Ο Κύκλος / Τέμβριου Αθηνά

Το βλέμμα προς την Ανατολή
αγκίστρωνε τις ψυχές μια-μια
ώσπου ο μύθος ν' αδράξει το φως
στην απέναντι όχθη
πριν να τυφλώσει ζώα κι ανθρώπους.

Ήταν λίγοι αυτοί που κρατούσανε τον ήλιο
δίχως τα σώματα κι ο νους να περάσουν
την κάμινο της ζωής και να γίνουν στάχτη.

Το νερό και το χώμα ζητούσαν αέρα
να αναπνεύσει η ψυχή την αιωνιότητα.
Ύστερα, ύστερα έπρεπε να ριχτούν στην φωτιά
να καεί ο κόσμος μέχρι το κόκκαλο,
να γραφτεί η ιστορία
να διαβάζουμε στίχους στις σάρκες των δέντρων.

Η γνώση είχε πάντα ως τίμημα
την ζωή και τον θάνατο.

'Ανάμεσα στους Ήχους' 

Η Περιστέρα / Τέμβριου Αθηνά

Αδίστακτα σας δηλώνω,
μια περιστέρα δεν είναι αρκετή
την ειρήνη να φέρει.
Άστε την σ’ ένα κλουβί
με την πόρτα ανοιχτή.
Η ελευθερία ευθύνη θέλει.
Ίσως σαν τα φτερά της ανοίξει
γίνει κοράκι και σας στοιχειώσει. 

Αθηνά Τ (Ήλιος και Άνεμος)

Αύγουστος / Τέμβριου Αθηνά

Δέσαμε τη ψυχή μας
σε προκυμαία ανάμεσα
σε πλοία που δεν σάλπαραν
κι ο Αύγουστος σιγοκαίει τις
σκέψεις σαν δραπετεύουν
κάθε φορά π’ αγναντεύουμε
το βαθύ γαλάζιο.
Μα προφθάνει η ζωή σαν αφρισμένο
κύμα, απρόσμενα και λιτά,
με την δροσιά των θεών,
την αρχαία γνώση και το λίγο φως
π’ απόμεινε μέσα στους πόρους μας,
να μας ταξιδέψει.
.
Α. Τέμβριου , Ήλιος και Άνεμος

BHMATA / Αθηνά Τέμβριου

Περπατά βιαστικά προς τα σύνορα ψευδαισθήσεων,
Κυνηγημένος, με τον φόβο να στάζει στο χιόνι πορφύρα,
μ’ ένα τσουβάλι αναμνήσεις στους πλατιούς ώμους.
Στο δεξί του χέρι ερείπια, σκόρπια σκόνη και πρόκες.
Στ’ άλλο ένα παιδί, με τα μάτια καρφωμένα στη γη.
Πως ν’ αντικρύσει ξανά την πατρίδα
με τον ξένο σπόρο στα σπλάχνα της;
Ο κόσμος σαν φύλλα ριγμένα στο χώμα
κι αυτός ο άνεμος, ο εξ ανατολής,
μανιασμένος συρρικνώνει τα γκρίζα περάσματα.

Τα παιδιά είναι πουλιά μαρτυρά ένα βλέμμα,
μα ο ουρανός μαβής κι αλλοπρόσαλλος
σαν τον χειμώνα, τον παραμορφωμένο Πολύφημο.
Που να κρυφτείς «Οδυσσέα»; Τα τραίνα είναι γεμάτα κορμιά,
οι οσμές θυμίζουν ακόμα πολέμους κι ολοκαυτώματα.
Οι βαριές ανάσες των υπευθύνων βρωμάνε,
δεν αχνίζουν ανοχή ή ενοχή·
σκέψεις – φίδια σέρνονται γύρω κι οδοιπορείς
με τους στρατούς ανάμεσα σε μέρα και νύχτα.

Μια διάπλατη πύλη η Άνοιξη στη θωριά της Νέμεσης
και το δάκρυ θάλασσα ελέους.
Αίμα και σώμα παιδιού! Κι η Αντιγόνη
φιγούρα που ξέβρασε το κύμα με λύσσα.
Νωπά τα απολιθώματα στους ανεμοδαρμένους βράχους,
μικραίνουν οι αποστάσεις, γοργά τα βήματα. 

Ποιητική Συλλογή: Ανάμεσα στους Ήχους

Στο Περιστέρι / («Ήλιος και Άνεμος», Αθηνά Τέμβριου)

Σαν σ’ άφησαν ελεύθερο, δεν συνέβη κάτι σπουδαίο.
Απλά, σε κυνήγησαν ως έδεσμα.
Σ’ άλλα μέρη σε αφανίζουν σταδιακά,
μην σκορπίσεις τον θάνατο, όπως τα τρωκτικά
σε άλλες εποχές κι εγώ που φοβόμουν, χάρηκα.

Κατά καιρούς σε αναμένουν
από συνήθεια, ελπίζοντας πως φτερουγίζεις
μαζί μ’ επιθυμίες κι ονείρατα.
Όπως όταν δένανε στα ισχνά σου πόδια
ανθρώπινο μήνυμα και ταξίδευες
ώρες και μέρες.

Τα Θεία μηνύματα πως τα μετέφερες
παραμένει μυστήριο
για απομυθοποίηση ή για έρευνα
διδακτορικού φοιτητή.
Τα λευκά περιστέρια μονάχα,
τα άλλα φέρουν κακούς οιωνούς.

Κρύβεις στο φτέρωμα σου πνεύμα θεού,
κι ας μη το γνωρίζεις.
Όταν οι άνθρωποι έγραφαν ιστορία
θα πετούσες αγέρωχο μες στο γαλάζιο
και σ’ αναγνώρισαν μονάχα αυτοί
που έβλεπαν μέσα απ’ τα σύννεφα.

Το κλαδί ελαίας, δίχως ανάσα,
το μεταφέρεις αδιαμαρτύρητα, να ανασάνει η γης.
Ο άνθρωπος το χρέος το κληροδοτεί στη φύση,
απλουστεύει το δύσβατο πέρασμα της ψυχής
και τις στιγμές που πεθαίνει, οραματίζεται
να φύγει ανάλαφρος ωσάν λευκό περιστέρι.

Άμλετ / Τέμβριου Αθηνά

Το πρωί βλέπαμε Άμλετ.
Η οργισμένη φωνή έκρουε τα σύννεφα
μεσ’το γκρίζο της μέρας.
Εμείς καθιστοί, στο σκοπό μας
ξεχνούσαμε γιατί υποφέρει ...

Αν υποφέρει...
Σήμερα ο Άμλετ κοιμάται
δεν βλέπει φαντάσματα.
Σήμερα η Οφηλία χορεύει
στο ρυθμό της απάτης
και ο Κλαύδιος πεθαίνει γέρος.

Σήμερα η θύμηση γίνεται
ρήγμα στην ανάσα της γης.
Ο Ιούδας έχει δίκιο
κι ο έρωτας ξεπερνά τα τριάντα αργύρια.
Σήμερα ο τιμάριθμος στο ήθος αυξάνεται
όμως όλοι αγοράζουν αγάπη.

Το πρωί βλέπαμε Άμλετ
μα ο Άμλετ τρελαίνεται
σ’ένα κόσμο φθοράς.
Ποιος τρελαίνεται σήμερα;
Ίσως όλοι... Αν το γνωρίζουμε.

Σήμερα τα βήματα του Άμλετ
στο χιόνι γίνονται Ερινύες,
η αγαπημένη του αερικό στα
ζεστά τα σπίτια
δίχως ένα ποτάμι
να γείρει να ξεψυχήσει.

Τα χαμόγελα της Ναφθαλίνης / Αθηνά Τέμβριου

Τα χαμόγελα τους είναι καλά κρυμμένα,
σε ναφθαλίνη χρόνια.
Στην αρχή τα κρεμούσαν στα χείλη της αθωότητας.
‘Ύστερα, σιγά σιγά αλλοιώνοντας τις σκιές τους,
τα σχημάτιζαν περίτεχνα,
προσεγμένα σε καλούπια πήλινα,
σε ντουλάπια που κληρονόμησαν
για στιγμές που θα έρχονταν,
για να είναι ευχάριστοι, θελκτικοί
και μη παρεξηγημένοι.
Μόνο που η οσμή δεν φεύγει, σε προκαλεί.
Δεν εκδιώκει μονάχα τον σκόρο. 

Αθηνά Τέμβριου, «‘Ηλιος και Άνεμος»

Εαρινή Ισημερία / Αθηνά Τέμβριου

Αδημονώ τη στιγμή της Ποίησης
όταν μ’ ανταμώνει σαν Τρικυμία,
σαν ατάραχο νερό στο ρυάκι,
σαν αφρώδες κύμα της θάλασσας
που πάει να βρει τη στεριά
σ’ ανύποπτο χρόνο,
δίχως Θεούς κι ανθρώπους
να φράσσουν το δρόμο,
για μια στιγμή Αγάπης,
για το Σκοτάδι π’ ασπάζεται Φως.

"Ανάμεσα στους Ήχους", Αθηνά Τέμβριου

Της Ύπαρξης και της Αγάπης / Α. Τέμβριου

Να προσμένεις την Άνοιξη που σε φιλεύει φως.
Έρχεται, φεύγει, σου χαρίζει καλοκαιριά,
την γλύκα του φθινοπώρου, του χειμώνα
συλλογισμούς και το βαρύ χρέος
ν’ αντικρίσεις σαν άλλος άνθρωπος πια
στο βαθύ γαλάζιο, κύκλο αέναο. 

ΓΙΑ ΜΙΑ ΣΤΙΓΜΗ / Τέμβριου Αθηνά

Είπες θα περιμένω
το καλοκαίρι στον πρωινό ήλιο
ν’ αντικρίσω αγάπη.
Είπες θα περιμένω πιστός
στα σημάδια στην Άμμο
καθώς βηματίζεις.
Είπες θα περιμένω
τον πρωινό στίχο στο άκουσμα σου,
στο άνοιγμα του ουρανού.
Είπες θα περιμένω
τη θύμηση να μιλήσει για βόλτες
στη θάλασσα, μήνα Αύγουστο.
Είπες θα περιμένω
στην απουσία σου,
στην απουσία μου.

Ιστορία / Τέμβριου Αθηνά

Κάποιες ψυχές είναι τυφλές
σαν πόρτες σφαλισμένες πολλές ζωές,
ατσάλι σφυρηλατημένο
στων θεών την αρχαία φωτιά.
Ήφαιστε για αυτό κουτσαίνεις
στα άδυτα του χρόνου δίχως αγάπη.

Κάποιες ψυχές τρομάζουν σαν δεν βλέπουν
την σκιά να μεγεθύνει την ύπαρξη τους
στης ψευδαίσθησης τους ατέρμονους δρόμους.
Άνθρωπε για αυτό δεν ταξιδεύεις
με την αγάπη συνοδοιπόρο.
Ορφάνεψε το φως μέσα στο σκότος σου.

Κάποιες ψυχές τον λόγο ξεγελούν
αμφισβητώντας την ιστορία,
ανολοκλήρωτες, επαναλαμβανόμενες. Κι η λεπτομέρεια
κρυμμένη σε κάποιες γραμμές που τις κούρασαν.
Θεέ ενεφύσησες εις το πρόσωπον αυτού πνοήν ζωής
για να πράξει, για τα παιδιά των παιδιών του.

Κάποιες ψυχές συνήθισαν την θυσία στον βράχο·
Δεδομένη η φωτιά τρεμοσβήνει στα ανθρώπινα μανουάλια
μέχρι ο αγέρας να την εξυψώσει με τον λυγμό του αθώου.
Ορφέα, Προμηθέα, Χριστέ καρτερεί ο ποιητής να ανατείλει ο ήλιος,
να καρπίσει η γης, να ξεχειλίσει η θάλασσα,
να γεννήσει ξανά ο άνθρωπος την Αγάπη. 

(Ήλιος και Άνεμος, Α. Τέμβριου)

"Ανάμεσα στους 'Ηχους" / Τέμβριου Αθηνά

"Η αγάπη σμιλεύει τον στίχο
ταπεινά κι απέριττα.
Με της ζωής την ορμή
καταργεί μες στη σιγή το χρόνο."

Ανάμεσα στους Ήχους : Ποιητική Συλλογή της Αθηνάς Τέμβριου / 2017

Το αίνιγμα

Σαν έγειρα στη γη να πάρω δύο στίχους
είδα τα κόκαλα τους άσπρα στον ήλιο.
Η σάρκα χαμένη όπως ετάχθη,
μόνο η ψυχή φτερούγιζε στον άνεμο
με της βροχής το άσμα το γνώριμο
πριν ταξιδέψει στο τέλος του Χρόνου
πριν η Εικόνα να ξεθωριάσει
αντίκρισα το αίνιγμα στο φως
καθ’ομοίωση της αρχαίας πνοής
με συνάντησε ο τρίτος στίχος
στους ήχους της σιωπής τoυ κόσμου.

Ήταν ο μόνος τρόπος να αναληφθώ.

Αθηνά Τέμβριου (βιογραφικό)

Η Αθηνά Τέμβριου έκανε σπουδές στα Λογιστικά στο Λονδίνο και κατόπι σπούδασε Αγγλική Λογοτεχνία και Γλώσσα στο State University of New York at Stony Brook στις Η.Π.Α. Συνέχισε τις μεταπτυχιακές της σπουδές στο University of Sussex στο Ηνωμένο Βασίλειο, με κύριο θέμα τη λογοτεχνία της αγγλικής και της ιταλικής αναγέννησης. Είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου, μέλος του ΠΕΝ, του Συνδέσμου Ηνωμένων Εθνών Κύπρου και του Συνδέσμου Χαρισματικών Παιδιών Κύπρου. Ποιήματα της έχουν δημοσιευτεί σε λογοτεχνικά περιοδικά και ανθολογίες. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές, Της Πατρίδας και της Νιότης (1997), Μετάβαση (2009). και Ανάμεσα στους Ήχους. Έχει διακριθεί σε διαγωνισμούς ποίησης και ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά και στα Γερμανικά. Είναι καθηγήτρια Αγγλικής Λογοτεχνίας και Γλώσσας σε ιδιωτικό σχολείο Μέσης Εκπαίδευσης. Επίσης έχει αρθρογραφήσει ως δημοσιογράφος και ασχολείται με μετάφραση λογοτεχνίας. 

Βραδινή ‘λεπτομέρεια’ / Τέμβριου Αθηνά

Ανάμεσα στα μπαράκια,
τη μουσική, τον θόρυβο
και τα περίεργα μάτια,
ο Μορφέας στο στενό πεζοδρόμιο
καθιστά τους περαστικούς
παρείσακτους. Μια γριά
τυλιγμένη στις φθαρμένες
κουβέρτες μιας εποχής
παραμένει ατάραχη, γραφική.
Θα σκόνταψε κάπου ανάμεσα
στα σοκάκια του κόσμου και στης
νιότης το ξεχασμένο πέρασμα.

Τώρα, δίχως τον φόβο του “φαίνεσθε”,
του τέλους και της ανάγκης,
ενδίδει στα κλειστά βλέφαρα της σιωπής,
αγνοώντας το παλιό σπίτι
με τα ξύλινα, σφαλισμένα παράθυρα,
και τις γκρίζες σκιές π’ αδείλιαστα κυματίζουν
σαν φαντάσματα στο βυθό των ονείρων.
Γνωρίζει καλά, πως η πόλη δρασκελά
το κατώφλι της, κάθε βράδυ,
και πως κάποιες ρομαντικές ψυχές
νιώθουν πως απλά κλείδωσε
μες στο έρημο σπίτι την ξάγρυπνη μοναξιά της.

ΦΙΛΟΜΕΛΑ

Τέμβριου Αθηνά

Η χώρα μου μάτωσε.

Τα δάκρυα ξεχασμένες

σταγόνες σιωπής.

Μες την κρούστα της κίτρινης γης

σπέρνει ο θεός

λευτεριά.

Στον πυρήνα της θάβει

την άθλια σκλαβιά του αιώνα.

Η χώρα μου μάτωσε.

Είναι πια μοιραία γυναίκα

με τα χέρια κομμένα

μα τα πόδια γερά.

Οι κραυγές, ήχοι σπαραχτικοί

χωρίς λέξεις.

Τι να ’χει να πει;

Η χώρα μου μ’ αίμα

είναι πια μια Λαβίνια ή Φιλομέλα.

Ποιητική Συλλογή: Μετάβαση (2009)

ΑΡΜΟΝΙΑ

Αν είναι το τραγούδι

της ζωής μικρό

θα τραγουδώ στιγμές

από ένα ποίημα.

Είναι η ζωή με λόγο

ερωτικό,

σκέψη, ειρμός

κρυφή μου ηλιαχτίδα

Τέμβριου Αθηνά

Αναβρασμός της Αθηνάς Τέμβριου

Θα πάρω την πένα και το χαρτί 
να ζωγραφίσω τις λέξεις
στην κάννη των αναμνήσεων. 
Μα τα άνθη τριγύρω δεν έχουν 
χρώματα μήτε κάνιστρο λέξεων  να σωθεί η ψυχή. 
Αναφλέγεται στο ειδώλιο με τον τζίτζικα 
στη μηλιά που είναι στον οίστρο του.

Θα βγώ στο μπαλκόνι 
να έρθει η ψυχή στο τείχος της ποίησης, 
μες στον ανασασμό της μέρας
σαν λοξεύει την ύπαρξή μας. 

Ακροβάτες της Αθηνάς Τέμβριου

Ακροβατούμε σ΄ ένα σχοινί
ατενίζοντας τον ορίζοντα 
πάνω από τις θάλασσες, 
πάνω από τα βουνά 
συναντώντας μικρούς θεούς

η διαδρομή χαράζει το αίνιγμα, 
προδιαθέτει άσκηση 
για να μην πέσουμε, 
μην διακοπεί το ταξίδι και 
συναντήσουμε το κενό 

ακόμη μια φορά
σαν πριν απ΄ την γέννησή μας, 
απ΄ το σκοτάδι στο φως, 
αιώνια, κυκλικά, με στιγμές 
π΄αγαπήσαμε 

[Αυτές τις στιγμές...]

Αυτές τις στιγμές τι να γράψει κανείς
ξέφυγε ο στίχος πάνω από τις γραμμές
πάνω από συνειδήσεις ανθρώπων
κι όλοι αποκαμωμένοι, σκυμμένοι στη γη
μαζεύουν όνειρα μέσα στις λάσπες του χθες

Αύριο, αν οι δρόμοι μας κλείσουν
στις καταιγίδες και απελπιστούμε.
Ας μάθουμε πως οι τράπεζες της ψυχής
ήσαν πάντα ανοιχτές, μα δεν το ξέραμε.

Α. Τέμβριου