Ο πίθηκος κι εμείς/ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 Εμ, τι θέλατε να κάνουμε;
 κάναμε ακριβώς, ό,τι
 συνηθίζεται να γίνεται
 σ’ αυτές τις περιπτώσεις!
 Σαν κάθε “καλό σπίτι”,
 σαν κάθε “καθώς πρέπει σπίτι”,
 που σέβεται τον εαυτό του και
 τις οικογενειακές του παραδόσεις,
 φροντίσαμε να κρύψουμε
 το “στίγμα” της οικογένειας
 στην πιο απομεμακρυσμένη κρύπτη,
 εκεί  που συνήθως πετούμε
 τ’ αποβολιμαία και τα  έκτρωτα.
 Μ’ αυτή μας  την κίνηση,
 ο κίνδυνος να βρεθούμε
 προ οδυνηρών εκπλήξεων
 σχεδόν περιορίζεται στο μηδέν·
 προπάντων αποφεύγεται
 η έκθεση μας σ’ ωμό εκβιασμό
 ή, ακόμα χειρότερα,
 σ’ αποκάλυψη εκρηκτικού
 οικογενειακού σκανδάλου∙
 γιατί σκάνδαλο θα είναι
 ένας άγνωστος, τριχωτός
 Πίθηκος, που έρχεται από
 το πουθενά, αίφνης να
 καλοθρονιαστεί στο σπίτι μας
 και ν’ αρχίσει να διεκδικεί το’ να
 και ν’ αρχίσει να παζαρεύει τ’ άλλο·
 και δεν αποκλείεται ν’ ακολουθήσουν
 κι άλλα φοβερά κι αποτρόπαια,
 που τρέμουμε και μόνο με τη σκέψη τους.
 Θα μπορούσε, αίφνης,
 με τη φόρα που θα’ χει πάρει,
 να μάς καθίσει στο σκαμνί
 για ιδιοποίηση ξένης περιουσίας·
 γιατί όχι και για εκμετάλλευση
 ενυπόθηκων τίτλων,
 που του ανήκουν από το παρελθόν.
 Κι η πλάκα πως, μ’ όλη την
 προετοιμασία,
 τις νομικές συμβουλές
 και τα μαθήματα επί των μαθημάτων,
 πώς εξοβελίζεται ένας παρείσακτος
 ή, πώς βγαίνει από τη μέση ένας επίδοξος
 διεκδικητής χρυσού στέμματος,
 καθόλου δεν είμαστε σίγουροι
 για την επιτυχία του εγχειρήματος μας.
 Γιατί φαίνεται  ο χρόνος δουλεύει
 με το μέρος του.
 Γι’ αυτό,  νωρίς σπεύσαμε να τον φυλακίσουμε
 στο πιο σκοτεινό κι ανήλιαγο
 μέρος της ψυχής μας·
 εκεί, που και να θέλει,
 δε μπορεί να μας απειλήσει
 μ’ αποκαλύψεις·
 εκεί, που για να βγει,
 θα πρέπει πρώτα να περάσει
 πάνω από το πτώμα μας!
 Σαν κάθε “καλό σπίτι”,
 σαν κάθε “καθώς πρέπει σπίτι”,
 με τα οικόσημα και τις
 παμπάλαιες   δόξες του,
 έχουμε κι εμείς
 τα σκοτεινά κι οπωσδήποτε
 μελανά μας σημεία.
  Άλλοι, τα λεν “προπατορικό αμάρτημα”·
  άλλοι, το προσπερνούν, κάνοντας
  απλώς μια γκριμάτσα αηδίας,
  μονολογώντας μέσα από τα χείλη τους꞉
  “υπάρχει κανείς μας “απόλυτα καθαρός;”
  υπάρχει κανείς μας, που να μπορεί
  να ισχυριστεί, πως δε φέρει πάνω του,
  έστω στίγματα πιθήκου!”
   Κι απομακρύνεται μ’ ένα γελάκι,
  που μπορεί να σημαίνει και κατανόηση
  των ανθρώπινων λαθών·
  μπορεί να σημαίνει και δικαίωση του Πιθήκου,
  που, μ’ όλες τις κατεργαριές,
  τις επιβουλές και τις καταδολιεύσεις
  του είδους μας,
   βρίσκει τον τρόπο να ξαναβγεί μπροστά μας
  και να μας εκπλήξει με την παρουσία του!..