ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΔΙΑΤΑΓΗ / Σταυρίδης Φοίβος

Να φοβάστε την άλλη σκιά

που δεν σας ακολουθεί

που δεν κρατιέται

στον επιμελημένο περίγυρο της παρουσίας σας

Παίρνει κάποτε το προβάδισμα και

με την ανάλογη κλίση του φωτός

προδίδει το αληθινό παράστημά σας∙

τη συναντάτε κάποτε να περπατά

αντίθετα με σας

και διερωτάστε ποιο  παιγνίδι παίζεται

αναθυμούμενοι

ίσως με κάποια διάθεση να συγχωρήσετε

ίσως με κάποια υπαναχώρηση  από τις αρχές σας

πρόσωπα που θα ’ταν καλύτερα να τα είχατε ξεχάσει.

Κι ακόμα

πιο πολύ να φοβάστε την άλλη σκιά

όταν στ’ αστεία μπλεχτεί με την απλή σκιά που σας ακολουθεί

και σας στερήσει την δυνατότητα

ν’ αναζητήσετε

πιθανότερο σύνορο ελευθερίας.

ΠΑΛΙΟ ΣΠΙΤΙ / Σταυρίδης Φοίβος

Κάποτε αφήνεις το σπίτι όπου γεννήθηκες

όπου έζησες δέκα χρόνια, είκοσι χρόνια,

ολόκληρη ζωή.

Ένα, ένα σηκώνουν τα έπιπλα.

Μένει το κρύο βλέμμα των γυμνών τοίχων

να σε συντροφιάζει.

Δένεις τις μνήμες κόμπο στο μαντήλι σου

και φεύγεις…

Όμως, πριν περάσει το βλέμμα σου

τελευταία φορά τα δωμάτια,

πριν κλείσεις πίσω σου στερνά την πόρτα

μη ξεχάσεις τα  σημάδια των βημάτων

π ου άφησες.

Σκούπισε  τη σκόνη τους σε μια γωνιά

να μην την ταράξουν

τα πατήματα εκείνων που έρχονται.

In perspective / Σταυρίδης Φοίβος

Σα μια σταγόνα διαλυμένη

μέσα στην κάψα του μεσημεριού

φέρνεις στα χείλη τη μακάρια

γεύση από πρώιμο καλοκαίρι∙

κι’ έτσι ως γυρνάς το πρόσωπο

απ’ τη ζωή, μακριά που δίνεται

διάφανη μες στο φως του βάθους

μοιάζεις αλήθεια κι όνειρο —

το χτες, το σήμερα, τ’ αύριο: ένα.

Φοίβος Σταυρίδης (βιογραφικά στοιχεία)

(Λάρνακα, 1938 - 2012) υπήρξε ποιητής, εκδότης, ερευνητής, μελετητής. Σπούδασε φαρμακευτική στο Αμερικανικό Πανεπιστήμιο της Βηρυτού. Ιδρυτικό μέλος της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου (1978) και της Εταιρείας Συγγραφέων. Πρωτοεμ­φανίστηκε στα γράμματα  το 1958 με διήγημα που βραβεύτηκε από τον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κύπρου. Εξέδωσε στη Λάρνακα σε συνεργασία με ολιγάριθμη εκδοτική επιτροπή (1980-1986) το λογοτεχνικό περιοδικό Κύκλος. Με τους Λευτέρη Παπαλεοντίου και Σάββα Παύλου ίδρυσε το περιοδικό Μικροφιλολογικά (Λευκωσία, 1997-κ.ε.).

Έργα ποιητικά:  

• Ποιήματα, Λάρνακα, 1972.  
• Απομυθοποίηση, 1978.  
• Τρίτο πρό­σωπο, 1992.

Επίσης, δημοσίευσε μελετήματα και βι­βλιογραφίες για ελλαδικούς και κύπριους λογοτέχνες. 

Ενδεικτικά:

• Ο ποιητής ως αγαλματοποιός. Δέκα χρόνιο, από τον θάνατο του Π. Μηχανικού (1990).   
• Βιβλιογραφία Κυπριακής Λογοτεχνίας από τον Λεόντιο Μαχαιρά έως τις μέρες μας (2001), με τους Λευτέρη Παπαλεοντίου και Σάββα Παύλου.  
• Βιβλιογραφία Κυπριακής λαϊκής ποίησης. Φυλ­λάδες και αυτοτελείς εκδόσεις (1884 - 1960) (2002).

Τιμήθηκε το 1972 με το Κρατικό Βραβείο Ποίησης της Κύ­πρου.

Συνεργασίες του δημοσιεύτηκαν στα περιοδικά Κυπριακά Χρονικά, Πνευματική Κύπρος, Φιλολογική Κύπρος, Ακτή, Επτά Ημέρες (Καθημερινής) , Αντί, Διαβάζω, Η λέξη, Νέα Εστία,  Νέα Εποχή, Άνευ, Κυπριακή Βιβλιοφιλία, Η Παρέμβαση.

ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟΝΤΟΣ / Σταυρίδης Φοίβος

Τότε έμπαινε το ποτάμι μέσα στο σπίτι,

κυλούσε κάτω από τα έπιπλα,

σήκωνε το μπαούλο με τις φωτογραφίες.

Ο Γιάννης δεν μπορούσε να φωνάξει.

Οι σκέψεις του έμεναν στα χειρόγραφα

που δεν πρόλαβε να κάψει.

Κι όταν ήλθε το ποτάμι και τον πήρε.

το θερμόμετρο επέμενε να δείχνει

την τελευταία θερμοκρασία του κορμιού του.

πρώτη τ’ Απρίλη 1975 / Σταυρίδης Φοίβος

Περνά ο κουτσός λαός-σου φορτωμένος

παράσημα

και τα παράσημα δε χορταίνουνε ψωμί, μονάχα

σημαδέβουν μ’ αίμα και θάνατο τους όπου γης

μικρούς

τους όπου γης πνιγμένους που ούτε καν

επιπλέουν.

Τα δεκανίκια-τους ξύνουν το χώμα της οργής,

σα ξυλοκάρφια μπήγονται στη σίγουρη καρδιά-μας.

Θερμοπύλες / Σταυρίδης Φοίβος

Δεν είναι πως όλα ετούτα τάχτηκαν

πως τώρα γνωρίσουμε εκ των ένδον

ότι κανένας δεν επιστρέφει —

ονόματα που αρνούνταν να περάσουν

παραχώθηκαν και κανένας πια. δεν τα θυμάται.

Λένε είσαι μικρός για να σηκώσεις τ’ άδικο,

λένε γι’ αυτούς που κράτησαν τον ήλιο

πως κέρδισαν μονάχα διατεταγμένη σιωπή.

— Παραμύθια για γριές ξεδοντιασμένες.

Μη φοβηθείς

το λόγο, έστω τσαλακωμένο, έστω άσκημο

εδώ σκάζει το ρόδι της υπομονής κι εσύ μιλάς

για ποίηση;

Λοιπόν, όσο κρατούν τα δόντια, όσο έχουμε

νύχια,

κοντά σύνθημα και παρασύνθημα,

κι ορθοί ως το τέλος

να χτενιζόμαστε με φαγωμένα νύχια.

υστερόγραφο / Σταυρίδης Φοίβος

Μεγεθύνοντας την πράξη προδίνουμε το όραμα.

Οι ήρωές μας ήταν άνθρωποι, ανεπιτήδευτοι

στη μάταιη θυσία τους∙ δε θα μολύνουμε τη

μνήμη τους

με παρελάσεις, λόγους ηχηρούς

και τη σημαία μπροστά να κρύβει βολικά

τη γύμνια-μας.

Θα τους τιμήσουμε ανθρώπινα, με δάκρυα πολλά

και την καρδία ξεκούμπωτη στον ήλιο.

ΠΟΙΗΜΑ / Σταυρίδης Φοίβος

Ποίημα είναι το κενό

πέρα από την τελεία

της τελευταίας προτάσεως

τα περιθώρια,

ό,τι χωρίζει τον

ένα στίχο από τον άλλο

πάρτε τα για προδιάθεση·

ο ποιητής θ’ αρχίσει να μιλά

ύστερα από την τελευταία

τελεία.

ΣΕ ΕΠΙΤΥΜΒΙΑ ΠΛΑΚΑ / Σταυρίδης Φοίβος

Διαβάτη, η μικρή Μυρτώ,

από τη μακρινή αιολική Ελαία,

κατηγορεί την τύχη της γιατί

εδώ στην Κύπρο την ευρήκε ο θάνατος.

Επιγραφή του τρίτου αιώνα προ Χριστού

σε πλάκα σπαραγμένη από το χρόνο

αδέξια χαραγμένη, βιαστικά,

λες και ο Χάρος άλλο δε μπορούσε ν’ αναμένει

τ’ άγουρο σώμα της Μυρτώς.

ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΜΟΙΑΖΟΥΝ ΜΕ ΦΥΤΟ / Σταυρίδης Φοίβος

Αυτοί που μοιάζουν με φυτό

κυκλοφορούν σχεδόν ακίνητοι στον ίδιο τόπο

αδιάφοροι σε υπολογισμούς

ξένοι σε πάθη από την τριβή του πλήθους

φορούν παπούτσια μαλακά που δεν χαράζουν

το χώμα όπου πατούν∙

αυτοί που μοιάζουν με φυτό

δεν υπογράφουν στίχους ούτε ζωγραφίζουν,

ποτέ δεν τραγουδάνε με φωνή που ακούεται.

ΧΡΟΝΙΚΟ / Σταυρίδης Φοίβος

Η πολιτεία έμενε άγρυπνη το βράδυ

από τις οιμωγές των πληγωμένων.

Κάθε πρωί ανέβαινε ο ήλιος

πάνω στις στέγες, μέσα σε δέντρα

που ακόμη στάζαν δρόσο και βροχή,

ανέβαινε ένας ήλιος κουρασμένος από αγρύπνια,

με χέρια μουδιασμένα.

Πάσχιζε όλη μέρα,

το αίμα να στεγνώσει από τις πληγές·

κι όταν ξανάπεφτε το βράδυ

κάτω από τ’ αμέτοχο νέο φεγγάρι

ξανάρχιζαν οι οιμωγές κι οι χθόνιοι κρότοι.

Μιλώ για αδικαίωτα πάθη

που ενεδρεύουν

κάτω από την επιφάνεια καθημερινών πραγμάτων.

ΑΝΟΙΞΕ Η ΠΟΡΤΑ / Σταυρίδης Φοίβος

Άνοιξε η πόρτα και μπήκε ο Αλεξανδρινός

με αργή πατημασιά αιωνόβιου γέρου.

Ώρα πολλή κάθισε σιωπηλός

στη σκιά, όπου γυαλίζαν τα υγρά του μάτια.

Κάποια στιγμή, ανεπαισθήτως

τράβηξε το λουρί του πεθαμένου λόγου.

Χάνεται η Σμύρνη, χάνεται η Ιωνία,

χάνονται οι Θεοί…

Για ποιους Θεούς μιλούσε,

ποια Σμύρνη και ποια Ιωνία;

Ή μήπως ήταν παραλήρημα της άρρωστης

ψυχής του;

Κυπριακό Πρόβλημα: Μια άποψη και πρόταση

   

γράφει ο Δημήτριος Γκόγκας*

      Τα τελευταία χρόνια ζούμε μια πρωτοφανή κινητικότητα,  με συνεχείς διαβουλεύσεις εντός και εκτός Κύπρου, όπου οι πιέσεις από την φερόμενη ως Διεθνή Κοινότητα (ΗΠΑ, Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Γαλλία, Ρωσία κτλ)  είναι πολύ έντονες,  για την επίτευξη μιας λύσης του Κυπριακού Προβλήματος. Μιας λύσης που θα διασφαλίζει πρωτίστως τον τερματισμό της τουρκικής κατοχής.
Όμως επί 42 χρόνια το θέμα δεν αντιμετωπίζεται ως ένα πρόβλημα διεθνές, αλλά ως ένα ουσιαστικό πρόβλημα μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Είναι όμως έτσι; Φυσικά και όχι. Τόσο οι Ελληνοκύπριοι όσο και οι Τουρκοκύπριοι επιθυμούν διακαώς μια λύση που θα ενώσει και πάλι τα δύο κομμάτια της μεγαλονήσου και θα τερματίσει την κατοχή του 37% και πλέον των εδαφών από την Τουρκία. Η Τουρκία ως η μεγαλύτερη δύναμη της περιοχής (ας μην γελιόμαστε….) φέρει την πρώτη ευθύνη για τα αδιέξοδα,  όλα αυτά τα χρόνια. Φέρει δε την απόλυτη ευθύνη για τις τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις στις συνομιλίες στην Ελβετία. Και το γνωρίζει αυτό. Γνωρίζει όμως πολύ καλύτερα ότι ο χρόνος που περνά, μετρά υπέρ της.

     Λειτουργεί ως ο απόλυτος ρυθμιστής της ζυγαριάς και οι υπόλοιποι είτε είναι εγγυήτριες δυνάμεις (Ελλάδα, Αγγλία) είτε όχι (ΗΠΑ, Ρωσία, Γαλλία κ.α)  απλώς παρακολουθούν και περιμένουν πότε θα διαμορφωθεί το κατάλληλο σκηνικό για να επιτελέσουν τον ρόλο του διαπραγματευτή, του ειδικού συνομιλητή ή συμβούλου, του διαμορφωτή θέσεων και φυσικά του καταλύτη στις αποφάσεις για την επίλυση του προβλήματος.  Η Ελλάδα έχει κρυφτεί πίσω από την πολιτική επιταγή ότι η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει, ενώ η Αγγλία που κατέχει ως γνωστόν και το 3% του Κυπριακού Εδάφους κάνει έκτακτες εμφανίσεις κατά την προσφιλή της συμπεριφορά του διαίρει και βασίλευε, με αποτέλεσμα η Τουρκία να σέρνει τον χορό κατά το δοκούν. Δεν είναι τυχαίο ότι οι τελευταίες συνομιλίες πραγματοποιήθηκαν στην Ελβετία μετά από απαίτηση του ηγέτη των Τουρκοκυπρίων που περιέργως από καλό παιδί των συνομιλιών κατάντησε κομιστής θέσεων της Τουρκίας.

   Οι συζητήσεις αναλώνονται σε διάφορα θέματα (Εδαφικό, Εγγυήσεων, Διακυβέρνησης κτλ) μεταξύ δύο κοινοτήτων, ενώ θα έπρεπε να γίνονται μεταξύ της Κύπρου και της Τουρκίας ως χώρα που εισέβαλε και καταπάτησε την κυριαρχία ενός άλλου κράτους.  Η Τουρκία τότε και τώρα κρύβεται πίσω από τον τίτλο της εγγυήτριας δύναμης και καθοδηγεί τα βήματα του προβλήματος όπου θέλει και όπως θέλει, τερματίζει ή συνεχίζει τις συζητήσεις με θρασύτατη άνεση και δεν εφαρμόζει σε καμία απολύτως απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ αλλά και δεν υποκύπτει σε καμία πίεση (αν υπάρχει τελικά αυτού του είδους η πίεση) από κάποια άλλη δύναμη ή οργανισμό. 

     Οι τελευταίες εξελίξεις και ειδικά οι πληροφορίες που έχουν δει το φως της δημοσιότητας σχετικά με την επιδιωκόμενη λύση, με τη λύση που διαφαίνεται να προσπαθούν να επιβάλλουν στην Κύπρο,  δεν αφήνουν περιθώρια για επικροτήσεις αλλά για αρνητικούς προβληματισμούς. Οι περισσότεροι πολίτες της Κύπρου αισθάνονται ότι ο έλεγχος της κατάστασης ξεφεύγει από τα χέρια τους και ότι θα βρεθούν μπροστά σε τετελεσμένα γεγονότα καθόλου ευχάριστα για το μέλλον της πατρίδας τους. Ελλοχεύει πάντα και  το όνειρο του Παντουρκισμού, μιας επικίνδυνής θεωρίας που στραγγαλίζει οποιαδήποτε προσπάθεια χώρας και λαού που συνορεύει με την Τουρκία για επιτυχή επίλυση οιονδήποτε προβλήματος. Απαιτείται προσοχή και εγρήγορση.

     Πολλοί είναι αυτοί που διατείνονται ότι το πρόβλημα της Κύπρου μπορεί να λυθεί με απλούς τρόπους τηρώντας ουσιαστικά το διεθνές δίκαιο και εφαρμόζοντάς το, κυρίως από την πλευρά της Τουρκίας. Από την πλευρά της χώρας δηλαδή που παραβιάζει το διεθνές δίκαιο και καταπατά τα κυριαρχικά και ανθρώπινα δικαιώματα ενός λαού.

 Τι ακριβώς θα πρέπει να γίνει; Ένα τεράστιο ερώτημα που η απάντησή του δεν υπάρχει μέσα στη λύση που προωθείται. Σίγουρα υπάρχει μέσα στα όρια κάποιας συμφωνίας, αλλά όχι της συμφωνίας που τείνει να υπογραφεί. Υπάρχει στα κιτάπια όλων των εμπλεκομένων χωρών αλλά δυστυχώς κυριαρχεί η άποψη των δυνατότερων. Και ουσιαστικά δεν είναι σύμφωνη ούτε με το διεθνές δίκαιο ούτε συμβατή με τις επιθυμίες και τις απόψεις του πολιτών της Κύπρου. (Ελεύθερης και κατεχόμενης)

  Ας αναγνώσουμε αυτά τα στοιχεία που φορτίζουν αλλά και θεωρούνται απαραίτητα για την επίλυση του Κυπριακού Προβλήματος. Δεν είναι άγνωστα αφού επί 42 συναπτά έτη απασχολούν τα εμπλεκόμενα μέρη γύρω από τις στρογγυλές τράπεζες και έχουν γραφτεί τόνοι βιβλίων και έχουν αναλυθεί από τους «σοφούς» πολιτικούς και διεθνολόγους.

        α. Διασφάλιση του ενιαίου κράτους και των θεσμών με την «μια ενιαία και αδιαίρετη κυριαρχία, τη μια διεθνή νομική προσωπικότητα και τη μια ιθαγένεια» Διασφάλιση των τριών βασικών ελευθεριών - ελεύθερης διακίνησης, εγκατάστασης, ιδιοκτησίας.  Η ενωμένη Κύπρος θα διοικείται (όχι με τη μορφή της εναλλασσόμενης διοίκησης)  από ηγέτη που θα εκλέγεται με βάση τους δημοκρατικούς θεσμούς και ύστερα από καθολική εκλογική διαδικασία και θα έχει μία και μοναδική φωνή στους διεθνείς οργανισμούς. Η λύση θα πρέπει να εφαρμοστεί απαρέγκλιτα από τις δύο κοινότητας, χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις.

        β. Τερματισμός της κατοχής με την άμεση απόσυρση των στρατιωτικών δυνάμεων της Τουρκίας και κάθε άλλης ξένης στρατιωτικής δύναμης. Κατάργηση των εγγυητριών δυνάμεων και κατά συνέπεια του δικαιώματος οιοσδήποτε εγγυήτριας χώρας για στρατιωτική επέμβαση στη περίπτωση ανάγκης δημοκρατικής αποκατάστασης. Παραχώρηση του εδάφους των Αγγλικών Βάσεων στην Κυπριακή και άμεση αποχώρηση των αγγλικών αποικιοκρατικών δυνάμεων.

      γ. Αποτελεσματική αντιμετώπιση του εποικισμού. Η συστηματική αλλοίωση του πληθυσμού της κατεχόμενης Κύπρου είναι ένα διαρκές έγκλημα της Τουρκίας.

      δ. Επίλυση και διευθέτηση του ζητήματος των αγνοουμένων. Πρόβλημα που μάλλον έντεχνα αποσιωπάται τον τελευταίο χρόνο και ειδικότερα από την έναρξη και εντεύθεν των συνομιλιών.

      ε. Ουσιαστική διασφάλιση της οικονομίας της ενωμένης Κύπρου.

      στ. Τέλος ως κράτος μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Κύπρος μετά την επανένωσή της θα έχει την ίδια αντιμετώπιση και τύχη από την Διεθνή Κοινότητα και Οργανισμούς ενώ  το Ευρωπαϊκό κεκτημένο θα συνεχίζει να εφαρμόζεται χωρίς παρεκκλίσεις.

  Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω ότι η διαπραγματευτική πορεία που έχει ακολουθηθεί μέχρι και σήμερα, βασίζεται ουσιαστικά στις επιταγές της Τουρκίας. Περιθωριοποιούνται τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας καθώς και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ αλλά και του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Και εκεί Θα πρέπει να επικεντρωθεί ο αγώνας των Κυπρίων εάν θέλουμε να έχουμε θετικά αποτελέσματα. Βέβαια στη συνεχή αυτή προσπάθεια, δεν μπορεί ο λαός να μένει απαθής. Και επιδίωξη της Κυπριακής Σοσιαλιστικής Δύναμης και Αρχής, να είναι ο κανόνας, ότι η δύναμη ενός κράτους έχει ως πηγή τον διαφωτισμό των πολιτών, και την συνεχή εγρήγορσή για αγώνες και θυσίες. Δεν είναι δυνατόν να διαμορφώνεται το μέλλον των παιδιών του, της πατρίδα του και ο λαός της Κύπρου να μένει καρφωμένος στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του και να αλώνετε σε εμποροπανηγύρεις εντός των μεγάλων πολυκαταστημάτων. Οι αγώνες είναι ηλίου φαεινότερο ότι κερδίζονται στους δρόμους και  στις πλατείες.  Και είναι ένας αγώνας για την απελευθέρωση του νησιού από τους κατακτητές. 


*http://poetryfromcyprus.blogspot.com.cy/p/blog-page.html

Ιάσωνας Σταυράκης : Ποιήματά του μπορείτε να διαβάσετε

στις σελίδες του: http://www.palinodiae.com/tag/%CE%B9%CE%B1%CF%83%CF%89%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%83%CF%84%CE%B1%CF%85%CF%81%CE%B1%CE%BA%CE%B7%CF%82/

Η γενιά μου / Ιάσωνας Σταυράκης

Απόψε κρατώ στα μπράτσα
τα σπλάχνα
μιας ολόκληρης γενιάς…

Δεν έχω λόγο να λυπηθώ
κανένα από εμάς…

Έζησα ανάξια
κάτω από
μια προπέλα
που είχατε
με τόσες φοβίες
ηλεκτροδοτήσει…

Απήχθη στην πορεία
απ’ τα οράματα σας
και βιάστηκα
ασταμάτητα
στο πανδοχείο της ύλης…

Πλανεύτηκα από την ηθική σας
και εξαγόρασα την σκέψη μου
για περισσότερα αγαθά…

Πίστεψα στα ευαγγέλια της κρίσης
κι έγινα το ίδιο κτήνος με σας…

Μεγάλωσα
όπως διατάξατε
μα θα αρνηθώ
να με πιστέψουν…

Κρυφά
θα ελπίζω
να βανδαλίσουν
το τάφο μου
και κρυφά
θα περιμένω
να ψιθυρίσουν
στο κρανίο μου…

Πως δεν θα γίνουν
ποτέ μα ποτέ
σαν κι εμάς…

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ του Στέφανου Σταυρίδη

Γύρω του τόσα χρώματα, άπλετο φως
του κόσμου η απέραντη ομορφιά.

Ο ποιητής
είναι ο τυφλός φωτογράφος
που ψηλαφεί με τη μνήμη
λαχταρώντας να μπει
μέσα σε μια φωτογραφία.

ΧΩΡΟΣ ΣΤΑΘΜΕΥΣΗΣ / Στέφανος Σταυρίδης

Το νεκροταφείο έγινε πάρκιγκ.
Σχεδόν παμψηφεί
πάρθηκε η απόφαση στο Δημοτικό Συμβούλιο.
Το κοιμητήριο θάφτηκε
κάτω από όγκους ασφάλτου.

Σήμερα
αυτοκίνητα σταθμεύουν
πάνω απ’ τα σκοτεινά σπίτια.
Οι οδηγοί στα αυτοκίνητα
ενίοτε κοιμούνται για λίγο.
Στα όνειρά τους βλέπουν τους γονείς τους.

ΑΡΤΙΜΕΛΕΙΑ του Στέφανου Σταυρίδη

Δυο χέρια έχω
δυο πήχεις
που δεν φτάνουν τα κλαδιά.

Και δυο πόδια
γυάλινες ερπύστριες
που διασχίζουν με επίγνωση
το μακρύ ναρκοπέδιο.

ΟΣΟ Η ΠΟΙΗΣΗ / Σταυρίδης Στέφανος

Χρειαζόμαστε στίχους
που θα γδάρουν το χαρτί
θα κάψουν τα πίξελ
θα τυφλώσουν τους αναγνώστες.

Χρειαζόμαστε ποιήματα
που θα βγουν στους δρόμους
θ’ αναποδογυρίσουν αυτοκίνητα
και θα κάψουνε ελαστικά.

Όσο η ποίηση σουλατσάρει σιωπηλά
πάνω σε λευκή έκταση
θα παραμένει εκτός βουλής
κι εκτός εκλογικών καταλόγων.

Στέφανος Σταυρίδης(βιογραφικά στοιχεία)

Ο Στέφανος Σταυρίδης γεννήθηκε στη Λάρνακα το 1972.

Έκανε Ιταλικές σπουδές (λογοτεχνία και πολιτισμό) στις ΗΠΑ  και μεταπτυχιακό στην βιβλιοθηκονομία και Επιστήμη της Πληροφορικής  στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Όστιν. Ζει στη Λευκωσία και εργάζεται στη βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Κύπρου.

Εξέδωσε τις παρακάτω ποιητικές συλλογές

"Σύντομες Πατρίδες", 2000, (Βραβείο Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού)

"Η Κωνική Πραγματικότητα", 2004

'' Σιωπηλοί Τραυματιοφορείς" 2013

και τις συλλογές διηγημάτων

"Ιδιωτικές ανταποκρίσεις", 2000 και

"Η βιβλιοθήκη τον Ραβέλ", εκδ. Καστανιώτη 2008. (Βραβείο Υπουργείου Παιδείας και Πολιτισμού)

ΣΙΩΠΗΛΟΙ ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΙΣ (απόσπασμα) / Σταυρίδης Στέφανος

Ο ΤΙΤΛΟΣ

Με κεφαλαία γράµµατα

ηγείται των λέξεων και τις καθοδηγεί.

Όµως οι λέξεις πιάνονται χέρι χέρι

και οι στίχοι

τραβούν στα τυφλά

τον δικό τους δρόµο της λιποταξίας.

ΘΑΛΑΣΣΟΓΡΑΦΙΑ

Κάθε πρωί που ξυπνώ

βρίσκω μια μικρή λίμνη στο δωμάτιο μου

πάντα στο ίδιο ακριβώς σημείο.

Μαζεύω τα νερά και

— κάθε φορά —

σηκώνοντας το κεφάλι

βλέπω στον τοίχο τη θαλασσογραφία.

Θέλω να ζήσω

μα θέλω να πεθάνω

προτού τελειώσει το νερό στη ζωγραφιά.

ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ

Η πόλη άδεια.

Η παραλία γεμάτη.

Κάτω από την καυτή άμμο

είναι θαμμένος ο Αύγουστος.

Εκεί γίνεται κάθε χρόνο 

το μνημόσυνό του

με φραπέ κι εφημερίδες.

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ

Γύρω του τόσα χρώματα, άπλετο φως

του κόσμου η απέραντη ομορφιά

Ο ποιητής

είναι ο τυφλός φωτογράφος

που ψηλαφεί με τη μνήμη

λαχταρώντας να μπει

μέσα σε μια φωτογραφία.

ΑΔΕΙΟ ΚΛΟΥΒΙ

Κάποτε οι προσπάθειες τελειώνουν

όταν πεθάνει το τελευταίο καναρίνι.

Μένεις άδειο κλουβί

με την τροφή και το νερό στα χέρια.

ΜΝΗΜΗ

Η μνήμη αιώνιο ηλεκτροσόκ

που κρατά το μισό κορμί ζωντανό

και τη μισή ψυχή πεθαμένη.

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙ ΜΙΣΟΓΕΜΑΤΟ.

όλα τα μπουκάλια σπασμένα.

ΑΡΤΙΜΕΛΕΙΑ

Δυο χέρια έχω

δυο πήχες

που δεν φτάνουν τα κλαδιά.

Και δυο πόδια

γυάλινες ερπύστριες

που διασχίουν με επίγνωση

το μακρύ ναρκοπέδιο.

ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ TOY ΜΑΡΤΗ

Μπήκε μέσα στο δωμάτιο μια ώρα.

Έπειτα μπήκε δεύτερη κι ύστερα άλλη μία.

Καθόμουνα και κοιτούσα τις ώρες

να μπαίνουν η μια μετά την άλλη,

φέρνοντας τα δώρα τους

(ενθύμια, ενθύμια)

τυλιγμένα σε τραχύ χαρτί.

Μπήκανε τόσες πολλές

και το δωμάτιο φούσκωσε,

κι ακόμα μπαίνουν κι άλλες.

Κι αυτό το δωμάτιο

να μη λέει να σκάσει.

ΕΝΟΧΕΣ

Τα βράδυα βροντούνε πόρτες και παράθυρα.

Γλιστράνε μέσα απ΄ τις χαραμάδες

Ούτε δείχνουν ούτε ζητάνε

Ταυτότητα και αποδεικτικά στοιχεία

Με αργές κινήσεις 

Παίρνουν την εκδίκησή τους.

ΟΣΟ Η ΠΟΙΗΣΗ

Χρειαζόμαστε στίχους

που θα γδάρουν το χαρτί

θα κάψουν τα πίξελ

θα τυφλώσουν τους αναγνώστες

Χρειαζόμαστε ποιήματα

που θα βγουν στους δρόμους

θ’ αναποδογυρίσουν αυτοκίνητα

και θα κάψουνε ελαστικά

Όσο η ποίηση σουλατσάρει σιωπηλά

πάνω σε λευκή έκταση

θα παραμένει εκτός βουλής

κι εκτός εκλογικών καταλόγων

ΤΑ ΚΛΕΙΔΙΑ

Οι φύλακες χαρίζουν κλειδιά.

Ο καθένας αρπάζει ό,τι βρει μπροστά του.

Μα όταν ανοίξει επιτέλους η πόρτα

το πρόβλημα δεν είναι ότι νιώθεις οικεία

που μπήκες πάλι στο ίδιο κελί.

Το πρόβλημα είναι ότι η πόρτα που άνοιξες

τώρα πια δεν κλείνει ξανά.

Κι από την ανοιχτή πόρτα

χύνεται μέσα στο γνώριμο κελί

μια θάλασσα από καινούργια κλειδιά

μέχρι τα γόνατα σου

και ψάχνεις να διαλέξεις ένα

όποιο να ‘ναι

για ν’ ανοίξεις την επόμενη πόρτα.

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Είναι το ποίημα 

η φυλακή των λέξεων.

Ας είναι τουλάχιστον μικρό,

μη βγει για σεργιάνι 

κι αιχμαλωτίσει πολλές απ΄ αυτές 

ας αρκεστεί σε λίγες αράδες.

Η ΔΗΜΟΣΚΟΠΗΣΗ / Σταυρίδης Στέφανος

Η δημοσκόπηση ανέδειξε

ως πλέον αναποφάσιστο τον ουρανό.

Εδώ και τόσα χρόνια

δεν μπορεί ν΄  αποφασίσει

τι του  ταιριάει περισσότερο,

το γαλάιο ή το μαύρο;

ΤΟ ΓΕΦΥΡΙ / Σταυρίδης Στέφανος

Εδώ και αιώνες κτίζεται, 
Μεγαλεπήβολο, ίσως, έργο. 

Το γεφύρι ολοένα μακραίνει. 
Κανείς δεν έχει δει την απέναντι όχθη. 

Η ΚΩΝΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ / Σταυρίδης Στέφανος

Η υπόσταση και το είδωλο
ουδέποτε διέφεραν. 
Όλα τρυπάνε με την ίδια αιχμή
καθώς γλιστράνε μέσα στο χωνί
κι εντάσσονται αναπόφευκτα
στη κωνική πραγματικότητα. 

Πέτρος Σόφας (βιογραφικά στοιχεία)

Ο Πέτρος Σόφας γεννήθηκε στην Λεμεσό το 1933. Τα πραγματικό του όνομα είναι Ρένος Χριστοφίδης. Σπούδασε στο Διδασκαλικό Κολέγιο Μόρφου και μετεκπαιδεύτηκε σε αγγλικό πανεπιστήμιο. Εργάστηκε ως Δάσκαλος και στη συνέχεια ως καθηγητής της αγγλικής γλώσσας σε σχολεία της μέσης εκπαίδευσης. Παράλληλα ασχολήθηκε και με τη λογοτεχνία, κυρίως με την ποίηση. Τα πρώτα ποιήματά του δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Κυπριακά Γράμματα το 1951, το οποίο διηύθυνε ο Νίκος Κρανιδιώτης, αλλά και σε άλλα λογοτεχνικά έντυπα της εποχής και σε εφημερίδες. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στην αγγλική και στην τουρκική γλώσσα.

Έργα του:

Πορεία στον χρόνο – Μικρογραφίες (1971),

Ποιήματα 1972-1975 (1976, τιμήθηκε με έπαινο του Υπουργείου Παιδείας της Κύπρου),

Διαχρονικό (1979)

Ο Ποιητής Ανάμεσα στους Γαιανθρώπους(1984) ποίηση 

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΙΚΟ / Σόφας Πέτρος

Το Παλομάρες στρογγυλοκάθησε στο σπίτι μας
και μας κοιτάζει με τα πύρινα μάτια του......
Όταν χαιδεύουμε τα παιδιά μας
νοιώθουμε στα δάκτυλα την αφή της στάχτης. 

Ο δρόμος (απόσπασμα) / Σόφας Πέτρος

Ο δρόμος ξεκινά από την καρδιά του σπηλιανθρώπου

απλώνεται μπροστά μας νιόβγαλτος

κατραμωμένος με μια νέα ψευδαίσθηση

να μη φαίνονται οι ερπύστριες

και τον ακολουθούμε

χωρίς κανένα στεναγμό

μιαν απολιθωμένη τύψη.

Αν καμιά φορά στα μισά του δρόμου

μας πιάσουν κρίσεις συνείδησης

τότε προσβλέπουμε στην άλλη στροφή

με τους απομονωτικούς τοίχους

κι από τις δυο μεριές.

Διαβαίνουμε μέσα στα σκάφανδρα μας

κουβαλώντας μαζί μας όλο τον εξοπλισμό

για ένα αξιοπρεπή θάνατο.

Μιλάμε στους εαυτούς μας

ή στους εαυτούς που θα θέλαμε να είμαστε

(τι να μιλήσουμε στους άλλους

ο καθένας έχει το σιγαστήρα του

τη σιγουριά της μοναξιάς του)

κι αν υπάρχουν παρεμβολές

είναι από τους αόρατους πομπούς

που θα σταματήσουν οπωσδήποτε

στην επόμενη στροφή του δρόμου.

Την επόμενη στροφή του δρόμου

δε θα την πάρουμε ποτέ

θέλουμε πάντα να την έχουμε μπροστά μας

κι όταν πλησιάσουμε επικίνδυνα

προσποιούμαστε πως έχουμε κάτι ξεχάσει

ανοίγουμε πάλι τις αποσκευές μας

ενώ ξέρουμε πως δε λείπει τίποτα

ψάχνουμε για κάτι χαμένο που δε χάθηκε

γυρίζουμε πίσω τάχα βιαστικοί

πηγαίνουμε ως τα μέσα της πορείας

κι επιστρέφουμε ευχαριστημένοι

πως ξεγελάσαμε τουλάχιστο τους άλλους

σφίγγοντας στα χέρια ένα κουτί αδειανό.

Οι άλλοι που έρχονται με αντίθετη φόρα

είναι διαφανείς

περνούμε από μέσα τους χωρίς τριβή

κι ούτε ρωτούμε για την επόμενη στροφή.