Άνοιξε τα ματάκια σου και κοίταξε πώς κλαίω.
Δεν είναι σάρκα ετούτη πια, μα είναι φωτιά και στάχτη.
Ποιος θα με σβήσει που' γινα μια πυρκαγιά και καίω;
Βόηθα, καλή, και της δροσούλας σου άνοιξε το φράχτη...
Δεν είναι σάρκα ετούτη πια, μα είναι φωτιά και στάχτη.
Ποιος θα με σβήσει που' γινα μια πυρκαγιά και καίω;
Βόηθα, καλή, και της δροσούλας σου άνοιξε το φράχτη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου