Στημένο παιγνίδι / Παπαλαζάρου Νεόφυτος

Tο ανήσυχο πλήθος βουίζει

και ο ρουφιάνος καρτερικά καπνίζει το τσιγάρο του.

«Έπραξε στο ακέραιο

το καθήκον του».

Πέτυχε ο «δικός του» να εκλεγεί

σε ανώτερα πόστα

κι’ ας το γνωρίζουν όλοι

πως το παιγνίδι ήταν στημένο από την αρχή.

Και έτσι να μπορείς με πολλή ευκολία να μετράς τους κόκκους της άμμου /Στέλιος Στυλιανού

«Και έτσι να μπορείς με πολλή ευκολία να μετράς τους κόκκους της άμμου
κάθε φορά που την χτυπά το κύμα
Και να βρίσκεις εκεί συνέχεια καινούριους ανθρώπους
που αρκεί μόνο να μοιράζονται
την ίδια διαδρομή
ως τη μόνη περιουσία
τη μόνη δύναμη
τη μόνη χαρά που προκύπτει
Και να ΄ναι αυτό
κάθε είσπραξη και οφειλή
το μόνο δόσιμο
που είχαν ποτέ τολμήσει να φανταστούν
Και τον κόσμο
αυτόν τον κόσμο που μας ανήκει»
Και έβαλες το χέρι πάνω απ΄τα μάτια και κοίταξες μακριά
«Να το κύμα που γεννήθηκε η Αφροδίτη» και χαμογέλασες
«Να το άστρο που μας φωτίζει» και γύρισες εκεί το βλέμμα
Μα ήταν λουλούδι και έψαξες να το βρεις
κι έτσι γύρισες ξανά χαμηλά το βλέμμα
Σου είπα… «βιάζομαι»
Μου ‘πες… «μη μιλάς, θέλω ν΄ακούσω»
Σου είπα… «είμαι γυμνός»
Μου ΄πες… «μην ντρέπεσαι, είσαι αντίκρυ στον ήλιο»

 ποιητική συλλογή: ¨Ελένη¨, Στέλιος Στυλιανού, εκδ. Κέδρος, 2016

Το δείπνο / Ελένη Αρτεμίου Φωτιάδου

Πάντα έρχεται η ώρα για το δείπνο
Έχει σημασία τι θα στρώσει κανείς για βράδυ
Σε τι εν τέλει θα προσευχηθεί
Έχει σημασία σε τι θα σηκώσει το ποτήρι της ανάγκης
Άσπρο πάτο
ή άσπρη ζωή;

"Χειμερία Ζάλη" , εκδόσεις Μανδραγόρας

ΔΕΚΑΕΠΤΑ ΤΟΥ ΙΟΥΛΗ / Κωνσταντίνου Δέσποινα

Το σπυρί έσκασε σκίζοντας
τη σάρκα του ροδιού
κι η γέρισσα η συκιά μάζεψε τα ζουζούνια
που συνωστίστηκαν εκεί κάτω
στην ξομπλιασμένη ποδιά της Μεσαορίας
ν' αρμέξουν τον ήλιο που έτσουζε στην κληματαριά.
Εκείνη,
που εγκατέλειψαν
οι διωγμένοι νοικοκυραίοι
χρόνους πολλούς πίσω
με το σταφύλι μισοφαγωμένο στο στόμα.
Κι ήρθε και φέτος η μέρα
που γιόρταζε η Αγιά Μαρίνα και το χωριό.
Και τη γιορτάζει ακόμη.

Για όσους αντέχουν την πανήγυρη,
οι ψαλμωδίες καταφτάνουν
απ' τη σκλαβωμένη πολιτεία
και τα περίχωρά της
από δυο χορούς.
Τον έναν τον αφουγκράζονται
μοναχά οι μυημένοι,
άηχος ήχος
και ψαλμουδιά άψαλτη
που βγαίνει απ' τη Αγιά Βαρβάρα,
τον Άγιο Αντρόνικο
κι απ' τον Αι-Γιώργη του Αλωνιού.
Τον άλλο τον ακούνε πιο πολλοί,
σιγανά όμως και θλιμμένα,
έτσι όπως έρχεται
απ' την Παναγιά της Τραχειά,
τον Αι- Γιώργη τον Τερατσιώτη,
την Αγιά Θεοδώρα
και τον Αι- Βλάση.

O ΕΡΩΤΑΣ ΜΑΣ / Mαρούλλα Πανάγου

Αγάπη σαν μου σύντηχαν
τα δκυο γλυτζιά σου μμάδκια
κρύφαν του έρωτα φωδκιάν
μα του καμού παλάδκια
Επήραμ με σε μακρυνά
δικά τους μονοπάδκια.

Τον ύπνομ μου τον έχασα
στην αμμαδκιά την πρώτην
τζιαι το γλυτζιήν το γέλειο σου
Αχ! την καρκιά μμου τρώτην
βρίσκει με πάντα ξυπνητό
σαν έρτει το ξηφώτιν

Που τότες που τ'αμμάδκια σου
ειπα μμου αγαπώ σε
οπου δκιαβώ τζι όπου σταθώ
φαίνεστέ μου θωρώσε
τζι αν με σσε κάμω ταίρι μου
εννα να χαθώ χαρώ σε.

Μεσ την καρκιά μμου έμπηκες '
τζι έμεινες κλειδωμένη
μα μιαν κουβένταν ελ λαλεις
μεινίσκεις μουλλωμένη
ομως τα μμαδκια σου λαλούν
πως μ'αγαπάς καημένη

μα θελω που το στόμα σσου
να μου το μολοήσει
οτι τζιαι σου διχως εμεν
ενι μπορεις να ζήσεις
τζι οπως εγιώ σε αγαπω
μ'εσιεις τζι εσου αγαπήσει

Τότες εν να μαστιν τα δκυό
σαν τα πεζούνια τ'άσπρα
θα φτάννει η αγάπη μας
στον ουρανον τζιαι στ'αστρα
τζι ο έρωτας μας εν ν'αθκιει
σαν γιασεμί στην γλάστρα.

Ταναφόρμια: Ποιητική Συλλογή της Περατικού Κοκαράκη Μαρίας / Λευκωσία 2003

Αιγαίoυ Παραθύρι

Ανoιγμένo στo Αιγαίo παραθύρι

αντικαθρέπτισμα της Κύπρoς

στις μυρωδιές στoιχισμένων κoχυλιών

πoυ βoυίζoυν αίνo ελληνικό

Βασιλικό

Θυμάρι

στη γη πoυ ξαπλώνει στo γαλανό τoυ αιγαίoυ

π΄ ανoίγει αγκαλιά στo γλαυκό τoυ oυρανoύ

σε φως λαμπυρίζoν B ρίγoς δημιoυργίας

Σάλπιγγα ειρήνης

Αραξoβόλια νησιά τoυ Αιγαίoυ στα νερά ριγμένα

Φλoγερή καρδιά πανί στη σκoύνα

Ατρόμητη ψυχή ψαράδων τoυ Αιγαίoυ

Πoτήρι κόκκινo κρασί σε πανηγύρι Αγίων

υψωμένo στην ευχή της Επιστρoφής

Κιoύλι της Κερύνειας

Λαλέδες της Λάπηθoς

Λεμoνανθός τoυ Καραβά

Ανθός πoρτoκαλιoύ της Αμμόχωστoς

Νησιά Αιγαίoυ μητραδερφά oμoγάλακτα

oμoφρόσυνα oμόπoνα

Ίδια αρώματα στην πνoή τoυ αγέρα

Φασκόμηλo

Μαντζoυράνα

Ελληνική μικρή καρδιά τoυ Αιγαίoυ

Δισκoπότηρo Θείας Κoινωνίας

πoυ θα μεταλάβει την Επιστρoφή

**

Γένοιτο κατά το ρήμα σου

Ψυχή παραδομένη στη θέληση Θεού

Ελευθέρωση

Ανάπαυση

Κατατρεγμός θλίψης και πόνου

Καταπόνημα δημιουργίας το έργο

Ταπείνωση

Εξερεύνηση

Ευθύβολος αναλογισμός πόθου

Ανάπαυσης απώλεια

Περιπλάνηση στον επικαλεσμό αγάπης

Φθορά

Εκλογίκευση αναζήτησης του αδιεξήγητου

Προσφορά θεϊκή η υπομονή

Κι ο έρωτας

Γέφυρα για του Θεού τη συνάντηση.

**

Της ποίησης

Νοηματοδότηση ζωής

ενσάρκωση επικοινωνίας

η ποίηση

Σπονδή στο χάραμα

ανεφάνισμα στην αμφιλύκη

…

Σεμνυνέται στο αντιφέγγισμα

αναδύεται στο λαμπύρισμα

Παιχνίδι κατάκτησης

Στους ακτινοβολούντες

Αστέρες και γαλαξίες

η ποίηση.

Αγυρτείες: Ποιητική Συλλογή της Περατικού Κοκαράκη Μαρίας / Εκδόσεις Ακτή, Λευκωσία 2001

Τεμαχισμένη Πατρίδα


Μοιρασμένη πατρίδα, πληγιασμένες οι λεμονιές
παραμελημένα τα κιονόκρανα, αφρόντιστα τα μνημεία,
μαραζωμένα τα τρεχούμενα νερά
αδειασμένα με τη βία τα σπίτια
Αθέλητη εγκατάλειψη!
Σιγοκλαίω!
Διχοτομημένη πατρίδα,
αποκαμωμένες οι πορτοκαλιές,
ραγισμένες οι εκκλησιές,
κακοφορμισμένες οι μαρμαροκολόνες
νεκρωμένα τα νερά, πληγιασμένα τα σπίτια.
Αγανακτισμένα τα λουλούδια.
Αθέλητη εγκατάλειψη!
Αμμόχωστος – Σαλαμίνα
Κερύνεια – Μπέλλα-Πάις.

**

Ανάπλους¹

Δυσκολεύομαι
να προσδιορίσω την ηχώ των βημάτων σου,
τους κτύπους της καρδιάς σου,
στιγμές-στιγμές σαν τούτη
που χάνομαι στην ανθοφορούσα Αμμόχωστο,²
που σκαρφαλώνω στη λεμονιά της Λαπήθου,³
που κρύβομαι στα κύματα του Mare-Monte.

Και συ,
προσφέρεσαι στις προσδοκίες μιας ελιάς,
που παιχνιδίζει στους λευκούς ανθούς,
αργότερα στον πράσινο καρπό της,
που επεκτείνεται σε αυτοσχέδιο όνειρο
προσοδοφόρας νεανικής θέλησης...

Και συ,
Στρέφεσαι προς το Γιούχτα⁴.
Αφήνεσαι στους θάμνους του Έρωντα⁵
Χάνεσαι στα απόκρημνα του Ψηλορείτη.

¹ Ανάπλους: ο πλους αντίθετα με το ρεύμα του ποταμού.

² Αμμόχωστος: Τουρκοκρατούμενη πόλη από το ’74.

³ Λάπηθος: Τουρκοκρατούμενη κωμόπολη της Κερύνειας. Mare Monte: ξενοδοχείο στην

παραλία του Καραβά.

⁴ Γιούχτα: βουνοκορφή της Ίδης με το σχήμα του προσώπου του Δία.

⁵ Έρωντας: θάμνος, που φυτρώνει στον Ψηλορείτη.

**

Απόγεια αύρα 

Η ζωή κυοφορεί πάντα ομορφιές
Φτάνει να ξέρεις να τις ανακαλύπτεις
Φτάνει να ξέρεις να τις αδράξεις
Μέτοχος στο αμάλθειο έριο σιωπηρά, ήρεμα, γαλήνια
Χωρίς αλαζονείες και κομπασμούς.

Της συνάντησης / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Των ματιών του εικονογράφηση

ψυχής που πιστοποιεί Μινωικό ταξίδι

θωριά που μαρτυράει αναζήτηση

μαρμαίρουσα η ματιά αναδίφησης

σιωπή στις «τεφροδόχες κάλπες»

που ανείκαστα αφήσαμε στη Λάμπουσα

στο  σκιερό των περιβολιών της Λάπηθος.

Στη δοκιμή αγχέμαχοι

στην εξακρίβωση εκηβόλοι

ασίγουροι στον πυρρίχιο χορό

ετοιμότατοι στην Πύρρειο στεφάνωση.

Επιδρομή στην ενατένιση της όψης του Κρήτα

που ερωτεύεται την Κύπριδα.

Ψυχή της ψυχής μου λησμόνησε

τους λεμονανθούς της πατρίδας

που αιμοστάζει στην κατάκτηση

κι έλα να ξελογιαστούμε

στην επιβλητικότητα της μνήμης του Δία

στο σεργιάνι των ανακτόρων της Φαιστού

στους κάμπους με τις ανεμώνες

που υπόσχονται την κατάφαση

του γοργού συναισθήματος

που δίνουν λόγο στον έρωτα

κι αρραβωνιάζονται την Αφροδίτη.

Γεωγραφικό γίγνεσθαι / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Περίτεχνος ο τόπος μου

απ’ του Κάσιαλου το χέρι.

Γεροφτιαγμένη η γη μου

απ’ του Κάνθου τη ξυλογλυπτική.

Πενθηφορούσα η μισή πατρίδα μου

απ’ του Μόντη τους στίχους.

Στενάζει κάτω απ’ τ’ άδικο

και το παράπονο του Βασίλη Μιχαηλίδη

Καλλιεπή τ’ ακρογιάλια της.

Χρυσαφένια τα χωριά της

απ’ του Λιπέρτη και του Πιερίδη τη γραφή.

Με ποιο τρόπο, μου λέτε,

το ανυπότακτο της ψυχής

μετατρέπεται σε υποτακτικό;

Με ποιο τρόπο μου λέτε

ο καλπασμός του νου

μετατρέπεται σε προσαρμογή;

Το κεφάλι να σκύψεις

στο υποτακτικό το ναι;

Με ποιο τρόπο, μου λέτε,

μπορείς ν’ αποδράσεις

απ’ του Πενταδάκτυλου τις παρυφές,

που έρωτας είναι

και να προσγειωθείς στο σήμερα

που μοιρασμένο είναι;

Ἱστορικό γίγνεσθαι / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

«Συμβαίνει νά θυμᾶσαι σάν τώρα

νά τ’ ἀκοῦς»

Κική Δημουλᾶ

Τό ἴδιο συμβαίνει καί σέ μένα.

Καί κοίταξε,

νά θεωρῶ πώς μόνο ἐγώ

δεχόμουν βήματα ἐπανερχόμενα

καί ἐπισκεπτικές μορφές

Αἰολέων, Δωριαίων.

Ἀχαιῶν, Ἰώνων

Μινωιτῶν καί Μυκηναίων.

Καί πώς στό παραμύθι τῆς Ρήγαινας

στό κάστρο Βουφαβέντο

πρωταγωνιστικό τόν ρόλο εἶχα.

Τῆς γαρυφαλιᾶς τά μηνύματα

ἐγώ τά μετέφερα στόν Εὐαγόρα.

Τό φῶς τοῦ θρύλου πέφτει λιγοστό

στήν ταραχή τῆς μπλέ ποδιᾶς,

πού φύλαγε τίς προκηρύξεις.

Καταπληγωμένη ἡ ψυχή

τῆς Αἰκατερίνης Κορνάρο

τήν κρύβει στό μαῦρο της πέπλο.

Πολλά δάκρυα ποτίζει τόν διωγμό της.

Πίστωμα πολύγονο, Λατινοφόρο

ἐνδύομαι τό βυζαντινό

τῆς Παλαιολογίνας τῆς Ἑλένης,

καί ἡ δυνατή της θέληση, ἔγινε

ἀνάσα τῶν σκλάβων Κυπρίων.

Κονδυλογραφοῦνται στό χαρτί

«Διά χειρός» Λεοντίου Μαχαιρᾶ.

Στοῦ Αὐγερινοῦ τά Τιτάνια μάτια

ἡ Πούλια μονάχη ἔφεγγε τοῦ Ζήδρου

καί τά «σκαλοπάτια τῆς ἀνηφοριᾶς»

στή δομική τοῦ ἀσυμβίβαστου

ἀπόρθητα τά ἄδυτα τῆς ἐλευθερίας!

Ὁ Σολωμός κι ὁ Ἰσαάκ παρόντες!

Του Κουρίου ακτή / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Εις εναλίαν Κουρίου ακτήν
Δραπετεύουν τα βήματα
αχνόφεγγη ώρα πρωινή
παρελθοντική επιστροφή.
Στα ανεμίζοντα πέπλα
Της Αικατερίνης Κορνάρο
γαντζώνονται τα κεντητά βελούδα.
Αλλοδαποί οι σταυροφόροι
Ορθωμένοι
Γκριζόμαυροι βράχοι
μες στη θάλασσα
εξιστορούν αρχαιοπρεπή
μνημεία τέχνης αχαϊκής
που μεταποιούνται σε ρωμαϊκή
που εξελίσσονται σε βυζαντινή
Σπάνιας πολυλογίας
της αμμουδιάς τα κοχύλια
που αφήνουν στο ξέσπασμα τα κύματα
σχήματα ελευθερίας ζωγραφίζοντας …

Γένοιτο κατά το ρήμα σου (από τη συλλογή Ταναφόρμια) / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Ψυχή παραδομένη στη θέληση Θεού
Ελευθέρωση
Ανάπαυση
Κατατρεγμός θλίψης και πόνου
Καταπόνημα δημιουργίας το έργο
Ταπείνωση
Εξερεύνηση
Ευθύβολος αναλογισμός πόθου
Ανάπαυσης απώλεια
Περιπλάνηση στον επικαλεσμό αγάπης
Φθορά
Εκλογίκευση αναζήτησης του αδιεξήγητου
Προσφορά θεϊκή η υπομονή
Κι ο έρωτας
Γέφυρα για του Θεού τη συνάντηση.

Απόγεια αύρα (από τις Αγυρτείες) / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Η ζωή κυοφορεί πάντα ομορφιές
Φτάνει να ξέρεις να τις ανακαλύπτεις
Φτάνει να ξέρεις να τις αδράξεις
Μέτοχος στο αμάλθειο έριο σιωπηρά, ήρεμα, γαλήνια
Χωρίς αλαζονείες και κομπασμούς.

.............................

Της ποίησης (συλλογή Ταναφόρμια) / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Νοηματοδότηση ζωής
ενσάρκωση επικοινωνίας
η ποίηση
Σπονδή στο χάραμα
ανεφάνισμα στην αμφιλύκη
…
Σεμνυνέται στο αντιφέγγισμα
αναδύεται στο λαμπύρισμα
Παιχνίδι κατάκτησης
Στους ακτινοβολούντες
Αστέρες και γαλαξίες
η ποίηση.

Γιὰ τοὺς Ἥρωες / Περατικού Κοκαράκη Μαρία

Παιδιά ἀγχόνης,

στήν Κύπρο ἡ προσφορά,

Ζάκος, Καραολῆς!

Μιλᾶ πατρίδα

τῆς ἀγχόνης τό αἷμα,

Παλληκαρίδης!

Ἐλευθερίας

ἄρωμα, στάζει αἷμα

τοῦ Μάρκου Δράκου!

Χαμηλωμένος

ὁ οὐρανός, χαϊδεύει

τίς πορτοκαλιές.

Στήν εὐωδιά τῶν ἀνθῶν, ἡ

κληρονομιά ποίησης.

Πικραμύγδαλο

ἡ μισή πατρίδα μου

στό στόμα γεύση,

στήν ψυχή ἀγωνία

πού ποτέ δέν πέρασε.

Μόνο σιωπή.

Μόνο τά περιθώρια

καί παρενθέσεις.

Στή σκιαδερή μηλιά

ψιθυρισμοί ποιητῶν.