Ο ΑΔΟΚΗΤΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΡΩΤΑ / Ιωαννίδου- Σταύρου Ρούλα

Ο αδόκητος θάνατος του έρωτά τους

σε τόσο νεαρή ηλικία

δε συγκλόνισε κανένα δεν έντυσε στα μαύρα το λαό. Οι σημαίες δεν κυμάτισαν μεσίστιες

δεν κηρύχθηκε τριήμερο πένθος.

Η κηδεία του δεν έγινε "δημοσία δαπάνη"

δεν παρέστησαν

εκπρόσωποι της Πολιτείας και πλήθος κόσμου

δεν κατέθεσαν στεφάνους

κόμματα, σωματεία και οργανώσεις

ούτε καν εκφωνήθηκε επικήδειος

από κάποιο επίσημο

ή έστω από κάποιο φίλο ή συμφοιτητή.

Ούτε όμως κι εκείνοι τον πενθήσανε όπως του άρμοζε

με μαύρα γυαλιά και με την πρέπουσα αποχή

από τις μικροχαρές της καθημερινής ζωής

Τρεις μικρές σπουδές για τη σιωπή / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Σίγησε ο λόγος.
στάθηκε περήφανα
απεναντί μας

'Αηχος ήχος 
της σιωπής η φωνή
εύηχες νότες.

'Αγνωρες φωνές
μέσ' από την άβυσσο
αναδύονται.

Φεγγάρι Φθινοπώρου / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Θολό φεγγάρι
στ' όνειρο ποιος θα φέγγει?
'Αστρο δεν έχει.

ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΣΠΟΥΔΕΣ ΓΙΑ ΕΝΑ ΧΕΙΜΩΝΙΑΤΙΚΟ "Σ' ΑΓΑΠΩ " / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Ένα "σ' αγαπώ"

του έρωτα έγραψες

στο χιόνι πάνω.

Βροχή έπεσε'

σβήσηκε το "σ' αγαπώ"

Το χιόνι λιώνει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

η λέξη φεύγει.

Το χιόνι λιώνει

ποταμάκι γίνεται

φεύγω μαζί του

"Αναστάσεως ημέρα! Λαμπρυνθώμεν λαοί!" / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Και Ανεστήθης, Χριστέ!

Και συνέτριψες τον θάνατο!

Και διέλυσες την ασύστολη πλάνη μας!

Η λυτρωτική σου Ανάσταση

διαπερνά το αβυσσαλέο σκοτάδι του άδη

και λαμπρύνει το φως της ζωής.

Η αδιάσειστη αλήθεια της Θεότητάς σου

καταυγάζει τις ψυχές των ανθρώπων.

Το άρρητο τραγούδι της

μετουσιώνεται σ' ουράνια σώματα,

-σχήματα στους αιθέρες-

καταλάμποντας το απαράγραπτό αξίωμα

της αγάπης και του ελέους

δια μέσου των αιώνων.

MODUS VIVENDI ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΥ

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

MODUS VIVENDI

ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΡΟΥΛΑΣ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ-ΣΤΑΥΡΟΥ

Κυκλοφόρησε, από τις Εκδόσεις Literatura et Artes, η νέα ποιητική συλλογή  της  Ρούλας  Ιωαννίδου - Σταύρου  με  τίτλο  MODUS VIVENDI.

Το βιβλίο περιέχει ποιήματα κοινωνικού προβληματισμού της σύγχρονης

εποχής. Τα περισσότερα είναι ολιγόστιχα αλλά στη συλλογή συναντούμε

και μερικά μεγαλύτερης εκτάσεως ποιήματα. Η θεματογραφία είναι πλούσια (κοινωνικό γίγνεσθαι, άνθρωπος, ζωή, έρωτας, πατρίδα, τεχνολογία, παγκόσμια γεγονότα, κ.ά)  και η διάθεση με την οποία είναι γραμμένοι οι στίχοι ποικίλλει. Προεξάρχουν ο στοχασμός, ο σαρκασμός, ο συμβολισμός, η σκωπτική αλλά και η λυρική διάθεση. Στο βιβλίο περιλαμβάνεται και το ποίημα «Για ένα αγνοούμενο στιχάκι» που διακρίθηκε  στον Παγκόσμιο Διαγωνισμό Nosside World Poetry Prize και τιμήθηκε με το μετάλλιο Nosside. Τον πίνακα που κοσμεί το εξώφυλλο φιλοτέχνησε η ποιήτρια.

Εκ πεποιθήσεως της  ποιήτριας, δεν θα γίνει εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου . Όσοι ενδιαφέρονται να το προμηθευτούν μπορούν να αποταθούν στην ίδια, στην ηλεκτρονική της διεύθυνση: roulastav@gmail.com , ή στις εκδόσεις Literatura et Artes, email: literetart@gmail.com  ή στην ταχυδρομική διεύθυνση Ομήρου 2, Αγλαντζιά, 2121 Λευκωσία.

Δείγματα Γραφής από το βιβλίο.

ΙΑΤΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΙΜΑΤΟΣ  

Μεγάλη φουρτούνα και αναβρασμός επικρατεί/στις φλέβες σας, κυρία μου./

Μεγάλη αναταραχή στη ροή του αίματος. /Θα πρέπει να κοιτάξετε την καρδιά σας.

CATCH  IT                     

Την ώρα που ο άνθρωπος πεθαίνει,/σκέφτηκε κανείς από εκείνους που τον περιβάλλουν,/να κάνει μια απλή κίνηση με τα χέρια και ν’ αρπάξει την ψυχή,/

να την κλείσει στις χούφτες του/να μην φύγει. Ή να την κυνηγήσει, έστω  /

για να δει πού πάει;

ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΦΗΒΙΚΑ «Σ’ ΑΓΑΠΩ»

Εκείνος φαίνεται πως κάτι ήξερε/κάτι υποψιαζόταν / και της έγραψε το «Σ’ αγαπώ»

στο χιόνι./ Εκείνη μάλλον τίποτα δεν ήξερε/τίποτα δεν υποψιαζόταν/ και του έγραψε

το «Σ’ αγαπώ» / στο βράχο.

ΠΕΣΟΝΤΕΣ ΤΟΥ 1974

Κι εσύ πεσόντα του ’74/ένας άγνωστος στρατιώτης,/ένας ανώνυμος ήρωας

θα παραμείνεις αιώνια./Είστε τόσοι πολλοί!/Δεν υπάρχει χώρος/στα βιβλία της Ιστορίας

για όλους.

MODUS VIVEΝDI : Ποιητική Συλλογή της Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΦΗΒΙΚΑ "Σ΄ ΑΓΑΠΩ"

Εκείνος 
φαίνεται 
πως κάτι ήξερε 
κάτι υποψιαζόταν 
και της 'εγραψε το " Σ΄  αγαπώ" 
στο χιόνι. 
Εκείνη
μάλλον 
τίποτα δεν ήξερε 
τίποτα δεν υποψιαζόταν 
και του χάραξε το "Σ΄  αγαπώ" 
στο βράχο. 

***

Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΤΗΣ ΦΛΟΓΑΣ ΕΝΟΣ ΚΕΡΙΟΥ

Της απέκλεισαν το οξυγόνο 
κι εκείνη έσβησε 
χωρίς καν να προλάβει
να διαμαρτυρηθεί 
να τρεμοσβήσει έστω. 
Ο θάνατός της ήταν ακαριαίος. 

***

ΕΛΠΙΔΑ 

Αυτή δεν ξέρει από χρόνια ούτε κι από όρια.
Τον ανταγωνίζεται τον πανδαμάτορα. 
Που ξέρεις....καμιά φορά...

***

ΠΑΝΣΕΛΗΝΟΣ 

Ολόγιομο φεγγάρι.
Ποια ξεχασμένα όνειρα, θα φωτίσεις απόψε;
Ποιες παλιές αγάπες αθ μας θυμίσεις;

***

ΤΟ ΛΑΘΟΣ 

Το λάθος δεν είναι 
τα πολλά πράγματα
που εκείνος δεν έκανε σωστά.
Το λάθος είναι                                      
που περιέπεσε πολλάκις 
στο ίδιο αμάρτημα.

***

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΦΙΛΙ

Και χίλια φιλιά να δώσεις σ΄ άλλα χείλη, 
το πρώτο μας φιλί, στο στόμα σου θα μείνει. 

***

ΣΤΗΝ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΟΧΘΗ

Αν περάσω απέναντι, 
θα μπω κι εγώ στη μεγάλη γιορτή, 
μου είπαν.
Για το χείμαρρο, όμως
που καταπίνει ανθρώπους
δε μίλησε κανείς. 

***


ΤΟ ΒΑΖΟ 


Εκείνη  έπεσε
κι έσπασε και τα δυό της χέρια. 
Το βάζο όμως σώθηκε! 

***

ΣΥΜΠΤΩΣΗ 

Αυτός ο έρωτας
δεν ήρθε ποτέ στην ώρα του.
Κάποτε ήταν πολύ νωρίς,
άλλες πάλι φορές πολύ αργά.
Τι ατυχία, αλήθεια, τι ατυχία!
Ήτανε μόνο θέμα χρόνου!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Όσοι ενδιαφέρονται για το βιβλίο μπορούν

να επικοινωνήσουν με τη ποιήτρια  στο email: roulastav@gmail.com Δεν διατίθεται στα βιβλιοπωλεία

ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΤΟΥΣ ΟΙ ΦΩΝΕΣ / Ρούλα Ιωαννίδου-Σταύρου

Μνήμη Πολυτεχνείου

Κινήσαν’ οι φωνές τους
με τους τρελούς αγέρηδες να σμίξουν.
Να παραβγούν στο πάλεμα τους σιδηρόφραχτους.
Να πετάξουν πάνω από τις πύλες του Πολυτεχνείου·
να περάσουν τα σύνορα της πρωτεύουσας
και να γιομίσει η Ελλάδα, ΕΛΛΑΔΑ.
Οι δικές τους οι φωνές
προτάσσουν το στήθος στα τανκς, στα τεθωρακισμένα.
Οι δικές τους οι φωνές
"των ελεύθερων αγωνιζομένων φοιτητών
των ελεύθερων αγωνιζομένων Ελλήνων"
άλλοτε μετουσιώνονται σε κραυγή: Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία
και άλλοτε σε αίμα: Και πάλιν Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία.

(Από την ποιητική συλλογή Modus Vivendi )

Ο Σπύρος Ζήσιμος διαβάζει ποιήματα του Παύλου Λιασίδη

ΟΙ ΑΣΤΡΟΝΑΥΤΕΣ

https://www.youtube.com/watch?v=7NS63xR1PfQ&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=1&feature=plcp

ΚΑΝΕΙ ΣΕ ΠΚΙΟΝ 

https://www.youtube.com/watch?v=qZtflmin5lM&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=7&feature=plcp

ΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ ΠΕΤΡΗ 

https://www.youtube.com/watch?v=AxHrrtv3ZaM&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=8&feature=plcp

ΑΓΑΠΗ ΔΙΧΩΣ ΕΡΩΤΑΝ 

https://www.youtube.com/watch?v=vA6Kb8FrAHc&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=10&feature=plcp

ΒΑΣΤΑΞΕ 

https://www.youtube.com/watch?v=wkEg83vJ5pY&feature=relmfu


Η ΠΙΣΤΗΣ ΜΟΥ ΚΡΑΤΑΜΕ 

https://www.youtube.com/watch?v=n8o96o4htsM&feature=relmfu


ΔΕΝΤΡΟ ΧΩΡΙΣ ΜΑΞΟΥΛΙ 

https://www.youtube.com/watch?v=2pYqz57wbT0&list=UU-wlDeFr4Ig4mmYJFY6gE4Q&index=1&feature=plcp

Τετράστιχον / Λιασίδης Παύλος

Έν’ τζι η ομορκιά σου μιάλη, αμμά τζι η κορμοστασιά σου,

αφούς ούλες καττουδκιάζουν, όντες ρέσσουν που κοντά σου.

Είσαι ο ψηλός ο πεύκος πον ι-μπόρουσιν να ζήσουν,

χαμηλόττερα δεντρούδκια στον νοσσιόν του να πολύσουν

Η αθανασία / Λιασίδης Παύλος

Η Κυβέρνησίς μου

έν’ η ποίησίς μου,

πάντα στο τεμόνιν

τζαι του νου τ’ ακόνιν.

Είδεν το πουντζίν μου

τζι έν’ παστόν; λαλεί μου·

-Τρώ’ σατέ σαλάταν,

χόρτα τζαι πατάταν.

Το κριάς στην σούβλαν

φέρνει πάντα μούγλαν!

Είμ’ ως δύμμαν νήλιου

ασκητής του σπήλιου.

Γράφω τζαι δκιεβάζω,

πλούτον κατεβάζω,

που ποττ’ εν θα λείψει,

ποιος να μου τον κρύψει;

Οι αθάνατοι / Λιασίδης Παύλος

Έπρεπεν πάντ’ αθάνατοι να μείνετε στην Τζύπρον μας

εσείς οι δκυο πρωτόμαστροι, Βασίλη τζαι Λιπέρτη

που ντύσετε τους στίχους σας πάνω στην χωρκατόγλωσσαν

τζι εμείς να σας κλουθήσουμεν, όι του όποιος έρτει.

Γιατί τωρά που λείψετε, πολλοί επήραν πάνω τους,

μάχουνται να χαλάσουσιν τους πασιοθεμελιούς σας,

που ξένους να ’ν’ οι μόλες τους, ζαπούνηεςνα κάμνουσιν,

όι να ’ν’ τσιμεντένιοι, πασιοί γοιον τους δικούς σας.

Όμως, ό,τι τζι αν κάμουσιν, εσάς πάλ’ εν σας ρίβκουσιν,

έν’ μάρτυρες τ’ αγάλματα οι λας που σας εκάμαν.

Θέλοντας τζαι μη θέλοντας εννά σας συναφέρνουσιν,

να νώθουν την ξηχάσκιασηντζαι να τους φέρνει κλάμαν.

Βαρώσιν / Λιασίδης Παύλος

Κρίμας τα τόσα κάλλη σου τζι εμαυρογερημιάσαν

νεκατσιασμένοι Μάρτηες πιον πάνω σου ελουρκάσαν

Πού έν’ τα πορτοκκάλλια σου, γοιον λίρες που κρεμμούνταν

τζι εκοτσινολοούσασιν οι κόφινοι πο’ ’ρκούνταν;

Σήμμερον εν θωρείς ψυσήν, καλάθιν να γεμώσει

μήτε Τουρκούν με Γρισκιανήν. Πότ’ εννά ξημερώσει;

Κανεί σε πκιον του Παύλου Λιασίδη

Πόλεμε, σατανά, κακόν αξήλειφτον στον κόσμο,
παιδίν της νύχτας, μισταρκέ του Αδη, ψεύτη,
κλέφτη!
Οπου της Νιότης δκιαλεχτούς κόβκεις αθθούς
των δκυόσμων
τζι η φάκκα στες κακόσορτες μανάες πάντα
ππέφτει.
Που κάμνουσιν παιδκιά φτωχά της πείνας,
φατσιημένα,
τζι εν εις τους φόους, τους καμούς, ομπρός
κατταρκασμένα

Εννά πεθάνει ο χάρος / Λιασίδης Παύλος

Μες στα τσιατήρκα εννά μας δει τζι άλλος
σιειμώνας φέτη.
Εσού ποτζιεί στα τούρτζικα πώς τα περνάς, Μεμμέτη;
Αρέσαν σας οι Μεχμετζίκ του Ετζεβίτ εφέντη;
...
-Βάστα γερά, Μεμμέτη μου, τζιαι κόντεψεν η ώρα
πο’ ννά πεθάνει ο χάρος πκιον, να ρέξει τούτ’ η μπόρα