Δύο (2) ποιήσεις της Τουμαζή Έλενας

Έρχεσαι σε μένα
με όλο σου το χυμώδες είναι
και μου μιλάς
Κι εγώ παλεύω να υπερβώ το αδύνατον
μιας σφραγίδας
που μόνη της αποφάσισε την ιστορία μου
πολύ προτού γεννηθώ

Ω αθωότητα ανυπεράσπιστη

σύντροφε του τραγικού.

-------

Είμαστε δέντρα...

*

Τα δέντρα με παρηγορούν
τα δέντρα...

*

Και με τα δέντρα

και με τα δέντρα

θα ξεκινήσουμε ξανά...