Ανταμώσαμε πάλι και μιλήσαν τα μάτια
κι έγιναν πάλι οι ζωές μας κομμάτια,
δυο πουλλιά πληγωμένα με σπασμένο φτερό.
Σου απλώνω το χέρι και δειλά το κοιτάζεις,
σ ακουμπώ και χορεύει τρελλά η καρδιά,
τρέμεις ολόκληρος, σαν έφηβος μοιάζεις
και μου χαιδεύεις απαλά τα μαλλιά.
Στο μάγουλο ένα φευγάτο φιλί
τόλμησα μέσα στο πλήθος του κόσμου,
μη με κοιτάς γιατί είσαι απειλή,
μέσα στα μάτια σου χάνω το φως μου.
Μη με κοιτάς γιατί παίρνω φωτιά,
η ψυχή και το σώμα μου λυώνουν,
μεσ´στο γαλάζιο σου κάνω βουτιά
και άγρια κύματα ξανά μας ενώνουν.
ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου