Κίτρινες Κορδέλες / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Εκείνη: Πώς είναι δυνατόν

να διατηρεί

τις ίδιες ακριβώς διαστάσεις

η καρδιά

κι όμως

τα ίδια πράγματα

να μην χωράνε μέσα της πια!

Εκείνος: Ένα από τα δύο

θα πρέπει να συμβαίνει.

Ή τα πράγματα

θα έχουν αλλάξει

ή η καρδιά.

***

Εκείνη: Θα ταράξω κι απόψε

τον ύπνο σου.

Η νύχτα

δε μετράει τις ώρες

όπως τότε.

Μα εκείνες

επιμένουν να στέκουν εκεί

όρθιες

αγαλματώδεις

με πρησμένα

κόκκινα μάτια.

Εκείνος: ’πλωσε το σώμα σου

στο πυρακτωμένο σώμα

της αναμονής

κι άφησε τη ζέστα της

να κυκλοφορήσει στους ιστούς σου

να φτάσει στα βλέφαρά σου

και να τ' αποκοιμίσει.

***

Εκείνος: Κι ενώ σε ονειρευόμουν

Μ' έσπρωξε τ' όνειρο και μου 'πε:

"Κοιμάσαι, εε κοιμάσαι!"

Γυρίζω απ' τ' άλλο πλευρό

Μου δίνει άλλη μια και ξαναλέει:

"Κοιμάσαι, σου λέω!"

Και με κτυπά δυνατά.

Εκείνη: Χρόνια τώρα

τα όνειρα ασελγούν στον ύπνο μου.

Ωστόσο

Έχω πάντοτε έτοιμη την απάντηση:

"Λέτε να μην το ξέρω

Πως κοιμάμαι!"

ΑΠΟΛΟΓΙΑ ΕΝΟΣ ΑΣΤΕΡΙΟΥ ΠΟΥ ΕΠΕΣΕ ΣΤΗ ΓΗ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Με συγχωρείς 
που δεν έγινε η ευχή σου αποδεκτή. 
Λυπάμαι που δεν μπόρεσα 
να πραγματοποιήσω τ΄  όνειρό σου. 
Γι άλλον  έπεφτα χτες το βράδυ.
Δεν ήταν δική σου σειρά. 

ΟΙ ΛΑΘΕΜΕΝΟΙ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Μέσα στις γραμμές 
των δεμένων φρυδιών τους.
Εκεί κρύψανε τις μέρες 
που δεν ήθελαν να θυμούνται
εκεί μέσα τις θωράκισνα όλες. 
Τους διέφυγε πως τα φρύδια 
δε μένουν πάντα στην ίδια θέση. 

[Παρακαλούσα να τον δώ] / Κυπριανού Ντίνος

Παρακαλούσα να τον δώ

λιγάκι κάτω να κατέβει

αυτόν Τον άγνωστο Θεό

κι'ύστερα πάλι να ανέβει ..

μιλούσα με υπομονή

και Τον ρωτούσα με τι μοιάζει

μ'αυτός νευρίασε πολύ

και άρχισε χρώμα ν'αλλάζει ...

Θεέ μου στείλε μου αν θές

να δω φωτογραφία

κουράστηκα να σε θωρώ

μόνο σ'αγιογραφία ..

Θεέ μου άραγε φοράς

κοστούμι και γραβάτα

εγώ στ'αλήθεια σε ρωτώ

δεν κάνω πλάκα ..

μα ο Θεός αγρίεψε

κι'άρχισε να ουρλιάζει

μού'στειλε μαύρους κεραυνούς

βροχές και κάμποσο χαλάζι ....

Εκδήλωση προς τιμήν του Μουσικοπαιδαγωγού Στέφανου Ζυμπουλάκη

Ο Ευρωπαικός Σύνδεσμος Δασκάλων Κιθάρας Κύπρου 

σας προσκαλεί 

σε εκδήλωση προς τιμήν του Μουσικοπαιδαγωγού και Πατέρα της Κιθάρας

Στέφανου Ζυμπουλάκη

που θα γίνει την Πέμπτη 5 Μαρτίου 2015 και ώρα 20:30 μμ

στη Μεσαιωνική Αίθουσα Καστελιώτισσας στη Λευκωσία.

Η Εκδήλωση τελεί υπό την αιγίδα 

του Έντιμου Δημάρχου Λάρνακας κ. Ανδρέα Λουρουτζιάτη,

 ο οποίος και θα απευθύνει σύντομο χαιρετισμό.

Κατά την διάρκεια της εκδήλωσης πλην των αναφορών στον τιμώμενο, 

θα προβληθεί ολιγόλεπτη ταινία με φωτογραφικό υλικό

από την ζωή και το έργο τουΣτέφανου Ζυμπουλάκη,

ενώ στο τέλος θα πραγματοποιηθεί καλλιτεχνικό πρόγραμμα

με μουσικά έργα που θα αποδοθούν με κιθάρα.

Πληροφορίες: 99494853

ΕΠΟΧΕΣ ΜΕ ΧΑΪΚΟΥ της Ρούλας Ιωαννίδου Σταύρου (απόσπασμα)

ΑΥΛΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ

Γιούλια, γιασεμιά

πυκνή κληματαριά μου

κόκκινο ρόδο.

Γιασεμί λευκό

άνθισε στον κήπο μου

γλυκό γελάκι.

Λευκό γιασεμί

πράσινο φύλλωμά μου

πως μ΄ ανάστησες!

Γλάστρα με φούλι

παράθυρο στον ήλιο

ανοίγει πάλι.

Τριαντάφυλλα

σε βάζο στο σαλόνι

κόκκινα, λευκά.

Ο μίσχος ισχνός

το λουλούδι φωτεινό

η καρδιά λάμπει.

***

ΠΕΝΤΕ ΧΑΪΚΟΥ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΥΚΛΑΜΙΝΟ

Αθόρυβα ήρθες

πως με ξάφνιασες πάλι

ανθάκι γλυκό!

Κυκλάμινό μου

σκυφτό κεφαλάκι μου

πως με σκλαβώνεις!

Από τ' αψηλά

ταπεινά με κοιτάζεις,

κτυπά η καρδιά.

Μου χαμογελάς

της καρδιάς μου λουλούδι

κυκλάμινό μου!

Κυκλάμινό μου

το ισχνό σου κορμάκι

πόσα μου 'μαθε!

***

ΝΗΣΙΩΤΙΚΑ

Σπιτάκια λευκά

γαλάζια παράθυρα

μπαλκόνια ψηλά.

Βλέπω μακριά

βαρκούλες σε πέλαγο

κάτασπρα πανιά.

Ο ήλιος καυτός.

Παγωτό τριαντάφυλλο

στην παραλία.

Κατακόκκινη

μέρα καλοκαιρινή

στο μπαλκόνι μου.

Μυστικά κρυφά

το τραγούδι τ' ανέμου

στην καρδιά λέει.

Από μια ρωγμή

των κυμάτων ο φλοίσβος

μπαίνει στο σπίτι.

Ήλιος ρίχνεται

σε πέλαγο γαλάζιο

και δροσίζεται.

Το μεσιμέρι

η πέτρα καίει πολύ.

Μην την αγγίζεις.

Δίπλα στο κύμα

στα χαρτιά μου σκυμμένη

γράφω, διαβάζω...

***

Ο ΓΥΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ

Η θλίψη βαθιά

που δεν βρίσκει πια ξανά

πράγματα παλιά.

Βροχούλα, βροχή

μονάχη ξεκίνησε

τον κόσμο να δει.

Πόση μονάχη

της βροχής η σταγόνα

σαν ταιδεύει.

Σταγόνες βροχή

περνώ περιδέραιο

σε λευκό λαιμό.

Κοίτα! Ουρανός!

Σύκωσε το σύννεφο

ψηλά, πιο ψηλά.

Βροχούλα, βροχή

μεθυσμένο τραγούδι

που να πηγαίνεις?

Τραγούδι βροχή

ποτάμι που κύλησε

γι' αλλού έφυγε.

Βροχούλα φέρνει

τραγούδια του έρωτα'

το τζάμι κτυπά.

Βροχούλα κτυπά

το τζάμι τικ τακ, τικ τακ

σαν μικρή καρδιά.

Βροχούλα κτυπά

το τζάμι της μνήμης μου

να την ξυπνήσει

Γλυκιά συντροφιά

βροχούλα φθινοπώρου

στην μοναξιά μου.

Πόσο όμορφα

βροχούλα, συντροφιά μου

παραμύθια λες!

Μύρια μυστικά

βροχούλα ψιθυρίζει

στ' αυτί μου, κρυφά.

Το φθινόπωρο

ομπρέλες πολύχρωμες

κοίτα ανοίγουν!

Κίτρινα φύλλα

πέταξαν τα όνειρα

με τον άνεμο.

Ζηλεύω πολύ

σταγόνας το κρύσταλλο

που λάμπει στο φως.

Βρέξε σύννεφο.

Δίψασε η γη πολύ.

Σε περιμένει.

Νερό κρύσταλο

ποτάμι ταξιδεύει

τη γη ποτίζει.

Χρυσό τοπίο.

Φύλλα φθινοπωρινά'

κιτρινο χαλί.

***

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ "Σ' ΑΓΑΠΩ"

Ένα "σ' αγαπώ"

του έρωτα έγραψες

στο χιόνι πάνω.

Βροχή έπεσε'

σβήσηκε το "σ' αγαπώ"

Το χιόνι λιώνει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

η λέξη φεύγει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

φεύγω μαζί του

[Απόψε σ΄ αποθύμησα πολύ] / Λαμπής Γιάννος

Απόψε σ΄ αποθύμησα πολύ, έλα,

Στη γωνιά μας τη μικρή θα ‘μαι, και θα σε περιμένω

Στίχους για σένα εγώ θα γράφω απάνω στο κορμί σου

μόνο εσύ θα τους ακούς, μόνο εσύ θα τους καταλαβαίνεις

Κάθε δικό σου κύτταρο, ένας ολάκερος κόσμος είν’ για μένα

Και τα μάτια σου, αχ! αυτοί οι ατέλειωτοι ωκεανοί σου,

Πόσο ποθώ, για πάντα, μέσα τους να ναυαγήσω

Έλα απόψε, θα σε περιμένω,

Καντήλι είμαι μικρό και τελευμένο,

Μ' ένα σου χάδι, σπινθηροβολώ

και μένω μέχρι το επόμενο σου, αναμμένο.

ΘΑΝΑΤΟΣ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Που να φανταζόταν κανείς 
πως κάποτε θα γινόταν τόσο απλό!
Να σηματοδοτείται 
με τη μεταποίηση των τεθλασμένων γραμμών 
σε μια αδυσώπητη ευθεία 
πάνω στην κρύα γυάλινη οθόνη
κάποιου κεντρικού ή συνοικιακού νοσοκομείου. 

ΜΑΤΑΙΩΣΗ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Τελικά, το σύννεφο πέρασε 
χωρίς ν΄ αφήσει ούτε μια σταγόνα βροχής.
Άδικα αγοράστηκαν οι ομπρέλες. 
Άδικα ανησύχησαν όσοι ήρθαν χωρίς αδιάβροχο.

ΤΟ ΒΑΡΟΣ ΤΗΣ ΒΡΟΧΗΣ ή ΤΡΙΤΗ ΗΛΙΚΙΑ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Το βάρος της βροχής 
έπεσε ανελέητα 
στο μάλλινο παλτό του
και ο χειμώνας έγινε ασήκωτος 
στους ώμους του. 

ΘΟΛΟ ΦΕΓΓΑΡΙ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Θολό φεγγάρι 
ποια όνειρα θα προσώσεις απόψε;
Δεν έχει αστέρια ο ουρανός. 
Ποιος θα φέγγει την αγάπη;

ΒΟΛΕΜΑ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Δεν προλαβαίνουμε τα υπόλοιπα.
Δεν τα ψάχνουμε άλλο πια.
Τα βολέψαμε κι αυτά καλά
σε κείνο το "και τα λοιπά, και τα λοιπά"

ΑΥΛΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Γιούλια, γιασεμιά 
πυκνή κληματαριά μου
κόκκινο ρόδο.

Γιασεμί λευκό
άνθισε στον κήπο μου
γλυκό γελάκι.

Λευκό γιασεμί 
πράσινο φύλλωμά μου
πως μ΄ ανάστησες!

Γλάστρα με φούλι
παράθυρο στον ήλιο 
ανοίγει πάλι. 

Τριαντάφυλλα 
σε βάζο στο σαλόνι 
κόκκινα, λευκά.

Ο μίσχος ισχνός 
το λουλούδι φωτεινό 
η καρδιά λάμπει.

Τρεις ποιήσεις της Κατερίνας Κωνσταντίνου Μάτσιου

Γιαγιά ... σαν Παναγιά

Αυτά τα "λευκά" χέρια

... 90 χρόνων ...

ακόμη ζυμώνουν  ψωμί

για τα "έγχρωμα" παιδιά

Μάνα

Η Μάνα εν΄ μάννα τ' ουρανού

που τρώσιν οι αγγέλοι

εν έσιει πλάσμαν πας την γην

να πει πως εν την θέλει

Τι λες...;;;

Άνθρωπος χωρίς σώμα  ...σκιά

άνθρωπος χωρίς ψυχή ...τέρας

Τι αναφέρεις τις αγάπες...;;;

Θεατρική Παράσταση: Τα μωρά τα φέρνει ο πελαργός. Κωμωδία.

Τα καθαρά έσοδα θα δοθούν στον Αντιρευματικο Συνδεσμο Κύπρου