Εμείς που δεν ζήσαμε
Γεννηθήκαμε από μήτρα βουνών
Κυλιστήκαμε σε κιλίμι χαμομηλιών
Λουστήκαμε σε λάβα ποταμών
Μεγαλώσαμε στον ίσκιο κοριτσιών
Ξεδιψάσαμε από το δάκρυ σύννεφων
Διαβάσαμε τον αρχαίο χρησμό
και μισέψαμε
προτού μας κλέψουν τα όνειρα
**
Όλα θα τ’ αφήσω
Τα πηγάδια και τ’ αστέρια
για να λατρέψω εκείνην
Με την ελπίδα να λαμπαδιάσει κάποτε από πόθο
Και σαν ύαινα μου ορμήσει
Τον χιτώνα από πίσω να μου σκίσει
Καθώς θα δραπετεύω
Ευνούχος κι εγώ, όπως ο άντρας της
Θα κλειστώ στη φυλακή μου
για να ξηγάω τα όνειρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου