Τετάρτη 13 Ιουλίου 2016

Ο χαμός

της Αλεξάνδρας Ζαμπά 
5
… η ώρα έτρεχε χωρίς περιθώρια
η θάλασσα στο βάθος ψιθύριζε
τα αφρικάνικα πανιά έφευγαν σε μακρινά ταξίδια
Εμείς, μαζεμένοι στο θωράκιο
μπροστά σ’ ατέλειωτο ουρανό τονίζαμε τη ζωή
και η γη άκουγε κρυμμένη στην άκρη του κόσμου
Εκκρεμείς κοιτούσαμε αργά
και κύματα τα ανακατεμένα μαλλιά
ρύθμιζαν ελαφρά λυτά φτερουγίσματα
Τα κορμιά τεντώνονταν στο διάχυτο αδύναμο φως
τα βλέμματα τότε γλυστρώντας ξάπλωναν
και ήταν Σάββατο…
Ποιητική Συλλογή: «Αιωρείται το βλέμμα» 2015

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου