Ο ΝΕΟΣ ΜΙΝΩΤΑΥΡΟΣ / Ποταμίτης Δημήτρης

Στον Γιάννη Κοντό

Α

-           Γιατί δεν γράφεις ποιήματα όπως μιλάς

Να σε καταλαβαίνω

-           γιατί ο τρόπος που μιλώ είναι απάτη

διαλύω την εικόνα της πραγματικότητας

για να βρω την πραγματικότητα

ο παραδείσος είναι από την φύση του

Αισθητικός στην ηθική του

Καθόλου λογικός να ξέρεις

Ας με αποκαλεί λοιπόν

Ο καταραμένος νατουραλισμός

Αιθεροβάμονα απόσταση

Παρανοϊκό εσχάτης προδοσίας

Η λογική του είναι ταξινόμηση

Αισθητική των προσωπείων

Η αισθητική μου

Άναρχη αρχή

Άτακτη τάξη

Αφορισμός των προσωπείων

Την ώρα που μνήμη και προσδοκία

Πέφτουν νεκρές μπροστά στον θρίαμβο της φρέσκιας μέρας

Πριν προλάβουν να μολύνουν την πραγματικότητα

Προαιώνια έχθρα τους

Β

Ποιητή μου λες γιατί δεν μιλάς

Αξίζει μια σιωπή για να αποστάσεις

Το άρωμα μιας λέξεις

Σου απαντώ

Η κάθε λέξη μεσσίας

Που γεννιέται κάθε τρεις χιλιάδες χρόνια

Σύμβολο ενός πράγματος απόλυτα συγκεκριμένου

Κώδικας αναγνώρισης σε μαύρες τρύπες

Η λέξη είναι μεσάζων ανάμεσα

Στο πράγμα και στη γνώση του

Όχι το ίδιο πράγμα

Το ίδιο το πράγμα το ψηλαφείς

Μόνο σε τόνους σιωπής χωμένος

Αλλά ουαί και αλίμονο

Γλώσσα μου γλωσσούλα μου

Λαμά σαβαχθανί

Ίνα τι

Ίνα τι με εγκαταλείπεις;

Γ

Η γλώσσα μου Βασίλισσα των γλωσσών

Έχει σπασμένη γνάθο

Κανείς απ τα παιδιά της δεν μπορεί να τη μιλήσει

Σα λείπει η γάτα χορεύουν σαν ποντίκια τα παιδιά της

Πάνω απ’ το μελλοντικό της φέρετρο χορεύουν

Επιμένουν να τη δολοφονούν όρθια

Και άρον τον κράβατόν σου

Βγαίνει λοιπόν η Κυρά – κουλτούρα

Και η κυρά – Αργκό

Πόρνες μαστουρωμένες σε ρυθμούς μαϊμούς

Μούμιες βιτρίνας

Σαν επίμονο και απατηλό δέρμα φιδιού παρατημένο

Πίστεύοντας πως είναι ακόμα ζωντανό το φίδι

Βγαίνουν να την αντικαταστήσουν ακόμα στην σκηνή

Σαν αρρώστια πρωταγωνίστρια

Αντιστρέφονται οι ρόλοι

Σκυλιά μιλούν σαν άνθρωποι

Άνθρωποι σαν σκυλιά

Εκδικητές του τύπου

Δεν περνάς κυρά Μαρία

Ή θα δεις τι θα πάθεις

Αν δεν μου εκχωρήσεις το δέκα τοις εκατό

Κράτα τις λέξεις σου ποιητή

Δεν μου χρειάζεται

το δέκα τοις εκατό

Μόνο το δέκα τοις εκατό

Συν τα τριάντα αργύρια

Δ

Καλά κάνεις και δεν μιλάς ποιητή

Θα βρω εγώ τις λέξεις πυροτεχνήματα

Να σε αντικαταστήσω

Δύο εξυπνάδες σαν ψεύτικο λουλούδι ωραίες

Να κερδίσω τις εντυπώσεις

Μέχρι να βρεις εσύ τον κωδικό μια λέξης

Θα την πολτοποιήσει εγώ

Γιατί εγώ ειμί ο βιονικός απόγονος

Ο άσωτος υιός που ποτέ δεν θα επιτρέψει

Εγώ τιμή μου και καμάρι μου

Είπε και τράβηξε κατά τη Βαβέλ

Που ήταν φαστφουτάδικο

Και τα’ όνειρο πήρε αμέσως

Τη σάρκα και τα οστά

Του νέου Μινώταυρου

ΣΧΕΔΙΑΣΜΑ / Ποταμίτης Δημήτρης

Δεν είναι δρόμος 
δεν είναι στάση 
δεν είναι οίστρος 
τούτα 
τα φλιβερά 
γυάλινα 
μάτια. 

ΑΜΛΕΤ (απόσπασμα) / Ποταμίτης Δημήτρης

Στη μητέρα μου

Μες στο σκοτάδι προσπαθώ να δω

Να διακρίνω χρώματα στο μαύρο

Ν’ απαθανατίσω την αιτία της μορφής σου

Ποια στιγμή σου να επιλέξω άραγε

Που όλες είναι γιομάτες τρυφερότητα

-           σε θυμάμαι στην ακμή σου-

ορθώνω ανάστημα στο Γολιάθ

Μορφή στο άμορφο

Τώρα με σύμβολα μόνο μπορώ να σου μιλήσω

Είμαι μια τελεία στο χάος

Είσαι ένα ερωτηματικό αστέρων σε σχηματισμό

Που ανταγωνίζεται τη Μικρή και την Μεγάλη Άρκτο

Αντιστρατεύομαι το σύμπαν οργισμένος

Το ξεριζώνω μ’ αυτό ξαναφυτρώνει

Ο κακός δαίμονας με παγιδεύει πάλι

Εδώ μετράει το τι έπραξες όχι το ποιος υπήρξες

Και το τι έπραξες είναι κι αυτό διαπραγματεύσιμο

Στων ιστορικών τα στημένα δικαστήρια

[Μα κρατεί με μια ορπίδα] / Χασάπης Χριστάκης

Μα κρατεί με μια ορπίδα, ως τον λυτρωμό να ζήσω,

ώσπου νάρτετε παιδκιά μου… στράφου πίσω να τους πεις

πως σας έχω για οπνάν μου τζι’ έττεν να με γονατίσουν

όσα βάρη με φορτώσουν, όσοι γρόνοι τζι’ αν δκιαβούν

οι Αττίλες μες τες ρίζες της καρκιάς μου έν θα ντζιήσουν

γιατί τούτες εν δικές σας τζι’ έν οι ρίζες που μετρούν.

Άτιτλο / Πλατρίτη Ζ. Δέσπω

Δεν με νοιάζει αν είναι του Βοριά

οι άγριοι άνεμοι απόψε.

Ούτε τα λεμόνια συμπονώ 

που κείτονται πληγωμένα.

Τες Λυρίδες γύρευα να δω

με ιώτα να χαράζουν ουρανούς.

Μάριος Τόκας (μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου στις 8 Ιουνίου 1954  και πέθανε στις 27 Απριλίου 2008, έπειτα από πολύμηνη μάχη με τον καρκίνο. Από τους σημαντικότερους Συνθέτες του Ελληνισμού. Σπούδασε  στο Εθνικό Ωδείο και στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.Ο Μάριος Τόκας βραβεύτηκε με το «μετάλλιο εξαίρετης προσφοράς στην πατρίδα» που αποτελεί την ύψιστη τιμή της κυπριακής πολιτείας.

Σημαντικά έργα του για την Κύπρο είναι:

• Ψυχή τε και σώματι Μελοποιημένα ποιήματα των απαγχονισθέντων αγωνιστών της ΕΟΚΑ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Αντρέα Ζάκου και άλλων.
• Φωνή πατρίδας Τραγούδια σε ποίηση Κώστα Μόντη, Θεοδόση Πιερίδη και Νεσιέ Γιασίν.
• Τα τραγούδια «Ανασήκωσε την πλάτη Πενταδάχτυλε» και «Η δική μου η πατρίδα».
• Αμμόχωστος Βασιλεύουσα' σε ποίηση Κυριάκου Χαραλαμπίδη.

Έγραψε και ο ίδιος στίχους τους οποίους και μελοποίησε. 

Σύνδεσμοι και πηγές:

https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9C%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82_%CE%A4%CF%8C%CE%BA%CE%B1%CF%82

https://www.sansimera.gr/biographies/368

http://mariostokas.gr/%CE%B2%CE%B9%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%86%CE%B9%CE%B1-%CE%BC%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CF%84%CF%8C%CE%BA%CE%B1%CF%82/

Χαράματα / Τόκας Μάριος

Χαράματα αρχίζουνε

Να μπήγουν το μαχαίρι

Πόσα ζωή χτυπήματα

Με το βαρύ σου χέρι

Τα παράπονα μας λέμε

Στα δρομάκια τα στενά

Κι όμως μοναχοί μας κλαίμε

Για τις πίκρες του ντουνιά

Ζωή κι ας είσαι άδικη

Δε σου κρατώ κακία

Άλλους σκληρά κακιώνουμε

Αυτοί είναι η αιτία

μπορείτε να το ακούσετε:https://www.youtube.com/watch?v=X8zkqhmYpUY

Ντελάλης / Τόκας Μάριος

Χρόνια ριγμένα στο σταθμό

Χρόνια χαμένα φως μου

Τραγούδια φτιάχναν τον καημό

Με τη φωνή του κόσμου

Ξανα κι όλο ξανά σου τραγουδώ

Χίλια τραγούδια βρε ζωή χαλάλι σου

Έμαθα πάντα πικραμένος να γυρνώ

Μέσα στους δρόμους και να γίνομαι ντελάλης σου

Χρόνια με δίχως τελειωμό

Φτιάχναν τα όνειρά μου

Σ’ ανταμωσα μ’ αντάμωσες

Ανοίξαν τα φτερά μου


μπορείτε να το ακούσετε: https://www.youtube.com/watch?v=eA5Ucnyb0gE

Δέσπω Ζ Πλατρίτη (βιογραφικό σημείωμα)

Η Δέσπω Ζ Πλατρίτη, γεννήθηκε στη Λεμεσό. Η μητέρα της  κατάγεται από  από Μικράν Ασία/Κωνσταντινούπολη και ο πατέρας της από τις Πλάτρες.

Έζησε στη Λευκωσία, πήγε στο σχολείο  της Φανερωμένης και  αποφοίτησε από το Γυμνάσιο Κύκκου. Παρακολούθησε  Ψυχολογία και Ιστορία της Τέχνης στην Σορβόννη.

"Άργησε" όπως αναφέρει η ίδια να ασχοληθεί με την ποίηση στη ζωή της. Το ποίημα που αναρτάται στο παρόν ιστολόγιο είναι το πρώτο της δημοσιευμένο καθώς και ένα μικρό εγχείρημα/άσκηση με τέσσερις λέξεις στο περιοδικό της κ Σιαφάκα το 2016. 

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ / Πλατρίτη Ζ. Δέσπω

Ο απροσδιόριστος κρότος

σώπασε απότομα τα κελαϊδητά.

Ήταν καθαρά θέμα ανεπάρκειας αθανασίας.

Φάνηκε αμέσως.

Κι αυτές οι Περσείδες στην μέση

αόρατες αν  λίγη υγρασία τις εναγκαλιστεί.

Τόσων χρόνων τροχιές

να καταλήγουν σε διάττουσες πτώσεις

αστραπιαίας λάμψης.

Τί άσμα κύκνων θα το λέγαμε

τι αναλαμπή συνείδησης…

Το «μην το είδατε» του ποιητή ήταν;

Ήταν κι’ έφυγε;

Ήταν;

Ήταν;

Κι’όλο το ίδιο  πάντα να ψάχνουμε

το πέρασμά τους στον αέρα

ένα άυλο εκτόπισμα

ασήμαντης διάρκειας

όπως εκείνη η εσάρπα

με απολιθωμένη καμπύλη σώματος οικείου

ριγμένη βιαστικά και ξεχασμένη

πάνω σε κομψή πολυθρόνα

αισθησιακής ανταύγειας χρώματος

να με στέλλει λείπουσα

στο τώρα.

"Αρχή Ινδίκτου" : Ποιητική Συλλογή της Νίκης Μαραγκού που εκδόθηκε με Ιδιωτική Πρωτοβουλία το έτος 1987. Την επόμενη χρονιά έλαβε το Κρατικό βραβείο Ποίησης Κύπρου.

ΟΝΕΙΡΕΤΗΣΙΑ

Καθώς προσπαθείς να ισορροπήσεις
στο σπίτι με τους εξαίσιους ανεμοδείκτες
ανάμεσα στην ενήδονη και την ασκητική ζωή
όπως λέει ο Άραβας ποιητής
είναι μια γέφυρα λεπτότερη απ’ την τρίχα
που τη διαβαίνεις πάνω στο άτι του έρωτα
ένας αέρας από τη δύση σε τυλίγει
ούτε ηδύς ούτε αλγεινός
και η εγγύτητα των ανατολικών συνόρων
την ώρα που ο ήλιος βασιλεύει πίσω από τα κεραμεία
και ο ελληνικής καταγωγής ερμηνευτής του κορανίου
ανάβει τη λάμπα του
μνήμην ποιείς
της άμμινης κύτης
άλλα και του φενόλου και του χιτώνος
ιδιόχρωμου, λευκού,
γράψον το όνομα εις χαρτάριον
ή εις φύλλον
ονειρετησία.

ΟΠΟΙΟΣ ΠΕΡΑΣΕΙ ΣΤΗΝ ΑΛΛΗ ΟΧΘΗ (απόσπασμα) 

Όποιος περάσει στην άλλη όχθη
δε γυρίζει πίσω ποτέ
με το καράβι που μια ζωή συναρμολογούσε
με σκοινί γέρο και ξύλο αρωματικό
θα ταξιδέψει τις δώδεκα ώρες της νύχτας
και το πρωί θα τριγυρνά
σε συνοικίες αράπικες
μικρομάγαζα στολισμένα
με χρωματιστά λαμπιόνια
γλυκά αμύγδαλα ποτά
θα μπαίνει μες στα σπίτια τα κτισμένα με πλιθάρι
θα βάζει στα μαλλιά του λάσπη
και θα πενθεί όπως κι αυτοί τον Άδωνη.

Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΛΕΜΕΣΙΑΝΟΣ

Στη γυναίκα έφτανε η μέρα
και η υπακοή στα σήματα των ζώων
Εκείνος, μόνο ο ύπνος και ο έρωτας του θύμιζαν
πως ήταν θνητός
μηχανικός στο φτωχό συνεργείο
με τα ωραία τα βλέφαρα τα δυνατά του χέρια
τα χείλη της Χαρούλας ’Αλεξίου στην αφίσα
ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΔΑ στην καρφωμένη πόρτα του λουτρού
πλάι στα ναυτιλιακά γραφεία της πόλης
που δεν ταξιδεύει πια
που δεν χασομερεί δεν παίζει
που της αρνήθηκαν τα γηρατειά της
γέμισε πράκτορες μεσίτες μερσεντές
γυναίκες έντρομες
που μόνο να ψωνίζουν ξέρουν
να θυμάται την καμπύλη της ράχης της
ενώ χαλαρώνει τις βίδες
τα άσπρα τα στήθη την κοιλιά
καρποί και κολοκύθες που στεγνώνουν πάνω στα δώματα
με τον αχό της μάχης
μόνος αητός και παντοδύναμος, τουρκομεγαλωμένος
εγκλωβισμένος και αγνοούμενος μες στη δική του πόλη
Λεμεσιανός μηχανικός από τον Άη Αντώνη
και η μέρα με αέρα φωτεινή
τα ήμερα δέντρα οι σκιές
η κρήνη του ήλιου
η θάλασσα της Λεμεσού στο βάθος.

Ο ΕΜΠΟΡΑΣ ΤΩΝ ΧΑΛΙΩΝ

Καθώς κάθεσαι σε χαμηλό ντιβάνι
ο έμπορας σού απλώνει
ένα ένα τα ταπέτα
φανερώνοντάς σου τα μυστικά της Ανατολής,
το σημείο των Ζωροαστρών
τον αετό, τη γλιστερή τη σκάλα,
το Μπαλνταχίν, τον αστρολάβο,
το λάπις λάζουλι και την πορφύρα.

Μόλις που αγγίζει την πόρτα,
"Αμάλ" λέει σιγά στη γυναίκα
που άκουγε πίσω απ' τη βαριά κουρτίνα,
"σε ζητούν"
και μας ευχαριστεί που του δώσαμε τη χαρά 
να τον ακούσουμε.

Μαραγκού, Νίκη, 1948-2013 (βιογραφία)

Η ποιήτρια, πεζογράφος και ζωγράφος Νίκη Μαραγκού γεννήθηκε στη Λεμεσό το 1948 και απεβίωσε το 2013. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Βερολίνο. 
Δημοσίευσε βιβλία ποίησης, πεζογραφίας και βιβλία για παιδιά.

 Ποιητικές συλλογές 

• "Τα από κήπων" (Άγρα, 1980), Κρατικός Έπαινος Ποίησης στην Κύπρο, 1981,
• "Αρχή Ινδίκτου" (ιδιωτική έκδοση, Λευκωσία, 1987), Κρατικό Βραβείο Ποίησης στην Κύπρο, 1988, 
• "Divan 1967-2000" (2005), η οποία βραβεύτηκε από την Ακαδημία Αθηνών
• "Ποιήματα μιας άλλης εποχής" και 
• "Τα από κήπων"

 Συλλογές διηγημάτων 

• "Μια στρώση άμμου" (Καστανιώτης, 1990), Κρατικό Βραβείο Πεζογραφίας στην Κύπρο, 1991, 
• "Ο δαίμων της πορνείας" (Μελάνι, 2007)· 

Μυθιστορήματα

•  "Είναι ο πάνθηρας ζωντανός;" (Καστανιώτης, 1998, με ήρωα τον Ευάγγελο Λουίζο, οικοδεσπότη του Γ. Σεφέρη στην Κύπρο όταν υπηρετούσε ως πρέσβης στη Βηρυττό),
•  "Γιατρός από τη Βιέννη" (Το Ροδακιό, 2003), "Γεζούλ" (Εστία, 2010)· 
•  "Μια νύχτα με τον Αλέξη" (Το Ροδακιό, 2007). Συνέλεξε 
•  "Παραμύθια της Κύπρου" (Αρμός, 1994) 
• "Ο τσαγκάρης και ο βασιλιάς" (Ταξιδευτής, 2005) και 
• "To παλικάρι με το τάσι" (Ταξιδευτής, 2005). 

Συνταγές μαγειρικής: "Συνταγές για την Κατερίνα" (Ερμής, 2001). 

Το τελευταίο της βιβλίο ήταν οι "Δεκαοχτώ αφηγήσεις" (Το Ροδακιό, 2012), μια συλλογή από ιστορίες γυναικών της Κύπρου. 

Μεταφρασμένα κείμενά της στα γερμανικά έχουν περιληφθεί στη διεθνή ανθολογία ποίησης "Nachrichten von der Poesie" του Joachim Sartorius, που συνοδεύεται από CD με απαγγελίες γνωστών Γερμανών ηθοποιών. 


 Απεβίωσε  στις 7 Φεβρουαρίου 2013 σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα που συνέβη κοντά στην πόλη Φαγιούμ της Αιγύπτου, 100 χιλιόμετρα νότια του Καΐρου, σε ηλικία 65 ετών.

Οι τριανταφυλλιές / Μαραγκού Νίκη

Παρέα με τον γεωμέτρη και τον κηροπλάστη
φύτεψα φέτος τριανταφυλλιές στoν κήπo
αντί να γράφω πoιήματα
την εκατόφυλλη απo τo σπίτι με τo πένθoς στoν Αγιo Θωμά,
την εξηντάφυλλη πoυ έφερε o Μίδας απo την Φρυγία, την Μπαγκσιανή πoυ ήρθε απo την Κίνα,
μoσχεύματα απo τη μoναδική μoυσσιέττα πoυ επέζησε
μέσ’ την παλιά την πόλη,
αλλα πρoπαντώς την Rosa Gallica πoυ έφεραν oι σταυρoφόρoι,
πoυ αλλιώς την λέμε και δαμασκηνή,
με τo εξαίσιo αρωμά της.
Παρέα με τον γεωμέτρη και τον κηρoπλάστη
αλλά και τον τετράνυχo, τον τίγρη, τον φυλλoδέτη,
τη μηλoλόνθη, τη χρυσόμυγα,
τo αλoγάκι της Παναγίας πoυ τα τρώει όλα,
θα μoιραστoύμε φύλλα, πέταλα, oυρανό,
στον αφάνταστo αυτό κήπo
κι αυτοί κι εγώ περαστικoί

Κήποι νυχτερινοί / Μαραγκού Νίκη

Να σε αφήνουν τα άλογα στην Πύλη
να περνάς από σιντριβάνια,
κήπους νυχτερινούς,
νούφαρα, υάκινθους,
μήλα των Εσπερίδων.
Το φως τα ανατρέπει όλα,
αλλά εσύ επιμένεις να διασχίζεις τα άδυτα,
τα σκοτεινά, τα αμίλητα

Το προζύμι / Νίκη Μαραγκού

 Σκέφτομαι τις γυναίκες που ξυπνούσαν 
με το άστρο της πορνής για να ζυμώσουν 
Τις Χριστιανές με προζύμι που είχαν φτιάξει 
από τον αγιασμό της ημέρας του Σταυρού 
και τις Τουρκάλες με νερό από τα πρωτοβρόχια. 
Και οι δυο κουβαλούσαν τα βρέφη στη ράχη τους 
και τη γνώση τους για την ιερότητα της ζωής. 
Οι άντρες τους καμιά φορά το ξεχνούσαν.