Μισώ τις νύχτες / Ανδρέου Ειρήνη

Νύχτες ατέλειωτες , ξάγρυπνα μάτια
του ρολογιού μετρούν τις ώρες
κι εκεί μπροστά στα σκαλοπάτια 
σέρνουν χορό του πόνου οι κόρες...

Οι αναμνήσεις σαν ερινύες
στον χρόνο πίσω μακριά με πάνε
και της ψυχής μου οι κηλίδες
από τα βάθη τους ξυπνάνε.

Μισώ τις νύχτες, γιατί δεν ξέρω
ίσως η μοίρα μου το' χει γραμένο
στο σκότος στίγμα βαρύ να φέρω
ανεξερεύνητο μου πεπρωμένο.

Κι αν κάποια βράδια 'ρθει ο Μορφέας
με συμπονέσει και μ' αγκαλιάσει
ένας εφιάλτης κακούργος , τέρας
απ' τον λαιμό με ζήλια τον αρπάζει.

Φεύγει ο Μορφέας αλαφιασμένος
κι αγκαλιάζοντας το μαξιλάρι
κλαίω βουβά και τον μισω με σθένος
κι εύχομαι να μην με ξαναπάρει.

Χίλιες φορές να είμαι ξύπνια
τους εφιάλτες δεν τους μπορώ
για της ψυχής μου φταίνε την γύμνια
αφ' ότου ήμουνα μια στάλα μωρό.

Κάποια κοκόρια την μέρα κράζουν
άλλη μια νύχτα επί τέλους φεύγει
και τ' αποτσίγαρα σωρό, στοιβάζουν
την πυραμίδα κι ο ήλιος φέγγει......

Από το βιβλίο " Της ψυχής μου τα κομμάτια"

ΠΑΖΛ / Χατζηματθαίου Άθως

Ξάπλωσε στο κρεβάτι
έφερε τα χέρια και σκέπασε το πρόσωπο
άφησε για λίγο στο περιθώριο τις σκέψεις
άφησε για λίγο πίσω της το χρόνο
το παζλ της ζωής της είχε πια διαλυθεί
χιλιάδες μικρά κομμάτια σκορπισμένα στο πάτωμα
θα μπορέσει ποτέ πια να τα συναρμολογήσει ξανά;
Δύσκολο ερώτημα
βασανιστικό ερώτημα
δύσκολη υπόθεση
να συναρμολογεί κανείς μια ολόκληρη ζωή
όνειρα που έγιναν πια εφιάλτες
δύσκολο μα όχι απραγματοποίητο
γιατί η ζωή δεν σταματά εκεί
στο πρώτο στραβοπάτημα
η ζωή θα συνεχιστεί με όλες της τις δυσκολίες
γιατί αλίμονό μας
αν σταυρώσουμε τα χέρια
στην πρώτη κακοτυχιά
αλίμονο αν μας πάρουν από κάτω
οι πρώτες καταιγίδες.

ΧΑΜΕΝΟΣ / Ιωάννου Άνθιμος

Σε άγνωστους κόσμους ταξιδεύω,
σε άγνωστα μέρη και τοπία,
όλα πρωτόγνωρα και ξένα,
που να είναι τάχα η ευτυχία,

κι έτσι χαμένος σ αυτούς τους δρόμους,
σαν ταξιδιώτης δίχως πυξίδα,
σαν ναυαγός που έχει ξεμείνει,
σε άγονη ξένη, μικρή νησίδα,

γυρεύω να βρω την ευτυχία,
όμως που να είναι, που θα την βρω,
είναι πιστεύω μια ουτοπία,
είναι ένας δρόμος που δεν θα βρω,

κι έτσι χαμένος, σ άγνωστους δρόμους,
σαν ταξιδιώτης χωρίς πυξίδα,
σαν στρατιώτης, μέσα σε μάχη,
που έχει χάσει, πια την ελπίδα,

γυρεύω στράτες του γυρισμού,
μες στου μυαλού μου τα μονοπάτια,
και στης ψυχής μου τις λεωφόρους,
με οδηγό μου τα δυο μου μάτια,

σε άγνωστους δρόμους, ψυχή μου τράβα,
να βρεις το ένα, το ιδανικό,
να νοιώσεις ίσως, την ευτυχία,
αυτό που θα είναι μοναδικό.

ΑΝΘΙΜΟΣ ΙΩΑΝΝΟΥ

«Παλαιοί Τεχνίτες της Λάρνακας» / Κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του γιατρού-ερευνητή Σωκράτη Τ. Αντωνιάδη

Με τίτλο «Παλαιοί Τεχνίτες της Λάρνακας», κυκλοφόρησε το καινούργιο βιβλίο του γιατρού-ερευνητή Σωκράτη Τ. Αντωνιάδη. Πρόκειται για μια καλαίσθητη έκδοση 289 σελίδων, με κείμενα που αναφέρονται στους γνωστότερους εκπροσώπους 13 παλαιών επαγγελμάτων, με πολλές αδημοσίευτες φωτογραφίες, με βιβλιογραφική αναφορά και ευρετήριο κύριων ονομάτων. Το βιβλίο προλογίζει ο πρώην Πρόεδρος του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Λάρνακας, Όθωνας Θεοδούλου, ο οποίος μεταξύ άλλων αναφέρει πως πρόκειται για «ένα βιβλίο που έλειπε από τη βιβλιογραφία των επαγγελμάτων».

Ο ίδιος ο συγγραφέας δίδει το στίγμα του βιβλίου του στο σύντομο εισαγωγικό σημείωμα: “Το βιβλίο αποτελεί φόρο τιμής στους ανθρώπους που άφησαν τη σφραγίδα τους στη φυσιογνωμία της Λάρνακας, με έργα χειρονακτικής δημιουργίας”.

Αναφέρεται σε τεχνίτες 13 επαγγελμάτων που έζησαν και δραστηριοποιήθηκαν κατά τις τελευταίες δεκαετίες του 19^ου και τις τέσσερις πρώτες δεκαετίες του 20ού αιώνα: Αμαξουργοί, Αργυροχρυσοχόοι, Επιπλοποιοί και Καρεκλάδες, Καραβομαραγκοί, Κηροποιοί, Κωμοδρόμοι, Λιθοξόοι, Παπλωματάδες, Ράφτες και Ράφταινες, Σκαρπάρηδες και Τσαγκάρηδες, Ταλιαδόροι (ξυλογλύπτες), Τενεκετζήδες και Χαλκωματάδες. Τα περισσότερα από αυτά εξέλιπαν.

Είναι το τέταρτο βιβλίο έρευνας του Σωκράτη Αντωνιάδη με θέμα τη γενέθλια πόλη του. Προηγήθηκαν: Τα Μεσαιωνικά κατάλοιπα στην επαρχία της Λάρνακας, Μιχαλάκης Παρίδης ο αγωνιστής-ποιητής της ελευθερίας και Η Λάρνακα του Πουρίνου. Το 2014 δημοσίευσε την ποιητική συλλογή Ανώνυμη Άνοιξη.

Φροσούλα Κολοσιάτου: Τιμητική εκδήλωση που αφορά την απόδοση τιμής για το σύνολο του λογοτεχνικού της έργου το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 στις 5.00 μ.μ. στο Πολιτιστικό κέντρο Καλαβασού.

Το Κοινοτικό Συμβούλιο Καλαβασού σε συνεργασία με το Κυπριακό Ίδρυμα Αειφορίας

σας προσκαλούν σε πολιτιστική εκδήλωση που αφορά την απόδοση τιμής στην ποιήτρια Φροσούλα Κολοσιάτου για το σύνολο του λογοτεχνικού της έργου το Σάββατο 31 Μαρτίου 2018 στις 5.00 μ.μ. στο Πολιτιστικό κέντρο Καλαβασού.

  Π ρ ό γ ρ α μ μ α

Χαιρετισμοί: Παύλος Παρασκευάς, διευθυντής Πολιτιστικών Υπηρεσιών ΥΠΠ

Λευτέρης Φωκά, πρόεδρος του Κοινοτικού Συμβουλίου Καλαβασού

Χρίστος Νεοκλέους, πρόεδρος του Κυπριακού Ιδρύματος Αειφορίας

Προβολή βιντεοποιήματος από τον Αντρέα Τιμοθέου.

Για το έργο της ποιήτριας θα μιλήσουν:

Γιώργος Χριστοδουλίδης, ποιητής

Ευφροσύνη Μαντά-Λαζάρου, ποιήτρια

Άριστος Τσιάρτας, νομικός

Απαγγελίες μεταξύ των ομιλιών.

Αντιφώνηση από την ποιήτρια Φροσούλα Κολοσιάτου.

Την εκδήλωση συντονίζει η Τούλα Νεοκλέους.

Θα ακολουθήσει δεξίωση. (τηλ. επικοινωνίας 24333164/99353557)

  

Η εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα των Πολιτιστικών Υπηρεσιών του Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού.

Φροσούλα Κολοσιάτου (βιογραφικά στοιχεία)

H  Φροσούλα  Κολοσιάτου  κατάγεται  από την Κύπρο .Ζει στην Αθήνα , όπου εργάζεται  ως καθηγήτρια  αγγλικής  φιλολογίας ,  και  γράφει  ποίηση από το 1979

Ποιητικές Συλλογές:

(2017)	Φοράει τα μάτια του ουρανού, Γαβριηλίδης
(2014)	Σκοτεινή συγκατοίκηση, Γαβριηλίδης
(2010)	Μισό σκοτάδι, Γαβριηλίδης
(2005)	Όταν φεύγουν τα φλαμίγκος, Γαβριηλίδης
(2002)	Σα να συνέβη, Ομπρέλα

Όταν φεύγουν τα φλαμίγκος: Ποιητική Συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου Γαβριηλίδης, 2005

ΣΕ ΠΡΩΙΝΟΥΣ ΠΕΡΙΠΑΤΟΥΣ

Εγώ είμαι ξένη

Αγαπώ τους άνυδρους κάκτους

Μιλώ στα παιδιά κυπριακά

Μενεξεδιά τραμουντάνα

Στη σιγαλιά που έκρυβε

Μια ακακία

Τα παιδιά γελούν

Δεν είμαι πλέον ξένη

"Σκοτεινή συγκατοίκηση" : Ποιητική Συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτουυ / Εκδ. Γαβριηλίδης (2014)

 https://www.youtube.com/watch?v=a6ktggqmE2o

Ισορροπία σε μια χιονοστιβάδα 
Η συμπεριφορά της πέτρας 
Ξεδιπλώνει σιωπηλά μονοπάτια 
Στους εντολοδόχους της νύχτας 
Ακούγονται τύμπανα πολέμου 
Κούκλες και ξυλοπόδαροι 
Παριστάνουν πλήθος προσώπων
Έχουν το μυστικό κώδικα του διαρρήκτη 
Όπως σε σύγκρουση τρένου 
Κάποιοι θα επιζήσουν 
Κάποιοι θα πεθάνουν

"Φοράει τα μάτια του νερού'" Ποητική συλλογή της Φροσούλας Κολοσιάτου από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδη, έτος: 2017

μικρή προσέγγιση 

από τον Δημήτριο Γκόγκα

Τριάντα ένα (31) ποιήματα περιλαμβάνει η νέα Συλλογή της Ποιήτριας Φροσούλας Κολοσιάτου: Η τρικυμία της απόδρασης από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης / 2017
Η κα Κολοσιάτου γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1954. Σπούδασε αγγλική Φιλολογία. Σημαντικότατη στιγμή στην ποιητική της πορεία η βράβευσή της με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης του Υπουργείου Παιδείας για το έργο της: Όταν φεύγουν τα Φλαμίγκος το 2005 
Η ποιήτρια στην τελευταία της Ποιητική Συλλογή ασχολείται με τον θάνατο και την απώλεια. Φορώντας τα " ..μάτια του νερού" ξεδιπλώνει και αποκαλύπτει εντέχνως τον αθέατο κόσμο της. Άλλοτε,  με την δύναμη ψυχής,  μέσα από την καθαρότητα του λόγου μπορούμε να διακρίνουμε την αγωνία της ποιήτριας για τον αναμενόμενο θάνατο, τον βίαιο, τον φυσικό, τον άγνωστο θάνατο, ποτέ όμως δεν καλούμαστε να κλείσουμε τα μάτια μπροστά σε τούτη τη φθορά του ανθρώπου. Αναμφισβήτητα κάτι θλιβερό πραγματώνεται κάτω από το υγρό στοιχείο με το ίδιο πρωταγωνιστή στη ζωή και στο θάνατο, που μόνο εάν βάλουμε τη μάσκα με τα καθαρά γαλανά μάτια του,  μπορούμε να αποκρυπτογραφησουμε. 


περιεχόμενα

Της θάλασσας
Το τελευταίο φεγγάρι της Άνοιξης
Η Μέδουσα 
Ταξίδι στα τυφλά
Αυτοί πουθενά δεν είναι ευπρόσδεκτοι 
Χαρακιά
Με απλωμένα τα χέρια 
Συμφορά 
Αιρετικό
Όσοι αγρυπνούν 
Μουντζούρα του λόγου 
Κάποιοι που σου μοιάζουν 
Υπόλοιπο ζωής 
Φωνές 
Απομεινάρια 
Αληθινές ιστορίες φθοράς
Δρεπανηφόρο άρμα 
Εικόνες 
Βρέχει ασταμάτητα 
Η γάτα των προσφύγων 
Στο λιμάνι 
Σημεία των καιρών 
Απελπισμένα 
Μέχρι το βυθό 
Στη δίνη του ανέμου 
Το ελάχιστο 
Αναζητώντας καταφύγιο 
Όσο πιο μακριά τόσο πιο επικίνδυνα 
Χωρίς φυλακτό 
Σκοτεινό λιθάρι 
Η τρικυμία της απόδρασης 


ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 

***

Η τρικυμία της απόδρασης 

Περίτεχνα ο τυφώνας
Φοράει τα μάτια του νερού
Δίχως επίθετο
Η αλμύρα διαβρώνει τους νεκρούς
Γωνία ακτής και θάλασσας

σελ 38

***

Με απλωμένα τα χέρια

Νεκροστέφανα τα κύματα
Πάγωσε ο χειμώνας
Ξενιτεύει τους νεκρούς
Σαν να έρχονται σε μας
Με απλωμένα τα χέρια
Και μας δείχνουν
Πελώρια σκιά ανεβαίνει

Από την πλευρά της θάλασσας
Αφήνει ανοιχτά από παντού
Μια ακατοίκητη απελπισία

σελ 14

***

Αιρετικό

Έρχονται

Ξαπλώνουν σε υγρά τοπία
Στα ρηχά του ολέθρου
Αποικίες αθλίων
Ο τόπος τους βρίσκεται μακριά
Μες στο σκοτάδι

Εκεί συντελείται ο θάνατος
Μα τη σφαγή

Την αθωώνει η απόσταση

σελ 16

***

Στο λιμάνι 

Λέει τα παιδιά σαν να με διατάζει 

-Προστάτεψέ με

Δώσε μου στέγη και τροφή

Μην με σκοτώσεις 

σελ 28

***

Εικόνες 

Πέλαγο ψυχών 

Απόσταση αιώνων

Αχ το Αιγαίο 

*

Η θάλασσα 

Να κόβεται στα δύο 

Και να τους καταπίνει

*

Είναι πολύ ευρύχωρο 

Το βουνό των θεών 

Νέο ναυάγιο σε εξέλιξη

σελ 25

***

Συμφορά 

Όταν χαράζει στο Αιγαίο

Ο κρότος του νερού τινάζεται
Φυσάει δυνατός πουνέντες

Όμως ο πνιγμός καταλήγει αθέατος
Οριοθετεί τα κύματα
Βαθύφωνη η μέρα υποκλίνεται
Αποσυντονίζει ο καιρός

kαι ο κραδασμός της νύχτας τεμαχίζει
Μέσα σε λαβύρινθους υγρούς
Πέτρωσαν οι υπόγειες στοές
Και ο θάνατος

σελ 15

***

Όσοι αγρυπνούν 

Άχαρη αυγή 
Τρομακτική και το φεγγάρι 
Μέταλλο 

Έχει μάτια και βλέπει 
Διασχίζει άγριο σκοτάδι 
Η παραφροσύνη 

Γυμνά στιλέτα 
Βγήκαν στη σιωπή 
Πρώιμη ήττα το χάραμα 

Πού βρέθηκαν τόσοι νεκροί;

(Ουράνιο θέατρο σκιών) / Κολοσιάτου Φροσούλα

Ουράνιο θέατρο σκιών
Το σκουριασμένο φεγγάρι
Μονόπετρο
Με τη βελόνα
Με τα δάκρυα της μαμής
Το φόβο που είχα
Για την κλωστή που μου πέρασαν
Τόσο επικίνδυνα

Θα έχω τα φώτα ανοικτά
Ήρθε η Αϊσέ
Για να τρυπήσουμε τα αυτιά μου

Το είδωλο σε κάτοπτρο της λύπης
Εκεί που δεν φωτίστηκε ποτέ το μέρος.

[Αν είναι κάτι ] / Κολοσιάτου Φροσούλα

Αν είναι κάτι 

που αγαπήσαμε πολύ 

αέρινα πουλιά

μου φαίνεται πως έρχονται 

από πολύ παλιά 

για να κοσμήσουν

τη μια φορά

που γίνονται τα πράγματα

μες στο λευκό της μέρας

Στον ύπνο μου επιστρέφω

ένα παράθυρο στη νύχτα

το φως χαράζει κι αθροίζει

το όνειρο που είχα

Πίσω από τις κάμερες / Κολοσιάτου Φροσούλα

Πίσω από τις κάμερες
Μια γυναίκα με μαύρα γυαλιά
Ταξιδεύει για τις άγονες γραμμές
Κάποτε ντύθηκε
Την τελευταία απόσταση της σιωπής
Κόκκινη λύπη

Άφησαν τρύπες μεγάλες
Τα γεγονότα
Εκεί η τέχνη λατρεύει τα άλματα
Τα προσεγγίζει από χαμηλά σημεία
Αίσθηση φθινοπωρινή
Ρυτίδα στην επιφάνεια του νερού
Η γυναίκα ανοίγει ένα παράθυρο

(Ανοχύρωτη) / Κολοσιάτου Φροσούλα

Ανοχύρωτη
Η μεγάλη πεζοπορία
Των μυρμηγκιών
Συμπαγής και υπόκωφη θύελλα

Ωκεανός
Σκύβει και γδέρνει τις ακτές
Και παρασέρνει χρώματα

Στις φλόγες του Δεκέμβρη
Καίγεται η γεωγραφία μιας είδησης
Γέμισε σκόνη και αντιφάσεις
Να την διαβάσεις λέω
Στα πρόσωπα του πλήθους
Σε ένα δημόσιο μονόλογο

Ενοικιάζεται / πωλείται: Ποιητική Συλλογή της Μαρίας Χατζηαυξέντη εκδοθείσα το έτος 2018

Ενοικιάζεται / πωλείται

Χθες το πρωί

Ήρθαν στο δίχωρο

Δυο μελαψοί, αλλοδαποί εργάτες.

Στήσανε μετωπικά μια ταμπέλα…

Ενοικιάζονται χώροι αναπαύσεως,

Τέταρτη στοιβάδα,

με θέα μεγάλα ονόματα.

Πωλούνται πάσης φύσεως εξαρτήματα,

κι εκτελούνται έργα κατόπιν εντολών…

Σε μια κορνίζα έγραφε:

«ευκολίες πληρωμής για ντόπιους και όχι μόνο…»

Οι εργάτες εκτέλεσαν άριστα τη δουλειά τους,

κι έφυγαν ιδρωμένοι.

Αφού διάβασα ξανά και ξανά τη διαφήμιση,

κάλεσα τα επείγοντα.

«Ενοικιάζεται ανθρώπινη σάρκα,

για ιατρικά και λοιπά κοτσοδούλια,

η ψυχή ήδη πουλήθηκε σε τιμή κόστους.

Οδός: Λάβετε, Φάγετε… σώμα και αίμα Λαού…

Και ένας άλλος φώναξε:

«δωρίζεται …σώμα αρίστης ποιότητας»

Τότε, μου έπεσε το ακουστικό.

Εκδήλωση αφιερωμένη στον Βασίλη Μιχαηλίδη