ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ / Πιλλάς Αντώνης

3

Μεγάλο, θερινό φεγγάρι·

στον ίσκιο της μάντρας

τα πρόβατα αναμηρυκάζουν

τη σιωπή

.

8

Αντίκρυ στο ανθισμένο πέλαγος

θεηγόρα πεύκα·

σταλάζει ο ήλιος στη σιωπή

μικρές ωδές του κάλλους

και ξενιτείας ρήματα

Ωραίο πρωί / Πιλλάς Αντώνης

Ωραίο πρωί εσφύριζε
σαν το κοτσύφι μέσα στο φιλί σου.
Ανάλαφρα βουνά
ήσυχα μνήματα
φιλιά καθρεφτισμένα στο νερό
στα νέα τα φύλλα.

Ήσυχα μνήματα, στις λεύκες
αμέτρητων φιλιών ψιθυρισμοί
μές στον αγέρα.
Αλλού θ’ αράξει πάλι η μέρα.

Τα χέρια του πατέρα μου / Πιλλάς Αντώνης

Αν ήταν να΄ φτιαχνα έν΄ άγιο εικόνισμα 
ίσως ασήμαντο, μα τόσο οικείο, 
μ΄ αθωότητα παιδιού σ΄ αυτό να καταφεύγω 
και να το προσκυνώ για "μύθους" διψασμένος, 
πατέρα, θα ζωγράφιζα
τα δυο χοντρά, βασανισμένα χέρια σου, 
με την αφή του αχνιστού ψωμιού
σε ώρα γαλήνια, σπιτική. 

Τα χέρια εκείνα που είναι τώρα
Φρουροί του αμίλητου.

Τον Μέγαν Άρχοντα αυνάντησες 
τώρα ξενιτεμένος
γυρνάς ζωσμένος φως πικρό 
όλο και πιο μονάχος, 
με χάδια ανεπίδοτα στα χέρια σου
σαν άστρα που κρυώνουν 
πάνω από χειμωνιάτικο αλώνι. 

Κι εσύ όλο να μας αποχαιρετάς
και ποτέ να μη φεύγεις, 
κυρίαρχος, όσο ποτέ, μέσα στην απουσία σου.

Ρωγμές , 1988

Ωσεί χόρτος / Πιλλάς Αντώνης

Και ξάφνω μιαν αυγή κοιτώντας τα βουνά
τον μέγα ύπνο συλλογιέσαι-
χρόνια που φτερουγίσανε – πουλιά
μέσα σου αφήνοντας
την πληγωμένη εκείνη αίσθηση του απείρου,
στιγμές που κλείσαν μέσα τους
τον χρόνο και το φως
όπως μικρή σταγόνα
τον μέγαν ωκεανό.

Κοιτάζεις κι ασταμάτητα
χιονίζει εντός σου ο καιρός
και λές: ώρα να φύγω γέρνοντας
σιμά στο χώμα
όπως ανθός
τα πέταλά του κλείνοντας.

Στιχηρό γράμμα / Πιλλάς Αντώνης

στον φίλο μου ΠΟΙΗΤΗ Στέφανο Ζυμπουλάκη 

όπου ο φίλος γνήσιος

εκεί και η καρδιά

κι η σκέψη ανθισμένη

και τα μικρά, ωραία ταξίδια

του φωτός η πλησμονή

του τόπου η σκιά ευλογημάνη

σαν Θεοτόκος.

Σε ονείρου μέσα χάραμα, 

σε σκάλα θείας μουσικής

η παρουσία και τ΄ όνομά σο

Στέφανε

με το στεφάνι της καλής αγάπης

χορδές ουράνιας αρμονίας

κινούν μες στο απλό σου μίλημα

και χειρ Κυρίου να ευλογεί.

Η πρώτη ευχαριστία σ΄ Εκείνον

μα και στον άνθρωπο

όταν το κάλλος Του το μέγα

καθρεφτίζει αθόρυβα

-Θεία εικόνα αν και τόσο εύθραυστη

σαν σκεύος κεράμεως.

Θα κάνω ένα μικρό ταξίδι πάλι

μέσ΄ απ΄ τους στίχους και το πρόσωπό σου

στη Λάρνακα του Αγίου Λαζάρου.

στις Φοινικούδες που ψηλά σηκώνουν

το γιαλό της μες στο φως

με το κρασί της θείας νοσταλγίας σου

μεθώντας 

με δυο άστρα ξάγρυπνα στης Αμμοχώστου τους γιαλούς

στο ξεχασμένο σπίτι σου που ρίζωσε στο χώμα

μα έχει τις ρίζες του στον ουρανό,

στον ουρανό της άλλης Κύπρου

αίμα που στάει στις ψυχές και μας κερνά

με το κρασί της θείας νοσταλγίας σου.

Μένω δακρύζων φιλώ το μέτωπο

ένθεν ποιητή ωσάν κι εσένα 

μαζί με τα κρυμμένα χνάρια

της ιερής, της έναστρης πορείας σου.

19.4.2014

[Οι ποιητές δεν έχουνε αργίες ] / Πιλλάς Αντώνης

...Οι ποιητές δεν έχουνε αργίες και ωράρια

την εγγενή τους θλίψη παρακολουθεί ο χρόνος άγρυπνος

μια άλλη χαρά τους έχει από νέους επιστρατεύσει

και πάντα νέοι με έρωτα την καρτερούν

μες στους καιρούς αυτούς της εξορίας...

ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ (Σειρά Δεύτερη) : Ποιητική Συλλογή του Αντώνη Πιλλά εκδοθείσα το 2016 (Απόσπασμα)

1. 

Και το πουλάκι 
πάνω στην πέτρα
σαν το αναλόγιο 
ψέλνει τον ύμνο Σου. 

...

15. 

Εντέλει
μια άνω τελεία είναι ο θάνατος. 

...

24

Εποχές: οι τέσσερις γωνίες 
της θείας καλοσύνης. 

...

26. 

Μες στην αγάπη 
κι ας είσαι ο έσχατος.

...

34

Πήλινη στάμνα
το νέο φεγγάρι 
χύνει τριγύρω 
νερό της λήθης. 

...


42.

Η Άνοιξη, κι αυτή 
μετράει τα χρόνια μας. 

...

51.

Στα σκοτεινά εκύλισε ποτάμι
σταμνί της λήθης το φεγγάρι. 

65.

Μπαίνοντας μέσα στο ποίημα 
οι λέξεις ξαναλάμπουν

74.

Κάποτε κάπου έχω ζήσει 
με αυτό το ποίημα. 

82

Η ομολογία της ήττας
συχνά η πιο μεγάλη νίκη. 

97.

όχι μονόλογο 
με τα πουλιά και τα λουλούδια.

107

Ήταν καλός
μέχρι τινός.

113

Στον ίσκιο ενός μικρού πουλιού 
ένα μαμούνι αναπαύεται.

138

Πουλιά μες  στον αγέρα
υφαίνουν τ΄ όνομά σου
με κλωστίτσες φως, 

156.

Ανάσα του μικρού πουλιού 
πλάι στο χρυσό φεγγάρι

...

Συνθλίψεις : Ποιητική Συλλογή της Ειρήνης Σιδερά που εκδόθηκε το έτος 2016

Σκέπασε το κορμί της με φύλλα
μην την αναγνωρίσει η Άνοιξη 
μην της ζητήσει εξηγήσεις.


**

Συνθλίψεις

Μα στο τέλος ο άγγελος δεν έρχεται ποτέ.
Μονάχα ένα άγγιγμα φωτιάς 
και πολλά χαμένα χρόνια.

**

...

Κάποιος μετράει 
Κάποιος μετράει τις ανάσες μας
και δίνει νούμερα




**

Rodin 

Πόσα κορμιά να χωρέσει η αγκαλιά..
Πόσα ν'  αφήσει...

**

...

Καμιά φορά 
εύχομαι να΄ χα γεννηθεί 
χωρίς μάτια
χωρίς χείλη 
χωρίς χέρια 
Δεν κρατιέται ο έρωτας

**

Νιφάδες χιονιού 
τα όνειρά μας
τους ώμους σκέπασαν 
μα έλιωσαν 
πριν γίνουνε φτερά.

**
...

Είναι καιρός πια 
Να πλατύνει το κενό
να με χωρέσει

Εκδήλωση για τα 40χρονα της Ένωσης Λογοτεχνών Κύπρου

Παυλίνα Στυλιανού (βιογραφικά στοιχεία)

Η Παυλίνα Στυλιανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λεμεσό.  Είναι σύζυγος και μητέρα δύο παιδιών και εργάζεται στη βιβλιοθήκη του Δήμου Μέσα Γειτονιάς.   

Έργα της: 

• Παραμύθι: «Τα Αλουμινόκουτα ζωντανεύουν» Εκδόθηκε το 2012. Γράφτηκε σε συνεργασία με τον τότε εννιάχρονο γιο της. (Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις)
• Μυθιστόρημα:  "… και μετά σίγησε ο ουρανός…"  Εκδόθηκε το 2014. (Βιβλιοεκδόσεις Αναζητήσεις)
• Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι 

Βελούδινο Σκοτάδι / Στυλιανού Παυλίνα

Το ξέρω πως δεν είναι όνειρο
να πω πως θα φύγει θα περάσει
είναι βαθύ βελούδινο σκοτάδι του μυαλού
που σφήνωσε για  να’ ναι  εφιάλτης

Οι θνητοί ιππότες σου θα το παλέψουν σφόδρα
τα ξίφη τους θα βγάλουνε να του κτυπήσουν τα πνευμόνια
με το θεριό αντίκρυ τους είν'  έτοιμοι να τα βάλουν
και τα βαθιά βελούδινα σκοτάδια τους να κάνουν να σωπάσουν

Ο αγώνας θα  είναι άνισος, το ξέρω το προβλέπω
μα οι θνητοί θα είναι εδώ το χέρι
να κρατήσουν και σε κάθε δύσκολη στιγμή
μαζί σου έτοιμοι να πολεμήσουν
  
Μες στο βαθύ βελούδινο σκοτάδι
καπετάνιος του μυαλού σου εσύ μέσα στ’ αγιάζει
κόβεις ταχύτητα πριν σε καταστρέψει πλήρως
και μέσα από αυτό , και από την δική σου ψυχή θα βγεις γαλήνιος




Σημείωση: για όλους όσους παλεύουν καθημερινά με τον καρκίνο, με την ευχή μια μέρα να καταφέρουν να τον νικήσουν

Nα με θυμάσαι / Στυλιανού Παυλίνα

Να με θυμάσαι
και θα σε παίρνω πάντα αγκαλιά
θα σε γεμίζω με φιλιά
και θα κοιμάσαι
δίπλα μου θα’ σαι

Να με θυμάσαι...

Να με θυμάσαι
ποτέ να μην το ξεχνάς
στα όνειρα σου να με συναντάς
και να θυμάσαι...
θα κάνω πάντα ό,τι μου ζητάς
να μην φοβάσαι...
 να το θυμάσαι

Παίρνω το θάρρος να σου πω
πόσο πολύ σε αγαπώ
σ’ έχω μέσα μου σαν φυλακτό
να το θυμάσαι…
να μην φοβάσαι…

Το σ’ αγαπώ θα το κρατώ σφιχτά
στο τραγουδώ όπου και να’ σαι
θέλω να μείνει πάντα στην καρδιά σου
να μην φοβάσαι…
να το θυμάσαι…

Τα όσα ζήσαμε μαζί
είναι κρυμμένα βαθιά μες στη ψυχή
εγώ και συ πάντα μαζί
να μην φοβάσαι…
 να το θυμάσαι…

Να με θυμάσαι
και θα σε παίρνω αγκαλιά
θα σε γεμίζω με φιλιά
μάτια μου γλυκά


Να με θυμάσαι...

[Φτιάξε ένα αστέρι] / Στυλιανού Παυλίνα

Φτιάξε ένα αστέρι

δώσε του λάμψη με το χέρι σου

Ζωγραφίζοντας το στο χαρτί

με το πινέλο σου

Κι άμα τελειώσεις τη δημιουργια σου

Κλείσε τα μάτια

Κι ονειρέψου το όνειρο που άφησες

στη μέση χθες βράδυ

μόλις είχε νυχτώσει!!!

Η Ιθάκη μου, της ψυχής μαργαριτάρι (απόσπασμα) / Στυλιανού Παυλίνα

Σαν το γλυκό του κουταλιού

Σαν το γλυκό του κουταλιού οι λέξεις,

τις βάζεις δίπλα - δίπλα

και σε ταξιδεύουν

σαν την βαρκούλα που κυλά

μέσα σε ποτάμια με κουπιά,

κι εσύ απλά ονειρεύεσαι!

                   

Κωδικός Αίνιγμα, οι λέξεις,

μην γεράσεις ποτέ, σου φωνάζουν.

Είναι οι λέξεις που σου γεμίζουν την μοναξιά.

Είναι οι λέξεις που σου φτιάχνουν τ’ όνειρο.

Είναι οι λέξεις που σου δίνουν ζωή.

Σαν το γλυκό του κουταλιού.

***

Με τα μάτια της ψυχής μου 

Με τα μάτια της ψυχής μου σε γνώρισα
μέσα από αυτά σε ένιωσα και σε πόθησα
Ήταν τα μάτια που δεν με πρόδωσαν
αυτά που με το κοίταγμα ψυχής σε αναγνώρισαν

Μ’ ένα κοίταγμα ψυχής  εμείς ενώσαμε
τα πέταλα μας να μην ματώσουνε
να μην χαθούνε απ’  το φύσημα του αέρα
και γίνουν αόρατα ψηλά εις τον αιθέρα

Με τα μάτια της ψυχής μου  
χάιδεψα τη μορφή που σκιαγράφησα
το λιγοστό φως της δικής μου ενώθηκε με τη δική σου
έπαψα πια να είμαι τυφλή

σ’ ευχαριστώ

Και μετά σίγησε ο ουρανός / Π.Στυλιανού

Σβήσαν τα φεγγάρια
Χάθηκε το φως
Στη θάλασσα κοιμούνται πια οι γλάροι
Δίπλα σε αγγέλους με φτερά σ'ένα χορό
Κλείνεις τα μάτια και ονειρεύεσαι
Σιγή παντού απλώνεσαι!!