Η Κερύνεια μετά το 1974 / Κατσελλή Ρήνα

Η Κερύνεια του Ομήρου
στα ακροδάχτυλα της ψυχής μας
πανάρχαια παρθένα
μεταγγισμένη στη ζωή των γονιών μας
η Κερύνεια με τα χρώματά της
στις ιστορίες των ρυτίδων.
Αυτό που ζει μόνο η ζωή το ξέρει
ότι σκοτώνεται ο θάνατος το έχει.
Φονιάδες
σφαδάζουν τη θανή τους
στα αποτυπώματά μας
παριστάνοντας τροπαιοφόρους.
Ποιος είναι ποιος;
Ποιος ο σκοτωμένος
ποιος ο ζωντανός;
Η Κερύνεια του Ομήρου
στα ακροδάχτυλα της ψυχής μας
πανάρχαια παρθένα
μεταγγισμένη στη ζωή μας
ξέρει να περιμένει.
Η Κερύνεια με τα χρώματά της
στις ιστορίες των ρυτίδων
ξέρει να περιμένει και στα παιδιά μας.

Ρήνα Κατσελλή (βιογραφικά στοιχεία)

Η Ρήνα Κατσελλή, γεννήθηκε το 1938 και ζούσε στην Κερύνεια μέχρι την τουρκική εισβολή, τον Ιούλη του 1974.
Αποφοίτησε  από το Γυμνάσιο Κερύνειας.
Ασχολήθηκε με το μυθιστόρημα, θεατρικό έργο,  λαογραφικές έρευνες, ποίηση κ.α. Ασχολήθηκε με την πολιτική  και το 1974,  γίνεται η πρώτη Κυπρία γυναίκα βουλευτής στη Βουλή των Αντιπροσώπων. (1981-1996).

Είναι γραμματέας και υπεύθυνη των εκδόσεων του Λαογραφικού Ομίλου Κερύνειας.
Βραβεύτηκε τρεις φορές με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος, μια φορά με το κρατικό βραβείο μελέτης/δοκιμίου, η Κυπριακή Δημοκρατία της απένειμε το Αριστείο Γραμμάτων και Τεχνών το 2010 και αρκετά βιβλία της μεταφράστηκαν στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά και Ρωσικά.

Απεβίωσε στις 28 Μαΐου 2021

Μπορείτε να μεταβείτε και : https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A1%CE%AE%CE%BD%CE%B1_%CE%9A%CE%B1%CF%84%CF%83%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AE

Εργογραφία:

Μυθιστορήματα: - Τα τετράδια της αδελφής μου - Στην Εφτάλοφη - Στα βουνά της Τραμουντάνας - Κερύνεια εκ στόματος γερόντων - Γαλάζια φάλαινα - Μη γένοιτο - Τα φτερά του αετού - Τζερυνειώτισσες Χρονικό/μαρτυρία: - Πρόσφυγας στον τόπο μου Μελέτες:- Κερύνεια-Ιστορική λαογραφική Έρευνα - Γνώμες ταπεινής γνώσης - Ραγιάς-Ο άνθρωπος και το φύλλο - Ανδρέας Χριστοφίδης-Βίος πολιτεία - Ιστορία της Πόλης - Ιστορία του Δημαρχείου της Πόλης - Νίκος Κρανιδιώτης-Η εποχή και το λογοτεχνικό του έργο - Σάβας Χρίστης-Ο αλλιώτικος - Μαυρουδής Γεωργίου-Ποιητής Κάρμιος - Γεώργιος Γεωργίου-Ο γνωστός Ρέουτερ - Γιώργος Ελισσαίος-Τζιερύνεια Μάνα Μου - Γιαννάκης Καράσαββας-Ο ζωγράφοςτης νύχτας - Ανδρέας Χριστοφίδης-Η πεμπτουσία μιας προσφοράς Θεατρικά: - Ο Ανάξιος - Γαλάζια Φάλαινα (Ενδοσκόπηση) - Αδούλωτη Εληά - Γιατί έφυεν η Βαλού; - Τρελλή Γιαγιά - Ξενητεία - Πάμεν Καλά… - Άρκαστος - Πάνω Γειτονιά - Οι Καλικάτζιαροι στην τρίτη Χιλιετία κ.ά. Ποιητικές συλλογές: - Ποιήματα από πεζές σελίδες - Η Κερύνεια ξέρει να περιμένει

Το την Πόλιν σοι δούναι… / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Καταλαβαίνεις πού βρίσκεται

η δυσκολία∙

ακόμα και νάθελα να πω’’ ναι’’ όλη

η Πόλη θα σηκώνονταν όρθια και

θα με κάθιζε με τη βία κάτω∙

και ν’ αποτολμούσα να παραβώ

τον όρκο μου,

ν’ αθετούσα τις υποσχέσεις μου

όλη η Πόλη θα με καταδίκαζε

σαν επίορκο,

θα με απομόνωνε στη στιγμή

σαν κοινό παραβάτη.

Αλλά κι όλοι να την αφήναμε στη τύχη της,

όλοι να της γυρίζαμε τη ράχη η ίδια η Πόλη

θάδινε τη μάχη της, η ίδια η Πόλη

θα σας έδινε τη δική της αποστομωτική

απάντηση.

Να γιατί δε δικαιούμαστε να προδώσουμε

μια τέτοια Πόλη∙ να γιατί είμαστε

υποχρεωμένοι να φανούμε αντάξιοι

μιας τέτοιας Πόλης που ομοθυμαδόν

στέκει έξω ν’αγωνιστεί ∙ομοθυμαδόν σας κοιτά

ολόισα στα μάτια διαπερνώντας τα μάτια σας

και τον πρόσκαιρο κλοιό σας!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ‘’ ΠΟΙΗΜΑΤΑ  ΜΕΜΝΗΣΟ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ: 2006

Κωνσταντίνος Παλαιολόγος / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

 

Όσο και να ψάξαν ανάμεσα στους νεκρούς

στάθηκε ανθρωπίνως αδύνατο να βρουν

το πτώμα του.

Τους είχαν ορμηνέψει πως θα τον αναγνώριζαν

από τα κόκκινα πέδιλα και τους χρυσοκέντητους

αητούς.

Ο Μωάμεθ δε τσιγκουνεύτηκε το χρυσό∙

φάνηκε πρόθυμος να το μοιράσει

αφειδώλευτα

φτάνει να του βρίσκαν τον Παλαιολόγο.

Τρεις μέρες και τρεις νύχτες ανάδευαν τους νεκρούς

ψάχνοντας απεγνωσμένα το σημάδι

της αναγνώρισης.

Στο τέλος τα παράτησαν παραδεχόμενοι

την αποτυχία τους.

Κατέβασαν τα κεφάλια έτοιμοι να πληρώσουν

με το κεφάλι τους.

Ο Μωάμεθ ήξερε καλά πως ο Παλαιολόγος

από  τη στιγμή που θα το έσκαγε από το

πεδίο της μάχης

-νεκρός ή ζωντανός δεν είχε σημασία-

θα ήταν ο σίγουρος νικητής

σε αυτή τη θανάσιμη μονομαχία.

Ο Παλαιολόγος σαν αητός θα υπερίπτατο

 

της Πόλης

κάνοντας απειλητικά κύκλους πάνω

από τα κεφάλια τους.

Μπορούσε πια να τους κοιτά με τη καθαρή

ματιά

την πέραν  ορίων και περιορισμών.

Ίσως και να μυκτήριζε τον Μωάμεθ

που τόσο πολύ πανηγύρισε για

τη νίκη του.

Ίσως και να τον κοιτούσε με συγκατάβαση

ξέροντας πως κάθε νίκη εμπερικλείει

το σπέρμα της ήττας στον πυρήνα της.

Τώρα λεύτερος από κάθε δέσμευση

μπορεί να κινείται όπως εκείνος  θέλει.

Μπορεί να κάνει τα ψάρια ν’ άναπηδήσουν

από το τηγάνι και να ξαναπέσουν

στη θάλασσα∙

μπορεί να μείνει μαρμαρωμένος  για χρόνια

περιμένοντας την ώρα του πότε

να τον ξυπνήσει∙

μπορεί να συνεχίσει την ημιτελή λειτουργία

από κει που τη κόψαν με τη βία

του σπαθιού∙

μπορεί και την άγια Τράπεζα να την ανασύρει

από το βυθό της θάλασσας

να σταματήσει την προσβολή που της γίνεται∙

μπορεί και να κάνει την Παναγιά να πάψει

να χύνει μαύρα δάκρυα βλέποντας τον εξευτελισμό

των κορασίδων  της.

Όλα μπορεί να τα κάνει από τη στιγμή

που διέφυγε μέσα από τα χέρια τους.

Γι αυτό κι ο Μωάμεθ ύπνο δεν έχει

στα βλέφαρα∙

γι αυτό κι ο Μωάμεθ δε μπορεί να χαρεί

τη νίκη του

την ώρα που όλα μαρτυρούν

την ήττα του∙

την ώρα που όλα συνωμοτούν παίρνοντας

το μέρος του Παλαιολόγου και αυτόν

αναγνωρίζουν ως τον αδιαμφισβήτητο

νικητή!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ  ‘’ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΑΝΑΤΟΜΙΚΗΣ ‘’

ΕΚΔΟΣΗ: 2012

Ανδρέας Γεωργιάδης [Βιογραφικό σημείωμα]

 Ο Ανδρέας Γεωργιάδης γεννήθηκε στη Κοοινότητα Μεσόγη της Πάφου το 1948. Σπούδασε Φυσιογνωσία και Γεωγραφία στην Αθήνα και μετεκπαιδεύτηκε στον Καναδά. Από το 1978 δίδασκε σε σχολεία Μέσης Εκπαίδευσης. 

ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ

1. 1990 «Ακαριαία» (Λευκωσία)
2. 1999 «Αίσωπος εσαεί»(Λευκωσία)
3. 2001 «Ο tempora, ο mores!» (σάτιρες)(Λευκωσία)
4. 2002 «Φυσιοδρόμιο» (Βραβείο Jean Monnet)(Λευκωσία)
5. 2003 «Fisi0dromo» (δίγλωσση έκδοση ιταλικά-ελληνικά)(Λευκωσία)
6. 2009 «Αίσωπος νυν και αεί» (Βραβείο Κυπριακού Συνδέσμου Παιδικού Νεανικού ιβλίου)      (Εκδ.Γερμανός)
7. 2011 «Εκατόν συν (+) μία Σατιρικές Τοξοβολές»(Βιβλιεκδοτική)
8. 2014 «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία 1. Νικολής Χατζηαντώνη Τσιακολής»(Εκδ.Γερμανός)
9. 2015 «Ελληνική Μυθολογία εμμέτρως»(Εκδ.Γερμανός)
10. 2015 «Σατιρικές Τοξοβολές Β’»(Εκδ.Γερμανός)
11. 2016 «Αισώπειοι Μύθοι»(Εκδ.Γερμανός)
12. 2016 «Άνθη σοφίας εμμέτρως»(Εκδ.Γερμανός)
13. 2017 «Φόνοι και δίκες στην πρώιμη Αγγλοκρατία 2. Γιωρκής Αντώνης Γιαλλούρης     (Εκδ.Γερμανός)
14. 2021  Παλατινή Ανθολογία επιλεγμένα ποιήματα  (Εκδ.Γερμανός)

«ΤΗ ΓΛΩΣΣΑ ΜΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ» / Γεωργιάδης Ανδρέας

 

«ούλος ορά, ούλος δε νοεί, ούλος δε τ’ ακούει»
Ξενοφώνης ο Κολοφώνιος
Τ’ ακούεις Αθηναίε που με ρώτησες
τι γλώσσα μιλάμε εις την Κύπρο
σαν άκουσες το ούλος;
Του Ξενοφάνη του Κολοφώνιου
Έλλην Αθηναίε.

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ / Γεωργιάδης Ανδρέας

 

Η μελεαγρίνη η μαργαριτοφόρος
όταν ερεθιστεί
κάνει μαργαριτάρι.
Ένα ερέθισμα παρακαλώ.

ΕΜΠΡΟΣ / Γεωργιάδης Ανδρέας

 

Εμπρός λοιπόν ας πάρουμε λείψανα των αγίων
που χρόνια τώρα βρίσκονται εντός των υπογείων.
Τα λάβαρα ας σηκώσουμε των ένδοξων προγόνων
που εξισούνται άνετα με βόμβες μεγατόνων.
Να πορευθούμε Βόρεια να πάμε στην Κερύνεια
χωρίς μπαζούκας, πύραυλους, κανόνια και μαρτίνια.
Οι άγιοι θα κάνουνε το θαύμα τους και πάλι
και θα ‘ναι της Ανάστασης μέρα πολύ μεγάλη.
Μπροστά ναν’ ο Χρυσόστομος, ο ένας αλλά λέων·
άχθος αρούρης να ‘μαστέ δεν το μπορούμε πλέον.
Και την Κωνσταντινούπολη αφήνουμε γι’ αργότερα
όταν θα αποκτήσουμε λείψανα περισσότερα.

ΜΕΤΑΛΛΩΡΥΧΟΙ / Γεωργιάδης Ανδρέας

 

Εχθές, προχθές και σήμερα ο κόσμος ομιλεί
γι’ αυτό που εσυνέβηκε στη μακρινή Χιλή.
Σηκώνεται η τρίχα μου και μόνο που το γράφω
γιατί στο νου μου έρχεται το «η Ζωή εν Τάφω».
Για τόσες μέρες έμειναν στα έγκατα της γης
και μόνο που το σκέφτεσαι μπορεί να εκραγείς.
Καλύτερα να τρέφομαι με κρόμμυα κι ελαίας
και να βαδίζω στας οδούς με μόνον τας σκελέας,
παρά να είμαι έγκλειστος κάτω στα μεταλλεία
ή στα αμπάρια ζωντανός σε βυθισμένα πλοία.
Καλύτερα να τρέφομαι μονάχα με κριθάρι
κι ακόμα ας με λακτίζουνε πεντέξι γαϊδάροι,
αλλά να ‘μαι στο έδαφος, εις την στεριά επάνω
κι ας τρώγω άρτον και ελιάν, τίποτε παραπάνω!

ΜΟΥ ΦΑΓΑΤΕ ΤΟ ΕΦΑΠΑΞ / Γεωργιάδης Ανδρέας

 

Λάθη πολλά εκάνατε πλειστάκις κι όχι άπαξ,
και τελικά μου φάγατε, κύριοι, το εφάπαξ.
Τριάντα χρόνια δούλευα και κάτι παραπάνω
και τώρα με το κλείσιμο όλα σχεδόν τα χάνω.
Μία ζωή την έφαγα επάνω εις την έδρα
και τώρα μ’ αποστέλλετε εκεί ένθα απέδρα.
Σαράντα χρόνια Λαϊκή και αποταμιεύσεις
δεν έπρεπε ν’ αξιωθώ τοιαύτης, λέω, γεύσης.
Με πείσατε και άφησα τα χρήματα κοντά σας
και έτσι εκατάντησα μπατίρης ο μπαγάσας.
Φάγατε ό,τι μάζεψα μετά μεγάλου κόπου·
να ‘χετε την κατάρα μου κι εκείνη του Πισκόπου

ΠΗΝΕΛΟΠΕΣ / Γαλανού Αλεξάνδρα

 

Οι Πηνελόπες
πέταξαν τους αργαλειούς στη θάλασσα.
Δεν υφαίνουν πια
ούτε κεντούν τα βράδια.
Κατεβαίνουν στον κήπο από το παράθυρο.
Ανοίγουν την καγκελόπορτα,
προχωρούν στην παραλία.
Κάθονται σε μπαράκια σκοτεινά,
ανοιγοκλείνουν τα μάτια και χαμογελούν
ενώ οι ναύτες τραγουδούν το «Μαραμπού».

Οι μνηστήρες, απ’ ό,τι λένε, βαρέθηκαν
τα γλέντια κι έφυγαν.
Όσο για τον Οδυσσέα,
αυτός ακόμη ταξιδεύει.

ΠΟΙΗΣΗ / Τέμβριου Αθηνά

 

Χτύπα, τον στίχο με το σφυρί
να πάρει τη μορφή του κόσμου.
Σπίθες να πετάξουν τα μάτια
να καεί το ξερό δάσος της μνήμης
ν’ αναστηθούν τα κομμένα
δέντρα που αγαπήσαμε
και τα χέρια να σκάψουν τη γη
ώσπου ο σπόρος σου, Ποίηση,
να καρπίσει και να θρέψει
τους πεινασμένους.

Υπόσχεση / 1ο Βραβείο /Νικόλα Ματθαίος

 

ΚΕΡΥΝΕΙΑ / ΔΕΣΠΩ ΠΗΛΑΒΑΚΗ

Κόρη πανώρια ξάπλωσε

σ ήσυχο ακρογιάλι

σαν κόρη που πρωτόγυρε

σ ερωτική αγκάλη

Γύρω γύρω μαζεύονται

χωριά μας σκλαβωμένα

και μοιρολόι αρχινούν

με λόγια πονεμένα

Σε κούρσεψαν Κερύνεια μου

βάρβαροι και φονιάδες

σαν τις δικές σου δεν είδαν

τις τόσες ομορφάδες

Να σε τουρκέψουν προσπαθούν

ν αλλάξουν τη φωνή σου

μα η γλώσσα σου Ελληνική

και το φωνάζει η γη σου

Το χώμα που ποτίστηκε

με αίμα των δικών σου

χαλάλι δεν το κάνουμε

Κερύνεια στον εχθρό σου

Ο θρήνος γέλιο θα γενεί

σαν θάρθουν τα παιδιά σου

θριαμβευτές , περήφανοι

ξανα στην αγκαλιά σου

Ω Ποντίων οδύνη / Χρ.Χαραλάμπους

Θύματα του εθνοτικού μίσους

μιας διένεξης χωρίς τέλος

προδομένοι απ την μάνα τους

παραδομένοι στα χέρια αιμοσταγών θηρίων

που βάλθηκαν να τους αφανίσουν

Μάτωσαν μα δεν λύγισαν

όρθωσαν το ανάστημα τους

μάζωξαν τις πληγές τους

πήραν τον μακρύ δρόμο της ξενιτιάς

αναζητώντας άσυλο σε αφιλόξενα χώματα

και εκεί που κούρνιασαν φώναξαν αλήθειες

λόγια που πικραίνουν τους δυνατούς της γης

Οι ποιητές και τα συνέδρια / Παγιάση - Κατσούρη Ντίνα

ΕΝΑ ΠΟΙΗΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

ΓΙΟΥΓΚΟΣΛΑΒΙΑ 1980

Κι ενώ όλοι εμείς οι ποιητές

καταθέταμε τη φαιά μας ουσία

στην υπηρεσία της ανθρωπότητας

μεσ' από ανεξάντλητες θεωρίες,

ποιητικές σεάνς, μεξικάνικες κιθάρες,

vino rosso, ψειρολογίες, τρίχες και σκατά, εκεί,

μπροστά στον τάφο

ενός σφαγμένου Γιουγκοσλάβου αντάρτη

μας ήρθε το μήνυμα:

πώς εσύ ανενόχλητος

φλερτάριζες πάλι

με τους αγωνιστές και τους οδοιπόρους,

πώς εσύ ανενόχλητος

έστηνες,

κόπου εκεί στα βουνά της πατρίδας μας,

μικρά τρελά παιχνίδια

ανάμεσα

Κύπρου, Αφρικής, Λατινικής Αμερικής και Παλαιστίνης,

πώς εσύ ανενόχλητος

υπενθύμιζες «πέραν πόσης λογικής αμφι­βολίας»

την παρουσία σου

στις γειτονιές της Λευκωσίας (παλιές και νέες)

κι έδινες πάλι

μια πρώτη γεύση, μια πρόβα τζενεράλε, ας πούμε,

βίας, τρομοκρατίας και προβοκάτσιας.

Για τον Φασισμό μιλάμε, φυσικά, για τον Φασισμό.

Ε, όχι, λοιπόν,

Αν η ποίηση, σε οποιαδήποτε περίπτωση

ανέχεται έστω και ψήγματα της παρουσίας σου,

αν η ποίηση, σε οποιαδήποτε περίπτωση

μεροληπτεί για να δικαιώσει την παρουσία σου,

αν η ποίηση, σε οποιαδήποτε περίπτωση

αδιαφορεί για την παρουσία σου

κι ενδίδει σε σένα και στους ποιητές σου,

τότε να τη διαγράψουμε.

Ναι, διάολε, να τη ΔΙΑΓΡΑΨΟΥΜΕ

οριστικά και αμετάκλητα από τη ζωή μας.

Γιατί η ποίηση γίνηκε,

για  να συμπορεύεται με την ανάσα  του πρόσφυγα

την αγωνία του αγνοούμενου

τον θρήνο της μάνας

τον σφυγμό του αντάρτη

την αγάπη της γης

το τραγούδι της νίκης

την αιώνια αλήθεια.

Με λίγα λόγια: τη Λευτεριά.      

Ντίνα Παγιάση Κατσούρη (βιογραφικά στοιχεία )

Η Ντίνα Παγιάση Κατσούρη γεννήθηκε στην Αμμόχωστο το 1941 και απεβίωσε το 2021.  Σπούδασε δημοσιογραφία στην Αθήνα. Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών της επέστρεψε στην Κύπρο το 1962. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και με το Ραδιοφωνικό Ίδρυμα Κύπρου (ΡΙΚ). Το 1966-1968 εργάστηκε ως λειτουργός Τύπου στο Γραφείο Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας.

 


Ποιητικές συλλογές: 

• (1964) Ποιήματα. Λευκωσία: Τυπογραφεία Γέκα.

  (1966) Σύνθεσις. Λευκωσία: Βιβλιοθήκη Κυπριακών Χρονικών. 

  (1969) Ο Ηγεμόνας. Αθήνα: Ιωλκός.

  (1978) Υπομνήματα. Λευκωσία: Τυπογραφεία Θεοπρές.

  (1987) Αντι-Θέσεις. Αθήνα: Εκδόσεις Θεμέλιο.

  (1996) Μ' ακουουούς. Λευκωσία: Ωρίων.

  (2006) Της Αφροδίτης και του Άδωνη. Λευκωσία. ΑΝΕΥ.

  (2011) Πενήντα παρά μία ανατροπές. Λευκωσία: ΑΝΕΥ.

  (2013) Τα ποδοσφαιρικά. Λευκωσία: ΑΝΕΥ.

  (2017) Το παγκάκι. Λευκωσία: ΑΝΕΥ.

Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές χώρες του κόσμου όπως στην Αγγλία, Γερμανία, Ρουμανία , Σερβία, Ρωσία, Ολλανδία κ.α

Μεταφραστικό έργο: 

• Αφρικανοί πεζογράφοι, «Θεμέλιο», Αθήνα 1979· 
• Σύγχρονοι Παλαιστίνιοι πεζογράφοι, «Θεμέλιο», Αθήνα 1983.

Συλλογή διηγημάτων:

Παγιάση-Κατσούρη, Κ. Ν., (2001) Μεταξύ Θεού και Αγγέλου. Αθήνα: Εκδοτικό Οίκος Α.Α.Λιβάνη


περισσότερα για την Ποιήτρια:https://www.ucy.ac.cy/psifides-gnosis/el/digital-portfolios/17-gr-articles/top-menu/digital-portfolios/129-dina-katsouri

Σαύλος –Παύλος / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 
          

Για την ακρίβεια ο ένας βοήθησε τον άλλο∙
για την ακρίβεια βρίσκονταν ο ένας μέσα στον άλλο.
Όσο και ν’ αντιστάθηκαν στο διαχωρισμό,
όσο και να πάλεψαν σαν σιαμαίοι να μην επιτρέψουν
αυτό το διαχωρισμό ,μόλις κατάλαβαν τη φοβερή τους
αλληλεξάρτηση ,μόλις διέκριναν το κοινό τους
πεπρωμένο, πήρε καθένας το δρόμο του∙
κι ως εκ συμφώνου, ως από πριν συνεννοηθέντες,
ο Σαύλος έβγαλε τον Παύλο στην έξοδο∙
κι ενώ τον ξεπροβοδούσε, ενώ του εύχονταν
καλή τύχη, έβλεπε τον εαυτό του σιγά σιγά
να μικραίνει μέχρι πλήρους εξαφάνισης∙
κι ενώ ο Παύλος έβγαινε στο δρόμο, ο Σαύλος
με μιαν αντίστροφη φορά περιελίσσονταν
γύρω από τον εαυτό του σε μια κίνηση
κυκλοτερούς εκμηδένισης, μια τελευταία χειρονομία
απόλυτης κένωσης ,μιαν έσχατη πράξη πλήρους
απάρνησης εαυτού!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΜΝΗΣΟ.. ΄΄ ΕΚΔΟΣΗ 2006

Πορεία προς τη Δαμασκό / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Όπου ξάφνου ο παλαιός εαυτός μου

φωτίστηκε με ένα καινούριο καταλυτικό

φως κι αισθάνθηκα όπως φίδι που αποβάλλει

το παλαιό του δέρμα έτσι να μου φεύγει

ο παλαιός εαυτός∙ σα Σαύλος που επιτέλεσε

την αποστολή του, σα γερασμένος Σαύλος

που ξέρει πως δεν έχει πια μέλλον.

Ένας ορμητικός Παύλος δε βλέπει την ώρα

να πηδήσει στο μέσο των Εθνών σαν ιεραπόστολος∙

ένας ασυγκράτητος Παύλος ξεδιπλώνεται μέσα μου

σαν επαναστατική σημαία∙ την ακούω να πλαταγίζει

πάνω από στεριές και θάλασσες ∙την ακούω να φρικιά

πάνω στις ομιχλώδεις στέπες ,πάνω από κάθε γωνιά

της γης ακούω τα βήματα μου να γράφουν με πύρινα

γράμματα τη νέα πορεία του ανθρώπου, όπως γεννήθηκε

από μέσα μου, όπως μια στιγμή μεγάλης περισυλλογής

αναδύθηκε από μέσα μου!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΜΝΗΣΟ.. ΄

ΕΚΔΟΣΗ: 2006

Παύλος , ο Απόστολος των Εθνών / Πούλλος Ανδρέας του Χρίστου

 

Αν δε σ ε κυνηγούσα,  αν με τόσο πάθος
δε σ’ εδίωκα από πόλη σε πόλη,
από μεθόριο σε μεθόριο, από σταθμό
σε σταθμό, εσύ θα έπρεπε  να στρωθείς
στο κατόπιν μου, εσύ θα έπρεπε να με πάρεις
από πίσω σαν επίμονο ανιχνευτικό σκυλί!
Αν κι εγώ κλεινόμουν στα στενά μου όρια,
σε περιόριζα μεταξύ των ολίγων και εκλεκτών,
τώρα θα ήσουν μια ξεγραμμένη υπόθεση,
θα συγκαταλεγόσουν κι εσύ στους αφανείς
αστέρες  που ούτε κανείς θυμάται τη λάμψη τους.
Αν δε σ’ άρπαζα στα χέρια μου, αν με τα χέρια μου
δε σ’ αναρρίπιζα σαν σημαία και φλάμπουρο,
τώρα θα κειτόσουν άγνωστος στο μνήμα σου,
μη τολμώντας να σηκώσεις κεφάλι
από το χορταριασμένο μνήμα σου!

ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΄΄ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΜΕΜΝΗΣΟ …΄΄

ΕΚΔΟΣΗ : 2006

Χριστάκης Χαραλάμπους: Οι ποιητές πεθαίνουν μόνοι διότι έμειναν ριζωμένοι στο χθες...

 

 Άτιτλο

Τον έρωτα τον έχω σιχαθεί

γιατί με ρήμαξε,με έκανε κομμάτια

στα βάθη της κόλασης με έριξε

το νήμα της ζωής μου έκοψε σε μια στιγμή

Την αγάπη όμως την λάτρεψα

χάρην σε αυτήν παθιάστηκα με εκείνη

δεν την βλέπω,δεν ξέρω που γυρνά

μέσα μου όμως σαν φωτιά καίγεται

Είσαι αγάπη μια τρυφερή δοσοληψία

δίνω στο όνειρο χρόνο να διαβεί

και αυτό γλυκά με κατατρώει

τώρα με αγκαλιά την ελπίδα υπομένω

να σιμώσει και η δική μου ανάσταση

**

Παραδίνομαι

Αφήνομαι στα παιχνίδια του μυαλού

σιγοβράζει μέσα μου το παρελθόν

το άδικο μου κατατρώει ανελέητα τα σωθικά

η νύχτα κάνει ότι μπορεί για να με πλανέψει

Ποτέ δεν θα μπορέσω να της αντισταθώ

οι αναμνήσεις ασταμάτητα με ταλαιπωρούν

θα δεχτώ αγόγγυστα την τιμωρία τους

μόλις ηχήσει το σάλπισμα της ήττας μου

***

Νεκροκρέβατο μοναξιάς

Οι ποιητές πεθαίνουν μόνοι

διότι έμειναν ριζωμένοι στο χθες

νοσταλγώντας όσα δεν έζησαν

Άφησαν την φθορά να γίνει το αύριο

και σκεπτόμενοι διαρκώς τα απρόσιτα

υποτάχθηκαν στην δίνη της τρέλας

Δεν γεύτηκαν την αγάπη

και είχαν να δώσουν πολλά

σε εκείνους που πρόσφεραν λίγα

Έκαναν τον πόνο τους στίχους

φώναξαν για τα αιώνια πάθη τους

σε μια εποχή γεμάτη αδιαφορία

Τώρα παρατημένοι στο σκοτάδι

αναζητούν το αέναο φως της ελπίδας

να σβήσουν την δίψα τους με λίγο παράδεισο

****

Αποκαλυπτήρια έννομου πάθους

Σε βλέπω από μακριά και ας ειμαι κοντά σου

να σε αγγίξω προσπαθώ μα είναι αδύνατο

το σκοτάδι ορθώνει τείχος ανάμεσα μας

τι και αν ο καιρός πέρασε ,για μένα ήταν σαν χθες

είσαι ο καημός που στοιχειώνει το παρόν μου

η αγάπη που θέλω να μου χαρίσει το αύριο

Το μυαλό μου κυριεύει η φρίκη των λογισμών

η καρδιά μου φλέγεται από την θύμηση σου

να σε ξεχάσω δεν μπορώ ,ίσως ποτέ να μην μπορέσω

σε φαντάζομαι δοσμένη σε άλλη αγκαλιά και λιώνω

ξύπνα γιατί πεθαίνω,άνοιξε τα μάτια της ψυχής σου

άσε το πάθος μου να γίνει το άγιο φυλαχτό σου

τα φιλιά μου να σβήνουν τις εύμορφες ανάσες σου

*****

Ο αμαρτωλός

Έσφιξε τις γροθιές του από αγανάκτηση

ο πόνος φάνηκε ζωγραφισμένος στο πρόσωπο του

τα μάτια του άρχισαν να αναβλύζουν δάκρυα

πιστά αντίγραφα μιας κακοποιημένης ψυχής

το γέρμα του ήλιου τον πρόλαβε εξω από μια εκκλησιά

έβαλε το σταυρό του και γονάτισε προσευχόμενος

άλλος ένας απόκληρος που τσάκισε η ενάρετη ανθρωπότητα