Τραγούδι για ένα σκοτεινό παραμυθάκι της Τουμαζή Έλενα – Ρεμπελίνα

Και πέφτει ό ήλιος•
κι έπεσε
και το φεγγάρι αντάμα
και κατέβηκαν κουτρουβάλα ψάχνοντας
στα όνειρα κάποιου παιδιού το θάμα

Κι εκεί στην κάτω θάλασσα την τρελλοδιάφανη
την μυρωδάτη
τους καρτερούσε ρωτευμένο μες τα κύματα
το μαύρο το χιλιόχρονο το άτι

Πηδάει ό ήλιος στα νερά και πνίγεται
το κοιμισμένο σώμα του παιδιού ματώνει
το χαλινάρι στο χεράκι σφίγγεται
ξυπνά το άλογο
φτερά στον ουρανό απλώνει

Σέρνει παιδί στην πλάτη το άλογο
κόκκινο, νηστικό παιδί, πνιγμένο
το φεγγαράκι πρόφτασε και κάθισε
στ’ άλογου ανάμεσα τ’ αυτιά, θαλασσοποτισμένο

Κλαίει, γελά πάνω στο σώμα το άφτιαχτο
χορεύει τραγουδά του και δακρύζει
Λύχνο ζεστό στα όνειρα του στέκεται
παρατηρά το, το γροικά και το φροντίζει