Ηλιε του μεσημεριου
ηλιε, του θερινου ηλιοστασιου
για σενα ετρεξε η μερα, με δοξαστικες σπονδες κι απ' την απροσμενη σου λαμψη, ξεχαστηκε να γυρει. Μεθυσμενη μεσ την πολλη χαρα
Μαζι κι' αλλες ιερειες, με σπονδες, μα και περισκεψη πολλη, μεσα στου πρωινου τη νιοτη.
Με ασπρους χιτωνες, και κορδελλες στα μαλλια, ψελναν υμνους δοξαστικους
Ηλιε του ηλιοστασιου, που αστραφτερο το φως σου ριχνεις μεσ των ανθρωπων τες ψυχες για να φωτισεις, ολα τα μυστικα της νυχτας φανερωνεις
Το πιο δυνατο σου ετουτο φως, ολες τις αισθησεις πως ξυπνα στες 12 το μεσημερι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου