Η αγάπη μας / Χατζηματθαίου Άθως

Ήταν η αγάπη μας αθθός,
της λεμονιάς δροσάτος.
Τ' αηδονιού γλυτζιύς σκοπός,
αγέρας μυρωδάτος.

Στα φύλλα της βασιλιτζιάς
άθκιεν τζιαι μουσκολλόαν.
Τζιαι με τους χτύπους της καρκιάς,
έρωτες εμολόαν.

Μα 'ππέσεν μια αναβροσιά
τζι οι ρίζες εστραντζιήσαν.
Τα φύλλα της βασιλιτζιάς
έν εξαναμυρίσαν.

Ήταν η αγάπη μας γλυτζιύν
του γασεμιού τραούδιν.
΄Αρκον τραντάφυλλον στη γη, στα ουράνια αντζιελούδιν.

Στου νήλιου την παρπατισιάν,
άθκιεν τζιαι μουσκολλόαν.
Στου φεγγαρκού την συντισιάν.
έρωτες εμολόαν.

Μα ’ρτεν σιειμώνας βαρετός,
τζιαι που γυρόν τα νέφη
Του νήλιου κλέψασιν το φως
το μαύρον πκοιος t' αντέχει.

ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ ΚΑΙ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Ερωτικό / Άθως Χατζηματθαιου

Χρυσάφι το φεγγάρι απόψε
Στου ουρανού την αγκαλιά 
Κλείνει το μάτι του στ' αστέρια
Κι αυτά του στέλνουνε φιλιά.

Κι εσύ στα μάτια με κοιτάζεις
Γλυκοστενάζει η καρδιά
Μέσα στις φλέβες μου το αίμα
ανάβει γίνεται φωτιά.

Τα χείλη σμήγουν κι οι ανάσες
Σ'ένα χορό ηδονικο
Ψαχνουν να βρουν τ' όνειρό τους
σ' ένα φιλι ερωτικό.

ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ / Χατζηματθαίου Άθως

Πόσο ήθελε να μεγαλώσει
πόσο λαχταρούσε να περάσει το “όριο” της ηλικίας
που του έδενε τα φτερά
που τον κρατούσε φυλακισμένο
στο κλουβί της" καταπίεσης"
πόσο ήθελε να μεγαλώσει
να απ’ εγκλωβιστεί απ’ τα γαμψά τους νύχια
να σπάσει το κλουβί
να λυγίσει τα τέλια
να ξεδέσει τα φτερά του
να ξεφύγει απ’ τις αρνήσεις
να αρπάξει την τύχη στα χέρια του
και λεύτερος να πετάξει
στο γαλανό ουρανό της ζωής
να γευτεί τις χαρές της
να γνωρίσει τη μαγεία της.

Τα χρόνια κύλησαν
το πρόβλημα της ηλικίας ξεπεράστηκε
κι άρπαξε το λάβαρο της ανεξαρτησίας
και ξεχύθηκε στις “λεωφόρους” της ζωής
κι η μαγεία της ήρθε και τον αγκάλιασε
μια μαγεία όμως πολύ διαφορετική
απ’ αυτή που ονειρευόταν
στην αρχή ήταν πιο γλυκιά
ακόμη κι’ απ’ το μέλι
μετά έγινε πιο πικρή
κι απ’ το ίδιο το φαρμάκι
αυτή τη μαγεία φρόντισαν να του χαρίσουν
τα γεράκια που παραμόνευαν
με ακονισμένα τα νύχια
στη γωνιά του δρόμου
κι όταν ήταν στις καλές του στιγμές
που ήταν αλήθεια πολύ λίγες
παρακαλούσε το χρόνο να γυρίσει πίσω
να γίνει και πάλι δεκαεξάρης
να μπει και πάλι στο κλουβί της “καταπίεσης”
εκεί τουλάχιστον ένιωθε ασφαλής.

'Αθως Χατζηματθαίου

Δύο χαικού του Αθως Χατζηματθαίου

Η αδικία

ως Πόντιος Πιλάτος

νίβει τα χέρια.

φωτιά και αίμα 

κορμιά κομματιασμένα

πιο δίκιο ψάχνεις;

Νυκτες καρναβαλιού / Αθως Χατζηματθαιου

Νύχτες καρναβαλιού
στις γειτονιές του χρόνου 
στο φως του φεγγαριού
οι μνήμες ξεδιπλώνουν.

Γλυκά νοσταλγικά
στου χρόνου το μεθύσι
βραδάκια μαγικά
π' άλλοτε είχαμε ζησει.

Μαντολίνα και κιθάρες
με τραγούδι και χορό
κι μελωδικές καντάδες
άγγιζαν τον ουρανό
τ' άστρα κράταγαν σεγκόντο
στο φεγγάρι τ' ασημί
και μοσχοβολουσ' η νύκτα
ανθισμενο γιασεμί.

Νύχτες καρναβαλιού
στη μνήμη χαραγμένες
σε χείλη αηδονιού
χιλιοτραγουδημένες

Κόκκινο σαν αίμα /ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Το φανάρι άναβε κόκκινο.

O θάνατος με το λίθινο πρόσωπο του
κι ένα γέλιο ειρωνικό στα χείλη 
παραμόνευε στη στροφή
κοιτώντας μπροστά του την υγρή άσφαλτο
που στο βλέμμα του
το μαύρο της χρώμα
βυθιζόταν σε μια κόκκινη απόχρωση
Βαθιά κόκκινη σαν αίμα

Ο νεαρός περπατούσε αμέριμνος
Στα μάτια του
ανθούσε το λουλούδι της χαράς
Στα χείλη του ρόδιζε
ένα αινιγματικό χαμόγελο
Οι φλέβες του φούσκωναν
απ’ τη λάβα του έρωτα
που ορμητικό ποτάμι κυλούσε
στις λίμνες της καρδιάς

Το φανάρι άναβε κόκκινο.

Η λιμουζίνα, όμως, δεν γνώριζε από φανάρια.
Σαν τρελή ούρλιαξε , ξεφώνισε...
Το φανάρι Άναβε κόκκινο;
Κόκκινο σαν αίμα.

ΑΛΗΘΕΙΑ / ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Κι εσύ μου μιλάς για αλήθεια
Ποια αλήθεια;
Αυτή που κρέμασε την κουρτίνα της
Για να μην την ακουμπά ο ήλιος
Γιατί δεν μπορούσε να αντέξει το φως;
Η αλήθεια στις μέρες μας ζει μόνιμα στο σκοτάδι
Βγαίνει σεργιάνι μόνο τα μεσάνυκτα
όπως κι οι νυκτερίδες
που κυκλοφορούν μοναχά στις μικρές ώρες
και πεθαίνουν όταν αντικρίσουν το φως.

Ψευδαίσθηση / ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Πάτησε τη σκανδάλη
Η σφαίρα καρφώθηκε βίαια στο στήθος
Ένας γδούπος συνόδευε την πτώση του στο πάτωμα 
Έσκυψε από πάνω του
Μετρώντας τις ανάσες της ψυχής
Καθώς έβγαινε από τα χείλη
Άφησε ένα φοβισμένο χαμόγελο
Να αναρριχηθεί στο σκοτεινό πρόσωπο του
Έριξε ένα φευγαλέο βλέμμα στην ανθισμένη μπουκαμβίλια
Που στόλιζε τον ερειπωμένο τοίχο της αυλής
Σκούπισε με ένα μαντίλι
πρώτα τον ιδρώτα που αυλάκωνε το μέτωπό του
Και μετά τα αποτυπώματα του
απ’ το όπλο που ξέρασε το θάνατο
Αφήνοντας το δίπλα απ’ το άψυχο σώμα
Είχε την πεποίθηση ότι με αυτό τον τρόπο
θα μπορούσε να ξεγελάσει τους ανακριτές
και ο φόνος να μετονομαστεί αυτοκτονία
ακόμη κι αν κατάφερνε κάτι τέτοιο
θα μπορούσε όμως ποτέ να ξεγελάσει τον εαυτό του
έστω κι αν αύριο οι εφημερίδες έγραφαν για αυτοκτονία
ακόμη κι αν η υπόθεση έκλεινε με μια απλή κηδεία του «αυτόχειρα»
-χωρίς την εξόδιο ακολουθία-
τίποτα πια δεν θα ήταν για το ίδιο όπως και πριν
όσο κι αν η συνείδηση του είχε νεκρώσει από καιρό
κάπου τις νύκτες που γεννούν φαντάσματα οι φωνές του αίματος υψώνοντας ένα αδιόρατο τείχος θα εγκλώβιζαν αβίαστα τη ζωή του

[Ο ήλιος κάθε πρωί με κοιτούσε κατάματα] / Αθως Χατζηματθαιου

Ο ήλιος κάθε πρωί με κοιτούσε κατάματα
καθώς ρουφούσα τον καφέ μου
ακουμπώντας στο πέτρινο περβάζι της μοναξιάς
Στη μουσκεμένη απ΄ τα δάκρια των άστρων πετρά
σκαρφάλωναν μια στρατία από μυρμήγκια
αποζητώντας ελάχιστη δροσιά κι ανάσα ξεκούρασης
απ΄ την ολονύκτια τους αγρυπνία
Το ραγισμένο τζάμι θρηνούσε στο βουητό του ανέμου που αναστάτωνε την ηρεμία της ροδαυγής
κι ένα μαύρο σύννεφο σκαρφαλωμένο στο σβέρκο του ουρανού πάσκισε να κλέψει απ΄ τον ήλιο το χαμόγελο
λες και δεν ήθελε αυτό να ξημερώσει
λες και δεν του άρεσε η εναλλαγή απ΄ το σκοτάδι στο φως
και το σπουργίτι φοβισμένο απ’ όλο αυτόν τον πανικό
δεν τολμούσε να πλησιάσει στο περβάζι μου
τα ψίχουλα της αγάπης μου ορφανά
περίμεναν όπως κάθε αυγή
για να του προσφέρουν την ελάχιστη ευτυχία.

Τες ώρες που'σαι... / 'Αθως Χατζηματθαίου

Τες ώρες που 'σαι μακριά
ο χρονος ποτζιημιέται
κούντημα θέλει να σταθεί
τζαι τζυλήσει να χαθεί 

Τες ώρες που'σαι δίπλα μου
ο χρόνος εν μιλιέται
τζυλά τζαι φεύκει σγιαν νερό
πριχου πρόφτασω να χαρώ...

'Αθως Χατζηματθαίου

ΠΑΖΛ / Χατζηματθαίου Άθως

Ξάπλωσε στο κρεβάτι
έφερε τα χέρια και σκέπασε το πρόσωπο
άφησε για λίγο στο περιθώριο τις σκέψεις
άφησε για λίγο πίσω της το χρόνο
το παζλ της ζωής της είχε πια διαλυθεί
χιλιάδες μικρά κομμάτια σκορπισμένα στο πάτωμα
θα μπορέσει ποτέ πια να τα συναρμολογήσει ξανά;
Δύσκολο ερώτημα
βασανιστικό ερώτημα
δύσκολη υπόθεση
να συναρμολογεί κανείς μια ολόκληρη ζωή
όνειρα που έγιναν πια εφιάλτες
δύσκολο μα όχι απραγματοποίητο
γιατί η ζωή δεν σταματά εκεί
στο πρώτο στραβοπάτημα
η ζωή θα συνεχιστεί με όλες της τις δυσκολίες
γιατί αλίμονό μας
αν σταυρώσουμε τα χέρια
στην πρώτη κακοτυχιά
αλίμονο αν μας πάρουν από κάτω
οι πρώτες καταιγίδες.

Χρόνος / Άθως Χατζηματθαιου

Όταν μιλάει η κάρδια
η ψυχή
οι αισθήσεις δεν ψαχουλεύουν
τις λεπτομέρειες,
που ‘ίσως να κτίζουν το ιδανικό,
αλλά ζουν αυτό που ξυπνά μέσα τους
χωρίς ενδοιασμούς
Χωρίς αναστολές
Οι στιγμές δεν επαναλαμβάνονται...
η ζωή φεύγει
και πρέπει να φροντίζουμε να παίρνουμε από αυτή
ό,τι όμορφο έχει να μας δώσει...
η γεύση της ζάχαρης είναι εξίσου γλυκιά
όπως κι α ν την γευτείς.....
είτε σε ένα γλυκό,
είτε σε ένα καφέ,
είτε σε δυο χείλη που ποθούν το φιλί
είτε σε κορμιά που λαχταρούν το χάδι του ερώτα .
Δεν υπάρχει αύριο...δεν υπάρχει τώρα, πριν, μετά...
ο χρόνος σταματά σε ότι επιθυμούμε..

Τετραλογία scifaiku / Χατζηματθαίου Άθως

ένας αετός
σκαρφάλωσε στον ήλιο
και με τα νύχια

έσκαψε βαθειά
τις σάρκες του και βρήκε
την χρυσή πηγή

κι ήπιε μια γουλιά
απ’ το υγρό χρυσάφι
που ανέβλυζε

απ’ τα σπλάχνα της
και άγγιξε τη φωτιά
των αθανάτων

Ζωή / ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Πάει, 
κτύπησε και το τρίτο κουδούνι
Τέλειωσε ο χρόνος της αναμονής
Όπου να ’ ναι θα ανοίξει η αυλαία
Κι οι ηθοποιοί θα ξαναφορέσουν τις μάσκες τους
Και θα προσπαθήσουν να μπουν στο πετσί του ρόλου
Που τους εμπιστεύτηκε ο σκηνοθέτης
Κάποιοι θα το πετύχουν
Κάποιο λιγότερο
Θα υπάρξουν όμως και αυτοί που δεν θα τα καταφέρουν
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι καλοί ηθοποιοί
Ίσως δεν βρέθηκαν στην μέρα τους,
ίσως ίσως , ίσως…
Αν προσέξουν όμως τα λάθη τους και στην επόμενη παράσταση τα αποφύγουν
μπορεί να μπουν αυτοί τότε στην κατηγορία των επιτυχημένων
Όπως και στην παράσταση της ζωής
Ξεκινάμε όλοι λίγο πολύ με τις ίδιες ευκαιρίες
Άλλοι τα καταφέρουν και φτάνουν στο τέλος της διαδρομής
Άλλοι στη πορεία μπερδεύουν τα βήματα τους
Και άλλοι χάνονται στο μισοσκόταδο της ανυπαρξίας…

Φως / Χατζηματθαίου Άθως

Κρύψε κι απόψε το πρόσωπο σου
στο παλτό της νύκτας
και βγες στους δρόμους, 
μη φοβηθείς τους ανθρώπους
γιατί δεν βλέπουν στο σκοτάδι,
μοναχά οι νυκτερίδες θα σ’ αναγνωρίσουν
γιατί αυτές ανασαίνουν στην παγωμένη του ανάσα όπως κι εσύ,
πάρε φόρα και γκρέμισε τον αόρατο τοίχο
που χωρίζει την καρδιά απ’ την ψυχή
μόνο έτσι θα βρεις στο λιμάνι σου
αφού ενοποιηθούν ύλη και πνεύμα,
κρύψε κι απόψε το πρόσωπο σου
στο παλτό της νύκτας
κι άφησε το κορμί σου γυμνό
να βυθιστεί στη παγωμένη λίμνη του πόθου,
μόνο να σε δω θέλω
να σου γλύφει η φωτιά της ηδονής
τις αιμορραγούσες σάρκες.
οι νύκτες δεν κερνούνε όνειρα
αν δεν χαμογελά η καρδιά,
δεν φέρνουν στα φτερά τους αηδόνια
αν δεν ανθίζει η ψυχή,
το φως έρχεται και φεύγει
ανάβει και σβήνει,
κτύπα τη γροθιά σου στον τοίχο
ούρλιαξε σαν πεινασμένος λύκος
που του ξέφυγε το θήραμα
είναι παράλογο να ψάχνεις το φως
μέσα στο άγριο σκοτάδι,
σε τι ωφελεί κι αν το βρεις
αφού δε θα μπορέσεις ποτέ
να το διαχειριστής σωστά.

ΑΠΟ ΤΗΝ ΣΥΛΛΟΓΗ " ΣΤΟΥΣ ΣΥΡΜΟΥΣ ΤΩΝ ΤΡΕΝΩΝ" 

ΑΘΩΣ ΧΑΤΖΗΜΑΤΘΑΙΟΥ

Στιγμές / Αθως Χατζηματθαίου

Διάβασα
Στην σιωπή των χειλιών
Σου
Μέσα στα μάτια σου
Καθώς οι γαλάζιες
Ανταύγειες τους
Χαμογελούσαν γλύκα
Ανιχνεύοντας
Στον πυθμένα της ψυχής μου
Γλυκό
Το Σαγαπω.

Άθως Χατζηματθαίου ( βιογραφικό σημείωμα)

Ο Άθως Χατζηματθαίου γεννήθηκε στη Λεμεσό της Κύπρου το1958.

Είναι απόφοιτος Σχολής δημοσιογραφίας και δημοσίων σχέσεων.

Συνεργάστηκε επί σειράν ετών με διάφορα μέσα μαζικής ενημέρωσης ηλεκτρονικά και έντυπα.

Ασχολείται με την ποίηση, πεζογραφία, παιδική λογοτεχνία, θέατρο, τηλεοπτικό σενάριο και έμμετρο στίχο.

Έχει βραβευτεί σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς τόσο στην Κύπρο όσο και στην Ελλάδα.

Εκδοθέντα έργα:

• Τραγουδήστε παιδιά -παιδικό ποίηση-Λεμεσός 1987
• Χαμογέλα στον ήλιο- παιδικό-ποίηση- βραβευμένο-Λεμεσός-1996
• Το χρώμα των αστεριών-παιδικό ποίηση-Λεμεσός-1998
• Η άλλη όψη της αγάπης-ποίηση-Λεμεσός-1999
• Το σύμπλεγμα των δύο κύκλων- ποίηση-Λεμεσός- 2000
• Πίσω από το συρματόπλεγμα- ποίηση- βραβευμένο.- Λεμεσός- 2003
• Γυάλινος κόσμος- μυθιστόρημα- Λευκωσία - 2002
• Με πυξίδα την αγάπη- διηγήματα- Λευκωσία-2005
• Οι καμπάνες της ζωής- νουβέλα-Α, Έκδοση, Λεμεσός 2002-Β, Έκδοση Λευκωσία- 2005
• Το χαμόγελο της Μαρίας- παιδικό, μικρές ιστορίες- Α, Έκδοση, Λεμεσός 2000. Β, έκδοση, Λευκωσία 2002
• Ένα παραμύθι κι ένα τραγούδι- παιδικό- Λευκωσία , 2002
• Δρόμοι διαφυγής-ποίηση- Λεμεσός - 2003
• Παραμυθάκια και τραγουδάκι για σας παιδάκια- παιδικό-Λευκωσία, 2004
• Τα παραμύθια της γιαγιάς Σοφίας- παιδικό-Λευκωσία, , 2005
• Από τα χείλη της γιαγιάς μου- παιδικό-Λευκωσία, , 2006
• 4 θεατρικά μονόπρακτα - Λεμεσός - 2006
• Το γλυκό τραγούδι των αγγέλων -νουβέλα-Λευκωσία, 2006
• Το άλλο μισό του φεγγαριού- μυθιστόρημα-Λευκωσία-- 2007
• Ιστορίες της Μελίνας με την ξανθή κοτσίδα-παιδικό----Λευκωσία-2008
• Όταν το γκρίζο σκεπάσει το γαλάζιο- διηγήματα-Λευκωσία- 2008
• 4 παιδικά βιβλία , σειρά- 2008

Βόλτα στο δάσος

Γιορτή μες τη ζούγκλα

Περιπέτεια στον ωκεανό

Μια μέρα στη φάρμα

• Ο βιασμός της αθωότητας- μυθιστόρημα- Λευκωσία 2008
• Ροδοπέταλα στον άνεμο- ποίηση Χάικου- Λεμεσός- 2008
• Ο μπάρμπα Θωμάς και η Αλεπού- παραμύθι-Λευκωσία- 2009
• Το άλλο μισό του φεγγαριού- Θεατρικό έργο- Λευκωσία- 2009
• Η Φιλίτσα με την φουσκωτή κοιλίτσα- -2009---παιδικό-
• Λες εσύ να είσαι το πεπρωμένο μου -μυθιστόρημα- 2010
• Γυμνός ήλιος - Μυθιστότημα- υπό έκδοση- Επαινός Πανελλήνιας Ενωσης Λογοτεχνών 2009
• Normal 0 false false false MicrosoftInternetExplorer4
• Ο ονειρεμένος παράδεισος του Αυγερινού –Λεμεσός 2011
• Ο τραγουδιστής κόκορας και άλλα παραμύθια- Λεμεσός 2011

Εκδοθέντα έργα 2019

ποίηση

• Έσιει τέρτιν η αγάπη: Ερωτικά δίστιχα στο κυπριακό ιδίωμα
• Εκείνο το καλοκαίρι
• Ροζ βελούδο: Σονέτα
• Στιγμές: Ποίηση
• Εξέγερση συναισθημάτων: Χαϊκού

Διηγήματα

• Στη ρωγμή του χρόνου: Διηγήματα

 Διακρίσεις:

• Ποιητική συλλογή λίμερικ Η Φιλίτσα με τη φουσκωτή κοιλίτσα: Έπαινος, για το 2006, του Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού Βιβλίου. 
• Ποιητική συλλογή Χαλάλι σου, γλυκιά πατρίδα: Α΄ Έπαινος για το 2009, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό Δήμου Αρκαδίου, Κρήτη. 
• Ποιητική Σύνθεση χάικου Ιχνηλασία ονείρων: Έπαινος για το 2009, στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης των Φίλων των Επτανήσων - Δήμος Χαλανδρίου, Αθήνα.. Γ΄ Βραβείο ποίησης, για το 2009, από τον Ελληνικό Πνευματικό Όμιλο Κυπρίων Ελλάδος 
• Μυθιστόρημα Γυμνός ήλιος: Έπαινος, για το 2009, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμός της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. 
• Θεατρικό Μπουρδουκλώματα: Α΄ Βραβείο θεατρικού μονόπρακτου στα «Σικελιανά 2010» . 
• Διήγημα «Η ξύλινη κούπα»: Α΄ Βραβείο διηγήματος, για το 2010, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Ένωσης Τεχνών, Πολιτισμού, Επιστημών Κερατσινίου Αττικής, 
• Διήγημα «Η μεγάλη αγάπη»: Α΄ βραβείο διηγήματος, για το 2010, από το Καφενείο των ιδεών, Σαλαμίνα, Πανελλήνιο Συμπόσιο Ποίησης και Πεζογραφίας. 
• Μυθιστόρημα Μυστικός Έρωτας: Β΄ Βραβείο, για το 2010, στον Πανελλήνιο Λογοτεχνικό Διαγωνισμό της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών. 
• Ποιητική συλλογή χάικου Ανήσυχα βήματα: Β΄ βραβείο ποίησης στα «Σικελιανά 2010» 

Χωρίς μονταζ (απόσπασμα) / Άθως Χατζηματθαίου

  1.Ματάκια γλυκά

ουράνιων χρωμάτων
χρυσές ανταύγιες

2. M'ενα σου βλέμμα

στης ψυχής το παρτέρι
άνθισαν κρίνα.

3. Σμίγουν τα κορμιά
στις κραυγές των πόθων
υποταγμένα. 

4. Στο γυμνό σώμα, 
το χάδι των χειλιών σου,
γλυκό βάλσαμο.

5. Τα όνειρά μου
Χαράζω στο βλέμμα σου.
Άγριο κύμα.

6. Στο άγγιγμά σου
βροχή συναισθημάτων 
με κατακλίζουν.

7.Το ταξίδι μου 

στις ράγες των ματιών σου 
γλυκό τραγούδι

 8 Τα χειλάκια σου

μυρωμένα γιασεμιά
που με μεθάνε.

9. Ζωγραφιά εξωτική
Στον καμβά της καρδιάς μου
Η μορφή σου-

1ο Τα δυο μάτια σου
Γλυκό χάδι τ’ ουρανού
Στο πρόσωπο σου 

11. Ξυπνά το κύμα
ξεψυχά ο έρωτας 
στην καυτή άμμο

12. Βρέχει ενοχές 
ο ουρανός της ψυχής
πάρε ομπρέλα.

Το χάδι σου / Άθως Χατζηματθαίου

Το χάδι σου

Σαν δροσιά της βροχής
Στο στεγνό χώμα
Που βουλιάζει στο λήθαργο
Το χάδι σου
Και γαληνεύει
Και ηρεμεί.

Σαν γλυκιά μελωδία
Που εισχωρεί σαν αίμα στις φλέβες
Που καίγονται
Και παραληρούν
Απ' το πόθο
Απ΄ το πάθος.

Σαν λάγνα μουσική
Που προκαλεί
Σ' ερωτικό χoρό
Τα δυο κορμιά
Που αδημονούν απροκάλυπτα
Να σμίξουν
Ανοίγοντας φτερά
Για ταξίδια ηδονικά.

Σαν ανάλαφρο αγέρι
Καταλαγιάζει την τρικυμία
Των αισθήσεων που παλεύουν
Καθώς το άγριο κύμα του πάθους
Κτυπιέται
Στη σάρκα που καίγεται.

[Έλα και δώσε μου ζωή..] / Άθως Χατζηματθαίου

Έλα και δώσε μου ζωή

Με να φιλί σου

Μίλησε στο σώμα μου που

Μαραμένο προσμένει

Να ζωντανέψει στην αγκαλιά σου

Όχι με λόγια

Με την αφή των ακροδαχτύλων

Η ψυχή αφουγκράζεται τα λόγια που τα χάδια ψιθυρίζουν

Κι ανθίζει στων χειλιών το ηδονικό άγγιγμα..,