Τρελέ ,θεότρελε ιππότη ,
καλύτερα να κυνηγάς τ’ άπιαστο και ανέφικτο ,
παρά να σκουριάζεις , φυγοκεντρώντας τις μέρες σου
στον μύλο μιας άχρηστης καθημερινότητας .
Τρελέ , θεότρελε ιππότη ,
μη σταματάς να τρέχεις πίσω από το απραγματοποίητο
κι άσε τους προσγειωμένους εμάς , να σε περιγελούν
για την επιμονή σου να βλέπεις αδιόρατα φτερά
πάνω από τους ώμους ειρηνικών τετραπόδων ,
π’ αδυνατούν να φανταστούν τον εαυτό τους υψιπετή Πήγασο .
Τρελέ , θεότρελε ιππότη ,
κράτα αποστάσεις από τους κύκλους
των συνοφρυομένων πολυπραγμονούντων˙
άσ’ τους να κερδίζουν τα προς το ζην ,
χάνοντας τ’ αληθώς ζην.
Τρελέ ,θεότρελε ιππότη ,
δεν έχω αμφιβολία, εσύ θα γελάσεις τελευταίος,
όταν όλοι εμείς, που σε χρησιμοποιούσαμε σαν γελωτοποιό,
θα περνούμε από μπροστά σου με κατεβασμένο το κεφάλι ,
την όψη χαμένη σε σκοτεινούς συλλογισμούς ,
τα μάτια βυθισμένα σε πρόσκαιρους υπολογισμούς ,
μετρώντας αενάως τα <<συν>> και <<πλην>> τους ,
αενάως ζυγιάζοντας το βάρος
από τα καταγεγραμμένα <<συν >> και <<πλην>> τους.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ
ΣΥΛΛΟΓΗ <<ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ >>
ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΕΚΔΟΣΗ : 2012
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου