Πέμπτη 14 Απριλίου 2016
Θεοχαρίδου Ιάνθη (βιβλιογραφία)
Ποίηση:
- Οι θαλασσοφίλητοι (ποιήματα), Λευκωσία 1972.
- Ο Οίκος των προβάτων . 1988
- Η μικρή Ιάνθη και η παρέα. 1998
Πεζογραφία:
- Ο τελευταίος Απόστολος», Κύπρος .1983
- Όταν τα είδωλα ταγίσουν . Λευκωσία 1975
- Ανάμεσα σ΄ ένα φέρετρο κι ένα...1977
Παρουσίαση της Συλλογής Διηγημάτων "Ιστορίες με Δαντέλα" του Ανδρέα Τιμοθέου
Οι παρουσιάσεις θα γίνουν στους ακόλουθους χώρους και μέρες, στις 7.30 μ.μ. :
Παρασκευή 6 Μαΐου 2016, στον Πολυχώρο «Αποθήκες», επί της οδού Αγίου Λαζάρου 81-83, Λάρνακα
(Για κρατήσεις και άλλες πληροφορίες παρακαλώ καλέστε στο 99-083974)
Παρασκευή 13 Μαΐου 2016, στη Μεσαιωνική Αίθουσα «Καστελιώτισσα», επί της οδού Αγίου Μάρωνα, Λευκωσία
(Για κρατήσεις και άλλες πληροφορίες παρακαλώ καλέστε στο 99-149373)
Παρασκευή 20 Μαΐου 2016, στο Μουσείο «Πλουμιστό Ψωμί», επί της οδού Γρηγόρη Αυξεντίου 9, Λεμεσός
(Για κρατήσεις και άλλες πληροφορίες παρακαλώ καλέστε στο 99-526772)
Παρασκευή 27 Μαΐου 2016, στην αυλή του καφέ «Let Them Eat Cake», επί της οδού Αγίου Θεοδώρου 2, Πάφος
(Για κρατήσεις και άλλες πληροφορίες παρακαλώ καλέστε στο 99-313151 και 26-221462)
«Ιστορίες με Δαντέλα».
της Ευφροσύνη Μαντά Λαζάρου
Ακριβέστατος ο σύνδεσμος «με». Οι ιστορίες δεν μιλούν για δαντέλες. Το νυφικό, το πουά φόρεμα, το κοραλλί φόρεμα, τα προικιά, τα κεντήματα, μάλλινα, γούνες, υφάσματα, κλωστές, χρώματα, αρώματα, δαντέλες… τυλίγονται, ξετυλίγονται όμορφα σε όλο το βιβλίο. Καταφύγια ομορφιάς τα ονομάζει ο αφηγητής και παρηγοριάς θα προσθέταμε.
Οι δαντέλες σε ένα δεύτερο επίπεδο είναι το ενθύμιο μιας άλλης εποχής, ενός χαμένου κόσμου. Ως υλικό, είναι στοιχείο ομορφιάς και μαζί με τη μνήμη, κι όλα τα άλλα μέσα που επιστρατεύει ο συγγραφέας, υπηρετεί την αντίσταση του ήρωα/αφηγητή στην ασυνέχεια, στην απώλεια, στη φθορά. Υπηρετεί την αγωνιώδη προσπάθεια να αναπληρωθεί το κενό, η απουσία. Συμβολικά είναι ο θηλυκός κόσμος θαλπωρής και στοργής. Είναι ο πολιτισμός πάνω στο τραύμα της χυδαιότητας, της φθοράς του ωραίου, της απουσίας και του θανάτου.
Σε τρίτο επίπεδο η ίδια η γραφή του Αντρέα Τιμοθέου στο βιβλίο που παρουσιάζουμε έχει τα χαρακτηριστικά της δαντέλας. Η δαντέλα διακρίνεται για λεπτότητα, αρμονία, συμμετρία. Απαιτεί στην εκτέλεση ακρίβεια, μέτρημα κι ακολουθεί έναν κώδικα αισθητικής βαθιά ριζωμένο στον πολιτισμό. Στην δαντέλα μοτίβα επαναλαμβάνονται και παραδίδονται σε μια συνέχεια. Συνέχεια μέσα στο ίδιο το χειροτέχνημα και συνέχεια μέσα στο χρόνο από δαντελοπλέκτρα σε δαντελοπλέκτρα. Το πλέξιμο είναι γενικότερα μια μεταφορά του πολιτισμού και της γραφής. Το πλέξιμο-γραφή είναι το δίκτυ του συγγραφέα πάνω από την προσωπική του άβυσσο. Η ασφάλεια απέναντι στην απειλή ενός κόσμου φθαρτού που δεν θα χαριστεί ούτε στην ομορφιά. Η γραφή που επιλέγει ειδικότερα το πλέξιμο της δαντέλας δηλώνει την αγωνία του συγγραφέα να σώσει εαυτόν και τον κόσμο μέσα από την ομορφιά και την υπεράσπισή της. Παραδίδοντας τον στην αιωνιότητα.
Σε τρίτο επίπεδο η ίδια η γραφή του Αντρέα Τιμοθέου στο βιβλίο που παρουσιάζουμε έχει τα χαρακτηριστικά της δαντέλας. Η δαντέλα διακρίνεται για λεπτότητα, αρμονία, συμμετρία. Απαιτεί στην εκτέλεση ακρίβεια, μέτρημα κι ακολουθεί έναν κώδικα αισθητικής βαθιά ριζωμένο στον πολιτισμό. Στην δαντέλα μοτίβα επαναλαμβάνονται και παραδίδονται σε μια συνέχεια. Συνέχεια μέσα στο ίδιο το χειροτέχνημα και συνέχεια μέσα στο χρόνο από δαντελοπλέκτρα σε δαντελοπλέκτρα. Το πλέξιμο είναι γενικότερα μια μεταφορά του πολιτισμού και της γραφής. Το πλέξιμο-γραφή είναι το δίκτυ του συγγραφέα πάνω από την προσωπική του άβυσσο. Η ασφάλεια απέναντι στην απειλή ενός κόσμου φθαρτού που δεν θα χαριστεί ούτε στην ομορφιά. Η γραφή που επιλέγει ειδικότερα το πλέξιμο της δαντέλας δηλώνει την αγωνία του συγγραφέα να σώσει εαυτόν και τον κόσμο μέσα από την ομορφιά και την υπεράσπισή της. Παραδίδοντας τον στην αιωνιότητα.
Τρίτη 12 Απριλίου 2016
Ψεμα / Άθως Χατζηματθαίου
Το έργο
επαναλάμβανεται...
Με τους ίδιους πρωταγωνιστές
Θαρρούσες δηλαδή πως θα αλλαζε κάτι;
΄Ιδια αρχή
΄Ιδιο τέλος
΄Ιδια κι η ιστορία
Αλήθεια που μιλούσε στο ψέμα.
ένα ψέμα άλλωστε ήσουν κι εσύ .
επαναλάμβανεται...
Με τους ίδιους πρωταγωνιστές
Θαρρούσες δηλαδή πως θα αλλαζε κάτι;
΄Ιδια αρχή
΄Ιδιο τέλος
΄Ιδια κι η ιστορία
Αλήθεια που μιλούσε στο ψέμα.
ένα ψέμα άλλωστε ήσουν κι εσύ .
Πού έγειρες να τζιημηθείς γιόκκα μου ; του Κωνσταντίνου Κυπριανού
Είχα έναν γιόν γυρέφκω τον
έφυεν που κοντά μου
είπαν του έν αναγιωτός
έννεν πραγματικός μου γιός
μα κρούσαν την καρκιάν μου <>
έφυεν που κοντά μου
είπαν του έν αναγιωτός
έννεν πραγματικός μου γιός
μα κρούσαν την καρκιάν μου <>
Αν έν πρωίν φωνάζω του
τές νύχτες έν τζιημούμαι
γιατί μας εχωρίσασειν
τζιαί πόσα τους χρωστούμεν ;;;;;
τές νύχτες έν τζιημούμαι
γιατί μας εχωρίσασειν
τζιαί πόσα τους χρωστούμεν ;;;;;
Πέρασαν μήνες χρόνια και η κυρά Παναγιωτού
αρρώστησε σοβαρά
Κάποιοι γείτονες φρόντισαν να φέρουν γιατρό να την κοιτάξει ....
αρρώστησε σοβαρά
Κάποιοι γείτονες φρόντισαν να φέρουν γιατρό να την κοιτάξει ....
Φάρμακον έν έσιη γιατρέ μου
να με γιάνει
άν έσιη βάρμου ένεσην
γλήορα να με πεθάνει ////////
να με γιάνει
άν έσιη βάρμου ένεσην
γλήορα να με πεθάνει ////////
Πιάννει ο γιατρός την ένεσην
τζιαί κάμνει να την βάλει
έππεσεν του τζι'έσπασεν
έπιασεν τον ζάλη >>>>>>>>>
τζιαί κάμνει να την βάλει
έππεσεν του τζι'έσπασεν
έπιασεν τον ζάλη >>>>>>>>>
Μανά έν με κατάλαβες ;;;
είμαι ο γιός σου
είμαι εγώ που έφυα
που το πλευρό σου ....
είμαι ο γιός σου
είμαι εγώ που έφυα
που το πλευρό σου ....
Μανά .... μανά ....μανάάάάάά ..
Μια μέρα του Ανδρέα Τιμοθέου
Μια μέρα
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
για τους αγγέλους που αφήσαμε νεκρούς,
για τα στοιχειά που δεν εξημερώσαμε
και βάλαμε φωτιές να λυτρωθούμε.
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
που υπολογίσαμε λάθος
τις ζωές των ανθρώπων,
που μάθαμε να φυλαγόμαστε απ’ το θεριό
μα όταν ήρθε η ώρα
πρώτοι εμείς απλώσαμε το χέρι μας,
αδύνατον ν’ αντισταθείς στο δάγκωμα.
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
για τις αμήχανες σιωπές
που απλώναμε μπουγάδα μες στο καθάριο φως
κι ας ξέβαφε η γλώσσα μας αλήθεια.
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
για τούτο τ’ όνειρο που δεν εκλάβαμε σωστά…
Οι πηγές στερεύουν!
Οι άνθρωποι μένουν;
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
για τους αγγέλους που αφήσαμε νεκρούς,
για τα στοιχειά που δεν εξημερώσαμε
και βάλαμε φωτιές να λυτρωθούμε.
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
που υπολογίσαμε λάθος
τις ζωές των ανθρώπων,
που μάθαμε να φυλαγόμαστε απ’ το θεριό
μα όταν ήρθε η ώρα
πρώτοι εμείς απλώσαμε το χέρι μας,
αδύνατον ν’ αντισταθείς στο δάγκωμα.
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
για τις αμήχανες σιωπές
που απλώναμε μπουγάδα μες στο καθάριο φως
κι ας ξέβαφε η γλώσσα μας αλήθεια.
Θα θρηνήσουμε μια μέρα
για τούτο τ’ όνειρο που δεν εκλάβαμε σωστά…
Οι πηγές στερεύουν!
Οι άνθρωποι μένουν;
[Λίγο πριν τελέψει η ζωή σου ] του Γιάννου Λαμπή
Λίγο πριν τελέψει η ζωή σου
ακόμα θα αναρωτιέσαι
αν κάποτε θα φτάσεις, πως θα μοιάζει,
κι ακόμα πως θα το καταλάβεις πως
επιτέλους έχεις φτάσει,
κανείς δεν θα στο πει,
κανείς Θεός δεν θα σου στείλει σημάδι,
όταν όμως, μια νύχτα πικρά θα κλάψεις,
από αγάπη κι έγνοια , για όλους τους ανθρώπους,
τότε θα το νοιώσεις πως βρήκες επιτέλους
τη δική σου την Ιθάκη.
ακόμα θα αναρωτιέσαι
αν κάποτε θα φτάσεις, πως θα μοιάζει,
κι ακόμα πως θα το καταλάβεις πως
επιτέλους έχεις φτάσει,
κανείς δεν θα στο πει,
κανείς Θεός δεν θα σου στείλει σημάδι,
όταν όμως, μια νύχτα πικρά θα κλάψεις,
από αγάπη κι έγνοια , για όλους τους ανθρώπους,
τότε θα το νοιώσεις πως βρήκες επιτέλους
τη δική σου την Ιθάκη.
Η μάνα της Παλαιστίνης του Λευτέρη Ελευθερίου
Έσκουζε κι ολοφυρότανε η Όμ Ιμπραχήμ
έξυνε με τα νύχια
τις σάρκες απ΄το πρόσωπό της
μα ο μικρούλης Ιμπραχήμ δεν έλεγε ν΄ακούσει
ο θάνατος πεισματικά του σφάλισε
τα παιδικά του μάτια
Κι ένα τριγύρω οι γειτόνισσες
του φτωχικού τους μαχαλά,
στη μαύρη μπούργκα τυλιγμένες
σιγόντο κράταγαν ως σύγχρονες Τρωάδες
το μοιρολόϊ της Όμ Καλσούμ
μαζί με το λυγμό της Φεϋρούζ για το ξεριζωμό τους....
έξυνε με τα νύχια
τις σάρκες απ΄το πρόσωπό της
μα ο μικρούλης Ιμπραχήμ δεν έλεγε ν΄ακούσει
ο θάνατος πεισματικά του σφάλισε
τα παιδικά του μάτια
Κι ένα τριγύρω οι γειτόνισσες
του φτωχικού τους μαχαλά,
στη μαύρη μπούργκα τυλιγμένες
σιγόντο κράταγαν ως σύγχρονες Τρωάδες
το μοιρολόϊ της Όμ Καλσούμ
μαζί με το λυγμό της Φεϋρούζ για το ξεριζωμό τους....
Λευτέρης Ελευθερίου
12-7-2014
Όμ (ή Ούμ) Καλσούμ = Η μάνα του Καλσούμ, η μεγαλύτερη τραγουδίστρια των αραβοφώνων!!!
Φεϋρούζ ή Φαϋρούζ, χριστιανή (Μαρωνίτισσα) Λιβανέζα, κορυφαία τραγουδίστρια.
Στις μουσουλμανικές χώρες όταν το πρωτότοκο παιδί είναι γυιός, η μητέρα αυτόματα αλλάζει το όνομα της και ονομάζεται πλέον η μάνα του Ιμπραήμ, ή του Καλσούμ...
(H φωτογραφία είναι από μια ανάρτηση της φίλης του Ποιητή Μαριάννας Παπουτσοπούλου για την Υεμένη... όπου συμβαίνουν παρόμοια με την Κύπρο, με την Παλαιστίνη, με το Κομπανί, με τη Συρία...)
Δευτέρα 11 Απριλίου 2016
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ
Κράτησε τον ήχο των βημάτων μας
μέσα στο Καλοκαίρι,
χρυσό και πυρωμένο σαν τον πόθο μας.
Άλλο δεν θα υπάρξει σαν τούτο.
Έναυσμα Φαύνων.
Πως να σε κράξω;
Ραχήλ ή Ρεβέκκα των βιβλικών ημερών της ευτυχίας μου;
Ω αγαπημένη,
οι φούχτες μου γέμισαν φως και μέλι καρπών.
Ω αγαπημένη,
άσε με να σε υμνήσω
στο βασάλτη των ακοίμητων αιώνων.
Όπως γεννήθηκες μέσα μου
στη γλυκιά θλίψη των πρώτων και τελευταίων ημερών.
Να κι ο χρυσός καρπός,
που ορίσμασαν οι τροπικοί των ιμέρων μέσα σου.
Ω αγαπημένη!
κράτησε το θριαμβικό ήχο της κραυγής μου
μέσα στο καλοκαίρι.
Ρίξε το ρούχο σου
για να με δεχτείς ολοκαύτωμα.
μέσα στο Καλοκαίρι,
χρυσό και πυρωμένο σαν τον πόθο μας.
Άλλο δεν θα υπάρξει σαν τούτο.
Έναυσμα Φαύνων.
Πως να σε κράξω;
Ραχήλ ή Ρεβέκκα των βιβλικών ημερών της ευτυχίας μου;
Ω αγαπημένη,
οι φούχτες μου γέμισαν φως και μέλι καρπών.
Ω αγαπημένη,
άσε με να σε υμνήσω
στο βασάλτη των ακοίμητων αιώνων.
Όπως γεννήθηκες μέσα μου
στη γλυκιά θλίψη των πρώτων και τελευταίων ημερών.
Να κι ο χρυσός καρπός,
που ορίσμασαν οι τροπικοί των ιμέρων μέσα σου.
Ω αγαπημένη!
κράτησε το θριαμβικό ήχο της κραυγής μου
μέσα στο καλοκαίρι.
Ρίξε το ρούχο σου
για να με δεχτείς ολοκαύτωμα.
ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΤΑΣΟΣ (βιογραφικά στοιχεία)
Γεννήθηκε το 1917στη Λευκωσία. Αποφοίτησε από το παγκύπριο Γυμνάσιο. Ασχολήθηκε με την ζωγραφική και την Ποίηση. Ποιήματα, διηγήματα, μελέτες και άλλη πνευματική εργασία του δημοσιέυτηκαν στα φιλολογικά περιοδικά της Κύπρου και στον εγχώρια τύπο. Μέρος του πνευματικού του έργου έχει μεταφραστεί στα Αγγλικά. . Απεβίωσε το 1996.
Εξέδωσε τα παρακάτω έργα.
- 1955 : Ανησυχίες (ποιητική συλλογή)
- Καταστάσεις (Ποίηση)
- Ποιητικά Δειλικά (Ποίηση)
- 1960: Ο γιος των υδάτων (Νουβέλα)
Σάββατο 9 Απριλίου 2016
Ανάσταση
Στην αίθουσα μιας εκκλησίας σκοτεινής
και σε κηδεία θλιβερή
σ΄ είδα τυχαία κι απρόσμενα ξανά
μετά από μήνες πένθιμους, βουβούς.
Φεγγοβολούσε λες το μαύρο σου πουκάμισο
σαν φωτοστέφανο έμοιαζαν τα μαλλιά σου.
Πως έξαφνα η εκκλησία σαν να φωτίστηκε!
Μου φάνηκε πως άνοιξε ο θόλος της απότομα
κι απάνω της φτερούγισαν λευκά
ελπίδες και αισθάματα από καιρό θαμμένα.
Οι συγγενείς θρηνούσαμε με συντριβή
για του δικού τους το χαμό.
Μα εγώ προχώρησα στο μέρος τους ανάλαφρα
Σχεδόν γελώντας έσκυψα να τους συλληπηθώ.
Καθώς γινόσουν πάλι Εσύ
Ο θεός μου και η θρησκεία μου.
και σε κηδεία θλιβερή
σ΄ είδα τυχαία κι απρόσμενα ξανά
μετά από μήνες πένθιμους, βουβούς.
Φεγγοβολούσε λες το μαύρο σου πουκάμισο
σαν φωτοστέφανο έμοιαζαν τα μαλλιά σου.
Πως έξαφνα η εκκλησία σαν να φωτίστηκε!
Μου φάνηκε πως άνοιξε ο θόλος της απότομα
κι απάνω της φτερούγισαν λευκά
ελπίδες και αισθάματα από καιρό θαμμένα.
Οι συγγενείς θρηνούσαμε με συντριβή
για του δικού τους το χαμό.
Μα εγώ προχώρησα στο μέρος τους ανάλαφρα
Σχεδόν γελώντας έσκυψα να τους συλληπηθώ.
Καθώς γινόσουν πάλι Εσύ
Ο θεός μου και η θρησκεία μου.
Τρίτη 5 Απριλίου 2016
ΑΡΜΟΝΙΑ
Αν είναι το τραγούδι
της ζωής μικρό
θα τραγουδώ στιγμές
από ένα ποίημα.
Είναι η ζωή με λόγο
ερωτικό,
σκέψη, ειρμός
κρυφή μου ηλιαχτίδα
Τέμβριου Αθηνά
Ένας στίχος
«Κι η Αργώ στο λιμάνι
ανάμεσα στ’ άλλα καράβια
ένα όνειρο με κατεβασμένα πανιά
αναπολούσε τις ώρες της
αναχώρησης.»
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ
Αγγέλα Καϊμακλιώτη
Άλογες μνήμες σε καλούν
κίτρινες μαργαρίτες
πλέκουν γιρλάντα
Οι παπαρούνες στο τιμόνι σου
μικρή μου ποδηλάτισσα
πυξίδα στεφανώνουν
Και πώς να μη γυρίσεις;
Τα καστανόχρυσα μαλλάκια σου
χαίτη των πιο λευκών ονείρων
καλπάζουν μες την αγκαλιά μου
κίτρινες μαργαρίτες
πλέκουν γιρλάντα
Οι παπαρούνες στο τιμόνι σου
μικρή μου ποδηλάτισσα
πυξίδα στεφανώνουν
Και πώς να μη γυρίσεις;
Τα καστανόχρυσα μαλλάκια σου
χαίτη των πιο λευκών ονείρων
καλπάζουν μες την αγκαλιά μου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)