Το βόρειο σέλας/ ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

Κάποτε καταυγάζει τον ουρανό μας∙
κάποτε καταυγάζει τη σκέψη μας.
Στεκόμαστε τότε να το κοιτούμε συλλογισμένοι.
Άραγε να θέλει να μας πει κάτι;
Άραγε να σηματοδοτεί κάτι στη ζωή μας;
Γιατί το σέλας μας επισκέπτεται ακριβώς
στις μεγάλες νύχτες μας∙ τότε που δεν ξέρεις
αν η μέρα θα’ρθεί και τι σου ξημερώνει.
Το σέλας για μέρες μένει κρεμασμένο
πάνω από τα σπίτια μας ∙αν απλώσεις το χέρι,
μπορείς και να το πιάσεις∙ αν του μιλήσεις
μπορεί και να σ ‘ακούσει.
Όμως μένουμε βουβοί κι εκστατικοί
να το κοιτούμε∙ ίσως από φόβο μήπως του ζητήσουμε
πολλά ∙ίσως κι από δισταγμό μήπως διαψευστούμε
στις προσδοκίες μας.
Το σέλας βάζει φωτιά στον ουρανό και τη σκέψη μας∙
πυρπολούμαστε κάποτε μαζί του κι εμείς∙
και, προς στιγμή, αισθανόμαστε να μας διαπερνά το ρίγος
από τη λάμψη του.
Η επαφή μας κρατάει τόσο λίγο,  που θα μπορούσε
κανείς να ισχυριστεί πως δεν υπήρξε καν∙
κι όμως όσοι τη νιώσαμε και τώρα ακόμα
που την επαναφέρουμε στη μνήμη μας
η θαλπωρή του ζεσταίνει τις μακρές νύχτες
του χειμώνα ή και της ζωής μας!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ  ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ : 2013