Τα επίθετα / Βασιλείου Κώστας

Δεν πρόφτασε καλά καλά να γίνει δήμαρχος

Ο κύριος Ριμαχό, κι όπως το είχε υποσχεθεί

Κήρυξε εκστρατεία ενάντια στα επίθετα.

Δεν είναι κατάσταση αυτή, έλεγε και ξανάλεγε

Κάθε φορά που σηκώνεται ένας άνεμος 

Να γεμίζει η πόλη, κι ούτε ένα παράθυρο

Ούτε την πόρτα σου να μην μπορείς ν’ ανοίξεις.

Κι έδωσε εντολή στην καθαρίστρια

Να πάρει σβάρνα δρόμους και πλατείες

Να τα σκουπίσει.

Να τα σκουπίσω κύριε δήμαρχε

Του είπε η Ριμαχόνα, αλλά να με συμπαθάτε

Δεν μπορώ να καταλάβω τι σας έπιασε με τα επίθετα, καλά

Να προσπαθήσουμε να περιοριστούμε στα ουσιαστικά

Μα γίνονται ουσιαστικά χωρίς επίθετα; δεν γίνονται

Όπως δεν γίνονται ουσιαστικά χωρίς τα ρήματα.

Αφήστε τώρα που είναι βαρυχειμωνιά και πέφτουν

Με τη βροχή και τον άνεμο –την άνοιξη

Μα και το καλοκαίρι ίσαμε τον Αύγουστο

Αν τύχει να περάσετε καμιά φορά απ’ το χωριό 

Έχω μια ροδιά στην αυλή μου, μια ροδιά

Με κάτι κόκκινα ρήματα, με κάτι κόκκινα ουσιαστικά

Να τα κοιτάζεις και να σε πονούν τα μάτια

Να τα ξανακοιτάζεις και να σου έρχονται δάκρυα στα μάτια

Έτσι καθώς τα βλέπεις να υπάρχουν και να αναπνέουν

μέσα σε μια θάλασσα