

στη στάση

του λεωφορείου

παρά λίγο να

μη τη γνωρίσω

έμοιαζε με τις

κούκλες που βάζουν

στις βιτρίνες

Αφροδίτη του Βορρά

τυλιγμένη

στη ζεστή της γούνα

πώς ένοιωθε άραγε

εκεί μέσα

προσπάθησα

να ξαναβρώ

τις ρυτίδες

που πρόσεξα

εκείνο το βράδυ

στο πρόσωπό της

ήταν μακιγιαρισμένη

και το γούνινο

καπέλο

έκρυβε το μισό της

μέτωπο!

 V

Στο σαλόνι της

έχει τις ομορφότερες

πορσελάνες του κόσμου

γεμάτες ασημικά

οι βιτρίνες της

οι τοίχοι του σπιτιού της

στολισμένοι με κάντρα

κεντρημένα απ’ τα χέρια της

η φρίζα της

γεμάτη με του πουλιού

το γάλα

απέκτησε και χρώματα

και πολλά

ηδονικά μυρωδικά

έχει ένα γάτο

που το λένε Φιοντόρ

εργάζεται χόστες

στο ξενοδοχείο Κουίν Ελίζαμπεθ

τις προάλλες

γύρισε κατάμαυρη

απ’ το Μπαρμπέϊτος

VI

Το μασίνι,

πάλι το μασίνι

στο μασίνι

οι ίδιες κινήσεις

κάθε μέρα

κάθε ώρα

κάθε λεπτό

κάθε δευτερόλεπτο

και το βράδυ

σκέφτεται

το καινούργιο

φόρεμα που θα

ράψει

με το καινούργιο

πατρόν

ράβει καμιά

δεκαριά

καινούργια

φορέματα

το μήνα

πώς θα μπορούσε

να παρουσιαστεί

στην εκκλησία

με το ίδιο φόρεμα

την Κυριακή;