ΣΥΝΕΔΡΙΟ 'ΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ' : ΔΙΟΡΓΑΝΩΤΕΣ: ΕΘΝΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΛΛΗΝΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΚΥΠΡΟΥ

'ΟΙ ΣΤΟΧΑΣΜΟΙ' ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΟΜΟΥ ΥΠΟ ΤΟ ΦΩΣ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΙΚΟΥ ΣΤΟΧΑΣΜΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΡΑ ΑΝΝΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ.
Η ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΗΝ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ Ρ.Μ. ΡΙΛΚΕ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑ ΑΝΤΡΕΑ ΠΕΤΡΙΔΗ.
Η ΤΟΠΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ Μ. ΧΑΙΝΤΕΓΚΕΡ ΑΠΟ ΤΗΝ Κ. ΤΖΕΝΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗ.
ΤΟ 'ΠΕΡΙ ΥΨΟΥΣ' ΤΟΥ ΛΟΓΓΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΣΥΜΒΟΛΗ ΤΟΥ ΣΤΗ ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΑΓΩΓΗ ΚΑΙ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΗ ΘΕΩΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ Κ. ΑΝΔΡΕΑΝΗ ΗΛΙΟΦΩΤΟΥ.
Ο ΠΟΙΗΤΙΚΟΣ ΛΟΓΟΣ ΩΣ ΘΕΡΑΠΕΙΑ ΚΑΙ ΗΘΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΡΑ ΚΛΕΙΤΟ ΙΩΑΝΝΙΔΗ.
ΘΑ ΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕΙ ΣΥΖΗΤΗΣΗ.

θέατρο ένα Leoforos Athinas, 1016 Λευκωσία

ΤΟ ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΟ: Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Χριστοδουλίδη. Εκδόθηκε το 2010 (Εκδόσεις Γαβριηλίδης) (Απόσπασμα)

ΤΟ ΑΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΤΟ

Πόση βροχή δεν έπεσε
από τους δισταγμούς των σύννεφων
μαύρος ήταν ο ουρανός
κοιλοπονούσε
νερό πολύ να βρέξει ήθελε
δεν έβρεξε.
Αόρατος τοίχος ο δισταγμός
όσο τον ανεβαίνεις
τόσο πιο πολύ ψηλώνει
πάνω του σπάνε
κύματα ψηλά
έρωτα έγκλειστου
στο ανομολόγητο
εξίσου επιδέξια αποτρέπει
ζωές στεγνές να βρέξουν
που τρεκλίζουν στη μεθόριο
της στεριάς με τη θάλασσα.
Τι γίνονται όλα αυτά
που δεν έγιναν;
με ρώτησες.
Σε ονειροφράγματα υποθέτω αποθηκεύονται
και από εκεί διοχετεύονται
σε μέλλον διψασμένο
με παραπόταμους που εκτείνονται
και χάνονται πέρα από τους χάρτες
σταγόνα σταγόνα να ποτίζουν
το απραγματοποίητο.

***

Η ΕΡΩΜΕΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΑ

Όταν πέθανε ο δύστροπος παπάς
αγωνιστής της ΕΟΚΑ πρώην
κακόθυμος με τα χρόνια
και ακριβός στις κηδείες και τα βαφτίσια,
την παράλυτη παπαδιά
την κουβαλούσαν για μέρες
στα χέρια δυο λιγνές Φιλιππινέζες.
Σύντομα την έθαψαν κι αυτή
στιν ίδιο τάφο
ίσως μαζί με τις Φιλιππινέζες.
τώρα τα αυτοκίνητα σταθμεύουν ελεύθερα
μπροστά στο έρημο σπίτι,
λίγο ακόμη να τα βάλουν να κάθονται
μέσα στον κήπο οι παλιάνθρωποι.
Όμως μια άγνωστη γυναίκα τούς εμποδίζει
διαβάζει το όνομά της
και σηκώνεται
από κρυφό ημερολόγιο
φροντίζει με επιμέλεια τα πράγματα
ανάβει τα κλιματιστικά να μη μαγκώσουν
σκουπίζει, σφουγγαρίζει,
ξεσκονίζει τις τριανταφυλλιές
μαζεύει τα ξεραμένα φύλλα
ανοίγει αυλάκια, κλαδεύει
ύστερα προχωρά
και χάνεται μέσα στο χώμα.

***

ΚΑΠΟΤΕ ΗΜΟΥΝ ΠΟΤΑΜΟΣ 

Το τραγούδι μας, ψιθύρισες
το θυμάσαι;
Δεν θυμάμαι τίποτα πια
εδώ και πολύ καιρό
έχω λιμνάσει
με γέννησε ένας καταρράκτης
που τρέχει χωρίς μνήμη αδιάκοπα
που τρέχει πολύ νερό αδιάκοπα
δεν σταματά
αποκομμένος από την πηγή του
ενσωμάτωσε όλο το μήκος της αποδημίας του
και το πλάτος της έλλειψής του
βάθος μού ζητάς
αλλά σε λίγο ρηχό ρυάκι θ’ απομείνω
και μετά θα ξεραθώ
σε μακρύ αποτύπωμα
μόνο να κελαρύζω μπορώ
την επικείμενη αφυδάτωσή μου.

***

ΣΕ ΠΕΛΑΓΗ ΕΥΤΥΧΙΑΣ 

Τελευταία
όλο συχνότερα αποδράς
περνώντας τη γραμμή του ανεπίστρεπτου.
Χλωμή κουκκίδα γίνεσαι
όχι σε ορίζοντα
αλλά σε πέλαγος πλατύ
της ευτυχίας.
Βρεγμένη επιστρέφεις
απόμακρο κι αλλόκοτο
προσπαθώ να σε σκουπίσω
με άπειρο στεγνό και σίγουρο
που ελευθερώνω
μετατοπίζοντας ένα βουνό
όμως λιγότερη κάθε φορά σε βρίσκω
θολή η χαρά σου
έχει πια
το χρώμα του νερού
και η αφή σου
είναι το άυλο
που με χαιδεύει
όταν δεν νιώθω τίποτα.
Επίμονα σε ρωτώ:
Έχω ένα δικό μου ήλιο
κρυμμένο σε ασημάδευτη θάλασσα
τώρα που οι πάγοι λιώνουν
να τον ανάψω;
Διψά πολύ να φέξει ξηρασία.
Δεν απαντάς;
Τότε γιατί επιμένεις να επιστρέφεις;
Είδες ζωντανό στους νεκρούς να επανέρχεται;
Γιατί επιμένεις να επιστρέφεις;
Κάθε φορά
πιο ξένη πλησιάζεις
κάθε φορά
σαν άλλη διαρκώς απομακρύνεσαι.

***

ΚΛΑΔΟΣ ΕΛΑΙΑΣ

Έφτιαξαν προσεκτικά τον κλάδο ελαίας
ξέχασαν μόνο να αφαιρέσουν τις ελιές,
βαριές ελιές
σαν μυλόπετρες
του λυγίζουν το σβέρκο
κάνει να τις κόψει
να τις ξεζουμίσει μες τα χέρια του
τα χέρια του γεμίζουν λάδια και αίματα
τα στραγγίζει σε τενεκεδένιο δοχείο
το αίμα επιπλέει του λαδιού,
έρχεται σοδειά καλή
νεκρών, είπε.

***

ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ

Θα έρθουνε οι παλιοί του φίλοι
θα εγκαταλείψουν τις κρυψώνες τους
και θα εμφανιστούν στη γειτονιά
όπως τριάντα χρόνια πριν.
Θα έρθουνε οι παλιοί φίλοι,
ο Γιώργος πίσω από το μεγάλο δέντρο
ο Νικήτας μέσα από τη μισοχτισμένη πολυκατοικία
ο Νίκος από παλιό κρησφύγετο του χρόνου
η Μαίρη ως παλινδρόμηση ονείρου
αλλά κι ο Γιαννάκης ο αφανέρωτος
κρυμμένος καλύτερα απ’ όλους
μέσα στο μνήμα του.

***

ΔΟΤΗΣ ΟΡΓΑΝΩΝ

Δέρμα ανθεκτικό σε καύσωνες
με απορροφημένα τα εγκαύματα του
για περιπτώσεις βαριές
σε όσους έλιωσαν
μέσα σε βραδυφλεγείς ήλιους
προσωπικής μόνο χρήσης.
Πνεύμονες που νόμιζαν
ότι ήταν βράγχια
αφού συνήθως
ρουφούσαν θάλασσα.
Ήπαρ έμπειρο
σε καταχρηστικές οινοποσίες
στίχων με υψηλή περιεκτικότητα άλκοόλης.
Καρδιά σε άριστη κατάσταση
επαρκούς χωρητικότητας
και με διαφορά ώρας
στα ημισφαίρια της
να μην συναντούν
οι νυν
τούς πρώην.

***

ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΧΑΛΑΖΙ

Εκείνο το απόγευμα
έριξε θυμάμαι
πολύ χαλάζι
σε πήρα τηλέφωνο
για να σου πω
ότι δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα.
Η μπουγάδα είναι μέσα;
με ρώτησες
Ναι, είναι μέσα,
όμως εμείς
για μια στιγμή
μου φάνηκε ^
ότι ήμασταν έξω στην αυλή
αγκαλιασμένοι
και χορεύαμε.

***

ΑΠΟΛΥΤΩΣ ΑΝΑΓΚΑΙΟ

Όταν έρχονται οι λέξεις, είπε
πρέπει να τις τακτοποιείς αμέσως
όπως μπορείς κι όπως ξέρεις,
αν δεν το κάνεις
οι λέξεις
θα μείνουν παγωμένες
σαν το μέτωπο
της γιαγιάς
μες στον ηλιόλουστο Απρίλη.
Η πνοή που φέρνει τέτοια πράγματα
είναι πάντα βιαστική.
Εξαντλεί το απόθεμα της
σε μεταφορές
όχι σε διατηρήσεις
δεν είναι για να περιμένεις
είναι μόνο για να προλαβαίνεις.

***

ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΥ

Όχι, δεν είναι εκείνος
που χάθηκε πριν τόσα χρόνια.
Μικρό παιδί
επιμένει
να περιφέρεται στη μνήμη μου
πέφτοντας πάντα
στο κενό
μιας συμπαγούς
απώλειας.
Με το κοντοπαντέλονο
το άγουρο δέρμα
το βλέμμα το ασκοτείνιαστο
πήγαινε στον πόλεμο
και πιο πέρα από τον πόλεμο
σε χώρο και χρόνο
αγνοούμενο.
Εκείνον θέλω να μου επιστρέψετε
όχι αυτόν τον άγνωστο
που φέρνει μαζί του
γένια σκληρά
από φυλακή μακρινή
και κατασκότεινη.

Κώστας Πατίνιος (μικρή αναφορά)

Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε,  ζει και εργάζεται στη Λευκωσία. Ασχολείται με την ποίηση και τη συγραφή μικρών διηγημάτων. 

Έχει εκδώσει τα παρακάτω βιβλία από τις Εκδόσεις Αρμίδα

• «Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους»  2011 (διηγήματα και ποιήματα )
• «δρόμου δρώμενα» (διηγήματα) 2012 και
•  «Κουνήσου μούχλα»2014 . 

Ποιήματά του μπορείτε να διαβάσετε στον ιστοχώρο που διαχειρίζεται: https://patinios.wordpress.com/

Στίχος Κυπριακός του Κώστα Πατίνιου

Έβλεπεν μες τα μάθκια της
άγρυπνων αλακάτιν
να φκάλλει  πάνω το νερόν
κρυστάλλινων τζιε δροσερών
που της ψυσιής τα βάθη.

Μιαν καλημέρα αν του πη
δκυο τόνους τον ποτίζει
βλαστούσην  ρίζες τζιε γιορκα
το φρούτων τις παριορκας
τη σκέψη του ταΐζει.

Μαρτασην δίσεκτη τζαιροί
σταγόνα εν η στασσει
Εμάρανεν του την ψυσιήν
τζιε την καρθκιαν του την μισην
στον Αδη την πετασση.

Ο δρόμος της φυγής / του Κώστα Πατίνιου

Ποιου ποιητή έπεσαν οι λέξεις
και τις μαζεύω μια μια
φτάνοντας στην πόρτα σου
ποιος σε αγάπησε πολύ
και φύτρωσαν λουλούδια
στο κρεβάτι σου
ποιου ανεκπλήρωτο πάθος έγινες
και αναβλύζει δάκρια ο δρόμος τις φυγής.

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΗ: Από την Ποιητική Συλλογή του Γιώργου Χριστοδουλίδη που κυκλοφόρησε το 2005( εκδόσεις Γκοβόστης) τέσσερα (4) ποιήματα

ΕΓΧΕΙΡΙΔΙΟ ΚΑΛΛΙΕΡΓΗΤΗ

Άλλο πρόσωπο είχε το πρωί
τί είδους μαχαίρια σε χαράκωσε έτσι;
Σε είχα προειδοποιήσει να σταματήσεις
να καλλιεργείς αδέσποτα χέρια
δεν θα φυτρώσουν
για να γράψουν τη θεσπέσια λέξη
αναπόφευκτα στράφηκαν εναντίον σου
αγανακτισμένα με την ποιότητα του εδάφους
πώς να πιάσουν με τόσο αίμα να τα ποτίζει;
Δικό τους αίμα που μέχρι πρόσφατα
στις φλέβες τους κυκλοφορούσε
να μην σε ξαναδώ λοιπόν στο αυθόρμητο
να καυχιέσαι ότι απέκτησες φτερά
για κατακόρυφη απογείωση
ό,τι κατακόρυφα ανυψώνεται
κατακόρυφα συντρίβεται
καλλιέργησε αν θέλεις σύθαμπα
από σπόρους αδήλωτου ήλιου
άλλωστε κρύβεις πολλές
ξεθυμασμένες αχτίδες
στην αποθήκη σου
ποθούν να λάμψουν φευγαλέα
πάρε ως παράδειγμα εμένα
από καιρό έχω πάψει δημόσια να ανθίζω
για να κερδίσω εύκολη πρόσβαση
στη λεπιδοφόρο νύχτα
επέλεξα το συμβιβασμό
μιας μυστικής ανθοφορίας
και φυσικά έπρεπε κάποια στιγμή να μαρανθώ
όπως είχα υποσχεθεί
στα εκ γενετής ζηλότυπα μαραμένα
όλα τα κλαδιά μου τα έστρεψα
τότε προς τα μέσα
σ’ ένα άδειο χώρο πού αν δεν δοκιμάσεις
δεν θα μάθεις ότι υπάρχει
με την πείρα και τις δοκιμασίες
σε όλες τις μορφές της κίνησης
διδάσκεσαι το σεβασμό προς την ακινησία.
Δες πόσα χρόνια κάνουνε τα δέντρα να πεθάνουν.

***

ΦΟΡΟΣ ΤΙΜΗΣ

Έχω χρέος, είπε
να αποτίσω φόρο τιμής
σ’ αυτό τον κόσμο
αυτός με πλούτισε
αυτός με φτώχυνε
αυτός μου εκμίσθωσε
την ρυμούλκηση του πνεύματος
μέχρι την πλήρη εκταμίευση
όλων των αισθήσεων
αυτός εντέλει συνταξιοδότησε
τα πάθη μου
ώστε τώρα ρεμβαστικά
να απολαμβάνω καπνίζοντας
της ζωής τα ερείπια
ενιότε ναι, ανεβαίνω στο απέναντι βουνό
για να επιβεβαιώσω
πόσο επιβλητικότερος
είναι ακόμα ο ουρανός
από αυτά που ευθυγραμμίζονται
στο βλέμμα μου
θυμάσαι που με ρώτησες
«γιατί όσο τον πλησιάζουμε
αυτός απομακρύνεται»;
θυμάσαι που με επίσημο τόνο με ρώτησες
«αν η θάλασσα που δείχνει να συγκλίνει
ως μαγνητισμένη στο ομοούσιο γαλάζιο,
αγνοεί τη ληξιπρόθεσμη σύμβαση χρώματος
που της δόθηκε»;

Μακριά ερώτηση. Δεν χωρεί αβρόχοις ποσίν
σ’ ένα ποίημα.
Όμως τον τυφλοπόντικα συχνά επισκέπτομαι
στον οποίο απέραντο σεβασμό τρέφω
για να τείνω ευήκοον ους
στην ερμητικά έγκλειστη
αναπνοή των νεκρών.

***

ΔΥΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ

Πώς γίνεται; διερωτήθηκες
δύο διαφορετικές φωτογραφίες
να δείχνουν το ίδιο πράγμα;
Η μια – προάστια Μόσχας
χιόνι παντού, φοιτητική παρέα
που ακροβολίστηκε στις ταράτσες του χρόνου
εσύ για μια στιγμή να ισορροπείς
στις στιλβωμένες ράγιες
που χάνονταν στο αχανές βαθύ της ενδοχώρας
κι ύστερα λίγο πριν σωριαστείς στο χώμα
κάποιος που δεν ξανάδα
λες και τον παρέσυρε τρένο-φωτοβολίδα
να σε απαθανατίζει.
Η άλλη στους απέραντους αμπελώνες του Μπορντώ
στενός διάδρομος χορτόσπαρτος
κυκλωμένος κουρεμένα πυκνά φυτά
να αποκαλύπτει στο βάθος μικροσκοπική έξοδο
στη μέση της ολοστρόγγυλη κουκίδα
εσύ με μορφασμό αδιευκρίνιστο
– χαρά πρόσκαιρη ενέσκηψε πάλι.
Ποιος μας απαθανάτισε τούτη τη φορά
και τον σάρωσε ο χρόνος;
Πώς γίνεται δύο διαφορετικοί δρόμοι
να μην σε οδηγούν στο ίδιο σημείο
αλλά σαν μπανανόφλουδες
να κρέμμονται στο λοξό κορμό της μνήμης;

***

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

Ήρθε το σπίτι
και στάθηκε δίπλα
από τα ασιτικά τους κορμάκια.
Ανασηκώθηκε και τα σκέπασε.
Οι βρύσες άρχισαν να τρέχουν καθαρό νερό
γέμισαν τα πιάτα φαΐ
τα παράθυρα άνοιξαν
κι ένα άλλο φως χύθηκε στα προσωπάκια τους
παρασέρνοντας μακριά το φόβο του θανάτου.
Στο βάθος του σπιτιού
στρωμένα κρεβατάκια με λινά σκεπάσματα
και χοντρά πουπουλένια μαξιλάρια
τους περιμέναν
Στις τεντωμένες ακόμα παλάμες τους
(σαν ικεσία που εκπληρώθηκε)
σπόροι φύτρωναν
και γίνανε ο κήπος του σπιτιού.

Παγκόσμια Ημέρα Υγροβιοτόπων: 2 Φεβ 2016 .... Στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών

ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΥΠΡΙΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ: 13 φεβ 2015

«ΕΡΩΤΑΣ 2»

ΠΡΟΣΚΑΛΕΙΣΤΕ ΣΤΗΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΚΥΠΡΙΩΝ ΛΟΓΟΤΕΧΝΩΝ ΠΟΥ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ «ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ» ΣΤΙΣ 13/2/2015 ΣΤΙΣ 06.30 μ.μ.

*

Εισαγωγή : Δρ. ΣΠΥΡΟΥΛΑ ΣΠΥΡΟΥ Συμβουλευτική Ψυχολόγος

Συμμετέχουν οι λογοτέχνες:

ΙΩΣΗΦ ΙΩΣΗΦΙΔΗΣ

ΣΟΥΖΗ ΜΑΚΡΗ

ΓΙΑΝΝΟΣ ΛΑΜΠΗΣ

ΜΑΡΙΑ – ΙΖΑΜΠΕΛ ΑΧΙΛΛΕΩΣ

ΜΑΡΙΑ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ

ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΑΣΤΕΦΑΝΟΥ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ

ΟΛΓΑ ΡΟΥΒΗΜ

ΑΝΤΡΕΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ

ΧΡΙΣΤΟΣ ΡΟΔΟΥΛΑΣ ΤΣΙΑΗΛΗΣ

ΜΑΡΙΝΑ ΣΑΒΕΡΙΑΔΟΥ

Ειδικό αφιέρωμα και ανάγνωση ποίησης από το έργο της 

Μυριάνθης Παναγιώτου Παπαονησιφόρου

*

Στη μουσική ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΘΕΟΧΑΡΟΥΣ και 

η ΕΛΕΝΑ-ΜΑΡΙΑ ΠΟΛΥΔΩΡΟΥ

Στην ανάγνωση κειμένων συμμετέχει 

ο ηθοποιός ΠΑΥΛΟΣ ΜΙΧΑΗΛ

Και στην παρουσίαση η ΝΑΤΑΣΑ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ

ΔΩΡΕΑΝ ΕΙΣΟΔΟΣ

ΟΝΕΙΡΟΤΡΙΒΕΙΟ: Από αυτή την Ποιητική Συλλογή που κυκλοφόρησε το 2001 παραθέτουμε δύο ποιήματα του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Φόβος

Δεν φοβάμαι το θάνατο.
Τον καυτό ήλιο φοβάμαι
του Αυγούστου.
Τη ζέστη την τρομακτική.
Πού δεν θα ‘μαι
σε κάποια αμμουδιά
να με φιλά η θάλασσα — φοβάμαι —
παρά βαθιά μέσα στο χώμα.
Με τόση ζέστη.

Οι κληρονόμοι

Περνούσε η πομπή αμίλητη
ευπρεπώς πένθιμη.
Που και που σποραδικά αναφιλητά έβρεχαν
το ξεραμένο χείλος του νεκροταφείου.
Ήτανε Μάης – ανήσυχος κι ανόθευτος.
Ο ήλιος
αυτός ο μεγάλος ανυποψίαστος
έφεγγε, έφεγγε
στ’ ακονισμένα δόντια
των κληρονόμων.

Μεταλλαγή του Γιώργου Χριστοδουλίδη

Της φόρεσε το δακτυλίδι απαλά
με μια λεπτότητα που πρώτη φορά
παρατηρούσε στις κινήσεις του.

Ύστερα πήρε απ’ τη συγκατάβαση του φεγγαριού
όλη τη φαντασία που πρόσφερε ή στιγμή
κι έφτιαξε τα μεγάλα λόγια.
Εκείνη δάκρυσε.

Πέρασαν πολλές ώρες έτσι μαζί,
ώσπου ο άνεμος έσβησε τα κεριά
και τραβήχτηκαν μέσα.

Αυτός ακόμα θυμάται
πως ξαφνικά σκλήρυναν τα χέρια του
πως όλη τη νύχτα δεν την άγγιξε διόλου
μην και νιώσει τον αφέντη
που γεννήθηκε μέσα του.

Στιγμιότυπο στη Ρωσία

Έβαλε λίγο κραγιόν στο πύρινο στεφάνι των χειλιών,
χτένισε τα μαλλιά της με το βελούδο μιας απλόχερης εύνοιας
και κοίταζε προς τον παραμυθένιο κήπο.

«Ξέρεις», του είπε, «όλα ήτανε μια παρεξήγηση
που δημιούργησε ο χώρος, η στιγμή, η τρελή εποχή
κι ίσως το χιόνι που λιώνει.
Σε λίγο θα έρθει η Άνοιξη και θέλω να είμαι μόνη.
Ό δρόμος δεν χωράει δυο».

Αυτός θυμάται την ψυχραιμία που επέδειξε,
το πώς κατέβηκε στη στάση να περιμένει το λεωφορείο,
την απάντηση που του ‘ρθε στο μυαλό
μόνο σαν έκλεισε η πόρτα,
το μοναδικό μεθυσμένο επιβάτη,
τη νύχτα που ήταν μαλακή και αδιάφορη.

Γιώργος Χριστοδουλίδης 

Το Ζώο

'Ελα να μου χαρίσεις τις σίγουρες καταιγίδες

της μνήμης σου.

'Ελα καβάλλα στους ανεμοστρόβιλους

των μεσοδυτικών πολιτειών

να μου φέρεις το σίγουρο μήνυμα

της καταστροφής.

'Ελα να χαράξεις στα στήθια μου

τις συνθηκολογήσεις

τις ήττες

τους συμβιβασμούς

και μετά

μαέστρος στην μπάντα

σε πλήρη ανάταση

να εκπέμψεις

εθνοπρεπείς παιάνες παρέλασης.

'Ελα, ανορθώνοντας το μακρύ έμβολό σου

να ξεσκίσεις τα αραχνοϋφαντα πέπλα

της αθωότητας

και φθάνοντας ως τον πυρήνα

να εξέλθεις καιόμενος

σαν Κούρδος διαμαρτυρόμενος

εν μέσω παγερών καθημερινών ασχολιών.

ΟΙ ΑΝΑΜΟΝΕΣ

της Αλεξάνδρας Ζαμπά 

2.

Η φωνή μου αντιλαλεί στους πνεύμονες

κατά μήκος παραστάτων πόνου ρέει

σε φωνάζω, ψυχή μου, πού είσαι;

Μάης είναι πρωινή ομίχλη θαμπώνει και βρέχει

το παράθυρο σου, καρδιά μου, έχει σπασμένο τογυώΙ

μούδιασμα στα δέντρα

η ξύλινη σκάλα σέρνεται στον τοίχο ταλαντεύεται

φτωχικό είν' το λεξικό χωρίς λεπτές αποχρώσεις

χρειάζομαι μια λέξη, ψυχή μου, να διαπερνά την ελληνική

μια από κείνες που κρέμονται από τα δοκάρια και αναμένουν

απ' τον κεντρικό γάντζο, καρδιά μου, λικνιζόμενη αναμένει

τον δικό σου, ψυχή μου, δύσκολο γυρισμό 

 

 8.

Η απουσία

Έρημος επίφοβος η απουσία

ξύνει τον ορίζοντα ψύχρα αστρική

σβήνει στον ουρανό πλήθος σκιές, πόνο

Το αίμα στη σιωπή χύνεται αλμυρό και

φύκι μπλεγμένο η φωνή αντιλαλεί απουσίες

ψιλόλιχνη μένει ακίνητη πιεσμένη σε κλουβί

Ξενιτεμένη στην άκρη του κόσμου η απουσία

θρηνεί άφωνη ακατανόητες κουβέντες

Προχωρεί απομονωμένη λέξη σε γλωσσάριο

15.

Μεταξύ χωματένιων λέξεων

μια νυχτερινή φωνή

θρηνεί τη ζωή

Επιμένει στα σφραγισμένα τζάμια

Ανοίγω το παράθυρο μου

η αυλή πέφτει πληγωμένη

ψυλαφίζει δίχως απάντηση

Ο ΧΑΜΟΣ

της Αλεξάνδρας Ζαμπά

1.

Δεν σ' έδιωξα       

είχες όμως τις αμφιβολίες σου    

κρυμμένες ανάμεσα στα χείλη     

κλεισμένες στο κρυφό χαμόγελο  

των ξανθιών σου μπούκλων

         

Εκείνη την ατέρμονη βραδιά       

με το κεφάλι χαμηλωμένο να μετράς βήματα   

το νεανικό σου δέρμα ούρλιαζε στη ζωή 

- η επίσκεψη δεν ήταν για σένα -

το παιχνίδι δεν είχε ακόμη τελειώσει...

3.

Πάντα η ίδια σάλπιγγα

από γη σε ουρανό σέρνεται παράπονο

και το κυματιστό βήμα νεανικών γοφών

και η ποδιά κρεμασμένη έξω

με Απρίλη και Μάη μαζί

κυματίζουν με τα σύννεφα

υψωμένα στον πάσαλο

4.

        

Με κοίταξες στα μάτια

έκρυψα βιαστικά τα χέρια κόκκινα από ντροπή

και κάτω τα μαλλιά πετούσαν

5.

... η ώρα έτρεχε χωρίς περιθώρια         

η θάλασσα στο βάθος ψιθύριζε   

τα αφρικάνικα πανιά έφευγαν σε μακρινά ταξίδια

Εμείς, μαζεμένοι στο θωράκιο    

μπροστά σ' ατέλειωτο ουρανό τονίζαμε τη ζωή

και η γη άκουγε κρυμμένη στην άκρη του κόσμου

         

Εκκρεμείς κοιτούσαμε αργά        

και κύματα τα ανακατεμένα μαλλιά      

ρύθμιζαν ελαφρά λυτά φτερουγίσματα

         

Τα κορμιά τεντώνονταν στο διάχυτο αδύναμο φως    

τα βλέμματα τότε γλυστρώντας ξάπλωναν

και ήταν Σάββατο...

8.

Στον άσκοπο χρόνο προχωρείς άγνωστη

δίχως αγάπη μαγνήτη, νευρώδης διαφανής,

κρυμμένη στο δέρμα

εσύ

ατέλειωτη απεριόριστη γή των επιθυμιών

αρπάζεις τα είδωλα και τα ξεγυμνώνεις

10.

Αριάδνη,

λαβύρινθος

κλειδί και πόρτα εσύ

τόσον αποφασιστική όσον εύθραυστη

και διαφορούμενη στες κινήσεις

πρόβλημα εσύ

και λύση

ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ : ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΠΟΙΗΤΙΚΗΣ ΣΥΛΛΟΓΗΣ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Π. ΒΑΡΝΑΒΑ

ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΑΒΡΙΗΛΙΔΗΣ ΣΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΟΥΝ ΣΤΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΙΚΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΗ Π. ΒΑΡΝΑΒΑ : ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΜΠΡΑΓΜΑΤΑ
ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ 3 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 20:00 


ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ:


http://spititiskyprou.gr/wp-content/uploads/2016/01/PROSKLISI-3-FEB-2016.pdf