Μπορεί να ήταν κάποτε
ρευστό
και
φευγαλέο
με άλλη δόμηση όπου κανένα
όριο
είτε
φραγμός
να μην προσδίδει σχήμα σε προθέσεις
ορατές,
ενδογενείς
αόρατες
ή και υποβολιμιαίες
του αχαλίνωτου ρυθμού.
Να συλλαμβάνει λέξεις
σε ξόβεργα νοητικά και
άνομος συντελεστής των θρύλων
να καθορίζει την συντέλεια
ως μέθοδο απόρριψης θανάτου
του καλού
με την
αφαίμαξη κακού.
.
Τώρα το συμπαγές μυαλό
είναι αντίθετο με το κενό ως χώρο
άθλια σκέψη
όνειρα δειλά
μνήμη ακατέργαστη
και ψέμα πολυδύναμο.
Το συμπαγές μυαλό δεν έχει διαστάσεις
μια και η γνώση διαστέλλεται με όρους μη τελειωμένους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου