Δευτέρα 26 Δεκεμβρίου 2022

Οι γιαγιάδες / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 


 

Καλά να’ναι, όπου και
να βρίσκονται!
Τις θυμάμαι πάντα,
να ξεκλέβουν
τη μπουκιά
από το στόμα τους,
για να τη βάλουν
στο δικό μας στόμα·
ή, αν ούτε κι αυτή
τους περίσσευε,
να την
αρπάζουν από το στόμα
του δράκου
ή, και των άλλων κακών
του παραμυθιού, για να
τη χαρίσουν σε μας.
Τις θυμάμαι ντυμένες πάντα
στα μαύρα,
ν’ασπρίζουν τις μέρες μας
με την παρουσία τους,
μαυρίζοντας ίσως
τις δικές τους.
Καταδεχτικές και καλόγνωμες,
έτοιμες
να συγχωρήσουν κάθε ανοησία
και παλάβρα μας.
Τώρα, που πέρασαν τα χρόνια,
όλο και πιο πολύ τα πρόσωπα
τους μου μοιάζουν
σαν άγια εικονίσματα·
κι όταν
καμιά φορά προσκυνάω
τις Παναγιές, δε ξέρω γιατί,
πάντα το μυαλό μου στρέφεται
σ’αυτές
και προς αυτές απευθύνει
την προσευχή
και τις ευχαριστίες του.
Πέρασαν από τη ζωή μου
σαν μακρινές οπτασίες
και σκιές, κρυμμένες
πάντα στο
ημίφως,
μην ενοχλήσουν με
την παρουσία τους.
Έτσι και φύγαν·
απαρατήρητες,
σάμπως να μη ζήσαν·
κρατημένες πάντα
στο περιθώριο·
περιμένοντας  κάποιος
να κλείσει
την πόρτα από πίσω τους·
όπως κλείνουν του
πεθαμένου
τ’ανοιγμένα τσίνορα.
Μόνη π’απόμεινε
στη μνήμη μου
η μαύρη μαντίλα τους·
και κάτι από τη μαυράδα
της ματιάς τους·
σαν την πικράδα της ελιάς,
πριν την αλατίσεις,
να φύγει το φαρμάκι της…
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΣΙΣΥΦΟΣ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2018
 
Αφιερωμένο με αγάπη  στις γιαγιάδες όλων μας.
Θα  μας είστε αλησμόνητες όπου και να βρίσκεστε…
Σας ευχαριστούμε …
 
 
 

Πρέβεζα / ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

   

Η ίδια βρήκε τον τρόπο και κρύφτηκε
πίσω από τον πυροβολισμό∙
προσποιήθηκε πως δεν άκουσε, δεν είδε,
εν πάση περιπτώσει αποποιήθηκε των νομικών
ή ηθικών ευθυνών της πλένοντας με μπόλικο νερό
τα χέρια της.
Στη συνέχεια έκρυψε στο σκοτεινό της υποσυνείδητο
την ιστορία της αυτοχειρίας και προσπάθησε
να τη διαγράψει μια για πάντα από το Ληξιαρχείο
της πόλης της∙
έμειναν όμως τα σημάδια του Ποιητή που περιέργως
ο χρόνος τα σεβάστηκε και τα κράτησε στη μνήμη του
επαναφέροντας τα κάθε τόσο στο προσκήνιο
το καφενεδάκι που κάθισε και ήπιε τον καφέ του
για τελευταία φορά πριν αποπειραθεί ν ‘αυτοκτονήσει∙
οι λεροί ,βρώμικοι δρόμοι που περπάτησε κατηφορίζοντας
προς τη θάλασσα την ώρα που η μπάντα παιάνιζε
χαρούμενα υποδεχόμενη την άφιξη του κυρίου νομάρχη∙
πέρασε μπροστά και από το υποκατάστημα της τραπέζης,
όπου έκανε και την πρώτη κατάθεση του, όλο και όλο
δραχμές τριάντα.
Υπομειδίασε ενθυμούμενος εκείνη την άχρηστη και εν πολλοίς
ανόητη κατάθεση, σκεπτόμενος για ποιον τάχα  να προορίζονταν!
Είδε τις γυναίκες καθισμένες αμίλητες στην αυλή του σπιτιού τους
να καθαρίζουν κρεμμύδια και τα μάτια τους κόκκινα από τα δάκρυα
δεν ήξερες αν κλαίαν για τα προδομένα τους όνειρα
ή από την αψάδα των κρεμμυδιών.
Μαύρες κάργιες μεθυσμένες  χτυπούσαν πάνω στα παραθύρια
και ύστερα περπατούσαν αμέριμνες στους δρόμους
σα να μη συνέβη τίποτα.
Η θάλασσα τον χτύπησε κατάστηθα με την αλμύρα της∙
το απέραντο γαλάζιο του δάγκωσε προς στιγμή την καρδιά∙
είχε αδυναμία με τη θάλασσα∙  θυμήθηκε μικρός
χαρές που έκανε να βουτήξει στα νερά να ξεπλυθεί
από υπαρκτές ή ανύπαρκτες αμαρτίες∙
και να τώρα που με τη θάλασσα σαν πέτρα θ ‘αφήνονταν
να βουλιάξει στην ανυπαρξία!
Έξι ώρες πάλευε με τη θάλασσα και το νερό και η θάλασσα
τον ανέβαζε στον αφρό της αρνούμενη να τον πάρει
στον πάτο της
Απελπισμένος βγήκε από το νερό ∙έσταζε όλος θάλασσα.
Κατευθύνθηκε προς το μικρό φαρμακείο∙
στο μέσο του δρόμου μετάνιωσε∙ δεν ήταν τρόπος
θανάτου για έναν Ποιητή, σκέφτηκε∙
ο θάνατος πρέπει να αντιμετωπίζεται κατά πρόσωπο∙
να τον βλέπεις και να σε βλέπει προτείνοντας καθένας
το όπλο του, σημαδεύοντας κατευθείαν την καρδιά.
Η πιστολιά που ακούστηκε εκείνο το θλιμμένο απόγεμα
από το μικρό και στενάχωρο επαρχιακό δωμάτιο
συντάραξε ολόκληρη την Πρέβεζα!
Η ηχώ της καβάλησε τα κάγκελα της μικρής
επαρχιακής πόλης και περνώντας πάνω από τα βουνά
και τις θάλασσες ήρθε και χτύπησε κατάστηθα
τη μεγαλούπολη των Αθηνών.
Τ ‘άκουσε η Αθήνα και γύρισε από το άλλο πλευρό!
‘’Τρόπους που βρίσκουν κι αυτοί οι επαρχιώτες
να ταράξουν τα νερά!’’, σκέφτηκε και συνέχισε τον ύπνο της!
Η Πρέβεζα τον πέρασε στα γρήγορα από την πίσω αυλή
και τον έθαψε βάζοντας  το μαντήλι στη μύτη της.
Τουλάχιστο να μη της χρεώσουν το απονενοημένο!
Το έχουν αυτό οι Ποιητές να σε ξαφνιάζουν
με τις απροσδόκητες πράξεις τους!
Γύρισε σελίδα η Πρέβεζα συνεχίζοντας από κει
που σταμάτησε τη μικρή επαρχιώτικη ρουτίνα της.
Και όταν οι επισκέπτες που την επισκέπτονται
κάθε τόσο για τη θάλασσα και την εξαίρετη θέα της
παρεμπιπτόντως ή, και από περιέργεια ρωτούν
για τον ‘’Αυτόχειρα της Πρεβέζης’’ με τρόπο
και, πολύ ευγενικά πρέπει να ομολογήσουμε,
τους διορθώνει το από κεκτημένη ταχύτητα λάθος τους.
Λέτε, παρακαλώ, απλά ‘’Κώστας Καρυωτάκης’’
αποσπασμένο από το ‘’Πρεβέζης’’!
 
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ Ή ΚΑΙ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ‘’
ΕΚΔΟΣΗ: 2013
 
 
 
 

Ο πίθηκος κι εμείς/ΠΟΥΛΛΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ

 

 Εμ, τι θέλατε να κάνουμε;
 κάναμε ακριβώς, ό,τι
 συνηθίζεται να γίνεται
 σ’ αυτές τις περιπτώσεις!
 Σαν κάθε “καλό σπίτι”,
 σαν κάθε “καθώς πρέπει σπίτι”,
 που σέβεται τον εαυτό του και
 τις οικογενειακές του παραδόσεις,
 φροντίσαμε να κρύψουμε
 το “στίγμα” της οικογένειας
 στην πιο απομεμακρυσμένη κρύπτη,
 εκεί  που συνήθως πετούμε
 τ’ αποβολιμαία και τα  έκτρωτα.
 Μ’ αυτή μας  την κίνηση,
 ο κίνδυνος να βρεθούμε
 προ οδυνηρών εκπλήξεων
 σχεδόν περιορίζεται στο μηδέν·
 προπάντων αποφεύγεται
 η έκθεση μας σ’ ωμό εκβιασμό
 ή, ακόμα χειρότερα,
 σ’ αποκάλυψη εκρηκτικού
 οικογενειακού σκανδάλου∙
 γιατί σκάνδαλο θα είναι
 ένας άγνωστος, τριχωτός
 Πίθηκος, που έρχεται από
 το πουθενά, αίφνης να
 καλοθρονιαστεί στο σπίτι μας
 και ν’ αρχίσει να διεκδικεί το’ να
 και ν’ αρχίσει να παζαρεύει τ’ άλλο·
 και δεν αποκλείεται ν’ ακολουθήσουν
 κι άλλα φοβερά κι αποτρόπαια,
 που τρέμουμε και μόνο με τη σκέψη τους.
 Θα μπορούσε, αίφνης,
 με τη φόρα που θα’ χει πάρει,
 να μάς καθίσει στο σκαμνί
 για ιδιοποίηση ξένης περιουσίας·
 γιατί όχι και για εκμετάλλευση
 ενυπόθηκων τίτλων,
 που του ανήκουν από το παρελθόν.
 Κι η πλάκα πως, μ’ όλη την
 προετοιμασία,
 τις νομικές συμβουλές
 και τα μαθήματα επί των μαθημάτων,
 πώς εξοβελίζεται ένας παρείσακτος
 ή, πώς βγαίνει από τη μέση ένας επίδοξος
 διεκδικητής χρυσού στέμματος,
 καθόλου δεν είμαστε σίγουροι
 για την επιτυχία του εγχειρήματος μας.
 Γιατί φαίνεται  ο χρόνος δουλεύει
 με το μέρος του.
 Γι’ αυτό,  νωρίς σπεύσαμε να τον φυλακίσουμε
 στο πιο σκοτεινό κι ανήλιαγο
 μέρος της ψυχής μας·
 εκεί, που και να θέλει,
 δε μπορεί να μας απειλήσει
 μ’ αποκαλύψεις·
 εκεί, που για να βγει,
 θα πρέπει πρώτα να περάσει
 πάνω από το πτώμα μας!
 Σαν κάθε “καλό σπίτι”,
 σαν κάθε “καθώς πρέπει σπίτι”,
 με τα οικόσημα και τις
 παμπάλαιες   δόξες του,
 έχουμε κι εμείς
 τα σκοτεινά κι οπωσδήποτε
 μελανά μας σημεία.
  Άλλοι, τα λεν “προπατορικό αμάρτημα”·
  άλλοι, το προσπερνούν, κάνοντας
  απλώς μια γκριμάτσα αηδίας,
  μονολογώντας μέσα από τα χείλη τους꞉
  “υπάρχει κανείς μας “απόλυτα καθαρός;”
  υπάρχει κανείς μας, που να μπορεί
  να ισχυριστεί, πως δε φέρει πάνω του,
  έστω στίγματα πιθήκου!
   Κι απομακρύνεται μ’ ένα γελάκι,
  που μπορεί να σημαίνει και κατανόηση
  των ανθρώπινων λαθών·
  μπορεί να σημαίνει και δικαίωση του Πιθήκου,
  που, μ’ όλες τις κατεργαριές,
  τις επιβουλές και τις καταδολιεύσεις
  του είδους μας,
   βρίσκει τον τρόπο να ξαναβγεί μπροστά μας
  και να μας εκπλήξει με την παρουσία του!..
 

Κυπριακή Ερωτική Ποίηση

Κυπριακή ποίησης / Αντώνης Κατσαντώνης

Κυριακή 11 Δεκεμβρίου 2022

Των ειδωλων εραστες / Τσιελέπη Ειρήνη

 

Οι εραστες των ειδωλων
απλωσαν ραθυμοι, το αδηφαγο βλεμμα τους
ετοιμοι για αρτον και θεαματα
Θαυμαζοντας των ειδωλων το καλλος
αγνοωντας των
" ιδεων την πολην"
Ταυτισμενοι με τα ειδωλα των

Δευτέρα 21 Νοεμβρίου 2022

Τα Χαικού της Ειρήνης και του Πολέμου (από την Ποιητική Συλλογή: ...ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ)

 


 

…ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

[Ποίηση, Διήγημα, κείμενο]

 


 

Επιμέλεια Συλλογής: Δημήτριος Γκόγκας

2022

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΚΟΓΚΑ

… ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

ISBN : Προσωπική Έκδοση

© Δημήτριος Γκόγκας

e-maildimitriosgogas2991964@yahoo.com

 

Τίτλος συλλογής: … ΤΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ  

                                Ενότητες:

                                Α. Τα Χαικού της Ειρήνης και του Πολέμου

                                Β.  Ποίηση στη κοινή Νεοελληνική                                Γ.             

                                Γ.  Διηγήματα και κείμενα

                                Δ. Έμμετρη ποίηση

 

Σελιδοποίηση: Δημήτριος Γκόγκας

ΕΚΤΥΠΩΣΗ- ΒΙΒΛΙΟΔΕΣΙΑ

 

    Το παρόν έργο πνευματικής ιδιοκτησίας προστατεύεται από τις διατάξεις της Κυπριακής Νομοθεσίας [Ο περί του Δικαιώματος Πνευματικής Ιδιοκτησίας και Συγγενικών Δικαιωμάτων Νόμος του 1976 (Ν. 59/1976), όπως έχει τροποποιηθεί και ισχύει μέχρι και σήμερα] και τις διεθνείς συμβάσεις περί πνευματικής ιδιοκτησίας. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου του βιβλίου χωρίς την έγγραφη συναίνεση από τον συγγραφέα και τον εκδότη.

 

 

 

 

Στους ποιητές και ποιήτριες του κόσμου

 που πολεμούν με τους στίχους και τα κείμενα τους

τον πόλεμο και ενισχύουν την ειρήνη

 

 

 

 

Σημείωση

 

 

Η Ποιητική συλλογή είναι αποτέλεσμα έμπνευσης, βασισμένη στην απουσία ειρήνης, στην συνεχή απειλή του πολέμου και την ανάγκη παρέμβασης του Ποιητή.

 


Είπαν για την ειρήνη:

ü      Αν θέλεις να κάνεις ειρήνη, μη μιλάς με τους φίλους. Μίλα με τους εχθρούς σου. Μοσέ Νταγιάν, 1915-1981, Ισραηλινός υπουργός & στρατιωτικός

ü      Ειρήνη είναι το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο πολέμων. Ζαν Ζιρωντού,  1882-1944, Γάλλος συγγραφέας

ü      Αν θέλεις να δουλέψεις για την παγκόσμια ειρήνη, πήγαινε σπίτι σου και αγάπα την οικογένειά σου. Μητέρα Τερέζα, 1910-1997, Καθολική καλόγρια, φιλάνθρωπος και αγία

ü      Ειρήνη ανά γην κουροτρόφος.: Η ειρήνη τρέφει γιους στον κόσμο. Ησίοδος, 7ος αιών π.Χ., Αρχαίος Έλληνας ποιητής  (Έργα και Ημέραι -228)

ü      Οι Έλληνες δεν κάνουν ποτέ ειρήνην με ένα εχθρόν, οπού κατακρατεί τον ελληνικόν τόπον. Ρήγας Φεραίος , 1757-1798, Εθνομάρτυς («Το Σύνταγμα», άρθρο 121)

ü       

Είπαν για τον πόλεμο:

ü           Δια την των χρημάτων κτήσιν πάντες οι πόλεμοι γίγνονται. Όλοι οι πόλεμοι γίνονται για την απόκτηση υλικών αγαθών. Πλάτων, 427-347 π.Χ., Φιλόσοφος

ü          Τα κατά πόλεμον κρατούμενα των κρατούντων είναι φασιν. Όσα κυριεύονται στον πόλεμο λέγεται ότι ανήκουν στου νικητές. Αριστοτέλης, 384-322 π.Χ., Αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος  (Πολιτικά 1255)

ü          Ξυνόν ανθρώποις Άρης. Για τους ανθρώπους ο Άρης (=πόλεμος) είναι ένα συνηθισμένο κακό. Αρχίλοχος, 725-650 π.Χ., Αρχαίος ιαμβογράφος

ü          Si vis pacem para bellum.: Αν θες ειρήνη να ετοιμάζεσαι για πόλεμο. Βιργίλιος, 70-19 π.Χ., Ρωμαίος ποιητής

ü          Πόλεμος είναι όταν αλληλοσκοτώνονται άνθρωποι που δεν γνωρίζονται μεταξύ τους, επειδή κάποιοι άλλοι, που γνωρίζονται καλά μεταξύ τους, δεν κατάφεραν να συνεννοηθούν. Πωλ Βαλερύ, 1871-1945, Γάλλος ποιητής

 

 

 


 

Στην ενότητα: Τα Χαικού του Πολέμου και της Ειρήνης, συμμετέχουν οι παρακάτω ποιητές και ποιήτριες

                        

1.      Μαρία Ανδρεαδέλλη

2.      Λίνα Βαταντζή

3.      Πάμπος Βοσκαρίδης

4.      Κωνσταντίνα Βουτσινά

5.      Χριστίνα Γαλιάνδρα

6.      Βασίλης Γεργατσούλης

7.      Δημήτριος Γκόγκας

8.      Βασιλική Γραφάκου

9.      Αγγέλα Αναγνωστοπούλου - Καραγκούνη

10. Χάρης Μελιτάς

11. Ανδρούλλα Θεοκλή Νικηφόρου

12. Χρήστος  Ντικμπασάνης

13. Μιλτιάδης Ντόβας

14. Αδελαίδα Δ. Παπαγεωργίου

15. Ελευθέριος Πλουτάρχου

16. Ελένη Σωφρονίου Στρατή

 

 

 


 

 

Μαρία Ανδρεαδέλλη

 

 

 

Έρημο δέντρο,

μάλωσαν τα φύλλα σου·

χειμώνας μπαίνει.

 

Μετά τον χιονιά

σπείραμε ηλιαχτίδες·

κάρπισε η γη.

 

Γαλανά νερά·

το αστέρι του βορρά

εδώ ξαγρυπνά.

 

Καίγονται σπίτια·

ελπίδες και όνειρα

αναβάλλονται.

 

Μετά τη φωτιά

αέρας στο πρόσωπο

γαλήνη φέρνει.

 

***

 

 

Λίνα Βαταντζή

 

Πόλεμος σε Ειρήνη  

 

I

Σειρήνες ηχούν!

Δίνη ανθοπέταλων -

Άνοιξη πικρή.

 

II

Ξύπνα άνθρωπε!

Δονείται η Γη πάλι -

Ήχοι μετάλλου.

 

III

Κατευόδιο -

Παγετώνες και σκόνη.

Κραυγή πολέμου.

 

IV

Μάταιος ήλιος -

Παπαρούνες άλικες!

Πεδία σιωπής –

 

V

Γαλήνια λίμνη -

Χέρια ικέτες παντού!

Καρδιά ειρήνης.

 

**

 

Πάμπος Βοσκαρίδης

 

Είσαι Ειρήνη

Πολέμου παράσιτο

ή όντως θύμα;

-

Άηχες μάχες

Ειρήνης ψευδαίσθηση

ώρες Πολέμου.

-

Όνομα ψάχνω

για χρόνια περίεργα

τάχα Ειρήνης

σαφώς ψευδεπίγραφα

Πολέμου   ανάπαυλες .

-

Είσαι πολίτης

εν δυνάμει οπλίτης

ό,τι σου τύχει

Πολέμου πεντάρφανο

Ειρήνης το μπάσταρδο

-

Ομοτράπεζοι

Ειρήνη και Πόλεμος

για φανταστείτε

κι εγώ στον κατάλογο

σαν το πιάτο ημέρας

 

**

 

Κωνσταντίνα Βουτσινά

 

 

Πόλεμος και ειρήνη

 

Η Γη ουρλιάζει

Την ώρα του πολέμου

Μα στην ειρήνη

Ολόχαρη γυρίζει

Τον κόσμο αγκαλιάζει

**

 

Χριστίνα Γαλιάνδρα

 

 

Δεν είναι φόβος.

Είναι η απόγνωση.

Για τη  ζωή μας...

-

Βροχή το δάκρυ

όταν οι σφαίρες πέφτουν

στο χώμα φτωχών…

-

Τα πουλιά μιλούν

Ειρήνη τραγουδάνε

ψηλά στον θεό…

 

 

 

**

 

Βασίλης Γεργατσούλης

 

(Απ’ τη συλλογή «Καιροί σκεφτικοί. 84 ποιήματα χαϊκού»)

 

 

Η νύχτα φεύγει.

Η μέρα δεν έρχεται.

Στιγμές πολέμου.

-

Αίμα και δάκρυ

ρυάκια σχημάτισαν.

Έρμη Συρία!

-

Για μιας Ελένης

τα μάτια χαθήκανε

τόσοι λεβέντες.

-

Πόλεμος είναι

του τρόμου το κούρνιασμα

στα μάτια παιδιού.

-

Πλοία βουλιάζουν

σε θάλασσα άξενη.

Θεός υπάρχει;

**

 

 

Δημήτριος Γκόγκας

 

1

 

Ανοίγουν στήθη.

Αναβλύζουν σώματα.

Επανάσταση!

 

2

 

Της άμυνα μας,

μικρά αναχώματα

λέξεις που γερνούν.

 

3

 

Υψικάμινος

το μέτρο του κόσμου μας,

μετρά με στάχτες.

 

4

 

Αγνοούμενος.

Η πέτρα που σμίλεψε

Ο ήχος όπλου.

 

5

 

Ένα πρόσφυγας

νεκροσέντονο άσπρο

πάνω σε στίχους.

 

**

 

Βασιλική Γραφάκου

 

Παιδιά πολέμου,

κυνηγάτε τον ήλιο

και πεθαίνετε.

 

Κλαίω τους νεκρούς,

τους σκεπάζω με κρίνα

'Ήρωες είναι.

 

Ω !! στον πόλεμο,

δεν βρήκα ένα πουλί

να τραγουδάει..

.

Στην Ειρήνη

γιορτάζουμε τις ώρες

Άνοιξη πάντα..

 

Στους σκοτωμένους,

ακουμπάει η μνήμη

στα παράσημά τους.

 

 

Ειρήνη ήρθες

πού να θάψω τους νεκρούς;

θολά φεγγάρια.

 

Αυτές τις μέρες,

ακούω τις ιαχές

των προγόνων μου.

Στήνω τ' αυτί μου, σιωπώ

στους ακριβούς νεκρούς μας…

 

 

**

 

Αγγέλα Αναγνωστοπούλου- Καραγκούνη

 



Πολέμου ήχοι.
Ειρήνη λαβωμένη.
Άνθρωποι θρηνούν.
Πνιγηρές οι ανάσες.
Ασάλευτοι οι νεκροί.
        


 

**

 

Χάρης Μελιτάς

 

Επιστράτευση

 

 

Είπαν: Στα όπλα.

Πατήρ πάντων πόλεμος.

Είπα: Ορφανός.

 

 

 

(από τη συλλογή ΠΟΤΑΜΙ  ΚΟΚΚΙΝΟ,

εκδ. Μανδραγόρας 2013, βραβείο Μ.Κ.Ε. Τέχνη)

**

Ανδρούλλα Θεοκλή Νικηφόρου

 

Πόλεμος,

Καπνός, μαύρη ανατριχίλα,

σκοτάδι παντού.

-

Βλέμματα θολά,

βουβά τα διλήμματα,

βαριά βήματα.

-

Αναμένουνε,

την Ειρήνη ποθούνε,

η σκλαβιά βαριά.

 

-

Βωμός θανάτου,

του πολέμου η οργή,

θηλιά της ζωής.

 

-

Ειρήνη πετά,

με φτερούγες στη πλάτη,

λευτεριά ποθεί.

 

**

 

 

Δρ. Μιλτιάδης Ντόβας

Ειρήνης κλέος,

η θεία η λύτρωση.

Ευχή ελπίδας.

 

Γραμμή, σημείο,                                                                                                          Ειρήνης που έκλαψε.                                                                                               Μύρο που καίει.

 

Παρθένα κόρη,                                                                                                            δακρύζει κι εύχεται.                                                                                                     Ήττα Πολέμου.

 

Προσευχή στο φως,                                                                                                          άστρα ειρηνοφόρα.                                                                                                      Γαία άσπιλη.

 

Μύρο το δάκρυ,                                                                                                                 σ’ αλώνια πέτρινα.                                                                                                                              Ειρήνης χάδι.

 

**

 

Αδελαΐδα Παπαγεωργίου

 

 

Ελευθερία,

γύρω από πολέμους

πλέκεις στεφάνια

 

Το μεγαλείο

των αγώνων ειρήνης

θα τραγουδήσω

 

Αν σε ρωτήσω

πόλεμος ή ειρήνη

τι θα διαλέξεις;

 

Γιατί Ειρήνη

γεμάτη παράπονο

ρίχνεις το βλέμμα;

 

Μην λες ειρήνη

αν δεν φορέσεις ρούχα

για τον πόλεμο…

 

 

Ειρήνη Ημίν,

μας δίδαξε ο Χριστός,

Θεία Εντολή

 

**

 

Νίκος Ντικμπασάνης

 

 

Πόλεμος ξανά

Μέσα μου κραυγές ηχούν

μικρών παιδιών

 

*

Σάλπιγγες ηχούν

Όλα είναι έτοιμα

για το τέλος μας

 

*

Πυροβολισμοί

ακούγονται γύρω μου

Νεκρή η ψυχή

 

*

Κοίτα να σωθείς

Κανένας δε γλύτωσε

από το μίσος

 

 *

Μίσος και οργή

πυροδοτούν τη βόμβα

της αισχρότητας

 

**

 

Ελευθέριος Πλουτάρχου

 

 

Πόνος σπαράζει

στις σκηνές των προσφύγων.

Πόλεμος τέρμα!

 

*

Στα ερείπια

όνειρα κι αυταπάτες.

Πώς ξαναχτίζω;

 

*

Δέρνει η βροχή

μέσα στ’ αναχώματα.

Πόθος ειρήνης.

 

*

Μετράνε πληγές

τα παιδιά του πολέμου

τ’ αδικημένα.

 

*

Μετράνε νεκρούς,

των ερειπίων ψυχές,

βομβαρδισμένες.

 

*

Πέφτουν οβίδες,

τα σχολειά τους γκρεμίζουν

και τις καρδιές τους.

 

*

Ξένα σαλόνια

γεμάτα υποσχέσεις…

Εξαπάτηση.

 

*

Τα μάτια υγρά

κοιτάζουν μ’ απόγνωση…

«Ζητείται ελπίς».

 

 

 

Η παπαρούνα

φυτρώνει στο πεδίο

και στις καρδιές μας.

 

Ξεπετάγεται

εν μέσω καταιγίδας

η ηλιαχτίδα.

 

*

Θα ξεπροβάλουν

μες στα χαρακώματα

οι μαργαρίτες.

 

*

Κατακόκκινα

φυτρώνουν τα λουλούδια

μες στα κανόνια.

 

.

Από την Ποιητκή Συλλογή: Ελ Πλουτάρχου. Άνθρωπος  - Στοχασμοί και Αποχρώσεις – 180 χαϊκού. Εκδ. Αρχύτας – Σύνδεσμος Πολιτισμού Ελλάδας Κύπρου (2021).

 

 

 

**

 

 

Ελένη Σωφρονίου Στρατή

 

 

 

Καπνοί βρυχώνται.

Ένα παιδί στη στάχτη

ψάχνει πατέρα

 

*

Στάζει το αίμα
κι απ’ της γης τα έγκατα
δάκρυ ανθίζει

 

*

Έλα παιδί μου
σώπασαν οι οβίδες
άνοιξ’ τα μάτια

 

*

Βαθιές ρυτίδες
στο γαλάζιο του ουρανού.
Πενθεί η ειρήνη

 

*

Το περιστέρι

με δυο κομμένα φτερά

κραυγές δακρύζει