Οι οπτασίες
προσπερνούν ατελεύτητα.
Μα ’γω κοιμάμαι
στο λιακωτό
μιας ατέρμονης
ευτυχίας.
Τις αυγές αναδύεται
η αγάπη.
Αμάλγαμα φωτοσκιών.
Ξάφνου γίνεται δείλι,
φεύγει το μίγμα τ’ονείρου.
Φεύγει αφήνοντας
ρόδινο φως στ’ ακρογιάλι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου