Κρινάκια του γιαλού του Γλαύκου Αλιθέρση

Έρωτας δένει τις καρδιές μαςς ταίρια, ως περιστέρια
μα εμέ χειμώνας μέσα μου ο αταίριαστος αλιά!
Κι έρχεσ΄ Εσύ η Τρισεύγενη με τα κρινένια χέρια 
να μου στολίσεις, άνοιξη, τα μαύρα μου μαλιά. 

Κρινάκια του γιαλού, 1921

Ηγησώ / Γλαύκος Αλιθέρσης

Παρθένα, που σε γλίτωσε απ’ του Χάρου

τα χέρια και σ’ ανάστησεν η σμίλη

στην όψη του κατάλευκου μαρμάρου,

να ζεις κάποιον υπέρτατον Απρίλη,

σύψυχα τέτοια τύχη, αλήθεια, χάρου!

Γιατί ο καλός, που σ’ όνειρα σού εμίλει,

κι α δεν ήρθε, στο πείσμα του κουρσάρου

Θανάτου που σε πήρε, του λαού θρύλοι,

τ’ όνομά σου, αθάνατο να μείνει

έκαναν στη ζωή ώσπου ο καλλιτέχνης

σε ανάστησε στα Ηλύσια της Τέχνης.

Και σύμβολο σ’ ατέρμονη γαλήνη

καρτεράς (ω, η αιώνια απαντοχή σου!)

τον εκλεχτό που πόθησε η ψυχή σου.

Ποιητική Συλλογή: Γαλανά δαχτυλιδάχια, 1919

H MANA ΓΗ / Νικολαίδης Νικίας

Η Μάνα Γη μας καρτερεί
μια μέρα θλιβερή να μας κοιμήσει
να φέρει άλλους κόσμους, πιο καλούς
που θα γεννήσει.

Να τους ευχηθεί Ειρήνη και Γαλήνη,
γιατί ανάξιοι φανήκαμε εμείς,
που δεν είχαμε Αγάπη, Προκοπή
και σβήσαμε το βίο μας με
μπόλικη ντροπή.

Θα’ ναι μέρες χαράς ευλογημένες.
Θα’ ναι μέρες άνοιξης ανθισμένες.
Θα γεμίσει ο αγέρας με μύριες ευωδιές.
Θα γεμίσουν οι ουρανοί με γελαστούς
Χαρταετούς
Κι’ η Φύση όλη, θα’ βρει τη καλή της ώρα.

ΝΙΚΙΑΣ ΝΙΚΟΛΑΪΔΗΣ

Νικολαίδης Νικίας ( μικρή αναφορά)

Γεννήθηκε το 1934 στη Λευκωσία. Σπούδασε στη δραματική σχολή Πέλου Κατσέλη, στην Αθήνα. Είναι ένας εκ των δημιουργών των θεατρικών συγκροτημάτων «Ελεύθερο Θέατρο», «Λαϊκή Σκηνή» και «Θίασος Γέλιου». Υπήρξε βασικό στέλεχος του Ο.Θ.Α.Κ. Οργανισμού Θεατρικής Αναπτύξεως Κύπρου. Συνεργάστηκε  με το ΡΙΚ τόσο στη τηλεόραση όσο και στο ραδιόφωνο.

Η Λάρνακα του Πουρίνου: Παρουσίαση του βιβλίου του συγγραφέα Σωκράτη Αντωνιάδη την 18η Μαίου 2017

Η ΑΘΕΑΤΗ ΟΨΗ / Πενταράς Νίκος

Χρόνια μετά
είπα να επισκεφθώ
την αθέατη όψη 
όπου είναι βαθιά ριζωμένα
στην εγκατάλειψη
 τα θυμωμένα δέντρα
της προδομένης μοίρας μου.

Κοιτώ τριγύρω
και το καθετί
μου θυμίζει ό,τι αγάπησα
μα τώρα μου λείπει.

Φέρνω στη σκέψη μου
τα κογχύλια όνειρα
τα παρατημένα
στις δαντέλλες ακρογιαλιές
τ’ απολιθώματα λόγια
όσων μας παραπλάνησαν
τα θαμμένα
στον κόρφο των βουνών
και μαζεύω
τα κομμάτια της ψυχής μου
που δεν λέει να κοπάσει.

Τα κρεμώ στα κλαδιά των δέντρων
και κρατώ ενός λεπτού σιγή
σ’ ένδειξη αγανάχτησης
για τη χρόνια αδιαφορία
προς την αθέατη όψη.

Ν.Π.

Απόψε αποφάσισα να κάνω στην άκρη / Γεωργίου Εύα

Απόψε αποφάσισα να κάνω στην άκρη
όλα τα γιατί,
όλα τα μπορεί
όλα τα πιθανά… 
Θα έρθουν μπροστά όλα τα λυτρωτικά!
Η ώρα λοιπόν να συμβιβαστώ μαζί σου!
0,τι ακριβώς προστάζεις…
Επιτέλους να πάρεις την μόνιμη θεση που σου αξίζει…
Θα μπορώ από εδώ κι μπρός
να σε κοιτάζω ίσια στα μάτια
να σου μιλάω ευθεια στην καρδιά…
Απο την πρώτη Καλημέρα μέχρι την
τελευταία μου Καληνύχτα
Ξέρω πώς νιώθεις…
Ξέρω πόσο πολύ σε αδίκησα…
Τελευταία , σε στρίμωξα πολύ
Όλα τα όχι σου, τα έκανα ναι…
Μου έλεγες δεν αντέχεις κι εγώ σε έσερνα…
Με ρωτούσες πού σε οδηγώ ,
κι εγώ σου έλεγα, απλά προχώρα…
Σε τραβούσα με βία να γίνουν πιο γοργά τα βήματά σου …
Σου έβαζα χίλια δυο να σκεφτείς, αγνοώντας αν είναι μέρα , νύχτα
γιορτή η καθημερινή
Αρκεί να ησουν μόνιμα παρών...
Από τον παράδεισο , σε οδήγησα στην κόλαση…
Απόψε σε είδα για πρώτη φορά να καταρρέεις και τρόμαξα...
Με προειδοποίησες αλλά δεν έβλεπα, δεν άκουγα …
εξάλλου ήμουνα πολύ μακριά
Ήρθε λοιπον η δικιά σου ώρα,
έστω με λίγη καθυστέρηση
Ναι….
Γερνάει ο χρόνος...
Φύγαμε!!!!

Δέν / Κυπριανού Ντίνος

Δέν
βλέπω το φώς , μα δέν σκοτίζομαι .
δέν κοιτάω ανθρώπους , τους ακούω μόνο
δέν βλέπω χρώμα , δέν βλέπω πρόσωπα
δέν βλέπω εικόνες...

δέν
βλέπω το φώς ,
τον ήλιο τον αισθάνομαι , με ζεσταίνει
τραγούδια δέν χρειάζεται να δώ , τα ακούω '''''
το πόνο τον αισθάνθηκα δέν τον είδα <<

Ακούω προσβολές , ευτυχώς δέν βλέπω τα στόματα
το
φώς θα με τύφλωνε

βλέπω
εφιάλτες καί είδα πώς μοιάζουν οι άνθρωποι
... ένα μακρύ ξύλο και μιά πατάτα για κεφάλι ..

Καί
βλέπω όνειρα , και είδα σε αυτά αγαπημένα μου πρόσωπα .

Κυπριανού Κ.

ΜΑΝΑ

Μάνα στην γη σαν βλάστησες
περασες πόνους ,χάρησες
ζωή και δημιούργημα
και της ψυχής λειτούργημα.
Η ύπαρξη άθλος ζωής
μια ηρωίδα στην ψυχή.
στην φτώχεια σου αρχόντισσα
νια είσαι, για γερόντισσα.
Ένα κογχύλι σφύριζε
τους πόνους πέρα γύριζε.
Στο χερομύλι τους καημούς
και στην ανέμη στεναγμούς.
Μες στην παλάμη του καιρού
κάτω απ' τον ίσκιο του κυρού.
Δίπλα πιστή συντρόφισσα
στην φτώχεια σου αρχόντισσα .
Μάνα την γή που πότιζες
μ' ίδρωτα την ενότιζες
ένα παιδί μες στην κοιλιά
και τ'άλλο μες στην αγκαλιά
το τρίτο μέσα στην πτυχή
της φούστας σου να'χει κρυφτεί.
Σκληρός αγώνας μια ζωή
ποτέ δεν ρώτησες “γιατί “
θείο το ´εργο τέλειωσες ,
το σπίτι το θεμέλιωσες .
Το πρόσωπο χαμόγελό
και πάντα δόξαζες Θεό
όλου του κόσμου ευχαριστώ
ποτέ δεν θάναι αρκετό
στο έργο σου το μητρικό .

Μαρούλλα Πανάγου

"Μάνες ηρώων" / Απόσπασμα / Ειρήνη Ανδρέου

Χιλιάδες γραμμένες με αίμα σελίδες...

χιλιάδες Μανάδες που κλαίνε

γι αυτές.. 

Μανάδες , που όποιες

κι αν έχουν πατρίδες 

έχουνε όλες τις ίδιες,

της Μάνας καρδιές..

Κίτρινες κόκκινες λευκές

η μαύρες

σμίγουν τον πόνο σμίγουν το κλάμα...

σ' όλων το στόμα οι ίδιες κατάρες 

στους αίτιους για το δικό τους δράμα..

ΑΡΓΟΠΟΡΗΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ ΘΕΡΙΝΗΣ ΝΥΚΤΟΣ / Κυριάκου Νεοκλής

Κάθε μέρα κολυμπώ με τις γοργόνες
Και στα δίχτυα τους σαν χέλυ θα πιαστώ
Κάθε μέρα συντροφιά με τις κολόνες
Και μια νύμφη των νερών θα ονειρευτώ

Αχ την Ήρα μια φορά κι εγώ να της γελάσω
Και στον Όλυμπο ν΄ανέβω σαν θεός
Μες το νέκταρ να δροσίσω τα δυο χείλη
Και να πιω απ΄το κρασί το δυνατό

Ύστερις στη γης θε να κατέβω
Μ΄ένα βήμα ανάλαφρο σαν τον Ερμή
Ποιος θα καταλάβει πως στις φτέρνες
Δεν έχω φτερά μα ανθρώπου μυς

Θα μεταμορφώνομαι σαν Δίας
Μια θα είμαι κύκνος κι ύστερις βοός
Το ανάστημα θα πάρω
Θα πηδώ αβέρτα σαν θεός

Ας με κυνηγανε τότες οι ερινύες
Να με πιάσουν θάναι δύσκολο πολύ
Γιατί θάχω του θεού τη γρηγοράδα
Και του Δία του υπέρλαμπρου τους μυς....

ΖΩΓΡΑΦΙΣΑ ΤΟ ΦΩΣ

Μ' είχες τρομάξει σκοτεινιά να ζεις ψυχή μου μόνη
κι έτσι ζωγράφισα το φως σ' ένα λευκό χαρτόνι!

Ζωγράφισα την ξαστεριά, τον ήλιο, τα λουλούδια
και της ψυχής την λευτεριά να τραγουδά τραγούδια!

Μια ζωγραφιά και μια πνοή, αγάπη, πίστη, θάρρος
αυτά για μένα στη ζωή για πάντα θα' ναι φάρος!

Ένα ολόλευκο χαρτί με θάρρος είχα βάψει
τους φόβους που' χα στην καρδιά βαθιά τους είχα θάψει!

Χριστοδούλου Θάλεια

Η ύβρης / Πολυκάρπου Ανδρέας

Δεν είναι το φύσημα του αέρα

αυτό που νιώθω στα φτερά μου.

Ούτε τα κεντημένα βλέπω βουνά

της οροσειράς των ονείρων.

Η πόρτα της φυλακής μου

δεν έχει φωτεινή χαραμάδα.

Τα φτερά που είχα κάποτε χάθηκαν

όπως σκορπά ο άνεμος τα σύννεφα.

Σε καλοκαιρινούς ουρανούς

δεν έχω ταξιδέψει.

Αποδημητικό ερπετό που σέρνεται στο χώμα

με το σώμα του ματωμένο.

Κάποτε η ανάγκη της ζωής

μού όρισε δύο κέρινες μεμβράνες.

Σφραγισμένα επάνω τους τα όνειρα μου.

Τα βούλιαξε ο Φαέθων.

Ανέβηκα ψηλά, πέρα απ’ το φως.

Τα θεία δεν συγχώρεσαν την ύβρη.

Η λύρα του Απόλλωνα

συνόδευε την πτώση μου.

Στη γεωμετρική αρίθμηση της ζωής

παραμένω μια άβουλη μάζα.

Η ματαίωση του ταξιδιού

αγχόνη για μένα είναι.

Μετέπειτα... σκέψεις / Παρασκευά Ιφιγένεια

 

Ίσως άργησα πολύ να στο εκφράσω

Ίσως ήμουν ασυνεπής

Συγχώρεσε με

Είσαι πάντα στο μυαλό μου

Αυτό δεν θα φύγει ποτέ

Το κενό σου

Το χαμόγελο σου που φώτιζε το χώρο

Και την καρδιά μου

Σε στενοχώρησα ή σε αδίκησα

Πες μου

Θέλω να ξέρω

 

Πόση δύναμη είχες

Εξακολουθείς να έχεις

Κλειστά μάτια

Κι όμως εκπέμπουν φως

Ελπίδα

Ένα άσβεστο πόθο για ζωή

Μου χάρισες τα απόκρυφα

Αυτά που δεν λέγονται

Κι όμως γεμίζουν την ύπαρξή μου

 

Μια μυστική συμφωνία

Μαζί σου

Κληρονομιά σπάνιας αξίας

Κανείς δεν το γνωρίζει

Μόνο εμείς οι δυο

Μου άπλωσες τα χέρια

Και σε άγγιξα τρυφερά

Ποτέ δεν θα σβήσει από τη μνήμη

Αυτή η αίσθηση

Αυτή η εικόνα

 

Η απώλεια σου

Παντοτινή

Πονάει

Και στα βάθη του μυαλού

Κυρίαρχη

Και σε κρατώ μέσα μου βαθιά

Να είσαι πάντα εδώ

Να μου μιλάς

Στα μονοπάτια μου

Να δίνεις άπλετο φως

Και παντοτινή αγάπη

 

Παρηγοριά για μένα

Πως εσύ είσαι σε γαλήνη

Είσαι εκεί που βρίσκεται η αγάπη

Που πλημμύριζε το είναι σου

Σου εύχομαι

Πολύτιμη

Αιώνια αγάπη

Παρασκευά Ιφιγένεια (βιογραφικά στοιχεία)

Γεννήθηκε το 1983 στη Λευκωσία. Τελείωσε το τμήμα ψυχολογίας στο  Πανεπιστήμιο Κύπρου.Ασχολείται  ερασιτεχνικά με το γράψιμο ποιημάτων εδώ και αρκετά χρόνια. Δεν έχει εκδώσει μέχρι σήμερα κάποια ποιητική συλλογή.