ΚΙ ΑΝ ΕΛΘΕΙ… / Πετρίδης Πέτρος

 

Κι αν έλθει

ο αγνοούμενος γιος μας

και δεν βρει

ούτε μάνα ούτε πατέρα;

Μακάρι να έλθει

ο αγνοούμενος γιος μας

κι ας μη βρει

ούτε μάνα ούτε πατέρα.

ΚΥΠΡΟΣ 1974

 

Είδε κι αυτός

το άσπρο χρώμα

να γίνεται μαύρο.

Το γέλιο του να γίνεται

θρήνος.

Και το Περιστέρι

να πετιέται

σαν ξεσκισμένη

μάσκα από την

άφτερη συνείδηση

των ανθρώπων.

ΕΡΩΤΙΚΟ / Οικονομίδης Λεωνίδας

Κι όταν σμίγανε τα σώματά τους

στο ξύλινο κρεβάτι

οι αναστεναγμοί τους

πάλλονταν μέσα του

και το έκαναν να τρίζει

Αποκρινόταν στον έρωτά τους

που του χάριζε ζωή

κι ονειρευόταν τότε

την ανθισμένη αμυγδαλιά

που υπήρξε κάποτε …

Πόσο καιρό κράτησε

ο συγχρονισμός

δεν ήθελε να το σκέφτεται

Μόνο που, τώρα

όταν ακούει τρίξιμο

δεν είναι πια η απόκριση

στον έρωτά τους

Είναι το πικραμύγδαλο του χρόνου

που ωρίμασε, άνοιξε

και ράγισε το πρόσωπο τους …

© Λεωνίδας Οικονομίδης, Φεβράρης 2024

(Ερωτικές Φεγγοβολές)

Μαρία Χριστοδούλου : Τρία ποιήματα από την ποιητική συλλογή: Χειρονομίες στο φως

 ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ

Ο ήλιος στη ραχοκοκαλιά

της νεραντζιάς

ζεσταίνει το αίμα

της υπομονής.

Φλούδες εσπεριδοειδών

μαζεμένες στο καλάθι

για το γλυκό του κουταλιού.

Μέρες ελπίδας

αράχνες αγριεύουν

στους ιστούς η ζωή και ο θάνατος.

Η γεύση στον ουρανίσκο

προχωρά σαν ταχύπλοο

στο οπτικό νεύρο.

Ευτυχία Ελευθεριάδου.

Την καλούν στο βήμα.

Διαβάζει τη διαθήκη της.

Ξεκινά.

Ο ήλιος στη ραχοκοκαλιά

της νεραντζιάς

και λέει και μιλά ελεύθερη

για μια μαργαρίτα που σφραγίζει

την αγάπη.

Λιποθυμά.

Η σειρήνα του ασθενοφόρου

επαναφέρει την άνοιξή της.

Αφήστε την ήσυχη, φωνάζει ο τραυματιοφορέας

δεν βλέπετε;

Χαμογελά.

**

ΕΝΔΙΑΜΕΣΟΣ ΧΡΟΝΟΣ

Χασμουριέσαι.

Ληστές, αγκάθια

ψυχές πηγαινοέρχονται

φωνές, λαρύγγια ξεχειλωμένα.

Η ιστορία

ακροβατεί λησμονημένη.

Σε παίρνει και πάλι

ο ύπνος.

Απλώνεις χέρι

να θρέψεις την πείνα.

Αρπακτικά οι μνήμες

γδέρνουν.

Κλαις.

Σε αγνοούν οι άλλοι.

Κρατάς το κεφάλι στον ώμο.

Ο νους κινδυνεύει.

Ξυπνάς.

Κοιτάζεις έξω απ’ το παράθυρο.

Παλίρροια η αναμονή

ριζωμένη στην κοιλιά της.

Σε εννιά μήνες.

***

ΜΟΝΟΛΟΓΟΣ

Σαν με βρουν στο κάτασπρο δωμάτιο

θα έχω παρέα ακτινογραφίες αστεριών

κι ένα πουλί να κελαηδά κόντρα στο έρεβος.

Η αναπνοή θα κατηφορίσει

σε ασφυκτικό κενό

κι οι έγνοιες θα στριφογυρνούν

ερινύες να με κατασπαράξουν.

Οι απλήρωτοι λογαριασμοί

θα στοιβάζονται κι αυτοί ως επάνω.

Επείγει να στήσω θέατρο σκιών

με περικοκλάδες χλωροφύλλης για φόντο

και με κομπάρσους γάτες και σκυλιά

απεικονίσεις της καθημερινότητάς μου.

Κοίτα τα δάκτυλα πώς κινούνται

λυτρωτικά στις ψευδαισθήσεις.

Το κρεβάτι καταφύγιο

πλάι στην πύρινη εστία.

Έτσι, για να ζεσταίνεται

ο χειμώνας μου.

Ο Πολυκράτης της Σάμου / Κορφιώτη Παναγιωτίδου Βέρα

 

Η Ελλάδα τιμούσε πάντα

τους ριψοκίνδυνους περιπετειώδεις άνδρας
τους ευγενείς τυχοδιώκτες
τού απρόσμενου, τού ασύλληπτου

Ωστόσο καμιά υποδοχή δεν έγινε
στον αυστηρό τυχοδιώχτη τού πνεύματος
επέστρεψε από τα πέρατα της γης
γεμάτος σοφία και ξένες ρήσεις
γεμάτος θησαύρισμα όπου η σκέψη υπερέχει

Ο Πολυκράτης δεν αντέχει καμιά εναντίωση
καμιά αλλαγή προσανατολισμού
είναι γεμάτος καχυποψία
κατέχει ανάρμοστο πλούτο
εξαναγκάζει τούς άλλους σε σιωπή

Οπωσδήποτε φιλοξενεί στιχοποιούς
χάριν αίγλης τού ονόματος του
στους αιώνες να αντηχεί

Τούς τιμητές
της ανυπέρβλητης τάξης λάτρεις
τούς αφιλοκερδείς ερευνητές τού αληθινού
δεν τους ανέχεται, τα μάλιστα τούς αποφεύγει

Για τον είρωνα τύραννο 
ο Πυθαγόρας δεν είναι παρά επικίνδυνος παρείσακτος
ένας χειραγωγός ιδεών
ικανός να ενσπείρει αλήθεια
η ένταση στο βλέμμα του
ρωτά κάθε ύπαρξη:
«Ποιος είσαι…»
Με την ίδια ένταση ρωτά τα άστρα
ρωτά τούς τυράννους
που καταστρέφουν και οικοδομούν ακατάπαυστα
ανάλογα με τις ορέξεις τους
σπαθίζοντας τούς όμοιούς τους
και κωφεύοντας μέχρι και στα βογκητά

ΣΤΗΝ ΑΥΓΗ / ΜΑΡΙΝΑ ΑΡΜΕΥΤΗ

 

Την παραμονή ήθελε να δει το σπίτι της.

Την πήραν απ’ το χέρι
Την πέρασαν απ’ όλα τα δωμάτια
Εκατό τετραγωνικά στον δεύτερο όροφο
Κάρφωσε το βλέμμα της στις φωτογραφίες
Στα διπλωμένα ρούχα και στα μπιμπελό
«Δεν θέλω να πεθάνω», είπε
«Θέλω να μείνω στο σπίτι μου»
Το πρώτο της σπίτι ήταν στη Μόρφου
Ξυπνούσε απ’ τον μυρισμένο ύπνο της
Δέκα χιλιάδες τετραγωνικά ανθό
Ύστερα, πέσαν πυροβολισμοί στο σαλόνι
Έφυγαν με το παιδί
Το μικρό ποδηλατάκι του στέκει στην αυλή ακόμη
Κάτι αδικαίωτες πεταλιές φορτωμένο
«Θέλω να μείνω στο σπίτι μου», είπε
Μα έφυγε.
.
 

ΓΙΑ ΤΗΝ ΨΥΧΗ / Μπίσσα Πόπη

 

Την ψυχή μου πάνω απ’ όλα
τη φυλάω
μη θεριέψουνε τ’ αγκάθια
και τη ρίξουνε στα βάραθρα.
Την ψυχή μου πάνω απ’ όλα
την ακούω
της μιλάω
ακουμπάω σ’ αυτήν τους ήχους και τις λέξεις,
τα αισθήματα και τις φωνές.
Την αφήνω να ωριμάσει
γιατί αλλιώς δεν ημερεύει.
Μόνο τότε δεν φωνάζει
αλαφιασμένη.
Μόνο τότε ταξιδεύει
σε σοκάκια κι ασταμάτητες τροχιές και μακρινές.
Πάνω απ’ όλα λοιπόν, ψυχή μου,
πάνω απ’ όλα
παρέα με το δάκρυ.
Για να λυτρωθείς.
Να λευτερωθείς.
Και ν’ ατενίσεις
τ’ άλλα, τα όμορφα και τα μεγάλα.

Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΤΗΣ ΜΑΡΙΟΥΠΟΛΗΣ / Μπίσσα Πόπη

 

Ένα παράθυρο στο φως
εν μέσω ερειπίων.
Ένα παράθυρο στο φως
εν μέσω χαλασμάτων
εν μέσω οβίδων
εν μέσω μιας ανείπωτης καταστροφής
εν μέσω θανάτου
εν μέσω στάχτης.
Και μια γυναίκα που στέκει μπρος στο φως.
Μια γυναίκα που κοιτάζει
μ’ ένα σκουφί
στο χρώμα του αίματος.
Να κοιτάζει
το γκρίζο
το μαύρο
το όχημα που σπέρνει φωτιά.
Η γυναίκα με το βρέφος αγκαλιά
κοιτάζει για ένα παράθυρο στο φως.

Πόπη Μπίσσα (Βιογραφικό σημείωμα)

 Η Πόπη Μπίσσα γεννήθηκε το 1977 στη Λευκωσία από Κύπρια μάνα και Μεσολογγίτη πατέρα. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών με κατεύθυνση στις Νεοελληνικές σπουδές (1999) και στη συνέχεια έκανε μεταπτυχιακό στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο Αγγλίας στον τομέα των Παιδαγωγικών (Master of Arts in Education /Lifelong Learning). Εργάζεται στη Μέση Εκπαίδευση της Κύπρου από το 2003. Είναι μέλος σε λογοτεχνικές και ποιητικές διαδικτυακές ομάδες.

Παράλληλα, ασχολείται με τη ζωγραφική και παρακολουθεί μαθήματα από την παιδική της ηλικία στο Εργαστήρι Τέχνης Νικόλα Παναγή. Κατέχει GCE 0 Level στη ζωγραφική κι έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις του εργαστηρίου. Από το 2008 μέχρι το 2010 συμμετείχε στην καλλιτεχνική ομάδα Earth Art του εργαστηρίου η οποία πραγματοποίησε ταξίδια κι εκθέσεις ζωγραφικής στην Κούβα, στην Πορτογαλία και στην Τσεχία. Το 2011 παρουσίασε την πρώτη της ατομική έκθεση με τίτλο «θάλασσες του κόσμου» στη Λευκωσία και Λεμεσό. Έχει ασχοληθεί επίσης με τον χορό flamenco και συμμετείχε σε παραστάσεις χορού στη Λευκωσία. Γνωρίζει Αγγλικά και Ιταλικά. Αυτή είναι η πρώτη της ποιητική συλλογή