Αντώνης Περικλέους (μικρή αναφορά)

Κύπριος Ποιητής. Σπούδασε Φιλολογία. 

Ποιητικές Συλλογές

Το πρώτο σκαλί  /2019

Μελουζίνης ενώτια ή Η ωραία που έρχεται: Ποιητική Συλλογή της Νάσα Παταπίου / 2019 (απόσπασμα)

Ψηλά στον ουρανό της Κύπρου

 ατέλειωτη γαλάζια χώρα απλώνεται

 με κήπους κρεμαστούς.

 Και στα λιθόστρωτά της περπατούν

 η Κυπρογένεια θεά και η νεράιδα Μελουζίνη.

«Πάρτε κι εμένα στην παρέα σας», τους φώναξα.

 «Είμαι κι εγώ δική σας κληρονόμος

 ρίχτε μια σκάλα ν’ ανεβώ κοντά σας.

 Στην αγκαλιά μου ανεμώνες κόκκινες κρατώ

 και αττεμπερούζια ευωδιαστά να σας προσφέρω…»

...

 των Αγίων Αποστόλων

 ή των Αγίων Πέτρου και Παύλου.

 Τη γέφυρα  του Αγίου Δομινίκου

  δίπλα στο λουζινιανό ανάκτορο

 εκεί που η σινόρα Ανδριάνα

 αργότερα οικοδόμησε το μέγαρό της

...

Θεοποιεί κάθε θνητό

 όταν γονυπετεί μπροστά του

 Είναι ο δόγης,  ο καίσαρας

 ο βασιλεύς ο εστεμμένος

 ο ανατροπέας,  ο κινηματίας

και ο στασιαστής…

ο μάγος και ο ηγήτορας…

πέφτω στα χέρια του αμαχητί

 σχεδόν αλκοολική

 πλήρως υποταγμένη….

Νάσα Παταπίου (μικρό βιογραφικό)

Η ποιήτρια-ιστορικός Νάσα Παταπίου γεννήθηκε το 1953 στη Ριζοκάρπασο της Κύπρου. Σπούδασε ιστορία-αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, βυζαντινή-νεοελληνική φιλολογία στο ΑΘΠ καθώς και θέατρο στη Θεσσαλονίκη. Έχει ασχοληθεί με την ελληνική και ιταλική παλαιογραφία και εργάζεται ως ερευνήτρια στο Κέντρο Επιστημονικών Ερευνών της Κύπρου. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά Γράμματα και Τέχνες, Το Δέντρο, Η Λέξη, Σημείο, Τραμ. 

 Ποιητικές Συλλογές

1. Το φωνήεν σώμα (Ποιητική Συλλογή), Καστανιώτης 1988
(Πρώτο Βραβείο Ποίησης Υπουργείου Παιδείας)
2. Γενέθλια Πόλη, Εκδόσεις Έψιλον 2004
3. Νυχτιφαές φως (ανέκδοτη συλλογή)
4. Μελουζίνης ενώτια ή Η ωραία που έρχεται/ 2019

Ανθολογίες Ποίησης στις οποίες συμπεριλήφθησαν Ποιήματά της. 

1. Ανθολογία Σύγχρονης Κυπριακής Ποίησης (Εκδ. Στοχαστής, Αθήνα)
2. Α ΄και Β΄ Παγκύπρια Ποιητική Συνάντηση (Έκδοση Φοιτητικής Κοινότητας Παιδαγωγικής Ακαδημίας).
3. Kavita Asia, Ανθολογία που εξεδόθη στην Ινδία το 1988.
4. Kalimerhaba, Ανθολογία πεζού και ποίησης στα Γερμανικά, Ελληνικά και Τουρκικά. Επιμέλεια N. Eideneier, Arzu Toker, Κολωνία 1992.
5. Νύχτες Πανσελήνου, Έκδοση Ακτή, Λευκωσία 1999.
6. Ποίηση της Κατοχής, Έκδ. Εταιρείας Λογοτεχνών Πάφου
7. Η Αμμόχωστος των λογοτεχνών, Έκδ. Δήμου Αμμοχώστου, Επιμέλεια Λ. Παπαλεοντίου, Λευκωσία 2001
8. Panorama Literaturii Neoelene. επιμ. Elena Lazar, Βουκουρέστι 2001


Περισσότερα για την Ποιήτρια : http://www.authors.gr/members/view/author_173

Ανδρέας Παπαχαραλάμπους (μικρή αναφορά)

Ποιητικές Συλλογές:

Ο ξανθός Νικόλας/ 2019

Νεόφυτος Παπαλαζάρου (βιογραφικό)

Γεννήθηκε την  23 Μαίου 1963 στο χωριό Χολέτρια της Επαρχίας Πάφου. Σπούδασε δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο KLIMENT OXRIDSKI στη Σόφια Βουλγαρίας. Εργάστηκε στους Ραδιοφωνικούς Σταθμούς "Ράδιο Πάφος" και "Ράδιο Κινύρας", και ως ανταποκριτής στην εφημερίδα "ΧΑΡΑΥΓΗ". Δούλεψε επίσης Τηλεοπτικό σταθμό "ΑΝΤΕΝΑ" και  στην εφημερίδα "ΠΟΛΙΤΗΣ".Από το 2001 είναι ο Αρχισυντάκτης στην εβδομαδιαία εφημερίδα "ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΒΗΜΑ" της Συνδικαλιστικής Οργάνωσης ΠΕΟ .

Έργογραφία: 

Ποιητικές συλλογές

• " Ματωμένες Μνήμες" το 1986,
• " Η ΦΛΟΓΑ" το1995,
• " Του Έρωτα και της Ζωής" το 2005
• Η Ηλικία των δένδρων/ 2012
• Τα μάτια μας αλλάζουν χρώματα/ 2019

Αφηγήματα

• " Η ΣΠΟΡΑ" το1998.

Πολύδωρος Παπαϊακώβου (βιογραφικό)

Ο Πολύδωρος Παπαϊακώβου γεννήθηκε στις 17 Μαΐου του 1972, στην Αμμόχωστο. Τo 1990 αποφοίτησε από το Λανίτειο Λύκειο Β’, στη Λεμεσό. Το 1991 μετέβη στην Αθήνα όπου φοίτησε μέχρι το 1993 στο Πανεπιστήμιο του Wolverhampton, παράρτημα Αθηνών, στο τμήμα Business & Finance.

Από το 1994 συνέχισε τις σπουδές του στο Πανεπιστήμιο του Wolverhampton, στο Ηνωμένο Βασίλειο, απ’ όπου, το 1995, έλαβε δίπλωμα (Bachelor of Arts) στην Διοίκηση Επιχειρήσεων.

Είναι  μέλος της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, από το 2006 και μέλος του Κυπριακού Κέντρου Συγγραφέων PEN, από το 2010.

Εργογραφία:           

• 2005 «Περσεφόνης Αγάλματα»
• 2010 «Ειμαρμένης Δοξολογία»
• 2019 / Βουστροφηδόν

Τ αππάριν / Παναγή Πανίκος

Εσιε τες λιρες στιβαστές,
τες τραπεζες γεματες,
αεροπλανα, κόττερα
χρυσοστρωμένες στράτες
τζιαι κινητα τζι ακίνητα,
βίλες με τες πισινες
τζι ουλλα του κοσμου τ αγαθα,
κάρρα τζιαι λιμουζινες,
δωστα του χαρου δόλωμαν,
πον να ρτει να σε παρει,
να μεν σου πιασει την ψυσιην,
για να σου καμει χαρη.
Εν τζιαι περνουν τα έσιει σου
τζι αν του τα δωκεις ούλλα.
Η τζιεφαλή σου, σίουρα,
εν μέσα στην.. σακκούλλα
Τζι αν θελεις, πέτου άησμε
τζι εν θέλω να πεθάνω
Εν ναν τζιαμέ ο άππαρος
για να σε κάτσει..πάνω
Εν τζι ανταλλάσσει μ αγαθά
ο χάρος την ψυσιήν σου.
Ειπεν - ήρτεν η ώρα σου,
εκώπην η ποινή σου
Αν είσαι τζιαι ο Γκράντ--παπας,
εν τζιαι σηκώννει χάρη.
Εν ναν τζιαμέ, να καρτερά
να κάτσεις.. πασ τ αππάρι.
Για τουτον γινε αθρωπος.
Να σ αγαπουν τζι αγάπα
τζι αμαν εν να ρτει ο τζιαιρός
που εν να πιασεις στράτα,
για την ζωήν που έκαμες,
ούλλοι να σε θαυμάζουν
τζιαι να σε μνημονεύκουσιν.
Να μεν σε..τριχολιαζουν*


Τριχολιάζω= Καταριεμαι

Η καταδίκη / Σταυράκης Ιάσωνας

Έχετε ποτέ καταδικαστεί;
Χιλιάδες φορές, κυρία μου.
Τις περισσότερες από τύψεις.
Κύριε, εννοώ αν έχετε καταδικαστεί ποτέ από το κράτος.
Ναι, χιλιάδες φορές, κυρία μου.
Κουβαλώ στον αυχένα
τα σύνδρομα της γενιάς μου.
Κύριε.
Έχετε πάει φυλακή;
Χιλιάδες φορές,
αλλά κανείς δεν είδε τα χαρτιά μου.
Μάλιστα, θυμάμαι κι ένα κακό σκυλί
να γυροφέρνει στο κρανίο μου
ν’ ακούω τα γαβγίσματά του
και να μην μπορώ να μιλήσω.
Να μην μπορώ να σκεφτώ
και να βλέπω τα δάκρυα μου να κυλούν
κάθε που τον έπιανε η λύσσα.
Μην με ρωτάτε λοιπόν αν έχω καταδικαστεί.
Μην με ρωτάτε τίποτα πια.
Θέλω μονάχα μια υπογραφή και θα φύγω.
Θέλω μονάχα μια υπογραφή και δεν θα ξανάρθω στον ύπνο σας.
Θέλω μονάχα μια υπογραφή για να θυμάμαι πως υπήρξα.
Όπως συμβαίνει στην αρχή κάθε ζωής
και στην αρχή κάθε θανάτου.

[Σε μαστιγωμενες θάλασσες] Αχιλλέως Μαριλένα

Σε μαστιγωμενες θάλασσες πίστεψαν την τιμωρία.
Και στο δικό σου θάνατο την αιχμαλωσία της ανδρείας.
Εφυσηξαν το καντήλι και με το τέλος σου νόμιζαν πως θα σβήσει, όταν ζωή στα στηθια σου δεν θα ανασαινει πια.
Μα η αθανασία χαρίζεται σε ανηφόρες, σε μονοπάτια και σε σκαλοπάτια που παν στη Λευτεριά.

ΩΣΤΕ / Πενταράς Νίκος

Ώστε πρόσεξες φέτος μου ‘πες την άνοιξη
γιατί έσερνε πίσω της νεκροφόρες
ώστε πρόσεξες φέτος μου ‘πες την πανσέληνο της
έστω κι αν δακρυσμένη αποχαιρετούσε τους νεκρούς της
και την θαύμασες
ώστε πρόσεξες φέτος μου ‘πες τα ηλιοβασιλέματα της
έστω κι αν βυθίζονταν σε θάλασσα θολή
και τα απαθανάτιζες
ώστε πρόσεξες φέτος μου ‘πες τα χελιδόνια της
που έψαλλαν το «η ζωή εν τάφω»
και ακολούθως το «η ζωή εκ τάφου ανέτειλας»
και τα πίστεψες.
Ώστε πρόσεξες φέτος μου ‘πες την άνοιξη
και την ύμνησες.

"Κι οι γραμμές παρά μόνο ευθείες δεν είναι/Στυλιανού Στέλιος

"Κι οι γραμμές παρά μόνο ευθείες δεν είναι/
Περνούν μέσα από πολλά/
Πορείες που σε ζαλίζουν, σε παρασέρνουν/
σε κάνουν ίσως να πέσεις/
Μα πάντα σίγουρα να δεις τα πράγματα με άλλες γωνίες/
διάφορες ταχύτητες/
και εικόνες που ζωγραφίστηκαν για να μπορέσεις να δεις παρακάτω/
Εκεί, στην άκρη μιας ζωής/
που όλο σε περιμένει/
και κάθεται και μετρά τους αναστεναγμούς και τις αγωνίες σου/
μια Ελένη/
Ποιος είπε ότι το φως ταξιδεύει ευθεία;"

Στερνή μου πτώση να σ ' είχα πρώτα / Υπερμάχου Χριστίνα

Στη βράση κολλάει το κίνητρο,
στη βράση κι η προσπάθεια
για να τελεσφορήσει.
Ας πούμε για αφύπνιση.
Ας στέρξουμε λοιπόν
ν' αδράξουμε τη ζέση τους,
πρωτού μεσ' στη πυράκτωση καούν,
πρωτού γενούν δαυλός
και παρανάλωμα φωτός
και λιώσουν και χαθούν.
Ποιός θα μαζέψει ύστερα
τη στοιβαγμένη τέφρα τους
και που να τη φυλάξει.
Ποιά τεφροδόχος,
θε να στριμώξει άραγε
την αιωνία μνήμη τους,
ποιός να τη μνημονεύει.
Τουλάχιστον πριν φθάσουμε
στο χείλος της ζωής,
ας προσπαθήσουμε
έστω και την υστάτη.
Για μιά ενδοσκόπηση,
ένα ταξίδι, μιά περιήγηση,
γιά μία καταβύθιση
στο πιό βαθύ εγώ,
αφού εγκλωβιστήκαμε,
θέλαμε δεν το θέλαμε
σε αυτοεγκλεισμό.
" Στερνή μου πτώση να σ ' είχα πρώτα"
θαρρώ θ' αναφωνήσουμε
αναδυόμενοι μετά,
από τον χρονοχώρο των βυθών,
στο πιό ρηχό νερό
που ρέει ασταμάτητα
σ' ένα ρευστό παρόν.

[Αρνήθηκε τη σιωπή των δέντρων] / Τέμβριου Αθηνά

Αρνήθηκε τη σιωπή των δέντρων,
περιμένοντας τους πρώτους ψιθύρους,
οι σταγόνες βροχής στα φύλλα του χειμώνα,
οι γλάροι που βουτάνε για ψάρια,
τα βότσαλα στράφηκαν σε σκέψεις,
πετάχτηκε απερίσκεπτα,
μέχρι εκεί που μπορούσε να δει το μάτι.

Πού συναντιούνται οι ακτές της θάλασσας
το δάσος του μυαλού που ταξιδεύουν ανατολικά;

ΑΝΑΤΟΛΗ / AΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Ανάτειλε ήλιε,
Ανάτειλε ...

Με το γλυκό χαμόγελό σου
Να φωτίσεις τους δρόμους της ψυχής μας

Να διώξεις την παγωνιά
Που μας κουρσεύει τα όνειρα

Να ξανάρθει η άνοιξη στη ζωή μας

Ανάτειλε ήλιε,
Ανάτειλε

Μυριάδες στείλε ηλιαχτίδες

Να ζωντανέψουν ξανά
Οι παλμοί της καρδιά μας

Να κυλήσει και πάλι ζεστό το αίμα στις φλέβες μας

Να ανθοβολήσουν τα λουλούδια στους έρημους κήπους

Ν΄ αρχίσει και πάλι η ζωή το γλυκό της τραγούδι.

ΒΟΛΤΑ / Γεωργίου Εύα

Αδιάφορη της μόδας
σε άδειους δρόμους
Ακαλαίσθητη στο κεφάλι
η μαντίλα, μα αρκεί
Δυό τρεις παράλληλες
άγνωστες φιγούρες
στον απέναντι πεζόδρομο
Βουβός απόψε ο εσπερινός
Άηχο το καμπαναριό
Ένα γαύγισμα από μακριά
βαριεστημένο κι αυτό
Τα γατιά κρύφτηκαν
Βόλτα χωρίς προορισμό!
Δεν μυρίζει πια άρωμα καφέ
η πλατεία
Άγνωστο το στενό
Σκοτεινά δωμάτια σε σιωπηλά σπίτια
Παιδικές φωνές σώπασαν,
μόνες στον άνεμο οι κούνιες ηχούν
Και των χελιδονιών οι φωλιές
μισές χωρίς κλαδιά
Αιώνια βόλτα
Μεθυστική μονάχα
του γιασεμιού η μυρωδιά
ίσως κάτι από περσινή άνοιξη
Κι είναι αυτή η πανσέληνος
με περίεργο θλιμμένο φως να σε κοιτά
κι΄ συ να σπρώχνεις να προχωρήσεις…