Τιμητικό Αφιέρωμα στην ποιήτρια Φροσούλα Κολοσιάτου.

Πηγή: https://apopsilarnaka.blogspot.com.cy/2018/02/blog-post_21.html?spref=fb

Ζήνωνος Χρίστος Κ. (Μικρή αναφορά)

Ο Ζήνωνος Χρίστος Κ, γνωστός και ως Τάκης Ζούρκας, υπήρξε λαικός ποιητής από την Αραδίππου. Γεννήθηκε το 1937 και απεβίωσε το 2012. Ασχολήθηκε με τη λαική ποίηση από πολύ μικρός. Σημαντικό μέρος του έργου του ήταν εμπνευσμένο από τον απελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59. Την περίοδο αυτή εκτυπώνει τις παρακάτω ποιητικές φυλλάδες:

• "Η δράσιςτηςΕΟΚΑ-Ζήτω η ΕΟ- ΚΑ" , 
• "Αφιερωμένο προς τον ήρωα Μι- χαλάκην Παρίδην" και 
• " Η δράσις και η θυσία του αειμνήστου ήρωος Πεττράκη Μ. Κυπριανού",το οποίο έγραψε και εξέδωσε σε συνεργασία με τον Αντρέα Μαππούρα, το 1959.

Εγιώνη θέλω αντίπαλο..../ Πανατσιάς – Κογκονιάς Γεώργιος (Ποιητάρης)

Εγιώνη θέλω αντίπαλο πόψε να τραουδήσω τσιέ να του δόκο μουστουνιές οσπου να τόν κερτίσω.

Επωλοπέτησες πολλά τσιέ επαρτό τσιέ χαπάρι Τσιέ βάλω σου στό στόμα σου διό πράτσα χαλινάρι.

Τούτο το ψεύτη τόν τουνιά εν τσιέ χαρησαμάς τον Εδώκαμας τον δανικόν τσιέ πάλε επήραμας τον.

Τούτο το ψεύτη τον τουνιά πιός εν νά τό κερτίση, Θά τον κερτίσουν τά βουνά τσιέ τό νερό που τρέχει.

πηγή: http://kypros.org/Occupied_Cyprus/marathovounos/article_4.html

Γεώργιος Πανατσιάς (βιογραφικά στοιχεία)

 Ο Γεώργιος Πανατσιάς ( Κογκονιάς ) γεννήθηκε 1888 και απεβίωσε το 1963 στό Μαραθόβουνο. Ήταν γεωργός στο επάγγελμα. Ασχολήθηκε με την λαική στιχοπλοκή των τσιατιστών και αποτέλεσε από τους αξιολογότερους λαικούς ποιητές της περιοχής του Μαραθόβουνου.  Ήταν παντρεμένος με τη Βασιλλού Καλόηρου απόκτησε δύο κόρες τή Χρυστάλλα καί τή Ανδριανή. Διακρίθηκε στους διαγωνισμούς τσιατιστών με τους  κοκκινοχωριάτες.

Ένα ποίημα και ένα Τσιατιστό του Γεώργιου Πανατσιά – Κογκονιά

Εγιώνη θέλω αντίπαλο 

πόψε να τραουδήσω 

τσιέ να του δόκο μουστουνιές 

οσπου να τόν κερτίσω.

Επωλοπέτησες πολλά 

τσιέ επαρτό τσιέ χαπάρι 

Τσιέ βάλω σου στό στόμα σου

διό πράτσα χαλινάρι.

Τούτο το ψεύτη τόν τουνιά 

εν τσιέ χαρησαμάς τον 

Εδώκαμας τον δανικόν 

τσιέ πάλε επήραμας τον.

Τούτο το ψεύτη τον τουνιά 

πιός εν νά τό κερτίση, 

Θά τον κερτίσουν τά βουνά 

τσιέ τό νερό που τρέχει.

***

 Εγιώ έπεπσα τσιέ φέρα μου ρύζη πού τή Ευρώπη 

Τσιέ καμά τό μαχαλεπί νά φάσει οι ανθρώποι.

Ξενής Πάτσαλος (βιογραφικό)

Ο Ξενής Πάτσαλος γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου του 1901 στο Παραλίμνι Αμμοχώστου. Το επίθετο του Πάτσαλος αποτελούσε παρατσούκλι του πατέρα του Ανδρέα Πιερέττη, γιατί είχε γκρίζες κηλίδες στο πρόσωπό του. Για βιοποριστικούς κυρίως λόγους εγκατέλειψε από πολύ νωρίς το σχολείο και ασχολήθηκε με τη γεωργία και την κτηνοτροφία. Το έμφυτο ποιητικό του ταλέντο το ανέπτυξε και κέρδισε πολλά βραβεία σε διάφορους ποιητικούς διαγωνισμούς τσιαττιστών. Τα θέματα του τα αντλούσε από την αγροτική ζωή, την αγάπη, τα προβλήματα του κόσμου, τα εθνικά ζητήματα. Πέθανε στις 28 Φεβρουαρίου 1984

πηγή: https://www.bigcyprus.com.cy/el/article/xenis-patsalos-enas-poiitis-me-emfyto-talento

http://www.philia.org.cy/Portals/0/Documents/LogosKaiTexni/Ta_Poihtarika_Tragoudia_B.pdf

[Γέννημα νήλιου...] / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Γέννημα νήλιου πού ΄ρκουμουν επέτουν φαινεσταί μου

ελάλουν εν παράδεισος τούτη ζωή, Θεέ μου.

Το μεσομέριν έπασκα να τη διασκεδάσω

τζι' ενόμισα πως έκαμα φτερά τζι' εν να πετάσω

τζιαί πού το παραδέχουμουν πως είχεν να γεράσω.

Τώρα εν ηλιοβούττημαν, για μεν εν να νυχτώσει

τζι' εν πρόκειται για λλόου μου να ξαναξημερώσει

[Τζιαί αν η Ένωση γενεί...] / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Τζιαί αν η Ένωση γενεί αυτό πρέπει να πράξουν

να' ρτουσιν πα' στο μνήμα μου να το βροντοφωνάξουν,

φαίνεσται μου' ν ν'αναστηθώ,

που μές στον Άδην να βρέθω σ' ένα λεπτόν που πάνω,

να πω΄΄ Ζήτω η Ένωση΄΄ τζιαί πάλιν ας πεθάνω

[Έθελα να'μουν...] / Πάτσαλος Ξενής (Ποιητάρης)

Έθελα να'μουν τζι'εν είμαι όπως μ'αρέσκει να'μαι

πρύτανις μες στους πρύτανες, η κλίση μου τραβά με.

Έναν'πο ούλλα τα καλά της γης εν η παιδεία,

μα'ν δυσκολία να γινεί, χρειάζεται υπομονή, νους τζιαί περιουσία ....

Σε Κήπο Ξένο: Ποιητική Συλλογή του Αντώνη Πιλλά, 2012, Εκδ. Ακτή

Μες στην αγάπη σου

Πλέω μες στην αγάπη Σου, Κύριε

και που ν’ ανοίξω πανί δεν γνωρίζω

μέσα σε τόσο φως. έτσι αποσπώ

από μέσα μου ένα τριαντάφυλλο

και το αποθέτω σαν δάκρυ στα πόδια Σου.

Σε ξένο Κήπο 

Σε ξένο κήπο ηχούν τα βήματά σου
κι είν΄ ο αχός τους κομπολόι αργό
στου χρόνου και της ξενιτιάς τα χέρια
κι όλο καλούν και ζωντανεύουν τη μορφή σου
πιο τρυφερή και πιο ωραία, μονάχα
μ΄ ένα πικρόν ανθό της λησμονιάς τα χείλη

Σωφρονίου Ιεορομανάχου και Δίκλωνα :Ποιήματα του Αντώνη Πιλλά

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/ylatron/2/12.html

https://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Euthini/346/6.html

Ένα Χαικού του Αντώνη Πιλλά

Φοράει τον ίσκιο

των παιδικών μου χρόνων

δέντρο μονάχο.

ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ / Πιλλάς Αντώνης

3

Μεγάλο, θερινό φεγγάρι·

στον ίσκιο της μάντρας

τα πρόβατα αναμηρυκάζουν

τη σιωπή

.

8

Αντίκρυ στο ανθισμένο πέλαγος

θεηγόρα πεύκα·

σταλάζει ο ήλιος στη σιωπή

μικρές ωδές του κάλλους

και ξενιτείας ρήματα

Ωραίο πρωί / Πιλλάς Αντώνης

Ωραίο πρωί εσφύριζε
σαν το κοτσύφι μέσα στο φιλί σου.
Ανάλαφρα βουνά
ήσυχα μνήματα
φιλιά καθρεφτισμένα στο νερό
στα νέα τα φύλλα.

Ήσυχα μνήματα, στις λεύκες
αμέτρητων φιλιών ψιθυρισμοί
μές στον αγέρα.
Αλλού θ’ αράξει πάλι η μέρα.

Τα χέρια του πατέρα μου / Πιλλάς Αντώνης

Αν ήταν να΄ φτιαχνα έν΄ άγιο εικόνισμα 
ίσως ασήμαντο, μα τόσο οικείο, 
μ΄ αθωότητα παιδιού σ΄ αυτό να καταφεύγω 
και να το προσκυνώ για "μύθους" διψασμένος, 
πατέρα, θα ζωγράφιζα
τα δυο χοντρά, βασανισμένα χέρια σου, 
με την αφή του αχνιστού ψωμιού
σε ώρα γαλήνια, σπιτική. 

Τα χέρια εκείνα που είναι τώρα
Φρουροί του αμίλητου.

Τον Μέγαν Άρχοντα αυνάντησες 
τώρα ξενιτεμένος
γυρνάς ζωσμένος φως πικρό 
όλο και πιο μονάχος, 
με χάδια ανεπίδοτα στα χέρια σου
σαν άστρα που κρυώνουν 
πάνω από χειμωνιάτικο αλώνι. 

Κι εσύ όλο να μας αποχαιρετάς
και ποτέ να μη φεύγεις, 
κυρίαρχος, όσο ποτέ, μέσα στην απουσία σου.

Ρωγμές , 1988