Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Αιμοδοσία Ιδρύματος ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ

 Το Ιδρύμα  ΧΡΙΣΤΙΝΑ Α. ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ, διοργανώνει  Αιμοδοσία 
στα καταστήματα Aldecor, 
Λεωφόρος Γρίβα Διγενή 51 στη Λάρνακα, 
ώρα 5:00μ.μ.-
7:00μ.μ. 
την 20 Ιαν 2016. 


CHRISTINA A. APOSTOLOU FOUNDATION
2, Asklipiou Str. , P.O.Box 42220 , 6532 Larnaca
Tel.24639904 , 24818033 , 99624802 Fax 24641371

Τρίτη 19 Ιανουαρίου 2016

ΖΗΝΩΝΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ Διάλεξη με θέμα: «Πως μπορεί η Κύπρος να πρωταγωνιστεί μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι»


logo dimos A.JPGΔΗΜΟΣ ΛΑΡΝΑΚΑΣ

ΔΙΑΛΕΞΗ                                   
Τρίτη 26      7:15 μ.μ.
ΣΤΕΓΗ ΓΡΑΜΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΤΕΧΝΩΝ
ΖΗΝΩΝΕΙΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΛΑΡΝΑΚΑΣ
Διάλεξη με θέμα: «Πως μπορεί η Κύπρος να πρωταγωνιστεί μέσα στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι»
Εισηγήτρια: Καλλιόπη Αγαπίου-Ιωσηφίδου, Καθηγήτρια, Τμήμα Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Κύπρου, Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Σορβόνης,
Κάτοχος Ευρωπαϊκής Έδρας  Jean Monnet
Είσοδος ελεύθερη





Γυναίκα της Αλεξάνδρας Γαλανού


Μια σπασμένη καρέκλα
δυο βιβλία για δεκανίκια
κι ένα κομμάτι σπάγγο
σφικτά δεμένο.

Απόψε,
ο αγέρας βρέχει κουκουνάρια
με νυσταγμένα μάτια.
Κλωνάρι ιτιάς γυμνό
κτυπά τα κεραμίδια.
Κλάμα της γάτας μακρινό
διασχίζει το σκοτάδι.
Οι δείκτες κινούνται
από φθινόπωρο σε φθινόπωρο
καθώς η εικόνα επιστρέφει
στο ίδιο πάντα δωμάτιο.
Η γυναίκα
με το βλέμμα βιδωμένο
στο πόμολο της πόρτας
και την παλάμη
ν’ ανοιγοκλείνει αναποφάσιστα
κάθεται στη σπασμένη καρέκλα.
Δυο βιβλία για δεκανίκια
κι ένα κομμάτι σπάγκο
σφικτά δεμένο.
Έτσι δισταχτική παρθένα
κι άτολμη,
θα μείνει ώς το πρωί.
Αύριο,
ίσως σκεφτεί
να γράψει ιστορία…

Στις γωνιές των λέξεων, 2008 : Ποιητική Συλλογή της Αλεξάνδρας Γαλανού (απόσπασμα)

ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ

Σαν η ευχή
δεν προλάβει
ν’ ακολουθήσει το διάττοντα
αστέρα
μέσα από το χρώμα
της νύχτας αναδύεται
ένα ποίημα
κι έτσι όπως σβήνει
το περίγραμμα
της μέρας
τεντώνει τη σιωπή
μέχρι εκεί που δεν φθάνει
ο ήχος των λέξεων.

*
ΠΕΡΙΗΓΗΣΗ

Δεν έχει σημασία
αν άφησες μια χαραμάδα
πόρτας ανοιχτή
ή μια υποψία φως
στο μπαλκόνι.
Εσύ λαθροβατείς ακόμη
στο όνειρο
άυλε ιχνηλάτη των αισθήσεων,
αφουγκραστή
της νύχτας των εκμυστηρεύσεων
σκοτεινής περικοκλάδας.

**
ΠΕΔΙΟ ΒΟΛΗΣ

Φλύαρες ματιές
Ματιές λοξές
Ματιές κενές
Ματιές ασήμαντες
Ματιές σημαντικές
Ματιές με νόημα ή και χωρίς
Ματιές εκπορνευμένες
Ματιές ρηχές
Ματιές βαθιές
Ματιές σπαθί
Ματιές φωτιές
Λαθραίες ματιές
Ματιές βουβές.
Αναρωτήθηκες ποτέ
αν διασταυρώνονται σωστά
όλες οι διάφορες ματιές;

***
ΜΕΤΕΩΡΑ ΛΟΓΙΑ

Το Ευαγγέλιο μας
αρχίζει με της
«ασυναρτησίας το ανάγνωσμα»
Προχωρεί
στην παραβολή του άσωτου υιού
που δεν επέστρεψε
και καταλήγει στην προσευχή
χωρίς αντίκρισμα.

Κάθε πρωί
γίνεσαι όλο και πιο χθεσινός
Κάθε βράδυ
γίνομαι όλο και πιο απούσα
Κάποτε
στη διασταύρωση της μνήμης
ίσως διακλαδωθούμε

Δεν ωφελεί
ν’ αναμοχλεύεις
στάχτες
Οι γκρίζες σκιές
στα μάτια
σε τυφλώνουν

Στου έρωτα τη ροή
η άμπωτη
την παλίρροια
ακολουθεί.

Στα μάτια σου
βουλιάζει μια θάλασσα
τρικυμίας
κι αναδύεται
ένας ωκεανός σε νηνεμία

Δάνεισέ μου τον ύπνο σου
για μια νύχτα
κι εγώ
θα επιστρέψω τα όνειρα
που επιμένουν να επανέρχονται

Ανάμεσα στα σύννεφα
η πανσέληνος
τρέχει να προλάβει
τ’ αδικαίωτά μας όνειρα

Ένα χαμόγελο
καθορίζει
το στίγμα της μέρας
Ένα χάδι
Το σχήμα της νύχτας

Ο Αστεροσυλλέκτης Ποιητής
Αλιευτής ονείρων
Ασκητής του ελάχιστου
Χορευτής του διάφανου
Μύστης της άχρονης στιγμής.

Δευτέρα 18 Ιανουαρίου 2016

Συγκάτοικοι του Ορίζοντα, 2000 (Βραβείο ποίησης Κώστα Μόντη) της Αλεξάνδρας Γαλανού (απόσπασμα)

Ιεροτελεστία

Κάθε δέκατη τρίτη
μέρα του φεγγαριού
με του Μορφέα την αγκαλιά
ερμητικά κλειστή
και με οδηγήτρια σκιά
την τελευταία πυγολαμπίδα
στο διάδρομο των μικρών ονείρων
ψηλαφητά αποκρυπτογραφώ
τα ιερογλυφικά της μνήμης.


Πορτραίτο

Φυλλομετράς τις μέρες
με τ’ αποκόμματα
εφημερίδων.
Ταξινομείς τα γεγονότα
Μετατοπίζεις ημερομηνίες
Οριοθετείς συνάξεις.
Μ’ ανύπαρκτες αποδράσεις
σκηνοθετείς
φανταστικές επαναστάσεις.
Προσθέτεις κι αφαιρείς
αισθήματα
στην εκλογίκευση
της πράξης.



Σαντορίνη

Παλιά καράβια
αβύθιστα
στο υπόσκαφο
μετοίκησαν.
Μέταλλο και μετάλλαξη
Βίδες βουβές
Σπασμένες αλυσίδες
Κομμάτια από σκουριά
Σιωπή και δημιουργία.
Μια παρτίδα τάβλι
με τον Ποσειδώνα
μετρά το χρόνο
που δραπέτευσε
μέσ’ από ένα φιλιστρίνι.
Κάπου κοντά κοιμάται
ο Εγκέλαδος.


Συνθηκολόγηση

Στην υγρασία της νύχτας
μούλιασαν τα όνειρα.
Το πρωί
σα βγήκε στην αυλή
βρήκε στα χέρια της
να μπλέκεται
μια μάζα άμορφη, λευκή.
Είπε να φτιάξει
ένα ψωμί.
Μέχρι το μεσημέρι
θα ψηθεί.
Ξέχασε όμως η άμυαλη
πως δεν είχε προζύμι
κι αρκέστηκε στο πρόσφορο
και μια ευχή
για τη γιορτή την Κυριακή.

Κυριακή 17 Ιανουαρίου 2016

Ανάμεσα στο ζαφειρί και το γήινο (Εκδόσεις Σμίλη, Αθήνα 1996) της Αλεξάνδρας Γαλανού (απόσπασμα)

Φυγή

Τα παιδιά του Δευκαλίωνα
δεν κατοικούνε πια εδώ.
Άδειασαν την αρχέγονη ψυχή τους
στην ακροθαλασσιά,
Φόρτωσαν την τεμαχισμένη τους ζωή
σε τροχοφόρα πολύχρωμα
και πριν προλάβουν τα σπίτια να σφαλίσουν
αλαφιασμένοι έφυγαν κατά τη δύση.
Εκείνοι, οι λίγοι, που έμειναν πίσω
-πεισματικά ή κατά τύχη —
γίναν παρελθόν από μάρμαρο,
Τώρα τους μνημονεύουμε
τα καλοκαίρια.


Α ρ χα ι ο κ α π η λ ί α

Δρασκελώντας προμαχώνες
από θρυμματισμένα αγγεία,
συνεπιβάτες τραγικοί
σ’ αλλότριες πολιτείες
ανερμάτιστα οδεύουμε
ανάμεσα στο ζαφειρί και το γήινο.



Νοσταλγικό

Κάθε Αύγουστο
νοικιάζεις ένα ζευγάρι κιάλια
τα βάζεις στα μάτια
κι ονειρεύεσαι…
την πολιτεία
πέρα από τα γκρίζα δέντρα,
την πολιτεία
που απλώνεται μέχρι τη θάλασσα.



Οι γυρολόγοι

Μ’ ένα σακίδιο νεκροψίες
οι γυρολόγοι πάντα επιστρέφουν
αγγελιοφόροι θριαμβευτές.
Μονομαχούν,
δαμάζουν θηρία,
σκοτώνουν δράκοντες.
Κάπου – κάπου αγκαλιάζουν
κι αγγέλους.
Ύστερα γυρνούν τη ράχη
και με τραγελαφικά προσωπεία
σφηνωμένα σε ημίκυρτους αυχένες
περιφέρουν την έγκλειστη μνημοσύνη τους
κάτω από το πορφυρό φεγγάρι.
Στο αρχαίο θέατρο της Σαλαμίνας
η παράσταση
αναβάλλεται επ’ αόριστον.


Επιβίωση

Η εκπνοή του σκοταδιού
διαλύει τ’ όνειρο,
ταριχεύει
την τελευταία ρανίδα
ακρωτηριασμένων συναισθημάτων
και προχωρεί
σε πονηρούς συσχετισμούς
κι ανήθικες δοσοληψίες.


Εμπλοκή

Σαν τ’ άσπρο χαρτί
καταβροχθίζει ΐις λέξεις.
Το χέρι μετέωρο
αδυνατεί να χαρτογραφήσει
τ’ όνειρο.
Ψηλαφώντας το σκοτάδι
προχωρείς κι όλο επιστρέφεις,
γλιστράς κι όλο ανεβαίνεις
κι η σκέψη σου [Βυθίζεται
σε κύκλους μεταποίησης.
Η έμπνευση
κραυγή απελπισίας σε αντίλαλο.


Η Ερμιόνη

Στη Νίσυρο
δεν έφθασε ποτέ
η Ερμιόνη.
Από καπρίτσιο
έμεινε στα μέσα του πελάγους.
Να διαφεντεύει ουρανούς,
να χαιρετά τους γλάρους
και ν’ αλιεύει στο βυθό
τις Ατλαντίδες.


Ανάμνηση

Αιχμαλώτισες τη χίμαιρα.
Χρωμάτισες το φως
με λάμψεις αιώνιες.
Γέμισες δελφίνια τις μέρες
και ξεσκίζοντας την ύπαρξη
έφυγες.
Ο κόσμος μικραίνει
για να χωρέσει
στις κόρες των ματιών σου.

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Φτύνω τα σκήπτρα σου


Καγχάζεις τέρας
καθώς εκατομμύρια σκλάβοι
μπροστά στο θρόνο σου
γονυπετούν.
Μα εγώ απέναντι σου στέκομαι
απροσκύνητος
και φτύνω τα σκήπτρα σου
και τον θεό σου.
Λουκάς Σταύρου

Ένα ποίημα ξεχασμένο


Μάθε πως τίποτα δεν έχουμε
δικό μας.
Ένα κομμάτι του άσβεστου πυρός
είσαι ψυχή
που μάχεται να κατανικήσει
την συνείδηση του εγώ
και να ξαναγυρίσει στον ουρανό.
Λουκάς Σταύρου

Ξημερώνει


Ξημερώνει
ακούω τον ύμνο των πουλιών
τον εωθηνό
και ένας αίνος
ανεβαίνει απ την καρδιά μου
δοξαστικός.
Λουκάς Σταύρου

Θερμοπύλες


Είχαμε όλο τον καιρό
να αποχωρήσουμε
κάπου αλλού θα κουβαλούσαμε τις ζωές μας
τι είδους ζωές όμως;
Ο μάντης μίλησε ξεκάθαρα το δείλι
κοιτάζοντας τους φοβερούς οιωνούς
“με την αυγή θα συναντήσουμε τον θάνατο”
είχαμε όλο τον καιρό να αποχωρήσουμε
ακούγαμε το σούρσιμο του Εφιάλτη
στα αγαπημένα της πατρίδος μας βουνά.
Όμως σταθήκαμε στις Θερμοπύλες
να μην αφήσουμε να ποδοπατηθεί
στο πέρασμα των Μήδων
ο Άνθρωπος
που έπλασε η φυλή μας
το υπέροχο μας φρόνημα
το ζην ελληνικώς.
Λουκάς Σταύρου

Τώρα που χάσαμε το τρένο



Τώρα που χάσαμε το τρένο
ας πιούμε
να μεθύσουμε.

Λουκάς Σταύρου

H Ιαματική Λειτουργία της Ποίησης από την ποιήτρια Ευτυχία - Αλεξάνδρα Λουκίδου


Τρίτη 12 Ιανουαρίου 2016

Ο Καρνάβαλος του Εύσκιου Πεύκη (Ευέλθων Πιτσιλλίδης)

[Επειδή κι εγώ τυγχάνω ακραιφνής Αριστοκράτης...] / Εύσκιος Πεύκης (Ευέλθων Πιτσιλίδης)

Εύσκιος Πεύκης (Ευέλθων Πιτσιλλίδης)


Επειδή κι εγώ τυγχάνω ακραιφνής Αριστοκράτης
και αφρόκρεμα του γένους -καθό Δούξ της Πιτσιλλιάς-
κάθε ευγενής Φαμίλια με καλεί στα γεύματα της, 
στους χορούς ,τας εσπερίδας κι έχω σχέσεις υψηλάς! 
Προσεκλήθην τελευταίως εις του Κόμητος Σπυρή 
πούδινεν εις το Ζακάκι μιάν μεγάλην Εσπερίδα
για την ονομαστικήν του την χρονιάτικην γιορτή 
και μου σύστησε να γράψω εις το Σουαρέ τι είδα. 
Και εγώ στο κέλευσμα του υπακούων ταπεινώς, 
στιχουργών σας αραδιάζω κάθε τι λεπτομερώς:
Σαν μικρό παλάτι είχε στολισθεί το Μέγαρο του 
και λακέδες φρακοφόροι φύλαγαν την είσοδο του, 
μήπως εκ παραδρομής μπή κανένας που δεν είναι από ράτσαν ευγενής! 
Δι ηλεκτρικών λαμπτήρων πολυχρώμων και απείρων ήταν φωταγωγημένον, 
σκάλες δάπεδα στρωμένα με βαρύτατα χαλιά, τα δωμάτια γεμάτα ευγενών προσκεκλημένων 
από το Βουνί την Λάνιαν, Μαραθάσαν και Σολιά! 

.....

πηγή: http://limassolinhistory.blogspot.com.cy/2010/01/blog-post_31.html

Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2016

ΣΤΗ ΔΟΚΟ ΤΗΣ ΑΓΧΟΝΗΣ / Πετούσης Γεώργιος



Εις μνημόσυνον

Μου λες να ξεχάσω τα παιδιά στην αγχόνη
να παραμερίσω όλο εκείνο το πολύ μου πάθος
για τη λευτεριά της Πατρίδας.
Να παραδώσω στην πυρά όλα εκείνα
«τα δια χειρός ηρώων» επιθανάτια γράμματα
που τα διαβάζω κάτ’ επανάληψη
και με κρατούν άγρυπνο.
Εγώ σου λέω δεν μπορώ.

Μια ζωή τώρα τις μεταμεσονύκτιες ώρες
με πιάνει ρίγος σαν ακούω τα βήματά τους να οδεύουν.
Σαν ακούω τα τραγούδια τους να δυναμώνουν.
Σαν τέλος ακούω να πνίγεται μαζί τους
δολοφονημένος
ο Ύμνος της Ελευθερίας
ύστερ΄ ακριβώς απ΄ τον ξερό γδούπο της ανοιγμένης
καταπακτής.

Ω! τα κορμιά τους έτσι που αιωρούνται δεκαετίες
τώρα στη δοκό της αγχόνης!
Ω! τ΄άγια κορμιά τους δεκαετίες τώρα
που ΄ναι θαμμένα στα Φυλακισμένα Μνήματα
!


Γιώργος Πετούσης


[ Ποιητική συλλογή «Ο αδελφός μου Ονήσιλος», Λεμεσός /Κύπρος 1989]